Auteur: Willem Elsschot
Titel: Kaas
Verschenen in: 1933
Aantal blz.: 129
Leestijd: 3 uur
Uitgelezen op: 25 mei 2004

Recensie

Kaas is Kaas

Ik moest nog een boek lezen voor dat ik m’n leesdossier vrijdag in zou leveren, ik vroeg een vriendin om raad en ze zei dat ze nog wel ergens kaas in haar boekenkast had liggen. Het formaat beviel me wel, en die titel “kaas” wat voor verhaal zou daar achter zitten?

Ik begon er in te lezen en al snel was ik een paar hoofdstukken verder, ondanks dat het boek zo snel weg las wilde het verhaal maar geen vaart maken. Er gebeurt maar heel weinig, er zit weinig spanning in en het is nog hartstikke oppervlakkig ook. Aan het begin van het boek sterft de moeder van de hoofdpersoon, Frans Laarmans, wat op zich wel aardig beschreven is maar het heeft weinig te maken met de rest van het verhaal, er wordt ook niet echt goed op terug gekoppeld behalve dan dat z’n moeder nu zijn carrière als kaasverkopen moet missen. Waar hij achteraf blij om is omdat het allemaal nogal in de soep liep. Ook stond Frans Laarmans zelf me niet helemaal aan. Hij zit bij een groepje met allerlei “kakkers” die zoveel mogelijk met hun status pronken, de leider van het groepje, Mijnheer van Schoonbeke, biedt aan Frans de baan als kaashandelaar aan zodat Frans ook meer status kan krijgen. Toen Frans een soort van administratief werk verrichte op een scheepsbouw, viel hij duidelijk buiten dat groepje en werd ook haast genegeerd. Maar nu hij in kaas handelt, heeft hij ook status en hoort hij er helemaal bij. In het boek wordt dat ook als een soort hoofdzaak omschreven, hij neemt de baan niet omdat hij zich aangetrokken voelt tot de handel of hunkert naar nieuw werk omdat hij het zo slecht heeft op de scheepswerf, nee dan heeft hij meer aanzien bij het groepje. En daar kan ik slecht tegen, mensen die bepaalde keuzes maken of dingen doen, niet omdat ze dat zelf graag willen, maar omdat ze dan beter in de groep liggen en meer aanzien krijgen. Gelukkig ziet Frans Laarmans het zelf ook achteraf wel in, dat hij het op die scheepswerf veel leuker heeft en hij nooit aan die kaashandel had moeten beginnen. En eigenlijk vindt hij het ook maar niets met dat groepje en het gedoe met dat aanzien, maar hij doet er wel aan mee. Dat snap ik ook niet helemaal, als je geen zin er in hebt stap je toch uit het groepje, wees dan ook gewoon eerlijk tegen jezelf.


Op de stijl van het boek heb ik weinig aan te merken, voor een boek dat in 1933 verschenen is vond ik het taalgebruik heel eenvoudig en modern. Het is dat in het verhaal staat dat hij een loon van 300 gulden veel vindt en nu eindelijk en dat nog niet veel mensen een telefoon hebben, anders had ik het verhaal ook gerust in deze tijd kunnen plaatsen.
Het verhaal is verder chronologisch opgebouwd en zit het heel simpel in elkaar. Wat ergens ook wel weer jammer is vind ik, flashbacks en flashforwards kunnen een verhaal ook wat afwisselender maken.

Als je dit boek niet leest, mis je vrij weinig. Het leest dan wel snel, maar het is allemaal een beetje eentonig en er zat nauwelijks spanning in. Ook ontbrak er diepgang en ik heb er ook niet echt veel van kunnen leren, alleen dat in de handel niet alles vanzelf gaat. Maar dat had ik ook eigenlijk niet verwacht en ik was toch al niet van plan om iets met handel te gaan doen. Misschien dat het een leuk boekje is als je zelf wel geïnteresseerd bent in handelen of later een zaak op wil richten. Eigenlijk vond ik Kaas nogal “Kaas”.