Augustus Waters: Augustus (de meesten noemen hem Gus) is een 17 jarige jongen. Anderhalf jaar geleden was hij verlost van zijn botkanker, doordat de artsen zijn rechterbeen hebben weggehaald. In het begin van het boek ontmoet hij Hazel in de praatgroep voor mensen die precies dezelfde reis doorstaan als Hazel. Hij kwam alleen naar de praatgroep voor zijn vriend Isaac (die heeft kanker aan zijn oog). Hij ziet Hazel meteen al zitten. Wanneer Hazel hem vertelt wat haar lievelingsboek is, vraagt hij haar of hij het boek mag lezen. Aangezien het een raar einde heeft willen ze graag de schrijver bezoeken in Amsterdam (want daar woont hij), en daarom gaat hij samen met Hazel naar Amsterdam om de schrijver te bezoeken. In Amsterdam vertelt Gus aan Hazel dat zijn kanker is teruggekomen en even later overlijdt hij.

1. Plaats: waar speelt het verhaal zich af en hoe weet je dit?

Indianapolis en Amsterdam, dat wordt in het verhaal genoemd. Om Peter van Houten te bezoeken moeten ze naar Amsterdam gaan, wat ze uiteindelijk ook gaan doen.

1. Probleem en afloop: wat zijn de belangrijkste thema’s waar het verhaal om draait.

De belangrijkste thema’s zijn denk ik toch wel kanker en jongerenliefde. De hoofdpersonen hebben beiden kanker en het is mooi om te zien hoe hun band sterker word en dat ze zelfs verliefd worden op elkaar. Dat is mooi om te lezen. Uiteindelijk gaat een van de twee dood en dan kun je toch zien hoe sterk de liefde is tussen die twee en hoeveel ze om elkaar geven. Zoals ik al zei; het is mooi om dat te lezen.

1. VERDIEPING = Leg uit;

1. Kun je uitleggen wat de titel betekent? 

Ik zou niet weten wat de titel “Een weeffout in onze sterren” werkelijk zou kunnen betekenen. Misschien wordt er mee bedoeld dat Augustus en Hazel de sterren zijn en dat de enige “fout” van hun verbintenis is dat Hazel kanker heeft en Gus’  kanker terugkomt. Ik probeerde het op te zoeken op internet, maar ik kon geen duidelijke betekenis vinden en alleen maar vragen.

1. Hoe begint het boek? En: wat is er aan het einde anders afgelopen?

                                    Het boek begint wanneer Hazel van haar ouders naar een praatgroep     moeten en Gus ontmoet, maar uiteindelijk gaat Gus dood, omdat zijn         kanker is teruggekomen. Je zou eigenlijk verwachten dat Hazel dood                  gaat, maar uiteindelijk komt Gus’ kanker terug en gaat hij dood. Dat        maakt het boek zo dramatisch geloof ik.

1. Wat kun je vertellen over de belangrijkste karakters van de hoofdpersonen, hun houding ten opzichte van elkaar en of ze daarin veranderen?

Hazel gedraagt zich heel volwassen terwijl ze eigenlijk nog maar 16 is en Augustus die staat er een beetje bij, maar is er wel altijd voor haar en steunt haar met alles. Ten slotte zie je hoe hun band groeien en wat voor dingen ze samen allemaal meemaken, hoe goed ze elkaar daar in steunen en elkaar daarmee helpen.

Het is mooi om te zien dat ze zoveel van elkaar beginnen te houden en   dat ze een relatie krijgen. Het moment dat de kanker bij de     jongen weer terugkomt en het meisje daar helemaal kapot van gaat en      daardoor wordt hun band nog sterker. Je kunt zien aan de dingen die       ze in hun leven meemaken dat hun band alleen maar beter wordt.

1. Wat herken je van jezelf in één of meer personen? Of wat absoluut niet?

Ik herken mezelf in Hazel, omdat zij zich heel volwassen gedraagt, maar soms nog steeds een hele erge puber kan zijn. Dat heb ik namelijk ook. Ik kan heel wijs zijn, maar ook eigenwijs en dat zie ik ook in Hazel’s situatie. In welke situatie ze ook zit, ze zet toch door en als ik zulke dingen soms heb, dan doe ik dat ook.

1. Wat zijn belangrijke plekken in het verhaal en waarom?

Ik denk toch wel dat Amsterdam de belangrijkste plek is in het verhaal, omdat ze dat samen doen en samen die reis aandurven. In dat gedeelte van het boek begint hun band nog erger te groeien en beginnen ze elkaar beter te kennen van binnen (en van buiten). Ze krijgen daar duidelijkheid over wat ze zo graag te weten wouden komen en hun liefde groeit ook steeds meer.

1. Hoeveel tijd gaat er in totaal voorbij in het boek? Zitten daar grote sprongen in? Hoe zit het boek in elkaar? Verloopt de tijd op de normale manier? Of worden de gebeurtenissen en de tijd soms door elkaar gegooid? Zijn er terugblikken (stukken waarin de hoofdpersonen terugkijkt in de tijd)? Of juist vooruitblikken? Leg uit hoe het boek dat jij gelezen hebt in elkaar zit. Leg ook uit wat het vervolg is van deze opbouw. Bijvoorbeeld: zorgt de opbouw voor spanning, maakt de opbouw het verhaal warrig of saai?

Ik geloof niet dat er grote sprongen zitten in het boek, misschien is het een tijd van twee maanden of drie. Dat kan ik niet erg merken in het boek. Je leest wel dingen zoals “een paar dagen later”. In het begin van het boek komen er terugblikken in de tijd dat Hazel kanker kreeg en hoe ze daarmee werd behandeld. Het geeft duidelijkheid omdat je meer komt te weten over de hoofdpersoon en wat voor gebeurtenissen ze heeft doorstaan toen haar kanker werd ontdekt. Dat is eigenlijk het enige waardoor het verhaal duidelijker wordt.

1. Heeft het boek een goede of een slechte afloopt, of iets daartussen in? Kun je dit uitleggen?

Eigenlijk een beetje ertussenin. Hazel gaat niet dood in het boek, maar Gus’ kanker komt wel terug en hij sterft daar uiteindelijk aan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel een beetje emotioneel van werd. Ik ben blij dat Hazel niet is gestorven in het boek, maar ik vind het wel erg vervelend dat Gus’ kanker is terug gekomen en dan sterft.

1. MANIER VAN SCHRIJVEN

1. Stijl: gebruikt de schrijver vooral korte of langere zinnen? Geef eens een paar voorbeelden. Vind je deze stijl passen bij het verhaal?

Dat verschilt een beetje, soms zijn het lange zinnen en soms zijn het korte zinnen. Bijvoorbeeld dit stukje:

“Maar ik ging niet naar huis. Ik had mijn moeder gevraagd me om zes uur op te pikken en hoewel ze waarschijnlijk in het winkelcentrum of op de parkeerplaats was, wilde ik de volgende twee uur voor mezelf.

Ik was dol op mijn moeder, maar soms kreeg ik de zenuwen van haar eeuwige nabijheid. En ik mocht Kaitlyn ook. Echt. Maar ik had nu al drie jaar doorgebracht zonder normaal schoolse blootstelling aan mijn leeftijdgenoten, en ik voelde een soort onoverbrugbare afstand tussen ons.”

Ik vind het wel passen bij het verhaal omdat het jeugdliteratuur is en ook een romannetje.

1. Staan er veel beschrijvingen in het boek (sfeer, spanning, omgeving?)

Geef voorbeelden. Wat vind je ervan?

Valt eigenlijk wel mee. Er worden alleen dingen beschreven als Hazel ze

nog nooit eerder heeft gezien, zoals toen ze in Amsterdam aankwam.

“Ik keek naar Augustus die uit het raampje zat te staren en toen we naar beneden doken en onder de laaghangende wolken vlogen, ging ik rechtop zitten om Nederland goed te kunnen zien. Het land leek verzonken in de zee, groene rechthoekjes, aan alle kanten omgeven door sloten. We landden zelfs parallel aan een sloot, alsof er twee landingsbanen waren: eentje voor ons en eentje voor de watervogels.”

Of dit gedeelte;

“Ik zag het. Overal langs de grachten stonden iepen waar zaadjes uit waaiden. Maar ze zagen er niet uit als zaadjes. Het leken wel miniatuur rozenblaadjes waarvan de kleur was vervaagd. De bleke bloemblaadjes verzamelden zich als een zwerm vogels – duizenden, als een sneeuwstorm in de lente.”

Ik vind het wel mooi om te zien hoe de schrijver Nederland omschrijft vanuit Hazel’s standpunt, want het klopt eigenlijk best wel. Dat vind ik leuk om te lezen.

1. Noem eventueel andere opvallende dingen in de manier van schrijven.

Het boek beschrijft de ervaring van een 16-jarige tiener, dus is de taal ook heel erg geschreven op een tiener manier. Soms verwacht je niet dat het een tiener is, want af en toe is de taal heel erg volwassen, omdat Hazel ook best intelligent is en (zoals ik het noem) “dure woorden” gebruikt. Daarom begrijp ik soms niet helemaal wat er bedoeld wordt in een zin of een gedeelte van het boek.

1. Mening

Moeten jongeren dit boek over honderd jaar nog steeds lezen?

Ja! Zeker weten! Dit boek is heel ontroerend, en ontzettend leerzaam. Je kunt meer te weten komen over hoe het is om kanker te hebben en welke “reis” ze doorstaan en dat er niet altijd minpunten zijn in het leven, maar dat ze ook wel leuke dingen meemaken. Voor de mensen die met kanker schelden zou het boek misschien ook wel helpen.

Is het boek zo goed, spannend, grappig, ontroerend (enzovoorts) dat het over honderd jaar nog  steeds interessant is?

Ja sowieso! Het is heel ontroerend, goed, grappig en leerzaam en het is echt een van de leukste en mooiste boeken die ik ooit in mijn leven heb gelezen. Ik heb het zelfs al twee keer gelezen en ik ben twee keer naar de bioscoop geweest om de verfilming ervan te zien. Het is het zeker waard om dit boek te kopen, te lezen, de film te kopen en de film te zien!

Of het zo ontzettend slecht (saai, fantasieloos, onbegrijpelijk) dat het wat jou betreft in de papierversnipperaar kan?

Om heel eerlijk te zijn; als mensen zoiets zouden denken of doen, dan leef je echt onder een steen.

Of is het boek misschien de moeite van het bewaren waard, omdat jongeren er over honderd jaar veel van kunnen leren? (Over hoe wij nu leven, welke problemen we hebben, enzovoorts?)

Het is zeker de moeite waard om dit boek het te bewaren, omdat het zo’n mooi en leuk boek is. Je kunt er zeker van leren, omdat het over kanker gaat. Misschien hoe wij in deze tijd kanker behandelden, omdat er later andere middelen/manieren kunnen zijn.

Geef jou mening: Dit boek moet over honderd jaar absoluut niet/wel gelezen worden!

Dit boek moet over honderd jaar absoluut wel worden gelezen!

Ondersteun jouw mening met zoveel mogelijk argumenten (redenen) en voorbeelden uit het boek.

Waarom ik dit boek zo goed vind heeft een paar redenen.

1. Ik ben dol op romantiek en drama.
2. Boeken over tieners lees ik het allerliefste.
3. Het is zo ontzettend goed geschreven en heel erg realistisch.

Toen ik dit boek begon te lezen, was ik ontzettend nieuwsgierig naar het verhaal.

Ik zat al een tijdje boeken te lezen en ik had al mijn boeken al uit, toen zocht ik op internet boeken voor mijn leeftijd en toen zag ik overal het boek “The Fault In Our Stars” (zo heet het boek in het Engels) en ik was erg nieuwsgierig naar wat voor boek het zou zijn. Ik begon het op te zoeken op internet en ik kwam erachter dat het boek ook is verfilmd en dat het binnenkort in de bioscoop zou komen. Toen ik het boek had gekocht ging ik het meteen lezen en ik had binnen een dag uit, mijn moeder vond dat er een beetje te snel had doorheen gelezen (waar ik het zelf niet mee eens ben).

Ik vind het zo ontzettend mooi boek, ik kan er niet over uit. Ik vond dit stukje erg geweldig;

“’Ik ben verliefd op je,’ zei hij zachtjes.

‘Augustus,’ zei ik.

‘Het is gewoon zo,’ zei hij. Hij keek me aan en ik zag de rimpeltjes naast zijn ogen. ‘Ik ben verliefd op je en ik ben niet van plan om mezelf het eenvoudige genoegen te ontzeggen om de waarheid te spreken. Ik ben verliefd op je en ik weet dat liefde slechts een roep in de leegte is, en dat vergetelheid onvermijdelijk is, en dat we allemaal gedoemd zijn, en dat er een dag zal komen dat alles wat we tot stand hebben gebracht tot stof zal zijn wedergekeerd, en ik weet dat de zon de enige aarde die we ooit zullen hebben zal verzwelgen, en ik ben verliefd op je.’

‘Het is gewoon zo,’ zei hij. Hij keek me aan en ik zag de rimpeltjes naast zijn ogen. ‘Ik ben verliefd op je en ik ben niet van plan om mezelf het eenvoudige genoegen te ontzeggen om de waarheid te spreken. Ik ben verliefd op je en ik weet dat liefde slechts een roep in de leegte is, en dat vergetelheid onvermijdelijk is, en dat we allemaal gedoemd zijn, en dat er een dag zal komen dat alles wat we tot stand hebben gebracht tot stof zal zijn wedergekeerd, en ik weet dat de zon de enige aarde die we ooit zullen hebben zal verzwelgen, en ik ben verliefd op je.’

‘ Augustus,’ zei ik weer, omdat ik niet wist wat ik anders moest zeggen. Ik had gevoel alsof alles in mijn binnenste verhief, alsof ik verdronk in een raar soort blijdschap, die ook pijn deed, maar ik kon het niet terugzeggen. Ik kon helemaal niets terugzeggen. Ik keek hem alleen maar aan en hij keek mij aan. Toen knikte hij, zijn lippen getuit, waarna hij zijn blik afwendde en de zijkant van zijn hoofd tegen het raampje liet rusten.”