Motivatie van mijn boekkeuze Doordat ik dit jaar de boekentoppers had besteld, had ik al boeken in huis. Dus daarom ging ik daarvan een boek lezen. “De reis van de lege flessen” leek mij het leukst, maar die had ik bij het vorige boekverslag al gelezen en daarom ging ik het boek, dat mij het één na leukste boek leek, “Terug naar Oegstgeest”, lezen. Korte weergave van de inhoud De ouders van Jan begonnen in Oegstgeest een kruidenierswinkeltje. Daar werd Jan, toen zijn vader 35 werd, geboren. Jan groeit op in een groot gezin, dat streng gereformeerd is. Toen hij op de lagere school kwam, kreeg hij eerst les van juffrouw Vink, die hij erg aardig vond, en later van juffrouw Hakkenberg, die hij niet zo aardig vond. En doordat hij slecht presteerde moest hij naar een andere school, waar hij les kreeg van meneer “de papegaai”, en toen ging het weer beter. Toch moest hij naar de MULO en mocht hij niet naar de HBS, waarheen hij graag wilde. Hij maakte de MULO niet af. Daarna moest hij in de winkel van zijn ouders, die in de crisistijd voor de Tweede Wereldoorlog erg slecht liep, werken. Maar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd de winkel gesloten en ging Jan werken als dierenverzorger in het “Academisch Ziekenhuis”. Later werd hij tuinjongen en ging hij ook nog schilderen. In 1943 ging hij werken bij het distributiekantoor in Oegstgeest en gaat hij griezelverhalen schrijven. Daarna wordt Jan door de arbeidsdienst opgeroepen, duikt hij onder en even later overlijdt zijn oudere broer, waarmee hij een goede band had. Uitgewerkte persoonlijke reactie Het was een verhaal dat ging over de jeugd van Jan en ik vond dit een niet zo boeiend onderwerp, omdat de jeugd van Jan me eigenlijk niet interesseert. Een verhaal met als onderwerp de jeugd zou mij wel interesseren en in mijn belevingswereld passen, want ik zit daar zelf in. Maar in “Terug naar Oegstgeest” gaat het over de jeugd van Jan en dat past duidelijk niet in mijn belevingswereld. De gebeurtenissen vind ik logisch uit elkaar voortvloeien en veel samenhang met elkaar vertonen, als je die hoofdstukken, waarin Jan terug naar Oegstgeest gaat, weghaalt. Want dan krijg je een voor een groot deel chronologische biografie over iemand zijn jeugd en zo een verhaal zit natuurlijk logisch in elkaar. Ik heb ook vaak moeten worstelen om verder te komen in het boek, omdat het verhaal, zoals al eerder was gezegd, me totaal niet boeide. Maar ik was al begonnen in het boek en dan wil ik het ook afmaken. Van de personages vond ik de broer van Jan, van wie de naam niet in het boek wordt genoemd en die later in het boek dood gaat, het sympathiekst, omdat hij het gewoon zei als hij ergens niet mee eens was en ook af en toe tegen zijn zwaar gelovige vader durfde in te gaan. De opbouw van dit verhaal vond ik een beetje raar. Er waren 16 hoofdstukken, waarvan er 8 waren, waarin verhalen stonden over het verleden van Jan, en in die andere 8 hoofdstukken ging Jan weer terug naar zijn geboorteplaats, Oegstgeest, (vandaar de titel van het boek) om herinneringen op te doen en om te kijken hoe het er nu is. Je zag de gebeurtenissen alleen in de ogen van Jan en dat vond ik wel logisch, omdat je een verhaal uit je verleden moeilijk in de ogen van iemand anders kan vertellen. Het taalgebruik was niet moeilijk, maar af en toe ook niet makkelijk. Dat kwam ook, doordat het verhaal mij niet zo boeide en dan neem je onbewust het verhaal niet zo goed op. Voor de rest vond ik geen bijzonderheden of eigenaardigheden in het taalgebruik. Dus ik vond “Terug naar Oegstgeest” een nogal saai boek met een hele aparte opbouw van het boek en met een niet al te makkelijk taalgebruik.
Verdiepingsopdracht Ik dacht dat ik een spannend levensverhaal van iemand zou gaan lezen, maar dat is mij toch vies tegengevallen. Ook had ik niet verwacht dat het verhaal zo saai zo zijn. Het verhaal heeft, zoals ik eerder heb gezegd, zestien hoofdstukken, waarvan de oneven hoofdstukken gaan over de jeugd van Jan en die hoofdstukken hebben ook allemaal een andere titel. En de even hoofdstukken heten allemaal “Terug naar Oegstgeest” en in deze hoofdstukken gaat Jan als hij ouder is, terug naar Oegstgeest om herinneringen op te halen. Dus eigenlijk lopen er 2 verhaallijnen door elkaar: de verhaallijn in de oneven en de verhaallijn in de even hoofdstukken. Volgens mij begint het verhaal ab ovo, omdat Jan eerst gaat vertellen over zijn ouders en over zijn opa en oma in de tijd dat hij nog niet leefde. Het eind van het verhaal is niet hetzelfde, want op het eind gaat de broer van Jan dood, en dus is dit verhaal niet cyclisch. Het boek heeft een ik vertelsituatie. Het verhaal wordt hierdoor niet helemaal betrouwbaar, omdat je alles in de ogen van de ik figuur ziet en je dus maar van 1 kant belicht wordt. Het is wel logisch dat het verhaal een ik vertelsituatie heeft, omdat je moeilijk een verhaal over je jeugd in de ogen van je broer of zus kunt schrijven, omdat je niet hun gedachtes kunt lezen (dit stond ook al in de uitgebreide persoonlijke reactie). Ik heb mij verder verdiept in het perspectief van dit verhaal, omdat mij dit het makkelijkst leek. Ik heb hiervoor een kopie, die hierbij gevoegd is, uit een map van de schoolbibliotheek met secundaire literatuur gebruikt. Helaas heb ik niet de titel van deze map opgeschreven en kan ik die bron niet vermelden. In die kopie stond dat “Terug naar Oegstgeest” in de eerste persoon is geschreven en dat het verhaal voor een groot deel alleen maar in de ogen van de verteller wordt gezien, maar bij dialogen staan vaak ook visies van andere personages, waardoor het verhaal iets betrouwbaarder wordt. En ik denk dat hetgeen wat ik een paar alinea’s hiervoor heb gezegd over het perspectief goed overeenkomt met hetgeen uit de secundaire literatuur. Ook vind ik dit best wel overtuigend en komt dit uit een best wel betrouwbare bron (de schoolbieb) en gelukkig niet van internet, want dat is vaak niet zo betrouwbaar. Deze secundaire literatuur heb ik nodig gehad om deze opdracht te maken, want ik moest mijn ideeën over het perspectief vergelijken met secundaire literatuur. Verder heb ik niets aan secundaire literatuur gehad. Evaluatie Ik vond “Terug naar Oegstgeest” een saai boek met een aparte opbouw en een niet al te makkelijk taalgebruik. Dus mijn mening is niet veranderd na het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. Over de uitvoering van de beschrijving ben ik zeer tevreden, want als men de tekst leest, kan men op elke van de zeven vragen een antwoord geven. Maar ik vond een beschrijving van het boek geven best wel moeilijk, omdat het boek zo een rare opbouw had en omdat ik het boek een paar weken eerder al had uitgelezen en dan zakt wat informatie over de inhoud weg. Het lezen van het boek was een zeer lastige klus, omdat het
moeilijk doorheen te komen was, doordat het zo saai was. Dus dat was wel lastig. En dat vond ik ook hetgeen wat ik zo moeilijk vond aan het boek. Over de uitvoering van de verdieping ben ik niet ontevreden. Ik vond van mezelf dat ik een goed verhaal heb kunnen vertellen over de opbouw en het perspectief en dat ik er ook goed in geslaagd ben om secundaire literatuur te krijgen. En ik vond ook dat ik genoeg kennis en vaardigheden had om deze opdrachten uit te voeren. Ook vond ik niet iets wat ik erg lastig vond aan de verdieping. Voor de volgende keer wil ik eigenlijk alles op dezelfde manier doen, want de planning was zeer goed. Maar één ding wil ik echt anders doen: de volgende keer wil ik een leuker boek uitzoeken.