Ik heb dit boek gekozen omdat het als ‘tip’ stond in het boek “Laagland”. Toen ik de achterkant las leek het me best een mooi boek dus toen heb ik het boek gelezen. Het boek ‘Tralievader’ is een mooi boek. Het is een heel geloofwaardig boek, zo’n man kan niet alles verzinnen en ik geloof eigenlijk ook best dat de Duitsers al die dingen die hij omschrijft gedaan hebben. Het is een makkelijk boek, er zitten geen moeilijke stukken in vond ik. Het is wel een beetje een somber boek, met een vader die zo getraumatiseerd is van de oorlog dat hij daar de rest van zijn leven nog last van heeft. Er zitten eigenlijk geen vrolijke stukken in. Het onderwerp van het boek, oorlog, is niet zo origineel omdat er al heel veel boeken over de 2e wereldoorlog gaan. Maar hoe het verteld is, is het wel een heel origineel verhaal. Ik heb nog nooit de oorlog gelezen zoals het in dit boek verteld is. Want meestal gaat het over kinderen die hun ouders kwijtraken ofzo. Ik vond ‘Tralievader’ een heel indrukwekkend boek. De vader van de hoofdpersoon heeft in de tweede oorlog in een concentratiekamp gezeten. De hoofdpersoon heeft nog 2 broers: Simon en Max. Hij vertelt zijn kinderen stukjes uit zijn tijd. De kinderen worden beïnvloed door hun vader. Ze krijgen constant te horen hoe goed ze het hebben. Daarna blijkt dat vader TBC heeft. Hij wordt in een sanatorium geplaatst. Als de kinderen naar hem toekomen vertelt hij over de plaatsen waar hij heeft ondergedoken. Later als de vader genezen is van de TBC mag hij weer naar huis. Zijn gezin wacht de hele dag. Maar hij komt pas veel later. Dan blijkt dat hij niet op de trein durfde te stappen. Alles wat de vader zegt heeft te maken met de oorlog. Zijn kinderen denken dat het nog steeds bezig is. Ze verstoppen bijvoorbeeld hun speelgoed voor de SS. Vader vindt Jezus een ‘rotzak’ omdat hij de mensen in het kamp zo heeft laten lijden. Nellie, het vriendinnetje van de hoofdpersoon snapt niks van hun. Ze zegt dat ze niet in de hemel komen. Vader heeft in het kamp iemand vermoord. Hij geeft de kampleiding de schuld omdat ze hem hebben veranderd in een beest. Na de bevrijding werden ze opgehaald door de Engelsen. Ze werden naar een Engels kamp gebracht. Ze waren daar allemaal erg ziek. Toen ging hij terug naar huis naar zijn vrouw. De hoofdpersoon is onbekend. Je weet niet wie het is. Waarschijnlijk een meisje omdat ze een vriendinnetje ‘Nellie’ heeft. Zij heeft een vader die getraumatiseerd is door de oorlog. Zij en haar broers denken dat de oorlog nog steeds voortduurt. De hoofdpersoon hoort alle verhalen van haar vader aan, over de oorlog. De hoofdpersoon verandert wel door de gebeurtenissen, ze denkt steeds meer aan de oorlog. Op school tekent ze de oorlog. Ze begraaft haar speelgoed voor de SS. De belangrijkste andere personen zijn: Simon, Max, Vader, Moeder en Nellie. Simon en Max zijn de 2 broers van de hoofdpersoon. De vader en moeder zijn haar vader en moeder. Nellie is een vriendinnetje. De gebeurtenissen spelen zich af in Nederland. Ik weet niet precies in welke stad het verhaal zich afspeelt. De gebeurtenissen spelen zich af na de tweede wereldoorlog. Het verhaal speelt zich af rond 1960. Er wordt namelijk gesproken over het 'Eichmann-proces'(een Duitse oorlogsmisdadiger die toen berecht werd), dat zich volgens mij rond die tijd afspeelde. Verdiepingsopdracht 1
Het boek is chronologisch en niet-chronologisch verteld. Op het eind van het boek komt de bevrijding. Dus dat is wel chronologisch. Maar de rest kan ook op een hele andere volgorde gebeurd zijn. Bijvoorbeeld bij het onderduiken. Dat moet bijna eerder gebeurd zijn dan toen hij naar het kamp ging. Ik denk dat het verhaal sujet verteld is. Het verhaal staat anders in het boek dan de volgorde waarop het eigenlijk gebeurd is. Als je het boek ‘Tralievader’ moet geleden in delen, denk ik dat het van hoofdstuk tot hoofdstuk gaat. Ieder hoofdstuk gaat over iets anders dus zijn het eigenlijk 40 delen. Als je het boek echt moet geleden valt het denk ik in 40 delen uit. Dus alle aparte hoofdstukken. Het boek ‘Tralievader’ is fragmentarisch. Het bestaat uit allemaal verschillende fragmenten uit het leven van de hoofdpersoon met de vader. Er zit 1 verhaallijn in het boek. Dat is die van de hoofdpersoon. Er kan dus ook geen samenhang zijn omdat er maar 1 verhaallijn is. Er zit 1 verhaallijn in het boek. Dat is van de hoofdpersoon. Ik kan dus ook niet zeggen of ze gelijkwaardig of ondergeschikt aan elkaar zijn, omdat er maar 1 verhaallijn is. De structuur zorgt wel voor enige spanning. Je wilt wel weten hoe het nou met de vader ging in de oorlog. Je gaat de hele tijd van een stuk verhaal van de vader naar de werkelijkheid terug. Dat zorgt wel voor de enige spanning in het boek. Er zitten veel flashbacks in het boek. Als de vader begint te vertellen gaat hij terug in de tijd en vertelt hij over zijn belevenissen in de oorlog. Hij verwijst ook terug naar de oorlog. Bijvoorbeeld als de kinderen zeggen dat ze honger hebben, zegt hij dat ze niet weten wat honger lijden is. En dat je in de oorlog pas echt honger had. Het boek heeft 119 bladzijdes. Ik heb er ongeveer 1,5 uur over gedaan om het boek uit te lezen. In het boek verstrijkt ongeveer een jaar. Dat is de verhouding tussen de verteltijd en de vertelde tijd. Het verhaal speelt zich af na de oorlog. Rond 1960. Er wordt gesproken over het 'Eichmann-proces' (een Duitse oorlogsmisdadiger die toen berecht werd), dat zich volgens mij rond 1961 afspeelde. De effecten van de tijdsmanipulatie zijn dat het verhaal erg afwisselend is. Het loopt eerst rond 1960. Dan springt het weer terug naar de oorlog. De tijd wordt in dit boek erg gemanipuleerd. De effecten zijn dat het een erg afwisselend boek is. 3. Evaluatie

Onderwerp
Het is duidelijk over welk onderwerp de tekst gaat. Het boek gaat over een getraumatiseerde vader die zijn belevenissen aan zijn kinderen verteld. Ik vind het wel een interessant onderwerp. Alleen er zijn al zoveel boeken over de oorlog, maar ik vind dat dit boek wel op een originele manier is geschreven omdat je meestal in de oorlog zit of het gaat over oorlogskinderen. Ik ben dit boek niet gaan lezen omdat het over de oorlog ging. Ik had hele andere verwachtingen over dit boek. Ik dacht dat het zou gaan over een vader die gevangen zat in een kamp ofzo. Dat het boek zo zou gaan had ik niet verwacht. Wel natuurlijk nadat ik de achterkanttekst had gelezen. Ik heb wel eens over de oorlog nagedacht. Er zijn zoveel boeken van, en natuurlijk bij geschiedenis ook wel. Het boek heeft me wel nieuwe kanten van het onderwerp laten zien. Bijvoorbeeld dat iemand zo’n trauma kan hebben van de oorlog. Ik vond het een verrassende uitwerking. Ik had niet verwacht dat er zoveel hoofdstukjes in zouden zitten. En natuurlijk ook hoe het verteld wordt, dat je eerst bij de hoofdpersoon zit en dan naar een verhaal van de vader luistert. Ik vind dat alle kanten van het onderwerp genoeg aandacht hebben gekregen. Ik heb nergens in het boek iets gemist. De gebeurtenissen
De belangrijkste gebeurtenissen in het boek vind ik de stukken wanneer de vader vertelt. Hij beschrijft zijn leven in het kamp. Dat vind ik denk ik toch wel de belangrijkste dingen in het boek. Ik denk dat de nadruk meer ligt op de gebeurtenissen. Hoe de vader van de hoofdpersoon reageert en vertelt over de gebeurtenissen in de oorlog. De nadruk ligt ook wel op de gedachtes en gevoelens van de hoofdpersoon maar ik denk toch meer op de gebeurtenissen. Als er weer iets gebeurd met de vader dan heeft dat invloed op de hoofdpersoon. Het verband tussen de gebeurtenissen zijn soms wel moeilijk te verklaren. Als hij in het ziekenhuis zit begint de vader over het ondergedoken zitten in de oorlog. Maar sommige hebben ook wel met elkaar te maken. Als ze bijvoorbeeld ganzen zien, dan begint de vader over ganzen in de oorlog te vertellen. Ik zag de gebeurtenissen wel voor me. Als hij bijvoorbeeld in dat kamp zit. De gebeurtenissen maakten eigenlijk best wel indruk op me. Je moet sommige dingen zelf invullen bijvoorbeeld wat de hoofdpersoon nu is, een jongen of een meisje. Ik vond dat niet vervelend. Ik vind het eigenlijk wel leuk dat je dat niet weet. Personages
De vader en de hoofdpersoon gingen wel voor me leven. De rest eigenlijk niet. Die deden niet zoveel en van de hoofdpersoon las je de gedachtes en gevoelens. Ik vond ze eigenlijk allemaal op mensen lijken. Alleen vond ik Nellie meer een typetje. Nee, ze reageren helemaal niet voorspelbaar. Dat vind ik wel leuk, dan weet je tenminste niet wat ze gaan doen. Ik vind de hoofdpersoon sympathiek, en de moeder ook. Met de hoofdpersoon beleef je alles mee. Daar lees je alles van, waarom ze iets doet. Daarom vind ik haar ook sympathiek. De moeder vind ik ook sympathiek, ze doet nooit vervelend tegen haar man of tegen haar kinderen en ze is erg begrijpend. Van de hoofdpersoon kom je het meeste te weten. En ook van de vader. Van de rest kom je niet zoveel te weten, behalve dan dat ze meepraten als er een dialoog is. Je moet zelf best veel invullen over het innerlijk van de personages. Dat vind ik niet zo erg. Dat is wel leuk. Het is niet leuk als de schrijver alles beschrijft. Dan kan je zelf je fantasie er niet meer bij gebruiken. Ik vond dat ook makkelijk om te doen. Bouw
Ik vind dat het verhaal geen ingewikkelde bouw heeft. Er zitten geen lastige stukken in het verhaal. Er zit eigenlijk meteen vaart in. Het is niet zo’n lang boek en er zit dus snel vaart in. Het begint niet met: “ik ben ‘de hoofdpersoon’ mijn vader is…”. Het verhaal is redelijk spannend. Vooral eigenlijk omdat je wilt weten wat er met de vader gebeurt. Er is 1 verhaallijn. Die van de hoofdpersoon. Je leest wat de hoofdpersoon allemaal meemaakt en in haar verhaallijn lees je wat de vader vertelt. Er wordt wel me de tijd gespeeld. Ze springen van de werkelijkheid naar de oorlogstijd. Ik vind het wel lekker afwisselend. Er blijft wel onduidelijk wat er nou met de vader gaat gebeuren. Dat lees je niet. Dat vind ik eigenlijk wel vervelend. Het was wel leuk geweest als ze vertelde wat er uiteindelijk van de kinderen en de vader en de moeder is geworden. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van de hoofdpersoon. Ik denk dat het een meisje is. Je weet haar naam ook niet. Dat past wel goed bij het verhaal. Dat is wel geslaagd. Taalgebruik
Ik vind de tekst niet moeilijk om te lezen. Er zitten helemaal geen moeilijke woorden in. Het is helemaal geen moeilijk boek om te lezen. Ik vind de verhouding tussen gedachten/ gevoelens/ beschrijving en dialoog precies goed. Er wordt veel gesproken maar ik denk dat dat vooral bij het verhaal past. Ik vind dat het taalgebruik heel goed past bij de personages. Ik weet niet of ze in 1960 nog ouder Hollands spraken maar het taalgebruik past wel in deze tijd. De tekst bevatte bijna geen beeldspraak of symbolische verwijzingen. Ik heb dat dus ook niet hoeven oplossen.