Motivatie
Ik heb het boek al een keer gelezen, en ik vond het een erg mooi en spannend boek, dat ik het wel nog een keer wilde lezen. Daarvoor had ik ook al jeugdboeken van Simone van der Vlught gelezen, onder andere Schuld en Vlinders. Ik vroeg me af of de volwassen boeken van Simone van der Vlught ook zo mooi waren. Ook had ik al boeken van andere schrijvers/schrijfsters in dit genre gelezen, die boeken bevielen me goed.
Eerste reactie
Mijn eerste reactie was verbaasd en geschrokken. De hoofdpersoon herinnert zich op het einde alles van de moord op haar oude klasgenootje Isabel. Ze weet nu zeker wie de dader is en de dader is heel iemand anders dan je in het boek de hele tijd denkt. Het is heel opvallend dat de hoofdpersoon al die tijd niet wist wie de dader was en dat ze het pas op het laatste herinnert. Maar waarschijnlijk is dat zo omdat ze zelf zo geschrokken was van wie de dader was, dat ze het verdrongen heeft en het als het ware uit haar geheugen gewist heeft. Op het einde komt dat allemaal weer naar boven. Dat verwacht je als lezer echt niet, dus het boek is helemaal niet voorspelbaar en ik vind dat erg knap van de schrijfster. Ook had ik het niet verwacht omdat ze al naar de politie was geweest, en definitief een dader had aangewezen. Ik had niet gedacht dat de dader dan toch nog iemand anders was.
Zakelijke gegevens
Auteur: Simone van der Vlugt
Titel: De reünie
Uitgever: Wolters-Noordhoff
(met een licentie van uitgeverij Anthos te Amsterdam)
Plaats: Groningen/Houten
Jaartal eerste druk: 2004
Aantal bladzijden: 336
Bijzonderheden: De editie die wij hadden is een Grote Lijster.
Samenvatting:
Een intrigerende psychologische thriller over een jonge vrouw op zoek naar haar verleden en identiteit.
Sabine staat op het punt weer aan het werk te gaan na een jaar thuis te hebben gezeten met een burn-out. Ze is 24 jaar oud en werkt als secretaresse bij een hoofdkantoor van een bank in Amsterdam. Ze ziet er tegenop om weer te beginnen en is nog steeds niet achter de precieze oorzaak van haar depressie.
De aankondiging van een reünie van haar oude middelbare school zet haar leven plotseling weer op zijn kop. Het rakelt een belangrijke gebeurtenis uit Sabine haar jeugd op: de verdwijning van haar klasgenoot Isabel. Ooit waren zij hartsvriendinnen, maar eenmaal op de middelbare school komt er een einde aan die vriendschap.
Toch voelt Sabine zich enorm schuldig. Ze heeft Isabel alleen naar huis laten fietsen op de dag dat ze verdween, misschien zou er niets gebeurd zijn als Sabine destijds met Isabel was meegefietst…
Nu, tien jaar later, is er nog steeds dat knagende schuldgevoel en komen er steeds meer flarden van herinneringen aan die tijd naar boven. Sabine heeft het vermoeden dat ze zelf meer moet weten over wat er destijds gebeurde, maar dat ze het heel ver weg heeft gestopt. Ze begint te wroeten in het verleden en komt steeds dichterbij het ware verhaal van Isabels’ verdwijning
Analyse
Titelverklaring:
Wij denken dat het boek ‘De reünie’ heet omdat Sabine de krant leest en haar oog op een kleine advertentie valt over een reünie van haar school. Heel het leven van Sabine verandert. Ineens komen er namelijk allerlei herinneringen terug en bedenkt ze dat er iets is gebeurd maar ze weet niet precies wat. Je leeft in het boek ook helemaal naar de reünie toe. De titel is dus best goed gekozen. Maar als de titel was geweest: de reünie van de dode, had het ons nog meer aangesproken en we denken meer mensen. Dan titel maakt je dan iets nieuwsgieriger.
Thematie
Motieven:
- Verdringen: Sabine verdringt de moord van Isabel en na tien jaar komt alles beetje bij beetje weer terug.
- Het verleden kun je niet achter je laten: Sabine Kroeze heeft dit geprobeerd, maar het verleden haalt haar in en geeft haar telkens flashbacks.
- Pesten: Sabine Kroeze is in het verleden gepest en heeft hier nog altijd littekens van. Dit blijft ook terugkomen in het boek.
- Liefde: Sabine vindt haar middelbare schoolliefde weer terug na tien jaar.
- Wraak: Sabine neemt twee keer in het boek wraak.
Thema
Het thema van het boek is moord.
Motto
Ik citeer het motto:
‘Voor mijn ouders,
die me zo’n gelukkige
zorgeloze jeugd hebben gegeven.’
Spanning/open plekken
In het verhaal zitten erg veel open plekken, onbeantwoorde vragen en onduidelijkheden. Bijvoorbeeld over de conciërge, meneer Groesbeek. Uit Sabines gedachten en gesprekken maak je op dat hij waarschijnlijk met zijn groene busje in de buurt van de plek waar Isabel vermoord werd was, en dat hij er waarschijnlijk wel iets mee te maken heeft. Maar wat en hoe, dat wordt niet meer verteld.
Daarnaast is er wel degelijk spanning in het verhaal. Vooral aan het einde van het boek. Dan hebben Olaf van Oirschot (jeugdvriend van Robin, de broer van Sabine) en Sabine een ‘gevecht’ waarin Sabine Olaf van de moord beschuldigt. Olaf ontkent dat en blijft dat doen. Hij probeert haar duidelijk te maken dat hij ook echt de moordenaar niet is, maar dat zíj het is. En in die laatste ontmoeting tussen hen, krijgt Sabine dat uiteindelijk door. Dat stukje is best spannend, door de beschrijving van hun gevoelens. Een citaat (blz. 320):
‘Dus heb je mij Isabel zien vermoorden? Nou, zeg eens?’
‘Nee. Jij was het niet,’ zeg ik nauwelijks verstaanbaar.
‘Er was nog iemand, nietwaar?’ Olafs stem maakt een sissend geluid, als een slang die ieder moment kan toeschieten.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
1 seconde geleden