Duizenden oud-scholieren zijn deze maand aan hun studie begonnen. Ik nog niet. Mijn hopeloze herexamen heb ik niet gehaald en daarom doe ik vwo-6 opnieuw. Met frisse tegenzin.
Omdat ik maar vijf van de acht examenvakken gehaald heb, doe ik er drie opnieuw op de vavo. Dat staat voor Voortgezet Algemeen Volwassenen Onderwijs. Klinkt kut, is het ook.
Niet alleen zegt iedereen uit m’n klas “Ik kom hier alleen om mijn diploma te halen”, je hebt ook van die flauwe zaken als 'eigen verantwoordelijkheid' en reteveel huiswerk. Oh, en het is zestien kilometer fietsen vanaf mijn huis. Lekker is dat.
Geobsedeerde klasgenoten
Het is verdraaid lastig om vrienden te worden met mijn examen-geobsedeerde klasgenoten. Ze kunnen niet genieten voordat ze hun felbegeerde papiertje in handen hebben.
Ga gewoon naar Google, denk ik dan. Typ in 'vwo-diploma kopen’, en je hebt een aantal heel nuttige links. Iedereen blij. De standaard openingszin is hier niet "wat ga je studeren?", maar "waar stond je ingeschreven voordat je zakte?" Triest eigenlijk, nietwaar?
Compleet andere mensen
Gelukkig is niet iedereen depressief en gelukkig is niet iederéén op mijn school gezakt. Je hebt ook nog eens trajecten, mbo’s en meer van dat soort toestanden.
Terwijl ik in de toiletten mijn haar aan het fatsoeneren ben, praat ik met meiden die op tijd weg willen voor het Suikerfeest of hun hoofddoek goed doen. Ook hoor ik verhalen over uit huis getrapte tienermeisjes die nu samenwonen met hun vriendje waar ze nog maar twee weken verkering mee hebben. Mensen die ik anders nooit zou spreken. Superinteressante meiden die totaal anders denken en doen dan ik.
Overdosis aan info
Eenmaal in de les pompen we er per uur minstens dertig sommen doorheen. Een overdosis aan informatie maakt dat ik vanzelf weer naar buiten ga staren terwijl ik in de verte GR-knopjes hoor. Net als vorig jaar.
Helaas, in deze kleine klasjes valt het op en krijg ik meteen een beurt om een som te doen. Ik leer veel nieuwe vaardigheden die ik kan toepassen bij m’n examen volgend jaar. Geen nutteloze tussendoortoetsjes, irritante werkstukken of literatuur. Geen tijd om te staren, kletsen of luieren. Focussen op mei en that’s it.
Ik geef niet op
Maar nadat ik zes jaar lang geproefd heb van het scholierenleven met knusse pauzes en gehang, geef ik dat niet zomaar op. Zelfs niet op de vavo.
Ik stippel nieuwe fietsroutes uit, socialize me suf en studeer daarnaast ook nog eens knetterhard voor het examen. Want volgend jaar zomer kom ik hier een welverdiend diploma halen.
