Als alles wat er was, er niet meer is…

Apocalyptische knal, zoektocht naar liefde en isolement. In het derde roman van Hanna Bervoets kom je erachter wat deze woorden betekenen. Alles wat er was laat zien hoe mensen reageren in nieuwe situaties op een onbekend terrein.

In Alles wat er was zitten acht mensen na een apocalyptische knal opgesloten in een schoolgebouw. We lezen door de ogen van tv-redactrice Merel mee. In de agenda van Melissa beschrijft Merel alles in detail wat soms luguber kan zijn. Buiten hangt een dikke laag mist. Ze weten niet wat er met je gebeurt als je deze mist in stapt, wat ze wel weten is dat ze weg willen, weg uit het gebouw, weg van deze nieuwe extreme situatie. Ze wachten eerst uren, dan dagen, dan weken en weken worden maanden, er lijkt geen eind aan te komen. Hoop zakt weg en wanhoop komt ervoor in de plaats. Wanneer er iets met Joeri gebeurt zijn de gevolgen niet te overzien. Iedereen komt op scherp te staan, ze worden achterdochtig, op de proef gesteld en staan voor moeilijke keuzes. Merel ontdekt al vrij snel: “Het gaat er niet om wat je doet. Het gaat erom wat mensen geloven dat je doet.”

Zo af en toe heb je een boek die onder je huid gaat zitten, waarvan je denkt, wat als mij dit overkomt? Hoe zou ik gaan reageren in zo’n situatie? Neem bijvoorbeeld De Passievrucht. Armin ontdekt dat hij zijn hele leven al onvruchtbaar is, maar hij heeft wel een zoon van 13 jaar. Zijn hele leven wordt overhoopgehaald en alles waar hij in geloofde wordt in twijfel getrokken. Alles wat er was is precies zo’n boek. Zou ik kunnen leven met één setje kleding en zou ik kunnen leven op tien rijstkorrels per dag? Het zijn twee totaal verschillende verhaallijnen maar het zijn wel boeken die onder je huid gaan zitten, boeken die je aan het denken zetten.

De 33-jarige schrijfster, columniste en journaliste heeft voor haar derde roman het in iets andere hoek gezocht. In Alles wat er was gaat het om overleven. In haar tweede roman Lieve Céline gaat het om iemands droom, de droom om Céline Dion te zien optreden. Alles wat er was kun je wel een beetje vergelijken met Expeditie Robinson. Hier zit een groep mensen vast op een eiland. Hier kunnen de spanningen flink oplopen en moeten ze zien te overleven.

Hanna Bervoets heeft een indrukwekkende en meeslepende roman geschreven. Elk hoofdstuk laat je constant achter met vragen, zelfs het laatste hoofdstuk. Als je met dit boek begint kun je er maar moeilijk mee stoppen. Een onheilspellend en indrukwekkend roman die je met de nodige vragen achterlaat.