Hoofdstuk 1: Twee koffers.
De moeder van Ernst van der Kwast vertrekt met twee koffers uit India. Van die twee koffers koopt ze steeds nieuwe huizen, steeds luxer. Ze wil de huizen voor een erg hoge prijs verkopen en een nieuw huis voor een lagere prijs kopen. Werkt iemand daar niet aan mee, of is het er niet mee eens, komt mama Tandoori met haar deegroller.
In 1969 komt mama Tandoori naar Rotterdam. Ze woont daar samen met haar man die patholoog analoog is, en wiens oksels erg stinken, aan de Bloemstraat. Daarna verkopen ze dat huis voor een veel te hoge prijs, en verhuizen ze naar een huis aan de Jerigolaan, in Rotterdam Kralingen. Daarna verhuist ze naar de Tiberiaslaan, met uitzicht op de Kralingseplas.
Mama Tandoori krijgt inmiddels steeds meer spullen, en vertrekt uiteindelijk met zes containers naar Canada. Daar gaan ze wonen in een condominium, dat verkopen ze weer voor veel te veel geld, en kopen van dat geld een penthouse.
Hoofdstuk 2: De laatste mond.
Mama Tandoori heeft twee keer op de voorpagina van de krant gestaan: 1x op de voorkant van de times of India, toen ze nog verpleegster was in India. En een keer op twaalf december in 1996, toen ze samen met haar zoon bij de Kralingseplas was kijken naar het schaatsen van haar andere zoons, haar zoon kreeg een enorme niesbui, en daar was een foto van in de krant.
Mama Tandoori hamsterde erg veel, ze kocht als iets in de aanbieding was meteen een hele voorraad. Dat deed ze omdat ze in India met heel erg weinig geld heeft geleefd, en nu zo veel mogelijk wil kopen.
Hoofdstuk 3: De laatste mond.
Rajesh Mudgal was ziek geworden op de Arabische zee, hij had bulten op zijn hele lichaam, en moest 3 tenen van zijn rechtervoet, de vingertoppen van zijn rechterhand en zijn linkerbeen tot aan zijn knie laten amputeren.
Mama Tandoori verzorgde Rajesh, die uit een erg rijke familie kwam. Mama Tandoori en Rajesh waren verliefd op elkaar.
Mama Tandoori ontmoette een nieuwe man, de vader van Ernest, die patholoog analoog was, in de bibliotheek van de Erasmus universiteit in Rotterdam.
Mama Tandoori kreeg een aanbod om op de operatie kamer in Rotterdam te gaan werken.
Ze gaat daar werken, maar belooft om na een jaar weer naar de kapitein (Rajesh) te gaan. Ze schrijven elkaar in de tussentijd erg veel brieven.
Vader vraagt mama Tandoori in de bibliotheek ten huwelijk, maar mama Tandoori wil niet. Zij wil bij de kapitein zijn.
Vader begint te huilen, nadat mama Tandoori heel erg vaak nee heeft gezegd. Mama Tandoori besluit uiteindelijk toch maar om te trouwen, want ze vindt het erg zielig. Ze zij in september getrouwd.
Drie maanden later is mama Tandoori zwanger. Ze blijft brieven van de kapitein ontvangen, maar antwoord ze niet meer, omdat ze getrouwd is.
De zoon wordt geboren: Ashirwad (betekend; geschenk van god).
Mama Tandoori zet duizend gulden op AMRO-bank voor haar zoon. Niemand weet waar zij het geld vandaan haalt.
Opeens krijgt haar zoon \'s nachts een epileptische aanval. Mama Tandoori doet een lepel in zijn mond om te zorgen dat zijn tong niet naar achter gaat. Toen was inmiddels de tweede zoon, Johan, ook al geboren, maar hij bleef gewoon verder slapen.
Een paar dagen later, wil mama Tandoori en vader samen met Johan buiten gaan wandelen. Ze brengen Ashirwad naar de buren.
Als mama Tandoori Ashirwad weer op gaat halen, krijgt Ashirwad weer een epileptische aanval. Hij blijkt verstandelijk gehandicapt te zijn.
Hoofdstuk 4: Gratis is goed.
Ashirwad had een pasje gekregen voor de begeleider van hem om te reizen met de tram, bus, trein of metro. Reizen was dan gratis, en gratis is goed! Er werd vaak misbruik van het pasje gemaakt door zonder Ashirwad te reizen. Dan deden ze of ze Ashirwad kwijt waren of trekte Johan een gekke bek, en deed hij net of hij Ashirwad was.
Als mama Tandoori op reis ging probeerde ze de inhoud van de kasten in koffers te proppen. Mama Tandoori had vier grote koffers bij voor haar reis vanaf de Tibiriaslaan naar de ouderdijk, halte Mecklenburglaan naar eindbestemming Frankrijk met eerst lijn zeven, dan met de trein en daarna met de bus. Vader kon niet mee, omdat hij niet gratis mee kon met het vervoer, en niet gratis, is niet goed.
In de bus werden liedje over god gezongen, die Ashirwad niet leuk vond, en begon daar overheen te schreeuwen met liedjes van radio 538. De mensen ergerden zich, en toen liet moeder Tandoori de begeleiders pas de bus door gaan. Daarna hadden de mensen mee begrip.
In Frankrijk hebben ze verbleven in Hotel Les Rosiers, met de gele handdoeken.
Moeder bezocht op donderdag 11 februari 1858 de heilige Maria aan Bernadette Soubirous in de grot van Massabiele in Lourdes. Daar is Bernadette die met bronwater al minstens 60 wonderen heeft verricht. Moeder duwde Ashirwad in een rolstoel om zo sneller aan de beurt te zijn, toen moeder de begeleiders pas over de \'heilige muur\' haalde werd Ashirwad benieuwd en stond op uit zijn rolstoel, waardoor vele mensen dachten dat hij genezen was.
Daarna gingen moeder en Ashirwad naar de volgende plek; zeventien baden, waar water uit de bron kwam waar Bernadette uit had gedronken.
Daar kwamen ze zuster Johanna tegen, die pelgrims naar de omkleedruimte hielp en in en uit het water hielp. Moeder en Ashirwad gingen samen omdat ze volgens moeder voor altijd verbonden zouden zijn. Ashirwad ging het water in en zuster Johanna fluisterde een gebed.
Toen ze die middag met de bus naar Utrecht gingen, gingen ze eerst nog naar de grot om water mee naar huis te nemen, 180 liter water.
Hoofdstuk 5: De superintendent.
Ik-persoon is geboren in het Jagjivan Ram Railway Hospital in Bombay in India. Om 02:58 uur 1981.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
1 seconde geleden