CD-recensie The Charlatans - Wonderland
Door
Madchester
Van The Charlatans weten we dat ze nooit echt bekend zullen worden in Nederland. Daarvoor zijn ze gewoon té Engels.
Sinds debuutalbum Some Friendly (1990) combineert de band uit Manchester melodische pop met dansbare ritmes en psychedelische jaren zestig orgeltjes. Redelijk succesvol, hoewel altijd in de schaduw van stadsgenoten The Stone Roses en Happy Mondays. En nu deze bands inmiddels al jaren geleden gestopt zijn muziek te maken, zullen de fans van de zogenaamde Madchester-rock het moeten doen met The Charlatans.
Roots
Het Amerikaanse uitstapje dat de band maakte op hun voorlaatste album, Us And Us Only, waar ze hier en daar zelfs aan Dylan doen denken, ging snel vervelen, zoals dat wel vaker gaat als Engelse artiesten de mondharmonica aanraken. En dus zullen veel fans blij zijn dat The Charlatans hun roots met Wonderland hebben teruggevonden.
Samples
Even denk je dat The Charlatans zich hebben overgegeven aan de nieuwe R&B-rage. De pianosample waarmee You’re So Pretty – We’re So Pretty begint, zou prima passen tussen het huidige TMF-aanbod. Godzijdank verdwijnt de piano naar de achtergrond en nemen de funky gitaar-en baspartijen het heft in handen, om het nummer om te dopen in een fijne opener.
Eigenlijk is er ook met de andere nummers op Wonderland weinig mis. Probleem is dat het allemaal wat geforceerd klinkt, door gebruik van continu terugkerende samples en ritmeboxen. Hierdoor mist het album wat gevoel en hoorbaar speelplezier. Het orkestfragment dat het refrein van Ballad of the Band moet ondersteunen bijvoorbeeld, wordt al snel irritant.
Alweer te veel gezeurd, want Wonderland is een prima album. Judas behoort met de soulvolle zang tot de beste Charlatans-nummers, A Man Needs To Be Told kabbelt heerlijk voort op een luie zondagmiddag en Love Is The Key is ondanks de waardeloze titel heel erg feel good.
Conclusie
Vergelijken met eerdere albums van een band is altijd makkelijk. En toch maatgevend.
Wonderland is beter dan hun voorgaande album, maar verliest het van al het eerdere Charlatans-werk. Dus geen nieuwe fans waarschijnlijk, maar wel een verademing voor de oude schare.
Gepubliceerd op 22 november 2001
Van The Charlatans weten we dat ze nooit echt bekend zullen worden in Nederland. Daarvoor zijn ze gewoon té Engels.
Sinds debuutalbum Some Friendly (1990) combineert de band uit Manchester melodische pop met dansbare ritmes en psychedelische jaren zestig orgeltjes. Redelijk succesvol, hoewel altijd in de schaduw van stadsgenoten The Stone Roses en Happy Mondays. En nu deze bands inmiddels al jaren geleden gestopt zijn muziek te maken, zullen de fans van de zogenaamde Madchester-rock het moeten doen met The Charlatans.
Roots
Het Amerikaanse uitstapje dat de band maakte op hun voorlaatste album, Us And Us Only, waar ze hier en daar zelfs aan Dylan doen denken, ging snel vervelen, zoals dat wel vaker gaat als Engelse artiesten de mondharmonica aanraken. En dus zullen veel fans blij zijn dat The Charlatans hun roots met Wonderland hebben teruggevonden.
Samples
Even denk je dat The Charlatans zich hebben overgegeven aan de nieuwe R&B-rage. De pianosample waarmee You’re So Pretty – We’re So Pretty begint, zou prima passen tussen het huidige TMF-aanbod. Godzijdank verdwijnt de piano naar de achtergrond en nemen de funky gitaar-en baspartijen het heft in handen, om het nummer om te dopen in een fijne opener.
Eigenlijk is er ook met de andere nummers op Wonderland weinig mis. Probleem is dat het allemaal wat geforceerd klinkt, door gebruik van continu terugkerende samples en ritmeboxen. Hierdoor mist het album wat gevoel en hoorbaar speelplezier. Het orkestfragment dat het refrein van Ballad of the Band moet ondersteunen bijvoorbeeld, wordt al snel irritant.
Alweer te veel gezeurd, want Wonderland is een prima album. Judas behoort met de soulvolle zang tot de beste Charlatans-nummers, A Man Needs To Be Told kabbelt heerlijk voort op een luie zondagmiddag en Love Is The Key is ondanks de waardeloze titel heel erg feel good.
Conclusie
Vergelijken met eerdere albums van een band is altijd makkelijk. En toch maatgevend.
Wonderland is beter dan hun voorgaande album, maar verliest het van al het eerdere Charlatans-werk. Dus geen nieuwe fans waarschijnlijk, maar wel een verademing voor de oude schare.
Gepubliceerd op 22 november 2001
