Ik mocht afgelopen donderdag spreken tijdens TEDxAmsterdam Education. 'Oké boeien’, denk je dan, maar als je bedenkt dat ik nu iets gemeen heb met Bill Gates, Mabel van Oranje, Hans Teeuwen, Bono en Jamie Oliver, dan klinkt het toch wel een beetje cool, niet?

De vijf eerder genoemden zijn namen die, naast duizenden andere (minder bekende, maar vaak net zo inspirerende) specialisten op het gebied van Technology, Entertainment and Design, één van de vele TED podia betraden.

Scholier Stan gaf z'n mening over school en hoe dit beter kan op het evenement TEDxAmsterdamED. Hij mocht speechen (in 't Engels) voor een volle zaal. Hieronder een verslag van z'n belevenissen die dag.

Spreken met engels accent

Ik was uitgenodigd om tijdens het TED-evenement (over onderwijs) te spreken over een lesmethode die ik ga ontwikkelen aan de hand van TED talks. TED Talks zijn de registraties van de vele TED speeches. Een voorbeeld is ‘Ten things you didn’t know about orgasm’, tien wetenschappelijk onderbouwde feitjes die je kan inzetten tijdens een ongemakkelijke stilte tussen jou een je schoonmoeder.

Thank god had ik een geweldige sprekerscoach gekregen die me van tevoren hielp met het schrijven van mijn Talk. Ik heb haar Engelse accent gestolen, terwijl ze strepen zette door mijn foutste woordgrappen en mijn rare grammaticale constructies (I speak Stanglish).

Oefenen onder de douche

Al de hele week had ik mijn tekst geoefend: in bed, onder de douche en op de wc. In het Concertgebouw te Amsterdam ontmoette ik de andere sprekers. Veel van hen had ik in de aanloop van het event al gezien, maar een drukbezet figuur als wethouder Lodewijk Asscher kwam een kwartier voor zijn Talk de zaal binnen om als een echte professional na zijn indrukwekkende verhaal weer in de rook op te gaan. 

De dag was opgedeeld in drie sessies. Ik mocht op de helft van de tweede sessie het podium betreden. De hele ochtend heb ik geprobeerd te genieten van de andere sprekers, maar op de achtergrond bleef de personificatie van mijn podiumvrees in de vorm van een stotterend joch door mijn hoofd spelen.

Gelukkig waren de mensen in de zaal lief voor de sprekers. Er hing een speciale sfeer, omdat iedereen er graag bij wilde zijn. Je moet namelijk eerst een motivatie opsturen en op basis daarvan werden de genodigden gekozen. Het publiek bestond vooral uit mensen uit het onderwijs. 

De automatische piloot 

En toen was het mijn beurt.. In de pauze had ik nog een peptalk gekregen van één van de sprekerscoaches. Terwijl ik mijn verhaal vertelde heeft ze me de kleedkamer doorgeduwd om me op alles, van tsunami’s tot aanvallen van edu-groupies, voor te bereiden. Het gekke was dat toen ik eenmaal het podium betrad, alles van zelf ging. Op de automatische piloot draaide ik mijn verhaal af, ik liet stiltes vallen op de juiste momenten en ik werd pas weer wakker toen het applaus losbarstte.

De rest van de middag heb ik nog nagloeiend van de adrenaline genoten van de andere prachtige verhalen (bekijk ze allemaal hier), waarna het grote netwerken kon lostbarsten. Ik ben helaas nog geen communication king, maar ik heb tegenwoordig mijn Hyves ingeruild voor Linkedin en uiteindelijk heb ik toch bijna een centimeter aan kaartjes verzameld.

Doodeng en supertof

Afgelopen donderdag ben ik door een achtbaan van emoties gegaan, het was doodeng, maar supertof. Tijdens het terugkijken van mijn talk weet ik niet waar ik mijn vingers moet stoppen: in mijn ogen of oren. Toch moedig ik jullie aan om mijn Talk te bekijken, want mijn kruistocht is pas net begonnen: ik wil er uiteindelijk voor zorgen dat TED Talks belangrijk worden op het gebied van Nederlands onderwijs. Ik ben heel benieuwd wat jij hier van vindt, dus laat een reactie achter!