My name is Asher Lev door Chaim Potok

A) Algemene vragen

1. Chaim Potok, My Name is Asher Lev, 1972

2. Penguin Books, 1973

3. Het boek heet ‘My Name is Asher Lev’, omdat het een beschrijving is van het leven van Asher Lev en hoe hij zo’n groot schilder is geworden. Asher begint zijn boek dan ook met de zin: “My name is Asher Lev, the Asher Lev, about whom you have read in newspapers and magazines, about whom you talk so much at your dinner affairs and cocktail parties, the notorious and legendary Lev of the Brooklyn Crucifixion.”. Hij gebruikt het verleden, hij heeft the Brooklyn Crucifixion immers al geschilderd, als een begin voor zijn boek.

4. Asher Lev: Asher is een goede tekenaar, maar hij kan ook erg koppig zijn. Hij is egoïstisch, maar aan de andere kant voelt hij zich verantwoordelijk voor veel dingen, zoals voor de gezondheid van zijn moeder. Asher wil vasthouden aan zijn geloof, maar hij wil ook blijven tekenen. Hij kan niet kiezen tussen beide en dat is moeilijk voor hem. In het begin weet Asher niet goed wat hij doet, maar aan het eind weet hij dat hij mensen pijn kan doen met zijn tekeningen en schilderijen. Het lijkt erop dat hij mensen pijn wil doen, maar het blijkt meer zijn lot te zijn en hij wordt gedwongen het te blijven doen. Aan de ene kant is Asher wel sociaal, maar aan de andere kant is hij erg alleen. Hij houdt van z’n ouders en daarom doet hij ook zichzelf pijn met zijn schilderijen.
Rivkeh Lev: Zij is Ashers moeder. Ze houdt van hem en wil hem toch steunen in zijn tekenkunst, ook al gaat ze dan tegen haar man in. Zonder dat haar man het weet, laat ze Asher musea bezoeken. Als haar broer overlijdt, trekt ze zich dit zo aan, dat ze bijna sterft. Ze komt er wel weer bovenop, maar dan voelt ze zich geroepen om het onafgemaakte werk van haar broer af te maken. Om dit te kunnen doen stort ze zich op haar studie. Haar liefde voor haar man en haar zoon maakt haar kapot. Elke keer als haar man weg is, maakt ze zich zorgen over zijn thuiskomst. Asher ziet hierdoor dat zijn moeder altijd lijdt.
Aryeh Lev: Aryeh houdt van zijn zoon, maar hij begrijpt hem niet goed. Hij is erg teleurgesteld als zijn eigen zoon meer ziet in tekenen dan in het bestuderen van hun geloof. Hij vindt het moeilijk om te zien dat Asher zoveel waarde hecht aan tekenen, wat Aryeh ziet als kinderachtig en als een geschenk van de ‘andere kant’. Het werk dat Aryeh voor de Rabbijn doet is erg belangrijk voor hem, omdat hij werkt voor de Joodse gemeenschap.

5. Dit verhaal speelt zich grotendeels af in een joodse gemeenschap in Brooklyn, New York. Op een gegeven moment gaat Asher door Europa reizen en speelt het verhaal zich ook even af in Florence en Parijs. ; Het verhaal speelt zich af in de periode voor 1956, omdat in het boek nog gesproken wordt over de dood van Stalin.

6. Het verhaal begint als Asher nog jong is, hij is dan ongeveer zes. Tegen de tijd dat hij zijn eerste expositie heeft, is hij minstens achttien, omdat Jacob Kahn hem pas een expositie wilde geven als hij volwassen was. Tussen zijn eerste en ‘laatste’ expositie zitten ook weer een aantal jaar, dus alles bij elkaar opgeteld, zal er in de loop van het boek zo’n twintig jaar zijn verstreken.

7. Het verhaal wordt verteld door Asher Lev. Hij vertelt in de ikpersoon. Doordat het verhaal in de ikpersoon is geschreven, beleef je als het ware de dingen van toen met de ikpersoon mee.

8. De gebeurtenissen volgen elkaar wel chronologisch op, alleen is het wel zo dat het begin eigenlijk het einde zou moeten zijn, omdat Asher aan het begin alles wat in de rest van het boek wordt verteld al heeft meegemaakt. Het hele verhaal is dus eigenlijk een flashback van de oudere Asher die je aan het begin van het boek aanspreekt.

9a.
Asher Lev, de zoon van Aryeh en Rivkeh Lev, is een orthodoxe jood die samen met zijn ouders in een joodse leefgemeenschap woont. De kleine Asher begint al vroeg met tekenen en hij heeft talent. Zijn vader is hier echter niet zo blij mee, maar hij verwacht dat het een kwaal van kleine kinderen is, die wel over gaat.
Aryeh moet van de leider van zijn leefgemeenschap, de rebbe, veel reizen en is daarom vaak niet thuis. Op een dag overlijdt de broer van Rivkeh, Ashers moeder, waardoor Rivkeh ernstig ziek wordt; ze praat en eet bijna niet en komt niet veel uit bed. Hierdoor is Aryeh genoodzaakt thuis te blijven en niet meer te reizen totdat zijn vrouw genezen is.
Ondertussen ontmoet Asher Reb Yudel Krinsky, een uit Rusland ontsnapte jood, via zijn vader, die hem geholpen heeft weg te komen uit Rusland, waar op dat moment door Stalin vele joden opgepakt en afgemaakt werden.
Langzaamaan gaat het dan beter met Rivkeh en ze besluit het werk van haar broer, namelijk een studie over Rusland, af te maken. Dit wordt goedgekeurd door de rebbe en dan begint Aryeh weer te reizen en gaat Asher voor het eerst naar school en stopt hij met tekenen.
Na een tijdje op school te hebben gezeten, begint Asher weer met tekenen, waardoor het nog slechter gaat op school; zó slecht zelfs, dat zijn vader er lucht van krijgt en om uitleg vraagt. Dan voelt Asher zich gedwongen om echt wat te doen op school en hij combineert school met tekenen, waar hij zo langzamerhand echt goed in begint te worden.
Op een gegeven moment moet de familie Lev verhuizen naar Wenen, maar daar heeft Asher helemaal geen zin in, omdat hij het in zijn huidige woonplaats zeer naar zijn zin heeft en gehecht is aan zijn straat. Voordat het echter zo ver is, gaat Asher veel naar het museum, om kunst van allerlei kunstenaars, dus ook Christelijke, te bekijken. Zijn vader is hier echter zeer boos over.
Men besluit dan, dat Asher en Rivkeh in New York blijven en dat Aryeh (tijdelijk) alleen naar Wenen gaat. Asher en Rivkeh gaan dan samen naar het museum en zien schilderijen over Jezus en zijn kruisiging. Rivkeh legt dit een beetje uit aan Asher, die zeer geïntrigeerd is door die schilderijen en ze probeert na te tekenen, wat na verloop van tijd steeds beter gaat.
Dan brengt de rebbe Asher in aanraking met Jacob Kahn, een beroemde joodse kunstenaar, die hem 'beter' leert tekenen en schilderen. Deze man brengt op zijn beurt Asher weer in aanraking met Anna Schaeffer, een vrouw die kunstwerken van beroemde kunstenaars en aanstormend talent verkoopt.
Asher moet van Jacob Kahn alle facetten van het schilderen beheersen. Daarom moet hij vele schilderijen van kruisigingen bestuderen en natekenen; ook moet hij naakte vrouwen leren tekenen, terwijl dit allemaal tegen de joodse wetten in is. Asher doet het toch, want hij wil een goede kunstenaar worden en groeit hierdoor ook steeds verder van zijn ouders weg. Dit kom ook doordat zijn moeder na een tijdje ook naar Wenen is gegaan, omdat Aryeh het moeilijk had, en Asher bij zijn oom is ingetrokken.
Na een paar zomervakanties te hebben doorgebracht met Jacob, is Asher klaar voor zijn eerste show, waarin veel van zijn kunstwerken verkocht worden. Aryeh en Rivkeh, die inmiddels al weer terug zijn uit Wenen, zijn niet komen kijken. Desondanks was de show een succes en voor herhaling vatbaar.
Dan besluit Asher dat hij naar Europa wil, naar Florence, Rome en Parijs. Gelukkig hebben zijn ouders er niet zoveel problemen mee en gaat het door. In Europa leert hij veel nieuwe dingen en hij schildert in Parijs een kruisiging met zijn ouders en zichzelf erin verwerkt.
Dan krijgt Asher zijn tweede show, die nog veel beter is dan de eerste en de kruisiging wordt het hoogtepunt. Dit keer komen Aryeh en Rivkeh wél kijken, maar zijn zeer geschokt en boos, als ze de kruisiging zien met henzelf erin verwerkt en ze gaan diep teleurgesteld naar huis. Asher kan dit niet meer goed praten en besluit, op aanraden van de rebbe, na een paar dagen terug naar Europa te gaan.

B) Vragen over het thema

1. Het boek gaat over het leven van Asher Lev en de problemen die hij heeft en krijgt met zijn familie en geloofsgemeenschap, doordat hij wil blijven schilderen.

2. Asher Lev: Asher kan af en toe zeer koppig doen, vooral tegen zijn vader. Deze koppigheid zorgt er dan ook voor dat Asher geregeld ruzie heeft met zijn vader. Zijn moeder vindt het wel goed dat Asher tekent, maar ze wil niet tegen de wil van haar man ingaan, dus verbiedt zij het hem ook. Ondanks de vele ruzies thuis, blijft Asher tekenen. Als de rebbe Asher in contact brengt met Jacob Kahn, verandert er veel voor Asher. Hierdoor krijgt Asher de kans zijn werk te tonen en te verkopen. Maar hij blijft mensen kwetsen en pijn doen met zijn schilderijen.

3. blz. 313: We were alone in the elevator as it went back down. My father wouldn’t look at me. The elevator operator, an elderly man in a crimson uniform and cap, stared at us curiously. Downstairs, we pushed through the crowd in the hallway and came outside on the street. It was cold. Sunlight bathed the tops of the buildings and slanted across the intersections.
‘ Papa-‘
But he was not listening. He stood on the kerb, hailing a cab.
‘ Mama-‘
‘ There are limits, Asher.’ Her voice trembled and her eyes were wet. ‘Everything has a limit. I don’t know what to tell you. I don’t want to talk to you now.’
Hiervoor hebben de ouders van Asher net zijn kruisigingen van hen gezien. Ze zijn daar zo door geschokt, dat ze zonder ook maar een woord tegen hem te zeggen, de galerie zijn uitgelopen. Asher loopt met hen mee de lift in.
Ik heb dit citaat gekozen, omdat het volgens mij goed weergeeft wat voor uitwerking de schilderijen van Asher hebben op zijn familie. Het laat zien dat Asher, ondanks dat hij wist dat deze schilderijen zijn ouders zouden kwetsen, hij ze toch heeft geschilderd.

Blz. 86: I said to my father that night, ‘Why did the Rebbe choose you to go to Vienna?’
‘The Rebbe chose me to be head of a new office that is being organized. We are going to teach Ladover Hasidus all over Europe. We are going to open Ladover yeshivos in Paris, Geneva, London, Zurich, Bucharest, Rome, in Sweden and Norway, wherever the Ribbono Shel Olom will give us the strength to go.’
‘But why do we have to go to Vienna?’
‘Because it’s the center of Europe. From Vienna, I’ll be able to travel through Europe.’
I stared at my father. ‘You’re going to travel in Europe?’
‘Of course, Asher.’
‘I don’t want to go to Vienna, Papa.’
‘Asher.’
‘I don’t want to leave here. I like it here.’
‘Yes,’ my father said quietly. ‘I’ve noticed you like it here. But we’ll go anyway, Asher. And you’ll learn to like it there.’
De vader van Asher heeft net te horen gekregen dat hij voor de rebbe naar Wenen moet, om daar het joodse geloof te verspreiden. Zoals blijkt uit het citaat is Asher het hier niet mee eens. Je kan ik dit citaat goed zien dat Asher graag zijn eigen zin doordrukt en dat hij daardoor altijd in strijd is met zijn vader. Wat Asher ook zegt, zijn vader houdt voet bij stuk. De verhoudingen worden ook goed duidelijk hieruit. Asher zou wel precies willen zeggen wat hij ervan vindt, en tot op een zekere hoogte doet hij dat ook, maar zodra Asher brutaal wordt grijpt zijn vader in.

C) Persoonlijke beleving

1. Een vriendin van mijn moeder geeft ook engels. Toen we op vakantie gingen heeft zij mij een aantal engelse boeken mee gegeven, waaronder ook ‘My Name is Asher Lev’. Volgens de vriendin van mijn moeder was dit een goed boek, dus toen heb ik het gelezen.

2. Ik denk dat dit boek me, net als het vorige boek, zo’n tien uur heeft gekost om het lezen.

3. Ik vond dit boek eigenlijk niet moeilijk om te lezen. Natuurlijk waren er soms wat zinnen of woorden die ik niet begreep, maar het geheel kon ik goed begrijpen.

4. Ik weet eigenlijk niet of ik nog wel meer boeken van deze schrijver wil lezen. Het boek zelf heeft me nou niet echt emotioneel geraakt. Maar aan de andere kant vond ik het wel interessant om te lezen over een joods orthodox gezin, zo leer je toch over joodse mensen en hun gewoonten. Maar als al zijn boeken over joodse families gaan hoef ik geen andere boeken meer van hem te lezen, dan vond ik dit ene boek goed genoeg.

5. Ik wel en niet tevreden over de afloop van het boek. Aan de ene kant is het een heel logisch einde en is het op een bepaalde manier toch Ashers eigen schuld dat alles zo is gelopen. Maar aan de andere kant had ik toch graag gezien dat het weer goed zou komen tussen Asher en zijn familie, maar dat zou wel erg ongeloofwaardig zijn overgekomen als je denkt aan hoe Aryeh Lev door het hele boek heen op Ashers schilderkunst heeft gereageerd. Het boek had verschillende einden kunnen hebben. Zo zou alles toch goed kunnen aflopen en zou Asher gewoon bij z’n ouders kunnen blijven wonen. Ook zou Asher alles kunnen bijleggen met z’n ouders, maar zou hij wel naar Frankrijk gaan om daar zijn schilderijen te maken.

6. Ik denk dat de schrijver de lezer niet zo zeer aan het denken wil zetten, maar dat hij de lezer iets wil leren en vertellen over de joodse gemeenschappen.

7. Ik vond My Name is Asher Lev een interessant boek om te lezen. Het geeft wel een kleine kijk op het leven van orthodoxe joden en de gemeenschappen waarin zij leven. Verder leer je meteen een aantal dingen over het jodendom. Maar het boek heeft me absoluut niet emotioneel geraakt. De manier waarop het geschreven is, zonder echt emoties te beschrijven, raakt me niet.

8. blz. 164-165:
We studied the meaning of the verse in Proverbs ‘The candle of God is the soul of man’. The souls of Jews are like the flame of a candle, the mashpia said. The flame burns upwards; it seeks to be parted from the wick in order to unite with its source above, in the universal element of fire. Similarly, the soul of Jews yearns to separate itself and depart from the body in order to unite with the Master of the Universe, even though this means that nothing will remain of its former nature as a distinct and separate entity. It is in the nature of the Jewish soul to desire this union with the Being Without End, unlike the souls of the Gentiles, which are derived from the Other Side and which strive to remain independent beings and entities.

Ik vind dit een erg mooi citaat. Hier wordt met mooie en duidelijke woorden figuurlijk aan Asher uitgelegd, hoe Joden God zien. Het leuke aan dit citaat vind ik, dat je het voor ieder geloof kan gebruiken. De manier waarop het joodse geloof hier met de vlam van een kaars wordt vergeleken, vind ik erg poëtisch en dat spreekt mij wel aan. Deze manier van uitleggen is zeer simpel en hierdoor begrijp je precies wat er bedoeld wordt en hoe de ‘mashpia’ zijn geloof ziet.