Wil ik wel geld doneren?
Er staat een meisje van een jaar of tien voor de deur met een geïmproviseerde collectebus. Of ik wat geld wil doneren voor de wederopbouw van de Filipijnen. De ramp is gigantisch, het dodental hoog, vertelt ze ernstig. Uit automatisme pak mijn portemonnee. Maar dan bedenk ik me. Heeft dit wel zin? Wil ik mijn schuldgevoel wel op deze manier afkopen?
Steeds vaker lijken we in Nederland serieuze rampen om te toveren tot gezellige events. Neem nou de Nationale Actiedag 'Help de Filipijnen'. De hele poppenkast van bekende (en minder bekende) Nederlanders komt bijeen om er samen een geweldige dag van te maken vanuit het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Wie geld wilde geven mocht het persoonlijk komen brengen. De ramp als dagje uit.
Ondertussen proberen de bekende en minder bekende Nederlanders ons ervan te overtuigen onze gespaarde centjes in de bodemloze liefdadigheidsspaarpot te stoppen. En dat doen we. Wij mensen creëren namelijk een voldaan gevoel bij het geven van enkele euro's aan de uitgemergelde kindertjes die in het puin rondzwemmen op zoek naar hun ouders. Het voelt goed om 'mee te helpen' aan het opbouwen van een land. Maar helpen we wel mee? Ik las deze week in de krant dat Haïti er drie jaar na de verwoestende aardbeving nog altijd uitziet als een slagveld. We willen alles oplossen, maar het enige wat we oplossen is ons schuldgevoel.
Syrië
Een week na de ramp op de Filipijnen is de tyfoon nog steeds trending topic op Twitter. Het leeft, dat blijkt wel. Maar liefst achttien miljoen euro werd er na de landelijke actiedag gestort op Giro 555. Veel geld natuurlijk, maar wel een stuk minder dan na de tsunami in 2004. Is deze ramp dan soms minder erg? En waarom halen we "maar" 5 miljoen euro op voor Syrië. Daar zijn toch veel meer doden gevallen? Om me heen speculeren mensen over de 'ergheid' van een ramp. Dát is pas erg.
Het collectemeisje ziet mijn twijfel en wil al teleurgesteld weglopen. Maar op het laatste moment bedenk ik me en vis ik nog snel een euro uit mijn portemonnee. Ik hoor 'm rinkelen op de bodem van de collectebus. Ik heb het weer gedaan: mijn schuldgevoel verdwijnt. Alweer. Maar de ramp in de Filipijnen is er nog steeds.
Examenleerlingen opgelet: over 50 dagen is het zo ver! Wil jij ook slim leren, zeker slagen? Ontdek alle tips, tests, trucs en tools van Examenbundel en sleep dat diploma binnen. Wil je zeker weten dat je niks mist? Meld je dan snel aan en ontvang alle tips in je mail!
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
S.
S.
Dankjewel, precies hoe ik erover denk. Als ik dit zeg echter wordt ik voor egoistische zak uitgemaakt die niet wilt delen. Als er vijftig jaar geleden een tyfoon was geweest daar hadden we er niks van gehoord, en ik betwijfel hoe dat Nederlandse geld de Fillipijnen ook echt helpt.
10 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
Zo denk ik er ook over. Ik hoor ook veel mensen die 'egoïstisch' worden genoemd als ze vertellen dat ze niets doneren. Erg jammer dat het zo'n taboe is om te zeggen dat je niets doneert.
10 jaar geleden
K.
K.
Maar als je ze niet meer "afkoopt" dan steun je ze dus helemaal niet. Je kan er toch niet meer aan doen of wel?
10 jaar geleden
AntwoordenL.
L.
Precies. Ik heb ook besloten er voortaan niet meer aan mee te doen.
10 jaar geleden