Nasrdin Dchar (37) is een bekend acteur. (Misschien ken je 'm wel van z'n legendarische Gouden Kalf-speech) Maar, daarnaast doet hij nog zoveel meer: hij is namelijk ook bruggenbouwer en een rolmodel voor vooral Marokkaans – en Turks-Nederlandse jongeren.

Afgelopen week was Nasrdin in de bieb in de Schilderswijk (inderdaad, die bekende wijk in Den Haag) waar hij met zowel oude jonge als oudere Schilderwijkers sprak over de maatschappij. Ik greep mijn kans om achteraf nog even met 'm in gesprek te gaan.

Je raadt het al: ook ik kijk erg op tegen Nasrdin. En daarin ben ik niet de enige. Een 13-jarige Marokkaanse jongen heeft in Nasrdin z'n ideale voorbeeld gevonden, zo blijkt al snel in de bibliotheek. "Ik wist nooit wat ik later wilde worden en ging daardoor ongemotiveerd naar school", vertelt de jongen. "Tot ik hoorde wie Nasrdin was. Sinds kort haal ik allemaal negens en tienen, omdat ik enorm geïnspireerd en gemotiveerd ben geraakt door Nasrdin. Ook ik wil acteur worden." 

En laat dat nu nét het doel zijn van de acteur. ‘’Ik vind het belangrijk dat ik met mijn vak de toekomst aanspreek", vertelt Nasrdin. "En de toekomst zijn de jongeren. Ik wil hen op welke manier dan ook motiveren en inspireren.’’

Profeten en familie

Zelf heeft Nasrdin nooit rolmodellen gehad. "Voorbeelden die ik vroeger had waren Mohammed Ali, Martin Luther King en Nelson Mandela, maar hen kun je eigenlijk geen rolmodellen noemen; ze zijn bijna profeten,’’ vertelt hij.

Ook zijn ouders zijn altijd erg belangrijk voor hem geweest. ‘’Ik kan alleen maar respect hebben voor de keuze die zij hebben gemaakt en de opofferingen die zij hebben gedaan om naar Nederland te komen. Ik heb een opleiding kunnen doen en ik leid een goed leven. Daarnaast steunen en motiveren zij mij ook erg in wat ik doe. Zij zijn op erg veel vlakken héél belangrijk voor mij. En buiten dat ben ik gewoon een familieman,’’ zegt Nasrdin met een grote grijns op zijn gezicht.

Anders dan anderen
Ondanks het feit dat hij zelf "een hele fijne jeugd heeft gehad in Steenbergen" en zich realiseerde "dat hij anders was, vanwege zijn Marokkaanse roots" zou hij nu geen jongere willen zijn. ‘’Ik ben heel blij dat ik 37 ben en dat ik stevig in mijn schoenen sta, weet wat ik wil in het leven. De jongeren van nu zijn erg zoekend naar hun plek in de maatschappij. Telkens als ze een krant openslaan, kunnen ze lezen dat ze zijn wie ze zijn.‘’

‘’Ik heb altijd geprobeerd juist de kracht en het positieve uit dat verschil, mijn culturele achtergrond, te halen. Maar ik denk het tegenwoordig erg moeilijk is om dat verschil positief te zien. Tegenwoordig lijkt het wel alsof het woordje 'Marokkaan' een scheldwoord is en stel dat je dan ook nog Islamitisch bent...  Door zo'n sterke tegenreactie zeggen veel jongeren ‘fuck it’. Ze geven het in feite op.’’

Leef je dromen
En precies dat wil Nasrdin voorkomen. Door langs scholen, bibliotheken en buurthuizen te gaan laat hij (vooral) jongeren zien dat je je dromen kunt waarmaken. "Ondanks het feit dat je onderaan moet beginnen of dat je anders bent, als het gaat om je culturele achtergrond. Niemand moet opgeven of zich gek laten maken."

"Leef je dromen, creëer je eigen kansen en vooral: ‘keep your head up’, zoals Tupac altijd zei,’’ sluit Nasrdin met een grote lach af.