Reinaert de vos, samengesteld door Hubert Slings, Amsterdam, 1999 (Tekst in context) Genre In de eerste plaats is het een satire, maar het wordt ook wel eens een dierenepos genoemd. Onderwerp Reinaert de vos wordt veroordeeld om al zijn misdaden. Maar ook deze veroordeling weet hij door zijn sluwe listen weer te ontlopen. Thematiek Het feodale stelsel, de standenmaatschappij, uit de middeleeuwen deugt niet. De schrijver drijft de spot met de drie standen; de adel, de geestelijkheid en de burgerij. Ook drijft de schrijver de spot met de persoonlijke tekortkomingen. Perspectief In dit verhaal is sprake van een auctoriale verteller. Af en toe spreekt de schrijver de lezer aan, ook geeft hij regelmatig commentaar op gebeurtenissen. De schrijver wijst soms ook vooruit.
Het onderwerp is makkelijk en dus ook duidelijk. Het onderwerp gaat voornamelijk over de standenmaatschappij in de middeleeuwen en dat ligt dus buiten mijn belevingswereld. Het thema heeft mij zeker aan het denken gezet. Ik vind dat een standenmaatschappij niet goed is, want ieder mens is gelijk. Ook is mij duidelijk geworden dat de mensen altijd hetzelfde blijven, met hun slechte eigenschappen. Nog niet eerder had ik over dit onderwerp nagedacht. De gebeurtenissen Het verhaal heeft een heldere verhaallijn en de gebeurtenissen komen logisch uit elkaar voort. Doordat de schrijver vaak op een sarcastische manier schrijft zijn de meeste gebeurtenissen humoristisch. Er zijn bijna geen gebeurtenissen die geloofwaardig zijn. Dit is natuurlijk ook logisch, omdat het hele verhaal niet geloofwaardig is. Er zijn dieren die menselijke eigenschappen hebben. De onaangename gebeurtenissen waarin Reinaert mensen vermoordt of met zijn sluwe listen bedriegt roepen bij mij kwade gevoelens op. Aan de ene kant vind ik het einde bevredigend, omdat alle dieren over hun slechte eigenschappen na gaat denken. Aan de andere kant vind ik het einde niet bevredigend, omdat Reinaert straf verdient en deze toch weer weet te ontlopen. Het boek bleef mij van het begin tot het eind boeien, omdat je telkens weer benieuwd bent naar de volgende streek die Reinaert gaat verrichten. De opbouw Er zit direct vaart in het verhaal, want de opening is een opening-in-de-handeling. Er is één duidelijke hoofdlijn zonder losstaande stukken. De stukken zijn niet moeilijk met elkaar in verband te brengen en de opbouw is niet ingewikkeld. Er zitten een aantal flashbacks in het verhaal, die duidelijk maken hoe slim Reinaert is en hoe lang hij de dieren al bedriegt. Door de flash-forwards weet je van tevoren al dat Bruun niet aan de listen van Reinaert ontkomt. De personages De personen in het boek zijn erg herkenbaar, doordat ze allemaal een slechte, menselijke eigenschap hebben. Ik kon niet echt meeleven met een personage, omdat alle personages heel oppervlakkig beschreven worden. Over Reinaert kom je het meeste te weten. De meeste personages in het boek gedragen zich niet zoals het hoort. Koning Nobel is als het erop aan komt egoïstisch, Belijn de ram is vreselijk roemlustig en Tibeert de kater is erg gulzig. De gebeurtenissen waarin Reinaert moordt, steelt of bedriegt vind ik onbegrijpelijk en onaanvaardbaar. Doordat Reinaert alle dieren op hun persoonlijke tekortkomingen wijst had ik de neiging om hem sympathiek te vinden. Maar Reinaert is juist de persoon in het boek die onsympathiek is. Hij is immer degene die liegt, bedriegt, steelt en vermoordt. Ik vind verder niemand anders uit het boek sympathiek.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden