'Lief dagboek…', zo begin ik mijn avondroutine meestal. Dan schrijf ik lekker ouderwets in mijn dagboek. Wie heeft dat nog nooit gedaan? Indien je op die vraag 'ik' antwoordt: arme jij. Nee, grapje. Of niet. Maar ik raad het iedereen aan om te doen, want schrijven in een dagboek levert  hi-la-rische momenten op voor later.

Dus speciaal voor jullie geef ik mij bloot. Hier zijn ietwat grappige, vooral gênante fragmenten uit mijn dagboeken van de afgelopen jaren.

1. 'Heehallo. Eindelijk(!) heb ik mijn dagboeksleutel terug gevonden, en ik ben eerlijk: ik was vroeger nogal heel erg verschut. Ik zal me later zeker ook verschut vinden als ik mijn dagboek lees, maar ach ja…' 27 augustus 2016

   Ik kan het moment van schrijven als de dag van gisteren herinneren: het was in de zomervakantie van groep 7 naar groep 8. Zo te zien deed ik toen veel aan zelfreflectie, want ik las dagboekstukjes uit groep 6 en dacht jeetje, wat 'verschut' was ik. Tja, ik heb dat nu ook wel als ik oude app'jes lees van drie jaar terug bijvoorbeeld. De manier waarop ik praatte is soms tenenkrommend. Het gênant vinden van je vroegere ik blijft iets van alle tijden geloof ik. Ik zie mezelf over twee jaar ook echt cringen om de dingen die ik nu in mijn dagboek schrijf. Maar ach, het blijft vooral heel erg leuk om alles terug te lezen.

2. 'Lief dagboek, eerste paar weken online les zitten erop! Tot nu toe gaat het goed, jeej! Door o.a. de coronacrisis kunnen we niet naar buiten, maar ik verveel me gelukkig niet en heb het prima naar mijn zin.' 5 april 2020

   Wooow, de eerste paar weken online les! Corona is echt een vage herinnering. Het is raar om te beseffen dat we een hele pandemie hebben meegemaakt. Damn, ik weet het nog zo goed dat iedereen twee weken vakantie kreeg in maart 2020. En dat het concept van online les mij wel 'grappig' leek. Ik miste iedereen in die periode, maar ik vond thuisonderwijs ook stiekem fijn. Ik was er echt even aan toe. Bij de derde coronagolf vond ik het iets minder, maar zo maar weer: de tijd gaat verrekte snel, want corona ben ik (bijna) helemaal vergeten. Hoewel ik enorm blij ben dat alles weer kan – en online lessen uiteindelijk echt vreselijk vond – blijft het hybride onderwijs toch wel een nostalgische herinnering.

3. 'Verder had ik veel gelachen tijdens Cambridge met Susan en de rest om bald Gerard Joling.' 6 maart 2021

   Whoop whoop, de scholen waren na de tweede lockdown weer (deels open) en we gingen in drie verschillende groepen naar school. Ik had het achtste uur een les Cambridge, een les Engels om ons voor te bereiden op het Cambridge examen. We moesten tijdens de les twee minuten in het Engels praten over een willekeurig plaatje van het internet dat je zelf mocht uitkiezen. Wij, Susan en ik, kozen (vraag me niet waarom, want ik weet niet waarom) een foto uit van Thierry Baudet en Gerard Joling. Toen de docent in de zoekbalk 'Gerard joling Ba' typte, verscheen de optie: 'Gerald Joling Bald'. Nou, we hadden al de slappe lach en toen dat gebeurde werd het er niet bepaald beter op.

4. 'Heey Dagboek, ik ben van plan weer Italiaans te leren 😊 het is gwn een gangster taal.' 22 februari 2021

   Oké, de context hierachter is dat ik voor de lol Italiaans aan het leren was in 2020 (het was oprecht kei leuk, nu ik er weer over nadenk). Verder was het niet bepaald serieus. Gewoon een gevalletje Duolingo-verslaafd. Nu heb ik echt al maanden geen taal-app met een groene uil of dergelijke aangeraakt. Ik weet niet waarom ik de term 'gangster taal' gebruik… Misschien verbond ik de taal met de maffia? Op deze manier zou je mij echt niet horen praten nu. Anyways, Italiaans vind ik nog altijd een fascinerende taal. Lo farò di nuovo, forse?

5. 'Ik word later sowieso later beroemd, mark my words!' 30 juni 2021

   Eh... hier moet ik wel van facepalmen hoor, dus neem dit vooral met een korreltje zout; zo'n zelfbeeld heb ik echt niet meer. Het verhaal hierachter is als volgt: in klas 4 kwamen mensen van de krant langs voor een fotoreportage. Ik werd geïnterviewd, maar stond uiteindelijk niet in het stuk. Ik wist dat het niets persoonlijk was, baalde stiekem een beetje en schreef dit in mijn dagboek als comeback of iets. Maar hé, mocht ik later ooit succesvol worden, kan ik mijn eigen 'words marken'.

6. 'Het was zo’n leuke dag, zelfs zo leuk dat ik wel depressief word dat het afgelopen is.' 20 april 2017

   Hier moet ik echt om lachen, maar ik vind het ook lief. Het ging erover dat ik in groep 8 de gelegenheid kreeg om op televisie te komen bij een programma – welk programma krijg je niet te horen, zoek het A.U.B. niet op, ik smeek je – en die gehele dag was gewoon een dag die ik niet zal vergeten. Mijn vriendinnen gingen mee en het was zo gezellig. Ik denk dat ik sindsdien mijn liefde voor de media heb ontwikkeld. Ik vond die dag dus zó leuk, dat ik verdrietig, of zelfs 'depressief' was, omdat het voorbij was. Maarrrr, geen zorgen twaalfjarige Dina, ook ná die dag heb je een heleboel leuke, zelfs leukere, dagen meegemaakt.

   Wat een lollige throwback. Ik blijf nog altijd een fervente dagboekschrijver en ben benieuwd welke leuke, grappige, gênante, leerzame levenslessen ik over vijf jaar in mijn logboek teruglees!
   
   
   Dit wil je ook lezen:

   

   Stress-dagboek van een Uitstelqueen