I know why the caged bird sings door Maya Angelou

Beoordeling 7.8
Foto van een scholier
Boekcover I know why the caged bird sings
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 5e klas vwo | 2890 woorden
  • 4 april 2001
  • 237 keer beoordeeld
Cijfer 7.8
237 keer beoordeeld

Boek
Auteur
Maya Angelou
Genre
Biografie
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
1984
Pagina's
320
Geschikt voor
bovenbouw havo/vwo
Oorspronkelijke taal
Engels

Boekcover I know why the caged bird sings
Shadow
I know why the caged bird sings door Maya Angelou
Shadow

‘I know why the caged bird sings’ is een autobiografie van Marguerita Johnsson, ook wel bekend als Maya Angelou. Het is een boek over discriminatie, de band tussen kind en ouder en volwassen worden.

Het boek begint wanneer Marguerite een meisje is van 7 jaar en samen met haar 8-jarige broer Bailey bij haar grootmoeder en hun kreupele oom Willie woont. Ze wonen in Stamps, een dorpje in Arkansas. Ze hebben allemaal een donkere huidskleur en behoren daardoor tot de ondergeschikte bevolkingsgroep de “Negro’s”, maar doordat hun oma Mrs Henderson, die ze Momma noemen, haar huis als een soort centrale ontmoetingsplaats beschikbaar heeft gesteld, genieten ze toch van een soort aanzien bij de mensen in het dorp.

Ze zijn ook redelijk welvarend, doordat hun oma de winkel al enkele jaren runt en deze heel goed op de behoeftes van de mensen in het dorp heeft afgesteld. Maar hun grootmoeder is erg zuinig, waardoor ze toch niet echt in luxe baden. Marguerite en Bailey helpen ook mee in de winkel, die voornamelijk voedsel verschaft aan de negers. In een ander gedeelte van het dorp wonen de blanken, maar zij laten zich er nauwelijks zien. En als ze zich laten zien, zijn ze vol minachting tegenover de ‘zwarten’ en gedragen zich als hun superieuren.
Hun grootmoeder is ook erg gelovig, dus er wordt van Marguerite en Bailey verwacht dat ze elke week trouw naar de kerk gaan, eerlijk zijn en dat ze strikt de regels volgen. Wanneer ze zich hier een enkele keer niet aan houden, als ze bijvoorbeeld in de lach schieten om het overenthousiaste gezang in de kerk, worden ze streng gestraft.

Toen de crisis (van de jaren 30) in Amerika uitbrak verdienden de mensen in het dorp te weinig met de katoenteelt en leefden van de bijstand, waar ze voedselbonnen van kregen. Momma ruilde deze bonnen gewoon om voor andere goederen en leefde zelf van de voedselbonnen.

Marguerite en Bailey zijn er eigenlijk vanuit gegaan dat hun ouders gestorven zijn, want er wordt nooit over ze gesproken en ze kunnen ze zich ook helemaal niet herinneren. Totdat ze ineens met kerstmis cadeaus van hen ontvangen. Een jaar later komt hun vader hen opzoeken en blijft er voor ongeveer een maand. Daarna neemt hij hen mee naar St Louis, in Missouri, om bij hun moeder te gaan wonen. Wanneer ze haar ontmoeten zijn ze vol van liefde en bewondering tegenover hun aantrekkelijke en stijlvolle moeder Vivian Baxter. Ze heeft een iets lichtere huid en ze danst in nachtclubs voor de kost.

Hun leven daar is heel anders dan ze gewend waren; het huis zit vaak vol met gokkers, zakenmannen en er wordt heel veel alcohol geschonken, hoewel dit illegaal is. Op school komen ze erachter dat ze ver achter liggen op de kinderen uit de stad en bovendien konden ze het helemaal niet vinden met de vriend van hun moeder, Mr Freeman. Hij praat helemaal niet tegen Marguerite en Bailey, en als Vivian een keer weg is pakt hij Marguerite in zijn armen en misbruikt haar. Zij weet natuurlijk niet wat haar overkomt, maar de manier waarop hij haar vasthield en haar behandelde, deed haar denken dat hij om haar gaf, en dat beviel haar. Maar een tijd daarna komt het zover dat hij haar daadwerkelijk verkracht, waarbij ze flauwvalt. Mr Freeman dreigt daarna haar broer te zullen vermoorden, wanneer ze ook maar een woord hierover tegen iemand spreekt. Ze zwijgt hier dan ook angstvallig over en ze voelt zich erna erg ziek, Wanneer haar moeder dan haar bed verschoont, vindt ze Marguerites onderbroek met sperma erop, waarna Marguerite bekent dat het Mr Freeman was, die haar dit aangedaan had.

Er komt dan een proces tegen hem, waarbij Marguerite gevraagd wordt te getuigen. Wanneer haar de vraag gesteld wordt of Mr Freeman haar al eens eerder had betast, antwoordt ze van niet (wat dus een leugen is). Mr Freeman wordt de volgende dag vermoord (waarschijnlijk door de Baxters) en Marguerite is ervan overtuigd dat dat door haar leugen komt. Ze voelt zich schuldig en slecht en weigert om ook nog maar tegen iemand te praten, behalve tegen Bailey.

De kinderen worden dan al snel weer teruggestuurd naar Stamps. Bailey haat dit, want hij hield van zijn leven in de stad bij zijn moeder, maar Marguerite geeft er niets om. Terug in het platteland zwijgt ze over haar verkrachting, want ze is bang dat ze als ‘onrein’ wordt aanschouwd en dat dan niemand meer met haar wil spelen. Uiteindelijk haalt haar buurvrouw, Bertha Flowers, haar uit haar apathie. Ze laat haar zien dat ze om haar geeft, leent haar boeken en leert haar poëzie te waarderen. Maar in die tijd wordt Marguerite ook regelmatig herinnert aan het feit dat blanken haar meerdere zijn, dat zij een zwart onderkruipsel is. Zo boort een blanke man bij haar diploma-uitreiking het zwarte ras compleet de grond in en weigert een blanke tandarts haar, als neger, te behandelen.
Dan besluit Momma hen voorgoed terug te sturen naar hun moeder. Vivian woont dan in San Francisco, Californië en dat is dan ook tevens de plaats waar Marguerite de rest van haar jeugd doorbrengt.
Ze verwerkt haar problemen, de verkrachting, gedurende die tijd niet; ze vlucht er als het ware voor weg. Ze richt zich op andere dingen, zoals school en ’s avonds volgt ze een dramales en ze acteert in bepaalde stukken, ook in dansvoorstellingen.
Dan wordt ze door haar vader uitgenodigd om haar vakantie bij hem, in het zuiden van Californië, door te brengen. Ze reageert daar enthousiast op, maar als ze daar is kan ze het niet goed vinden met haar vaders nieuwe vriendin, Dolores. Dolores is heel onzeker en is er bang voor dat Marguerite tussen haar en Marguerites vader (deze heet ook Bailey) komt. Wanneer Marguerite dan een weekend met haar vader naar Mexico gaat, blijft Dolores ook erg teleurgesteld achter. In Mexico gaan ze naar een café, waar ze erg veel lol hebben met drinken en dansen, maar uiteindelijk is Marguerites vader zo dronken, dat buiten bewustzijn raakt. Marguerite besluit dan om naar huis te rijden, hoewel ze nog maar 15 jaar is en dus nog nooit in een auto gereden heeft. Ze krijgt de auto wel zonder problemen de berg af, maar dan veroorzaakt ze een ongeluk met een andere auto. Als ze dan eindelijk thuis aankomen, krijgt Marguerite een heftige ruzie met Dolores, die haar uiteindelijk met een mes aanvalt en haar verwondt. Haar vader brengt haar dan onder bij de buren, maar daar loopt ze weg en brengt de nacht door in een wrak van een auto op een sloop. Deze blijkt bewoond te zijn door een groep jonge mensen die daar samenleeft aan de hand van vastgestelde regels. Ze voegt zich dan bij hen voor een maand en daarna gaat ze weer terug naar haar moeder in San Fransisco. Bailey krijgt problemen thuis en besluit te vertrekken. Marguerite besluit dan om werk te gaan zoeken en zet haar zinnen op een baantje als tramconducteur, maar daar wordt ze geweigerd omdat ze zwart is. Maar zij geeft het niet zo snel op en komt zo’n drie weken elke dag langs om te solliciteren. Dan wordt ze uiteindelijk toch maar aangenomen.

Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.

Verder lezen

Tijdens deze periode leest ze het boek “The Well of Loneliness”, dat over homoseksualiteit en seks gaat. Na dit boek gelezen te hebben, begint ze zich zorgen te maken over het feit dat zij misschien wel lesbienne zou kunnen zijn. Ze denkt dat dit iets is waar je gewoon in groeit, iets dat je niet in de hand hebt. Ze vindt zichzelf erg mannelijk en bovendien verandert er iets in haar vagina, zodat ze denkt dat ze lesbienne wordt. Haar vermoeden wordt alleen maar versterkt, wanneer ze zichzelf erop betrapt dat ze naar de borsten van een klasgenote zat te kijken, toen deze zich aan het omkleden was. Bovendien had ze nooit interesse in jongens gehad. Omdat ze wil bewijzen dat ze geen lesbienne is, gaat ze met een jongen naar bed.
De ervaring valt haar tegen, waardoor ze nog geen zekerheid over haar seksualiteit had en drie weken erna komt ze erachter dat ze zwanger is. Ze weet niet echt wat ze ermee aan moet, maar ziet dit wel als een bewijs dat ze geen lesbienne is.
Ze vertelt dit aan niemand, want als haar moeder erachter zou komen, dan zou ze met haar opleiding moeten stoppen, terwijl ze al bijna is afgestudeerd. Ze maakt haar studie dan toch af en vertelt haar omgeving pas dat ze zwanger is, drie weken voordat ze moet bevallen (behalve Bailey, die had ze al eerder een brief geschreven). Het wordt een jongetje. In het begin is ze wel nog bang dat ze hem pijn zal doen. Dat is de reden dat ze hem in het begin nauwelijks aan durft te raken, maar op een gegeven moment weet ze zich daar overheen te zetten en is ze tevreden met zichzelf en haar leven.

Verwerkingsopdrachten

Opdracht:
Wat zou er aan het verhaal veranderen wanneer dit zich op een andere plaats zou afspelen?

Volgens mij zou dit relatief veel invloed hebben op het verhaal. Natuurlijk speelt de discriminatie van de negers hierbij een grote rol. In het zuiden van de VS was het verschil tussen blank en zwart toen in de jaren ’30 extreem, de situatie daar was vergelijkbaar met de toenmalige situatie in Afrika (de apartheid). Het is opvallend dat alleen de negers daar werden gediscrimineerd en geen andere rassen. Ook al was de slavernij afgeschaft, de negers werden nog vaak behandeld als beesten. Zij waren gewoon geen mensen.

In andere landen, zoals bijvoorbeeld in Noord-Amerika, Nederland en België (en ook Duitsland) werden ze wel als mensen gezien en werden ze ‘gewoon’ net als mensen van andere rassen gediscrimineerd. Het ligt er dus maar aan op welke andere plaats het verhaal zich dan zou afspelen. Dit zou een grote tot een zeer minimale invloed op het verhaal kunnen hebben. Bovendien speelt het verschil stad / platteland ook een rol. Op het platteland heeft men meer last van discriminatie dan in de stad.
Wanneer het verhaal zich in een andere tijd zou afspelen zou er wel het een en ander veranderen.

Opdracht:
Houd een (fictief) interview met de hoofdpersoon, na een cruciale gebeurtenis in het boek. (als cruciale gebeurtenis in het boek heb ik de geboorte van Marguerites kind gekozen)

Ø What’s your name?
Marguerite Johnson

Ø How old are you?
I’m 16 years old.

Ø Where do you live?
I live in San Fransisco. At the moment I live with my son in my mother’s house. But it’s too busy for her, so now I’m looking for my own place to stay. I think that I will stay in San Fransisco, because I have my job here, and my mother can look after my son.

Ø How do you feel about yourself and your life?
At the moment I feel just fine. I’m satisfied with my life and that’s really great, because I haven’t been satisfied about it for a really long time.

You might have heard it from someone; about 9 years ago my mother’s boyfriend raped me. I was at that time 7 years old and it came to me as a real shock. I refused to talk to anyone but Bailey, my brother, and I locked myself up for a really long time. I didn’t show my feelings and I didn’t let anyone know how I felt, I ran away for all difficulties in live and I bottled them up. Till now. The birth of my son has really been a change in my live. At the beginning I was afraid I couldn’t take care for him, that I only would hurt him. But now I feel more confident about myself, I can love him ánd myself. I don’t know when that change actually came, but it came, and I feel it.

Ø Who had the biggest influence on you during your life (till now)?
First of all, I think my grandmother, I call her ‘momma’, has had a really great influence on me. She brought me up and she has ‘formed’ my character. She was very stringent to me, but she also loved me. At the time I didn’t think there was anything unusual in the way she treated me; I thought it was the way people always treat each other. But now I realise she was always there for me.
When I was younger I naturally adored my parents. I worshiped my mother and my father, I was really proud of them, as every child at that age is. But now I see my parents are just ordinary people, who love me, but have an own live too.
And of course not to forget, my brother. I also have a great bound with him. Since he’s away from home, I see him less, but he has always been there for me too. When I felt lonely or had troubles, I always went to him, and he helped me.
And, I really wish I don’t have to say this, but Mr Freeman has been a great influence too.

Ø Who had the biggest influence on you during your life (till now)?
First of all, I think my grandmother, I call her ‘momma’, has had a really great influence on me. She brought me up and she has ‘formed’ my character. She was very stringent to me, but she also loved me. At the time I didn’t think there was anything unusual in the way she treated me; I thought it was the way people always treat each other. But now I realise she was always there for me.
When I was younger I naturally adored my parents. I worshiped my mother and my father, I was really proud of them, as every child at that age is. But now I see my parents are just ordinary people, who love me, but have an own live too.
And of course not to forget, my brother. I also have a great bound with him. Since he’s away from home, I see him less, but he has always been there for me too. When I felt lonely or had troubles, I always went to him, and he helped me.
And, I really wish I don’t have to say this, but Mr Freeman has been a great influence too.

Ø Do you have any goals in your life?
Well, to be honest with you I never really thought about that. I just lived for the moment. But I think that one purpose in my life is really clear. I want to see my boy grow into a man, a beautiful man, who has a strong character and has faith in himself. And I want him to become somebody who stands up for himself, who respects every other living creature and lives in peace and harmony with the people around him.
Yes, if I were so lucky that I would see all this, I would praise the Lord and thank him for my life.

Ø How do you see your future?
Oh, as I just said, I’ve never really thought about that. But my son and I will probably stay in the city and I will continue my job here. My son will take classes here so that he will become a very smart boy. I’m convinced that he’ll get a good job and will take care of me then. It’s not of great importance that I’ll find a man to love or that I will marry again. I think I will be just as happy if I don’t. Maybe I will move back to Stamps sometime and take over the store of momma.
But this all is just a theory, I don’t know even for sure that we will stay here in the city!

Ø Thank you very much for this interview. I hope you’re dreams will come true and I wish you much luck in the rest of your life.
Thank you, you too.

Mijn eigen mening
Waarom heb ik dit boek nu gekozen?
Dat is de vraag waar ik natuurlijk een antwoord op moet geven. Eigenlijk had ik hier niet echt een duidelijke reden voor, alleen dat we het boek thuis hadden liggen en dat mijn zus er ook een verslag van had gemaakt. Toen ik op zoek was naar een boek, heb ik eens naar de boeken gekeken van de serie ‘Blackbirds’ en er de achterkant van gelezen, met als resultaat dat dit boek mij het meest aansprak. Het onderwerp discriminatie interesseert mij, nou ja, de manier waarop mensen ermee omgaan dan, en dat kwam in dit boek duidelijk naar voren.
Het heeft niet echt aan mijn zus gelegen dat ik dit boek gekozen heb, met haar heb ik hier niet over gesproken. Pas toen ik in tijdnood kwam vertelde ze mij dat het ook niet zo’n heel slimme keuze was geweest, omdat het boek best dik is en niet zo makkelijk is om te lezen. Dit laatste vond ik echter wel meevallen. Er stonden natuurlijk een hoop woorden in het boek waarvan ik de betekenis niet kende (en nog steeds niet ken), maar ondanks dat kon je hier gewoon overheen lezen, je begreep het verhaal evengoed wel.
De manier waarop ik het boek heb gelezen is nou niet bepaald de beste; ik heb het zo snel als ik kon doorgelezen en dit betekende dat ik tot ’s avonds laat heb zitten lezen (en ik heb mijn verslag nóg niet op tijd afgekregen). Onder deze omstandigheden lees je natuurlijk niet bepaald nauwkeurig en lees je over veel dingen heen. Maar wat het ergste was, was dat ik me ging ergeren aan het boek. Het schoot niet op! Als je in tijdnood zit ga je je ergeren aan onnodige informatie en daar staat het boek vol van (is mijn mening). Maar ik moet zeggen dat dit op het laatst veranderde; de laatste hoofdstukken waren wat beknopter, er gebeurde tenminste eens echt wat.
Dat is dan ook het commentaar dat ik op het boek heb, het is iets te langdradig (het kan goed dat dit aan mij ligt, want ik hou niet zo van zo’n boeken).
Bovendien vond ik het jammer dat het boek te weinig op de gevoelens van Marguerite inging; haar mening over mensen kwam niet zo duidelijk naar voren.
Mijn conclusie is dus dat het een goed boek is met een interessant thema, niet te dik is en goed te lezen.

REACTIES

L.

L.

Hoi Marloes,

Ik ben dit boek nu ook aan het lezen en ik vind het vrij lastig. Daarom heb ik jouw verslag geraadpleegd. Dat komt me erg goed van pas. Ik hoop dat alles nu gaat lukken en dat ik eruit kom.

Groetjes Linda

23 jaar geleden

A.

A.

Wat een uitmuntend verslag!!!
Wat een souplesse, wat een pracht, wat een praal!
Ga zo door! Een dikke pluim voor Marloes!

22 jaar geleden

J.

J.

We houden van je

20 jaar geleden

F.

F.

Uitstekend Marloes. Je bent echt geweldig! Hoera!

13 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.