Samenvatting HC Duitsland
De Pruisische rijkskanselier Bismarck wist Duitse staten en staatjes bijeen te brengen in het Duitse keizerrijk door de vele Duitse staten te laten samenwerken tijdens de Frans-Duitse Oorlog (1870- 1871). Het Duitse keizerrijk werd uitgeroepen in Frankrijk, in de Spiegelzaal van het paleis van Versailles. Door de plechtigheid in het buitenland te houden werd niet één van de Duitse staten bevoordeeld.
De Rijksdag had geen zeggenschap over de benoeming van de Rijkskanselier en zijn ministers. En hij mocht de Rijkskanselier en zijn ministers niet ter verantwoording roepen of hen tot aftreden dwingen.
Drie belangrijkste politieke stromingen in Duitse keizerrijk:
- Conservatieven en nationaal-liberalen
- Het Centrum
- Socialisten
Weltpolitik Wilhelm II: overzees imperialisme. De Weltpolitik had geen succes. Groot-Brittannië en Frankrijk bleken te sterk. Duitsland ging zich meer richten op Europa.
Oostenrijk-Hongarije, Duitsland en Turkije stonden tegenover Rusland, Frankrijk, Engeland en (later) Italië en de VS in de 1e wereldoorlog. Dieper liggende oorzaken van de 1e wereldoorlog waren:
- Toenemend militarisme
- Imperialisme
- Nationalisme
- Bewapeningswedloop (door militarisme, imperialisme en nationalisme)
- Bondgenootschappen
Aanleiding: de moordaanslag op Frans-Ferdinand, de troonopvolger van Oostenrijk-Hongarije, en zijn vrouw, gepleegd door een groepje Bosnisch-Servische nationalisten in Sarajevo (Bosnië) in juni 1914. Want die aanslag leidde tot een kettingreactie van mobilisaties en oorlogsverklaringen. Dieper liggende oorzaken: nationalisme en bondgenootschappen.
Enthousiasme voor oorlog in 1914 ontstond door nationalisme en militarisme, deze factoren hadden vaderlandsliefde en strijdlust aangewakkerd. Ook dacht men in elk land in korte tijd te zullen winnen.
Von Schlieffenplan:
Doel: de sterke Franse verdediging aan de Frans-Duitse grens omzeilen. De hoofdmacht van het Duitse leger moest daarom door België naar Noord-Frankrijk trekken.
Waardoor mislukt: snelheid viel tegen, een deel van de Duitse troepen aan het westfront moest naar oostfront en tijdens de Slag bij Marne wonnen de Britten en Fransen van de Duitsers.
Verandering voor Duitsland tijdens de oorlog: Rusland sloot een vrede met Duitsland: de vrede van Brest-Litovsk. Ook kon Duitsland nu met meer troepen een nieuw offensief aan Westfront beginnen. KEERPUNT: Door de deelname van de VS aan de oorlog: vanaf zomer 1918 ging een groot aantal troepen uit de VS aan de strijd deelnemen. Daar konden de Duitsers geen nieuwe troepen tegenover stellen.
Hoe kwam het keizerrijk ten val:
Wilhelm II benoemde een nieuwe regering die vredesonderhandelingen moest beginnen. Daarop braken overal in Duitsland opstanden uit. De Duitse regering trad af en droeg de macht over aan de socialisten. De socialistische regering riep de republiek uit en tekende een wapenstilstand. De communistische partij en een radicaal-conservatieve staatsgreep probeerden de socialistische regering ten val te brengen en zelf de macht in handen nemen. Beide staatsgrepen mislukten: het leger kwam de regering te hulp en er was een staking.
Verdrag van Versailles
Bepalingen
- Duitsland kreeg de schuld van de oorlog en moest een enorme schadevergoeding betalen aan de Geallieerden.
- Duitsland moest grondgebied afstaan:
• een klein gebied aan België,
• een groot gebied aan Polen waardoor Oost-Pruisen los kwam te liggen van de rest van Duitsland. (Duitsland werd dus in twee stukken verdeeld),
• Elzas/Lotharingen aan Frankrijk,
• de Duitse koloniën werden verdeeld onder Geallieerden.
- Duitsland moest ontwapenen: het mocht alleen kleine oorlogsschepen en een klein beroepsleger hebben.
De volgende bevolkingsgroepen geloofden niet in de Republiek van Weimar en de democratie:
- De communisten (KPD): deden alleen mee om propaganda voor de eigen zaak te maken, wilden zelf alle macht in handen hebben.
- Nationalisten en conservatieven: zij wilden het keizerrijk terug met minder macht voor de politieke partijen en meer macht voor henzelf. Zij gaven hun de schuld van de val van het keizerrijk en van het Verdrag van Versailles. En zij hadden een afkeer van en angst voor het communisme, dat volgens hen niet goed door de regeringen van de Republiek van Weimar werd bestreden.
- Veel teleurgestelde ex-soldaten: zij vonden geen baan, gaven de Republiek van Weimar daarvan de schuld en sloten zich aan bij een van de groepen die tegen de Republiek van Weimar waren: communisten, conservatieven of fascisten.
Regeringen met een parlementaire meerderheid waren moeilijk te vormen. De Coalitie van Weimar bestond uit de socialistische SPD, de katholieke Centrumpartij en de vooruitstrevend liberale DDP. Maar de DDP verloor in de jaren ’20 veel zetels. Zo had de Republiek nog maar twee steunpilaren over: de socialisten en de katholieken. De socialisten wantrouwden echter de macht van de katholieke geestelijkheid. En de katholieken bleven de socialisten nog altijd zien als ‘rode atheïsten’, die het christendom bedreigden. Hun onderlinge vertrouwen was daardoor niet groot.
Wel ontstond er inflatie in Duitsland in 1923: Wegens achterstand in de herstelbetalingen bezetten Franse en Belgische troepen in 1923 het Ruhrgebied. Daarop gingen de arbeiders in staking, maar de Duitse regering betaalde hun lonen door. Om dat te kunnen doen liet de regering op grote schaal bankbiljetten bijdrukken, wat leidde tot een enorme inflatie.
Dawesplan (1924): het jaarlijkse aandeel in de aflossing van de herstelbetalingen werd gekoppeld aan de economische draagkracht van Duitsland en de VS gingen vanaf 1925 leningen aan Duitsland verstrekken om de Duitse economie weer op de been te helpen.
De samenvatting gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden