En de groeten van groep 8 door Jacques Vriens

Zakelijke gegevens: De schrijver van het boek is Jacques Vriens. Hij was voordat hij ging schrijven een leraar op een basisschool. Het werk op de school inspireerde hem om te gaan schrijven. Je merkt ook aan zijn manier van schrijven dat hij het fijn vindt om met kinderen om te gaan. Het boek heet “En de groeten van groep acht.” De uitgever is Malmberg en het is uitgeven in den Bosch in het jaar 1997 (de eerste druk was in 1995.) Het boek heeft 137 bladzijdes. Het genre van het boek is probleemroman. De samenvatting: Meester Siem is leraar op een basisschool en hij is nu 57 jaar. Hij geeft het niet graag toe maar hij wordt nu toch echt te oud voor zijn vak. Dit zal dan ook zijn laatste kamp worden en dit zal ook de laatste groep zijn die hij netjes aflevert (zoals hij het noemt.) Het is zover de meeste kinderen staan al op het station afscheid te nemen van hun ouders om zich daarna bij Siem te verzamelen en de trein in te stappen op naar het kamp. Iedereen was er behalve Nadia (dat is een Marokkaans meisje.) Ze mocht eigenlijk niet mee vanwege haar geloof maar meester Siem had met haar ouders gepraat en ze mocht uiteindelijk toch mee maar zouden haar ouders zich dan toch weer bedacht hebben Siem hoopte van niet want het was toch best belangrijk dat ook Nadia mee ging. Hoe zielig het ook was ze konden ziet langer wachten anders zou niemand op kamp gaan. Iedereen stapte de trein in en net toen de trein op gang kwam, kwam Nadia de hoek omrennen samen met haar vader. Ze redde het niet meer. Maar Siem had een fluitje om zijn nek hangen voor als hij niet over het geschreeuw van de kinderen kon komen. Hij blies zo hard als hij kon op het fluitje en ja hoor de trein stopte. De conducteurs waren ontzettend boos maar Nadia kon mee en dat was het belangrijkst. Eenmaal op het eiland aan gekomen gingen ze meteen naar het boerderijtje waar ze de hele week zouden verblijven. Iedereen zocht een geschikte slaapplaats uit en zoals gewoonlijk lag Frans ergens alleen. Hij werd veel gepest omdat hij net iets slomer is dan de rest. Vooral Michiel, Charlotte en Govert pestten hem veel. Maar Michiel leek dan zo stoer met al die gel in zijn haar hij plaste nog wel in bed en dat mocht natuurlijk niemand behalve de meester weten. Ze waren nu 3 dagen op het kamp en alles verliep goed er werd niet gepest en er heerste een goede stemming. Tot dat Michiel en die andere twee iets heel gemeens met Frans uithaalde. Frans was aan het douchen en Michiel en Govert vroegen heel aardig aan Frans of hij wilde stoppen met douchen omdat hun zogenaamd wilden douchen. Frans stopte met douchen en kwam met alleen maar een handdoek om zijn middel gewikkeld de douche uit. Wat er toen allemaal gebeurde ging wel zo snel. De twee jongens pakten Frans beet en trokken zijn handdoek weg en sleurde hem naar de meisjeszaal. Ondertussen had Charlotte alle meiden gewaarschuwd. Iedereen moest lachen omdat ze dachten dat Frans het uit zichzelf deed. Daar zat die arme jongen dan te huilen. Siem hoorde het lawaai en ging er op af. Toen hij zag wat er gebeurde werd hij wel zo kwaad. Malou een meisje uit de klas legde haar laken om Frans heen en Siem bracht hem samen met Tine (ook een begeleidster op het kamp) naar de jongenszaal. Waar ze hem aankleedde en voorzichtig op zijn bed legde. Alle kinderen gingen doodstil naar de eetzaal en wachtten tot dat Siem terug kwam. Toen Siem en Tine terug waren sprak Siem de hele klas toe en vooral de drie pestkoppen, misschien moesten hun zelfs naar huis toe. Toen even later Casper (een jongen uit de klas) ging kijken bij Frans zag hij tot ieders schrik dag Frans weg was. Iedereen ging zoeken maar niemand kon hem vinden. Siem en Tine dachten dat hij wel uit zichzelf terug zou komen want hij liep wel vaker weg. Dus ze vervolgden het programma en Tine zou afwachten of Frans terug zou komen. Eerst gingen ze naar de vuurtoren. Toen ze daarboven op stonden zagen ze Frans aan de rand van het bos zitten. Iedereen begon naar Frans te roepen. Frans hoorde het en rende het bos verder in. De klas kon hem niet vinden. Die avond was Frans nog steeds niet terug. Casper was met zijn verrekijker aan het rondkijken en hij zag Frans boven op de vuurtoren staan. Hij rende naar Siem en die vertrok meteen naar de vuurtoren met alle kinderen achter hem aan. Siem en nog een paar kinderen rende naar boven op de vuurtoren en konden Frans gelukkig over te halen om weer met hen mee naar het kamp te gaan. Toen ze allemaal weer beneden waren zei Siem tegen de vuurtorenwachter: ,,En de groeten van groep 8.” Omdat ze zo vaak in de vuurtoren waren geweest en dit echt de laatste keer zou zijn.
Mijn eerste reactie: Ik had het boek een paar jaar geleden al eens gelezen en ik vond het toen een heel mooi en vooral een heel emotioneel boek. Het leek me wel leuk om het nog een keer te lezen en we moesten toch nog een boekverslag maken dus toen had ik dit boek uitgekozen. In dit boek zie je ook heel goed waar pesten op uit kan lopen. De meeste mensen denken daar niet zo over na, maar van een klein pesterijtje kan het op iets heel groots uit lopen. Maar nou vind ik dit wel een klein beetje overdreven. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het zover kan gaan. Maar ik kan me ook best goed inleven in Frans, want hij weet niet eens goed waarom ze hem nou pesten. Hij wordt gewoon niet gewaardeerd en alleen maar omdat hij net iets slomer is dan de anderen en niet zo’n groten bek heeft als de anderen. Ik zou zelf ook niet goed weten wat ik zou doen als ik in zo’n situatie kom. Ik hoop dat ik zoiets nooit zal tegenkomen of het zelf mee zou maken. De beoordeling: Thema: Het thema is pesten. Ik vind het een mooi thema. Jacques Vriens behandelt dit thema ook goed. Alle passages zijn ook heel goed geschreven ik zou er geen een veranderd hebben. Passages: -Het stuk waarin Pieter en Willeke Frans er heel stoer uit lieten zien op de laatste avond van het kamp spreekt mij heel erg aan. (Dat stuk staat niet in de samenvatting.) Zo zie je dat als iemand anders is je diegene ook kan helpen i.p.v. te pesten. -Een aangrijpende passage vind ik waarin Frans in zijn blootje de meisjeszaal in gezet wordt. Het lijkt mij namelijk zo erg als andere je zoiets aan durven te doen. -Het stuk waarin Frans boven op de vuurtoren stond vond ik een beetje spannend. Want ik dacht eerst dat hij echt zo gaan springen maar het viel mee. -In het hele boek heb ik eigenlijk geen leuke of saaie passage gelezen. Het meeste was zielig en heel emotioneel. Personen: -Meester Siem vond ik een heel sympathieke man. Hij kon goed tegen een grapje maar was als het moest wel heel serieus en hij kon er ook slecht tegen als er gepest werd en dat was ook wel uit het verhaal op te maken (bijv. dat gedoe met Frans.) -Ik vond de drie pestkoppen daarentegen heel onsympathiek. Ze deden echt heel flauw tegen Frans. Ik vind dat je zo niet met andere om kan gaan. Maar na die gebeurtenis draaiden ze wel een beetje bij. Overige opmerkingen: Het boek “Spijt” van Carry Slee gaat ook over pesten. Op zich vind ik allebei de boeken even goed. Maar bij het boek “Spijt” werd het toch wel iets beter verteld dus misschien is uiteindelijk dat boek toch iets beter. In dit boek is het taalgebruik heel makkelijk. Ik kan geen één moeilijk woord bedenken. Het boek was ook zo uitgelezen. Verder is het gewoon een heel mooi boek en ik zou graag nog meer boeken over dit thema willen lezen. Ik hou namelijk wel van dit soort boeken. Op zich zou ik het boek ook wel aan andere aan raden. Maar je moet dan wel van dit onderwerp houden. De één houd meer van oorlogsboeken en de andere meer van sciencefiction.
De extra opdracht: Als extra opdracht heb ik gekozen voor het maken van vier andere bijpassende titels. Titel 1: Waarom nou toch??? Deze titel heb ik gekozen omdat Frans niet weet waarom hij gepest wordt en Siem snapt ook niet dat de drie kinderen Frans dat aan deden. Titel 2: De verrekijker. Deze titel slaat op het feit dat door de verrekijker ze Frans twee keer hadden gevonden. De 1e keer toen ze op de vuurtoren stonden en de 2e keer toen Casper vanaf het kamp Frans op de vuurtoren zagen staan. Titel 3: De vuurtoren. Omdat Frans daar misschien vanaf wilde springen en zoals al gezegd zagen ze Frans de 1e keer vanaf de vuurtoren. Titel 4: De laatste keer!!! Het is de laatste keer voor Siem dat hij op kamp gaat en het is het laatste jaar dat hij les geeft. Maar ook voor Frans toen hij op de vuurtoren stond zou het de laatste keer geweest kunnen zijn dat hij daar stond of het laatste uur zou geslagen kunnen hebben.