Het lijkt op een drol, een eencellig wezen, of een cupcake. En het is een van de populairste apps van dit moment. De naam? Pou. 

Vroeger was er de Tamagotchi, nu is er een moderne versie in de vorm van een app. Bijna iedereen met 'n smartphone is opeens bezig met het verzorgen van een buitenaards huisdier. Sullig? Nee, juist hip.

In'Rages/HIP' spot de redactie van Scholieren.com trends op het schoolplein. Zoals zingen via 'n app, nutteloze twitterfeiten en skywalking.  Ook een rage gespot? Deel het met ons in de reacties!

Schattig wezentje

Na het downloaden was ik meteen verknocht. Een schattig wezentje dat je ziet opgroeien en jouw aandacht nodig heeft. Want dat is hoe 't werkt: je geeft je Pou te eten, speelt er spelletjes mee en moet 'm voldoende laten slapen om 'm gezond te houden.

Supersimpel concept, maar hartstikke cute: zo'n beestje dat compleet van jou afhankelijk is. Zonder verzorging gaat-'ie zelfs dood! En met z'n lieve, grote oogjes laat Pou je moederhart (of vaderhart!) sneller kloppen. Het doet zelfs 'n beetje pijn vanbinnen als ik zie dat hij honger heeft, of vies is. Wat best maf is: medelijden hebben met een steen/drol/eencellig wezen.

Snorren kopen

Waarom dit zoveel cooler is dan een Tamagotchi? Een Tamagotchi was leuk, maar gemaakt van kleine pixels. Vaak kon je niet eens zien wat jij voor een diertje had, laat staan dat hij je liefdevol aan kon kijken. En kon je een Tamagotchi aankleden, kon je ermee Doodle Jumpen, kon je hem gekke drankjes voeren? Echt niet. Pou is zoveel beter.

Maar ik moet toegeven, Pou heeft een klein nadeeltje. Het is onmeunig verslavend. Al snel ben je anderhalf uur bezig om je lieve beestje te verzorgen en er muntjes voor te verdienen. Dan bedenk je je opeens dat je eigenlijk ook nog 'n leven hebt en wil je iets anders gaan doen. Maar plots: ping! Pou is hungry! En daar ga je weer. Eten geven, wassen, driehonderd spelletjes spelen. Net zolang tot je die kekke snor voor 'm kan kopen.

GehersensPould

Na drie uur met Pou gespeeld te hebben, is mijn wereld plots anders. Op de straat ligt geen drol, maar hondenPoup. Ik strooi wat Poudersuiker op m'n pannekoek. Ik Pouts mijn tanden. Jeetje, ik ben totaal gehersensPould door Pou.

Dus helaas. Met tranen in mijn ogen moest ik toch op de fatale knop drukken. Verwijderd. Het ga je goed, lieve Pou. Vaarwel.