Event - inactief Madrugada - Concert
Door
Meeslepend
Madrugada in Paradiso, ik had er zin in. Na de band twee keer op een festival te hebben gezien (Rock Werchter en Crossing Border) was ik benieuwd hoe ze minimaal een uur gingen opvullen, en hoeveel mensen er zouden komen opdagen. De sound van deze Noorse groep omschreef een kennis van mij eens als kaarslicht-muziek, muziek voor bij een kaarsje en een glas rode wijn. In mijn beleving is de band echter oneindig veelzijdiger. Rustig, snel, gevoelig en kritisch, maar altijd meeslepend.
[image:1:center:]
Energie
Als voorprogramma tourde Hello Goodbye speciaal mee. Hun folky muziek en een zangeres wiens stem sterk deed denken aan die van Dolores van The Cranberries werd gemengd ontvangen. Maar pas toen Madrugada het podium betrad – precies op tijd, dat moet gezegd worden – kwam het publiek los. Voor een woensdagavond was de opkomst bijzonder groot. Zowel de zaal als het balkon bleken na een half uur spelen geheel gevuld te zijn.
Waar de studioalbums van Madrugada gekenmerkt worden door donkere en meeslepende composities, spettert de band live van het podium af, met als middelpunt zanger Sivert.
Deze op het eerste gezicht rustige en ingetogen man voelt zich op het podium duidelijk als een vis in het water. Regelmatig neemt hij de tamboerijn ter hand, waarbij hij op enthousiast gejoel van het publiek kan rekenen. Het concert telde enkele onbetwiste hoogtepunten, zoals een bijzondere, semi-akoestische versie van Strange Colour Blue. Het podium werd geheel in blauw (laser)licht gezet, hetgeen weerkaatste op de enorme witte vlag waarop "Madrugada" geprint stond. Hierdoor onstond een soort onder watersfeer. Gedanst werd er op Blood Shot Adult Commitment van het nieuwe album Grit, en ook werden er wat nummers gespeeld van het eerste album, Industrial Silence.
Vooral de liefhebbers, die albums en EP’s hebben verzameld, maakte dit zichtbaar gelukkig. Ook ik hoorde bij deze groep debiel glimlachende, dansende mensen. Na een gevarieerde set van 2 (!) uur, inclusief twee toegiften, verliet Madrugada definitief het podium. Na dit geweldige optreden liet ik het zolderprogramma After 80’s aan me voorbij gaan en begon aan een verkoelende en rustgevende wandeling richting Centraal Station. Gepubliceerd op 24 maart 2003
Madrugada in Paradiso, ik had er zin in. Na de band twee keer op een festival te hebben gezien (Rock Werchter en Crossing Border) was ik benieuwd hoe ze minimaal een uur gingen opvullen, en hoeveel mensen er zouden komen opdagen. De sound van deze Noorse groep omschreef een kennis van mij eens als kaarslicht-muziek, muziek voor bij een kaarsje en een glas rode wijn. In mijn beleving is de band echter oneindig veelzijdiger. Rustig, snel, gevoelig en kritisch, maar altijd meeslepend.
[image:1:center:]
Energie
Als voorprogramma tourde Hello Goodbye speciaal mee. Hun folky muziek en een zangeres wiens stem sterk deed denken aan die van Dolores van The Cranberries werd gemengd ontvangen. Maar pas toen Madrugada het podium betrad – precies op tijd, dat moet gezegd worden – kwam het publiek los. Voor een woensdagavond was de opkomst bijzonder groot. Zowel de zaal als het balkon bleken na een half uur spelen geheel gevuld te zijn.
Waar de studioalbums van Madrugada gekenmerkt worden door donkere en meeslepende composities, spettert de band live van het podium af, met als middelpunt zanger Sivert.
Deze op het eerste gezicht rustige en ingetogen man voelt zich op het podium duidelijk als een vis in het water. Regelmatig neemt hij de tamboerijn ter hand, waarbij hij op enthousiast gejoel van het publiek kan rekenen. Het concert telde enkele onbetwiste hoogtepunten, zoals een bijzondere, semi-akoestische versie van Strange Colour Blue. Het podium werd geheel in blauw (laser)licht gezet, hetgeen weerkaatste op de enorme witte vlag waarop "Madrugada" geprint stond. Hierdoor onstond een soort onder watersfeer. Gedanst werd er op Blood Shot Adult Commitment van het nieuwe album Grit, en ook werden er wat nummers gespeeld van het eerste album, Industrial Silence.
Vooral de liefhebbers, die albums en EP’s hebben verzameld, maakte dit zichtbaar gelukkig. Ook ik hoorde bij deze groep debiel glimlachende, dansende mensen. Na een gevarieerde set van 2 (!) uur, inclusief twee toegiften, verliet Madrugada definitief het podium. Na dit geweldige optreden liet ik het zolderprogramma After 80’s aan me voorbij gaan en begon aan een verkoelende en rustgevende wandeling richting Centraal Station. Gepubliceerd op 24 maart 2003
ADVERTENTIE
Nieuw seizoen Studententijd de podcast!
Studenten Joes, Tess en Annemoon zijn terug en bespreken alles wat jij wilt weten over het studentenleven. Ze hebben het onder andere over lentekriebels, studeren, backpacken, porno kijken, datediners, overthinken, break-ups en nog veel meer. Vanaf nu te luisteren via Spotify en andere podcast-apps!
Luister nu