Hoe morgen vandaag werd

Hoe morgen vandaag werd

Door Noah

Ik ben een ontzettend blij, hyper, leuk kind. Ik heb een grote zwerm vrienden om mij heen, ben altijd in voor iets leuks, en ben 99% van de tijd vrolijk. Maar achter dat blije en leuke kind zit ook een gekwetst kind. Van binnen ben ik nog elke dag bezig met mijn pijnlijke verleden. Een verleden van altijd alleen zijn, keiharde woorden en een diepe zelfhaat.

Woorden doen geen pijn, wordt er gezegd. Maar in werkelijkheid snijden woorden door je lichaam als vlijmscherpe keukenmessen. Het is amper voor te stellen hoe afschuwelijk gemeen kinderen tegen elkaar kunnen zijn. Ook mijn prille basisschool-hartje is in duizenden stukjes gebroken. Wel weer gelijmd, inmiddels. Maar je zal altijd de scherven zien zitten. Al is dat misschien niet bij de eerste oogopslag zichtbaar.

Het raakt me dan ook diep als er iets in het nieuws komt over iemand die ontzettend gepest is. Zoals de verdachte van de dodelijke steekpartij op een middelbare school in Voorburg. Deze jongen stak - zoals het er nu naar uitziet - een van zijn pesters dood. Het breekt mijn hart om te zien dat er nog steeds zó veel kinderen zijn die op zo'n heftige manier worden gepest. Dat zoiets dan ook een keer gebeurt, kan ik ergens begrijpen. Pesters kunnen je tot wanhoop drijven. Je wilt af van de pijn die ze je geven, en die gedachten kunnen je tot het uiterste laten gaan.

Onzeker, stom en dik

Want pesten doet vreselijk veel pijn. De impact van woorden alleen al kan groot zijn. Nu, zo'n vijf jaar later, ben ik er nog altijd dagelijks mee bezig. Mijn hart gaat tekeer als ik iemand tegenkom op de fiets die mij op de basisschool het leven zuur maakte. Direct word ik er weer aan herinnerd hoe onzeker, stom en dik ik vroeger wel niet was. Want dat werd mij wijsgemaakt. Vindt meneertje-die-langsfietste dat nog steeds?, vraag ik me dan af. Hoe zie ik er nu uit in vergelijking met vijf jaar geleden? Ben ik stiekem nog steeds die stomme loserige kut-Noah waar iedereen een hekel aan had. En heb ik alleen mijzelf wijsgemaakt dat ik ben veranderd? 

Een hele dag is verpest, door alleen het voorbijfietsen van een voormalige pestkop. Ik betwijfel of dat ooit weg zal gaan. Een paar jaar geleden barstte ik al in tranen uit als we op de kinderboerderij met mijn nichtje naar de varkens gingen kijken. Het riep te veel nare herinneringen op. Het deed te veel pijn. Te vaak ben ik voor dik, vet, vies, goor varken uitgemaakt. Een wond heelt langzaam, en gaat heel snel weer open. Erover praten vind ik nog altijd moeilijk, laat staan om er grapjes over te maken.

Zonder dat we ons ervan bewust zijn is pesten iets dat overal om ons heen gebeurt. De mensen van wie we het 't minst verwachten hebben soms een verschrikkelijke tijd achter de rug. Kijk maar naar mij. Lijk ik op een doodongelukkig-zelfhatend-kutkind?

Zie ik er ongelukkig uit?Als ik mensen vertel over vroeger, dat ze mijn arm opzettelijk braken, over de dood van mijn lievelingsopa, waarna ik niet naar school durfde, omdat ik werd uitgelachen om mijn door tranen rood-opgezwollen ogen, dan geloven ze mij niet. Ze geloven niet dat ik mij op zo'n donkere plek bevond. Mijn leven was zwart, regenachtig en afschuwelijk wreed. Het enige dat mij destijds staande hield, was de gedachten aan morgen. 

Morgen een nieuwe dag, morgen vinden ze mij misschien wel aardig? Morgen houden ze misschien hun mond over mijn te dikke lichaam?
Ik bleef altijd hopen, want zo een ben ik.
En zo werd morgen steeds beter. Morgen werd groep acht. Ik werd ouder, ging naar een nieuwe school. Morgen werd brugklas. Morgen werd eindelijk vandaag.

Een supergeliefde Noah

Langzaam kreeg ik meer zelfvertrouwen. Eindelijk stond ik niet meer keihard jankend voor de spiegel. Soms, als er niemand keek, glimlachte ik zelfs naar de spiegel. Stiekem, om eens te kijken hoe dat voelt. Ik veranderde. Er was een nieuwe Noah die iedereen leuk vindt. Een Noah waar iedereen op zit te wachten, en supergeliefd is.

Af en toe val ik nog eens terug in de oude Noah, kan ik mijzelf wel slaan en wil ik zo snel mogelijk van de wereld af. Maar dan dwing ik mijzelf in de spiegel te kijken, pers ik er langzaam een zuinig glimlachje vanaf, en verlang ik weer naar morgen. Want morgen is eindelijk vandaag.

Dit was het laatste blog van Noah. Na twee jaar blogger te zijn geweest zwaait ze jullie gedag en neemt ze afscheid van Scholieren.com.

Gepubliceerd op 28 oktober 2014
ADVERTENTIE
Hoeveel jonge meiden en vrouwen krijgen per dag trombose door de anticonceptiepil?

Wil je meer informatie over Trombose? Lees het hier!

REACTIES

J.

J.

Wauw wauw wauw, prachtig geschreven. Zit met tranen in mijn ogen in scheikunde :')

10 jaar geleden

I.

I.

Ik ben ook gepest. Niet zo heftig, maar wel genoeg om te weten dat woorden inderdaad door je lichaam heen snijden als vlijmscherpe keukenmessen. Mijn basisschoolhartje was ook gebroken, en is pas na 5 jaar, toen ik eindelijk een paar vriendinnen vond, begonnen met helen. Nu 7 jaar later zit ik in dezelfde klas als degenen die mij vroeger erg heeft gepest. Elke blik die ik werp naar die persoon doet pijn in mijn hart, want hoewel ook ik ben hersteld, de wond zit er nog steeds.
Je omschrijft prachtig hoe het voelt om gepest te zijn. Mijn complimenten.

10 jaar geleden

D.

D.

Wow, echt een heftig verhaal en knap dat je dit van je afschrijft. Iedereen heeft wel zo z'n onzekerheden en irritaties van het verleden. Dat men zijn frustraties dan niet uit in positieve dingen is jammer, omdat de drijfveer van een moeilijk leven ook de grote hoogtes kan opzoeken.

10 jaar geleden

P.

P.

Een van de beste blogs die ik ooit hier heb gelezen, misschien wel de beste denk ik. Je hebt het ontzettend mooi verwoord. Ik ben ook gepest, het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik bijna al mijn herinneringen van mijn kindertijd kwijt ben. Heel veel sterkte, je bent een hartstikke mooi mens. We gaan je missen!

10 jaar geleden

X.

X.

Oh nee wat is pesten erg en wat ben jij een leuk kind!! super leuk ik wou dat ik zo leuk was

10 jaar geleden

M.

M.

Ik haat pesten echt heel erg!! En ik snap het niet,werd zelf ook gepest op de basisschool,en ik dacht altijd dat het aan mij lag maar nu weet ik wel beter en iedereen die ooit gepest werd of misschien nog gepest word moet echt weten dat het echt niet aan jou ligt en het komt altijd goed want dat is bij mij ook gebeurt en ja het doet nog steeds pijn en als ik eraan terug denk krijg ik tranen in mijn ogen maar ik heb nu lieve vriendinnen en alles gaat goed en niemand verdient het om gepest te worden en Noah ik heb echt respect dat je dit schrijft en ik lees je stukjes altijd met heel veel plezier en ik vind het echt super dat je dit doet!!!

10 jaar geleden

O.

O.

Mooi geschreven Noah. Jammer dat je stopt.

10 jaar geleden

Annemieke

Annemieke

heel mooi Noah, je raakt me!

10 jaar geleden

B.

B.

Ik weet dat ik een beetje laat reageer, maar ik hoop dat je dit toch nog leest:
Ik vind het echt heel erg jammer dat je weg gaat bij Scholieren.com, want ik vond jouw stukjes altijd het allerleukst, ik keek altijd op de site en zocht dan het eerst op jouw naam omdat ik ze zo leuk vind :)
Ik vind het echt heel erg dat je zo gepest bent, die mensen zijn echt gek.
x

10 jaar geleden

M.

M.

Dat was echt prachtig. Je bent echt een hele goede schrijfster en je moet vooral doorgaan met schrijven. Ik ben zelf ook gepest (om de stomste redenen omdat ze geen betere konden vinden). Mij valt op dat diegene die zijn gepest de beste mensen te wereld zijn. Het zijn de vrolijkste, grappigste en de trouwste mensen die er zijn. Misschien hebben sommige mensen het nodig om van een rups een vlinder te worden. Al weet ik zelf ook hoeveel pijn het doet, maar ik weet dat pesters altijd rupsen zullen blijven: lelijk, smerig, en laag bij de grond.

10 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.