Inleiding
Het ethische onderwerp wat ik heb gekozen voor mijn werkstuk voor levensbeschouwing is abortus. Het normaalste op de wereld is een kind baren. Maar wat als de baby ongewenst is? Ik denk dat veel vrouwen die ongewenst zwanger zijn geraakt, ten eerste met de vraag zitten of ze het kindje willen houden of niet.
Het is niet zozeer dat dit bij mijzelf is gebeurt en dat ik daarom dit onderwerp heb gekozen, maar meer omdat ik nu op een leeftijd ben beland waarbij seksualiteit toch best belangrijk aan het worden is. Er zijn de laatste tijd steeds meer meisjes van mijn leeftijd die zwanger worden omdat ze geen veilige seks hebben.
In mijn werkstuk ga ik abortus van verschillende kanten bekijken. In welke gevallen abortus wel kan en ik welke gevallen misschien niet. Ik ga hierbij niet alleen kijken naar meisjes van mijn leeftijd maar natuurlijk ook naar oudere vrouwen.
Mijn ethische vraag: Is abortus toegestaan?
Hierbij ga ik natuurlijk kijken naar de wet, geloof en verschillende oorzaken waarom vrouwen een abortus willen plegen.
Eerst iets over abortus zelf…
Abortus (voluit abortus arte provocatus) is het afbreken van een zwangerschap. Volgens de huidige wetgeving is dit op grond van een noodsituatie voor de vrouw onder bepaalde voorwaarden toegestaan als de zwangerschap niet langer heeft geduurd dan 14 weken. Deze termijn kan worden verlengd tot 22 weken als hiervoor een medische reden bestaat, zoals bijvoorbeeld door prenatale diagnostiek vastgestelde ernstige en structurele afwijkingen bij de vrucht. Bij de overweging door de hulpverlener om in te gaan op een verzoek tot het afbreken van een zwangerschap kunnen lichamelijke, psychische en sociale factoren een rol spelen. Bij haar zullen één van deze factoren of een mengeling ervan tot de vraag om een abortus hebben geleid.
Het leven is onvolmaakt, getuige de nood waarin mensen kunnen komen te verkeren door ziekte en andere omstandigheden. Artsen hebben de opdracht om daar waar het medisch mogelijk is lijden te verlichten of te voorkomen. De vraag is of het afbreken van een zwangerschap, wat in feite het beëindigen van zich ontwikkelend menselijk leven inhoudt, geoorloofd is om het lijden van een zwangere vrouw te verlichten.
Volgens de wet moet er sprake zijn van een noodsituatie bij de vrouw. Het behoeft geen betoog dat er situaties bestaan dat een zwangerschap voor een vrouw een noodsituatie betekent. Zij heeft daarbij haar eigen verantwoordelijkheid om te beoordelen of haar situatie als een noodsituatie is te beschouwen. Een arts die met de vraag om abortus geconfronteerd wordt heeft eveneens een eigen verantwoordelijkheid, en wel om te beslissen of hij die hulp in die bepaalde situatie kan verlenen. Hij zal moeten beoordelen of er ook in zijn ogen sprake is van een noodsituatie en of een abortus de enige uitweg is uit deze situatie. Noch de arts, noch de vrouw kunnen individueel uitmaken of er sprake is van een noodsituatie waarin abortus als uitweg gekozen moet worden. De direct betrokkenen, de zwangere vrouw en haar eventuele partner of de verwekker, kunnen hun verantwoordelijkheid voor een abortus pas dragen als zij de mogelijke gevolgen (van levensbeschouwelijke, psychologische, sociale en medische aard) kunnen overzien en bereid en in staat zijn deze te aanvaarden. Hiervoor is grondig overleg noodzakelijk. Op grond van dit overleg en na eventueel nadere gedachtebepalingen met anderen beslist de daartoe bevoegde specialist uiteindelijk of de abortus wel of niet mag worden uitgevoerd. De specialist die de beslissing neemt om de abortus uit te voeren is zelf verantwoordelijk voor de wijze waarop dit gebeurt. Ook behoort het tot zijn taak de grootst mogelijke nazorg te bieden. Hoewel abortus in het VU medisch centrum toegestaan is mogen medewerkers die het met deze ingreep niet eens zijn nooit tegen hun zin bij de uitvoering worden betrokken.
Conclusie Een arts mag besluiten een abortus te (laten) verrichten als hij na uitvoerige gesprekken met de betreffende zwangere vrouw en haar eventuele partner, en zo nodig met anderen geconstateerd heeft dat de zwangerschap voor deze vrouw een noodsituatie betekent die niet op andere wijze kan worden opgelost.
Wat is toegestaan volgens de wet:
De abortuswet is in Nederland in 1981 samengesteld en werd de “Wet afbreking Zwangerschap” genoemd, en is sinds 1985 actief. Dat is te danken aan de overeenkomst tussen het standpunt van de CDA (de arts beslist) en van de VVD (de vrouw beslist). Het houd dan wel in de dat je er een vergunning voor moet hebben van de minister van Volksgezondheid. En je moet je als aborteur aan de belangrijke punten houden.
Een aantal punten uit die wet zijn:
* Abortus mag alleen verricht worden in ziekenhuizen of klinieken met een vergunning.
* Abortus is alleen toegestaan als er noodsituatie is.
* De vrouw moet er 5 dagen over na kunnen denken (na de bevestigende afspraak) voordat ze de abortus ondergaat.
* Klinieken en ziekenhuizen zijn verplicht een registratie bij te houden die anoniem is.
* Abortus blijft in het wetboek van strafrecht.
Verder zijn er nog algemene voorwaarden waar iedereen zich aan houden moet.
• De zwangerschap mag maximaal 12 weken duren. Dus eigenlijk 14 weken na het uitblijven van de menstruatie.
• De ingreep moet worden gedaan in een instelling voor gezondheidszorg die beschikt over een voorlichtingsdienst.
• De arts die de abortus uitvoert moet met de vrouw praten over de risico’s en andere mogelijkheden zoals het kind houden of laten adopteren. Ook moet de arts controleren of de vrouw wel zelf besloten heeft de abortus te ondergaan en of ze niet gedwongen wordt door familie, of vriend.
• Er moeten 5 dagen bedenktijd zijn, en de vrouw moet vlak voor de abortus schriftelijk haar toestemming bevestigen.
Als je minderjarig bent, hoef je je ouders niet om toestemming te vragen. De arts mag het ook niet vertellen want die hebben beroepsgeheim. Alleen als je onder algehele narcose gaat moet je toestemming hebben van je ouders. Je kan dus eigenlijk stiekem een abortus ondergaan als je maar kunt laten zien dat je een Nederlander bent.
Waarom willen sommige vrouwen een abortus?
Er zijn natuurlijk veel vrouwen die heel erg enthousiast zijn als ze horen dat ze zwanger zijn. Maar voor een aantal geld dit niet. Sommige vrouwen raken niet geplant zwanger. Maar wanneer is het nou wel en niet goed om een abortus te laten plegen?
Ten eerste zijn er natuurlijk vrouwen die door middel van onveilige seks met hun partner per ongeluk zwanger raken. Dit was natuurlijk te voorkomen door voorzorgmaatregelen te nemen zoals het gebruiken van een condoom of het slikken van de pil.
De rede voor veel vrouwen om het kind dan weg te laten halen is omdat ze nog te jong zijn, niet genoeg geld hebben om het kind te onderhouden of hun baan erg belangrijk vinden en niet willen dat hun carrière hier onder lijd. Toch vind ik dat bij vrouwen de verantwoording bij henzelf ligt. Je kunt niet elk kindje dat niet gewenst is weg laten halen. In principe vermoord je gewoon een kind door abortus te plegen. Je moet zelf de verantwoording nemen om niet zwanger te worden en als het dan toch gebeurt ook maar de verantwoording voor het kindje nemen.
Maar in welke gevallen is abortus dan wel toegestaan?
Ik vind abortus een slechte zaak. Maar in sommige gevallen kan ik wel begrijpen dat er vrouwen en meisjes zijn die een abortus willen laten plegen. Dit doordat:
• Je kunt veel te jong zijn om al een kindje te krijgen.
Jongere meisjes weten nog niet veel over voorbehoedsmiddelen en gebruiken ze daarom ook niet. Hierdoor is de kans om zwanger te worden natuurlijk veel groter. Als ze dan toch zwanger raken, zijn ze nog veel te jong om een kindje op te voeden. Ze zitten nog op school en kunnen de verantwoordelijkheid niet aan. Ze zijn eigenlijk zelf nog kind. Ook hebben ze er helemaal het geld niet voor.
Ik snap best dat meisjes van deze leeftijd kiezen voor een abortus. Ze zijn nog veel te jong om een kind op te voeden en zo’n kind heeft dan ook helemaal geen toekomst. Ook het meisje heeft geen toekomst meer. Ze kan haar school niet afmaken omdat ze moet zorgen voor haar kind. Hierdoor kan ze later geen baan krijgen of anders een hele slecht betaalde baan. Dit is ook niet goed voor het kind. Het kind zal opgroeien in een slechte buurt omdat de moeder een betere woning niet kan veroorloven.
• Je kunt jezelf te oud vinden om nog een kindje te krijgen.
Sommige vrouwen hebben al kinderen en vinden hun gezin compleet, of het word hun allemaal teveel om op een oudere leeftijd nog een kind op te voeden. Denk er maar eens over na, als je 50 bent en je krijgt nog een kindje, zijn ze pas rond je 69ste het huis uit.
• Het kan zijn dat het niet goed gaat met je relatie.
Als je erachter komt dat je zwanger bent, en je man is net bij je weg, of het gaat gewoon helemaal niet goed in je relatie kan het zijn dat dit gewoon niet het juiste moment is om een kind te krijgen. Als je relatie net stuk gelopen is zul je het kind alleen moeten opvoeden of er moet een regeling komen. Ik kan best begrijpen dat dit natuurlijk niet is hoe jij een kindje had willen krijgen en opvoeden. Ook is het niet goed voor het kind als die wordt opgevoed tussen 2 ruziënde ouders en een regeling van wanneer hij bij zijn vader is en wanneer bij zijn moeder. Een kind moet houvast hebben en dat heeft hij zo niet.
• Door verkrachting.
Als je verkracht bent zal je ten eerste niet blij zijn met het kind dat je krijgt. Ook zal het kind je aan de verkrachting laten terug denken. Het is natuurlijk ook niet fijn voor dit kind om een kind van een verkrachter te zijn.
• Als je erachter komt dat het kind gehandicapt is.
Het is natuurlijk een hele schok als je te horen krijgt dat je baby in je buik gehandicapt zal zijn. Veel mensen zullen toch gaan twijfelen of ze het kind wel geboren willen laten worden. Als je een gehandicapt kind op de wereld zet zal dit ten eerste niet fijn voor hem zijn en natuurlijk ook niet fijn voor jou en je partner. Niet dat je niet kunt houden van je gehandicapten kind, maar zo’n kind vraagt gewoon heel veel tijd en aandacht. Ook moet je er je hele leven voor zorgen, want hij kan natuurlijk niet voor zichzelf zorgen.
• Geloof.
De Islamitische wet verbiedt abortus. Het is dus erg lastig als je een islamitische vrouw bent en toch een abortus wil plegen. Je zult door vele andere islamitische mensen aangekeken worden.
Meer over abortus en geloof..
Humanisme
• Humanisten nemen als uitgangspunt de individuele vrijheid. Dus dat betekent dat je persoonlijke beslissing telt. Dus de vrouw bepaald wat er met haar eigen lichaam gebeurt. (zelfbeschikkingsrecht).
Jodendom
• Het Jodendom keurt de abortus alleen goed als het noodzakelijk is de dood van de moeder te voorkomen. “Het ontstaande mens” wordt als weerloos en onschuldig beschouwd en moet dus rechtvaardig worden behandeld binnen de gemeenschap. Binnen het huidige jodendom zijn de meningen sterk verdeeld.
Christendom -
• De rooms-katholieken beschouwen abortus als moord (je dood een menselijk leven). Alleen de indirecte abortus is toegestaan bijvoorbeeld als de vrouw baarmoederhalskanker heeft, en haar leven dus in gevaar is.
Islam
• De Islamitische wet verbiedt abortus. Sommige liberalen (mensen met vrijheid) willen dat abortus onder bepaalde omstandigheden wel moet kunnen. Zij baseren zich op een hadith (waarschijnlijk een spreuk of tekst) van de Profeet, die stelde dat na 120 dagen de embryo “bezielt” word, dus vanaf die dag het een ziel krijgt. Abortus is na “inblazing van de ziel” dus verboden tenzij de vrouw in levensgevaar verkeerd. Over abortus voor de “inblazing van de ziel” zijn de meningen verdeeld.
Hindoeïsme
• Volgens Hindi-teksten verdient de embryo, die kwetsbaar is, speciale bescherming dus is abortus niet toegestaan. Ook vanuit het geloof van het hiernamaals en reïncarnatie is abortus niet toegestaan.
Is abortus moorden?
En de vraag is eigenlijk of abortus moord is. Voor vele is het kindje nog geen mens, maar weefsel, een klompje cellen. Maar abortus is goed beschouwd wel moord. Al vanaf het begin liggen de eigenschappen vast of het een jongetje of meisje word, blauwe of bruine ogen etc. Vanaf dat moment is er dus een identiek mens ontstaan, en er zal nooit meer iemand zijn die precies dezelfde eigenschappen krijgen zou.
Ieder mens heeft een ander idee over abortus zoals je net al kon zien bij de geloven. Ook heeft het ermee te maken hoe jijzelf in het leven staat en waar jij waarde aan hecht. Er zullen zeker ook Islamitische vrouwen zijn die geen probleem hebben met een abortus plegen. Het ligt er natuurlijk ook maar aan hoe je zwanger geworden bent. Iedereen zit in een andere situatie en iedereen probeert zijn eigen uitweg te vinden.
Wat heb ik nu geleerd?
Ik heb gezien dat er verschillende kanten zijn bij het plegen van een abortus. Ik vind dat iedereen zijn eigen keuzes mag maken. Ook vind ik dat de vrouw samen in overleg met haar partner ( als ze die heeft) mag kiezen voor een abortus. Het is goed dat er 5 dagen bedenktijd word gegeven door de artsen. In deze tijd kun je goed nadenken of dit wel echt is wat je wilt.
Ik vind dat je niet kunt zeggen dat abortus verboden moet worden, want iedereen zit in een andere situatie.
Het ethische onderwerp wat ik heb gekozen voor mijn werkstuk voor levensbeschouwing is abortus. Het normaalste op de wereld is een kind baren. Maar wat als de baby ongewenst is? Ik denk dat veel vrouwen die ongewenst zwanger zijn geraakt, ten eerste met de vraag zitten of ze het kindje willen houden of niet.
Het is niet zozeer dat dit bij mijzelf is gebeurt en dat ik daarom dit onderwerp heb gekozen, maar meer omdat ik nu op een leeftijd ben beland waarbij seksualiteit toch best belangrijk aan het worden is. Er zijn de laatste tijd steeds meer meisjes van mijn leeftijd die zwanger worden omdat ze geen veilige seks hebben.
In mijn werkstuk ga ik abortus van verschillende kanten bekijken. In welke gevallen abortus wel kan en ik welke gevallen misschien niet. Ik ga hierbij niet alleen kijken naar meisjes van mijn leeftijd maar natuurlijk ook naar oudere vrouwen.
Hierbij ga ik natuurlijk kijken naar de wet, geloof en verschillende oorzaken waarom vrouwen een abortus willen plegen.
Eerst iets over abortus zelf…
Abortus (voluit abortus arte provocatus) is het afbreken van een zwangerschap. Volgens de huidige wetgeving is dit op grond van een noodsituatie voor de vrouw onder bepaalde voorwaarden toegestaan als de zwangerschap niet langer heeft geduurd dan 14 weken. Deze termijn kan worden verlengd tot 22 weken als hiervoor een medische reden bestaat, zoals bijvoorbeeld door prenatale diagnostiek vastgestelde ernstige en structurele afwijkingen bij de vrucht. Bij de overweging door de hulpverlener om in te gaan op een verzoek tot het afbreken van een zwangerschap kunnen lichamelijke, psychische en sociale factoren een rol spelen. Bij haar zullen één van deze factoren of een mengeling ervan tot de vraag om een abortus hebben geleid.
Het leven is onvolmaakt, getuige de nood waarin mensen kunnen komen te verkeren door ziekte en andere omstandigheden. Artsen hebben de opdracht om daar waar het medisch mogelijk is lijden te verlichten of te voorkomen. De vraag is of het afbreken van een zwangerschap, wat in feite het beëindigen van zich ontwikkelend menselijk leven inhoudt, geoorloofd is om het lijden van een zwangere vrouw te verlichten.
Volgens de wet moet er sprake zijn van een noodsituatie bij de vrouw. Het behoeft geen betoog dat er situaties bestaan dat een zwangerschap voor een vrouw een noodsituatie betekent. Zij heeft daarbij haar eigen verantwoordelijkheid om te beoordelen of haar situatie als een noodsituatie is te beschouwen. Een arts die met de vraag om abortus geconfronteerd wordt heeft eveneens een eigen verantwoordelijkheid, en wel om te beslissen of hij die hulp in die bepaalde situatie kan verlenen. Hij zal moeten beoordelen of er ook in zijn ogen sprake is van een noodsituatie en of een abortus de enige uitweg is uit deze situatie. Noch de arts, noch de vrouw kunnen individueel uitmaken of er sprake is van een noodsituatie waarin abortus als uitweg gekozen moet worden. De direct betrokkenen, de zwangere vrouw en haar eventuele partner of de verwekker, kunnen hun verantwoordelijkheid voor een abortus pas dragen als zij de mogelijke gevolgen (van levensbeschouwelijke, psychologische, sociale en medische aard) kunnen overzien en bereid en in staat zijn deze te aanvaarden. Hiervoor is grondig overleg noodzakelijk. Op grond van dit overleg en na eventueel nadere gedachtebepalingen met anderen beslist de daartoe bevoegde specialist uiteindelijk of de abortus wel of niet mag worden uitgevoerd. De specialist die de beslissing neemt om de abortus uit te voeren is zelf verantwoordelijk voor de wijze waarop dit gebeurt. Ook behoort het tot zijn taak de grootst mogelijke nazorg te bieden. Hoewel abortus in het VU medisch centrum toegestaan is mogen medewerkers die het met deze ingreep niet eens zijn nooit tegen hun zin bij de uitvoering worden betrokken.
Wat is toegestaan volgens de wet:
De abortuswet is in Nederland in 1981 samengesteld en werd de “Wet afbreking Zwangerschap” genoemd, en is sinds 1985 actief. Dat is te danken aan de overeenkomst tussen het standpunt van de CDA (de arts beslist) en van de VVD (de vrouw beslist). Het houd dan wel in de dat je er een vergunning voor moet hebben van de minister van Volksgezondheid. En je moet je als aborteur aan de belangrijke punten houden.
Een aantal punten uit die wet zijn:
* Abortus mag alleen verricht worden in ziekenhuizen of klinieken met een vergunning.
* Abortus is alleen toegestaan als er noodsituatie is.
* De vrouw moet er 5 dagen over na kunnen denken (na de bevestigende afspraak) voordat ze de abortus ondergaat.
* Klinieken en ziekenhuizen zijn verplicht een registratie bij te houden die anoniem is.
* Abortus blijft in het wetboek van strafrecht.
Verder zijn er nog algemene voorwaarden waar iedereen zich aan houden moet.
• De zwangerschap mag maximaal 12 weken duren. Dus eigenlijk 14 weken na het uitblijven van de menstruatie.
• De arts die de abortus uitvoert moet met de vrouw praten over de risico’s en andere mogelijkheden zoals het kind houden of laten adopteren. Ook moet de arts controleren of de vrouw wel zelf besloten heeft de abortus te ondergaan en of ze niet gedwongen wordt door familie, of vriend.
• Er moeten 5 dagen bedenktijd zijn, en de vrouw moet vlak voor de abortus schriftelijk haar toestemming bevestigen.
Als je minderjarig bent, hoef je je ouders niet om toestemming te vragen. De arts mag het ook niet vertellen want die hebben beroepsgeheim. Alleen als je onder algehele narcose gaat moet je toestemming hebben van je ouders. Je kan dus eigenlijk stiekem een abortus ondergaan als je maar kunt laten zien dat je een Nederlander bent.
Waarom willen sommige vrouwen een abortus?
Er zijn natuurlijk veel vrouwen die heel erg enthousiast zijn als ze horen dat ze zwanger zijn. Maar voor een aantal geld dit niet. Sommige vrouwen raken niet geplant zwanger. Maar wanneer is het nou wel en niet goed om een abortus te laten plegen?
Ten eerste zijn er natuurlijk vrouwen die door middel van onveilige seks met hun partner per ongeluk zwanger raken. Dit was natuurlijk te voorkomen door voorzorgmaatregelen te nemen zoals het gebruiken van een condoom of het slikken van de pil.
Maar in welke gevallen is abortus dan wel toegestaan?
Ik vind abortus een slechte zaak. Maar in sommige gevallen kan ik wel begrijpen dat er vrouwen en meisjes zijn die een abortus willen laten plegen. Dit doordat:
• Je kunt veel te jong zijn om al een kindje te krijgen.
Jongere meisjes weten nog niet veel over voorbehoedsmiddelen en gebruiken ze daarom ook niet. Hierdoor is de kans om zwanger te worden natuurlijk veel groter. Als ze dan toch zwanger raken, zijn ze nog veel te jong om een kindje op te voeden. Ze zitten nog op school en kunnen de verantwoordelijkheid niet aan. Ze zijn eigenlijk zelf nog kind. Ook hebben ze er helemaal het geld niet voor.
Ik snap best dat meisjes van deze leeftijd kiezen voor een abortus. Ze zijn nog veel te jong om een kind op te voeden en zo’n kind heeft dan ook helemaal geen toekomst. Ook het meisje heeft geen toekomst meer. Ze kan haar school niet afmaken omdat ze moet zorgen voor haar kind. Hierdoor kan ze later geen baan krijgen of anders een hele slecht betaalde baan. Dit is ook niet goed voor het kind. Het kind zal opgroeien in een slechte buurt omdat de moeder een betere woning niet kan veroorloven.
Sommige vrouwen hebben al kinderen en vinden hun gezin compleet, of het word hun allemaal teveel om op een oudere leeftijd nog een kind op te voeden. Denk er maar eens over na, als je 50 bent en je krijgt nog een kindje, zijn ze pas rond je 69ste het huis uit.
• Het kan zijn dat het niet goed gaat met je relatie.
Als je erachter komt dat je zwanger bent, en je man is net bij je weg, of het gaat gewoon helemaal niet goed in je relatie kan het zijn dat dit gewoon niet het juiste moment is om een kind te krijgen. Als je relatie net stuk gelopen is zul je het kind alleen moeten opvoeden of er moet een regeling komen. Ik kan best begrijpen dat dit natuurlijk niet is hoe jij een kindje had willen krijgen en opvoeden. Ook is het niet goed voor het kind als die wordt opgevoed tussen 2 ruziënde ouders en een regeling van wanneer hij bij zijn vader is en wanneer bij zijn moeder. Een kind moet houvast hebben en dat heeft hij zo niet.
• Door verkrachting.
Als je verkracht bent zal je ten eerste niet blij zijn met het kind dat je krijgt. Ook zal het kind je aan de verkrachting laten terug denken. Het is natuurlijk ook niet fijn voor dit kind om een kind van een verkrachter te zijn.
• Als je erachter komt dat het kind gehandicapt is.
Het is natuurlijk een hele schok als je te horen krijgt dat je baby in je buik gehandicapt zal zijn. Veel mensen zullen toch gaan twijfelen of ze het kind wel geboren willen laten worden. Als je een gehandicapt kind op de wereld zet zal dit ten eerste niet fijn voor hem zijn en natuurlijk ook niet fijn voor jou en je partner. Niet dat je niet kunt houden van je gehandicapten kind, maar zo’n kind vraagt gewoon heel veel tijd en aandacht. Ook moet je er je hele leven voor zorgen, want hij kan natuurlijk niet voor zichzelf zorgen.
• Geloof.
De Islamitische wet verbiedt abortus. Het is dus erg lastig als je een islamitische vrouw bent en toch een abortus wil plegen. Je zult door vele andere islamitische mensen aangekeken worden.
Humanisme
• Humanisten nemen als uitgangspunt de individuele vrijheid. Dus dat betekent dat je persoonlijke beslissing telt. Dus de vrouw bepaald wat er met haar eigen lichaam gebeurt. (zelfbeschikkingsrecht).
Jodendom
• Het Jodendom keurt de abortus alleen goed als het noodzakelijk is de dood van de moeder te voorkomen. “Het ontstaande mens” wordt als weerloos en onschuldig beschouwd en moet dus rechtvaardig worden behandeld binnen de gemeenschap. Binnen het huidige jodendom zijn de meningen sterk verdeeld.
Christendom -
• De rooms-katholieken beschouwen abortus als moord (je dood een menselijk leven). Alleen de indirecte abortus is toegestaan bijvoorbeeld als de vrouw baarmoederhalskanker heeft, en haar leven dus in gevaar is.
Islam
• De Islamitische wet verbiedt abortus. Sommige liberalen (mensen met vrijheid) willen dat abortus onder bepaalde omstandigheden wel moet kunnen. Zij baseren zich op een hadith (waarschijnlijk een spreuk of tekst) van de Profeet, die stelde dat na 120 dagen de embryo “bezielt” word, dus vanaf die dag het een ziel krijgt. Abortus is na “inblazing van de ziel” dus verboden tenzij de vrouw in levensgevaar verkeerd. Over abortus voor de “inblazing van de ziel” zijn de meningen verdeeld.
Hindoeïsme
Is abortus moorden?
En de vraag is eigenlijk of abortus moord is. Voor vele is het kindje nog geen mens, maar weefsel, een klompje cellen. Maar abortus is goed beschouwd wel moord. Al vanaf het begin liggen de eigenschappen vast of het een jongetje of meisje word, blauwe of bruine ogen etc. Vanaf dat moment is er dus een identiek mens ontstaan, en er zal nooit meer iemand zijn die precies dezelfde eigenschappen krijgen zou.
Ieder mens heeft een ander idee over abortus zoals je net al kon zien bij de geloven. Ook heeft het ermee te maken hoe jijzelf in het leven staat en waar jij waarde aan hecht. Er zullen zeker ook Islamitische vrouwen zijn die geen probleem hebben met een abortus plegen. Het ligt er natuurlijk ook maar aan hoe je zwanger geworden bent. Iedereen zit in een andere situatie en iedereen probeert zijn eigen uitweg te vinden.
Wat heb ik nu geleerd?
Ik heb gezien dat er verschillende kanten zijn bij het plegen van een abortus. Ik vind dat iedereen zijn eigen keuzes mag maken. Ook vind ik dat de vrouw samen in overleg met haar partner ( als ze die heeft) mag kiezen voor een abortus. Het is goed dat er 5 dagen bedenktijd word gegeven door de artsen. In deze tijd kun je goed nadenken of dit wel echt is wat je wilt.
Ik vind dat je niet kunt zeggen dat abortus verboden moet worden, want iedereen zit in een andere situatie.
REACTIES
1 seconde geleden