Taal	Frans
Genre	animatie
Url	http://www.lestriplettesdebelleville.com
Lengte	78
Rating	30
Regisseur	Sylvain Chomet
Datum Premiere	2003-09-18 11:30:00

Theatre Variété
Les jours extraordinaires! In een soort van variété-show passeren ze allemaal de revue: Django Reinhardt, Josephine Baker, George Pompidou en Eddy Merckx, u gepresenteerd door Les Triplettes de Belleville, drie ranke dames die in een heupwiegend shoubidouba-bap vorm geven aan de Dagen van Weleer.

Karikatuurprentje
Het begint met een jongetje met een echte jongetjesdroom: een groot wielrenner worden. Zijn oude moeder begeleidt hem met hart en ziel naar zijn eerste grote tour, totdat hij onderweg wordt ontvoerd door een bende gangsters.
Moeder volgt hen naar Belleville, een naargeestige plaats die vaag iets wegheeft van New York, Detroit en Parijs. Daar ontmoet ze Les Triplettes; vergane glorie die zich in leven houdt met geroosterde kikkers en optredens in achteraftheaters.
Achja, wat valt er verder te vertellen? Dit is zo'n lekker oubollig prentje in de stijl van de vroege Mickey Mouse met een Belgisch-Frans sausje en waarin ieder figuurtje een karikatuur is van zichzelf. Soms sleept het je mee in een soort van meewarig sentiment, een gevoel van echtheid dat je tegenwoordig nog maar weinig hebt bij die steriele tekenfilms.
Ik zeg 'soms'. Het treurige aan dit prentje is, dat men het weer niet heeft kunnen laten dat vehikel genaamd 3D-animatie er bij te sleuren. Let bijvoorbeeld op die belachelijke en volstrekt overbodige walvis die opeens op komt duiken uit de al even synthetische oceaan. Dat hele gedoe dringt zich naar mijn gevoel wel erg geforceerd op, en het verpest een beetje dat licht ongedwongen lollige sfeertje wat door de film zwermt.
Desalniettemin hommage aan de verder toch wel gedurfde ongeliktheid van deze niet-Amerikaanse tekenfilm.

Conclusie
Je moet er wel van houden. Het is geen standaard filmpje, maar als je net zo'n sentimentele taart bent als ik is het goed te pruimen. Hoewel de grappen soms wel neigen naar totale flauwheid (of misschien maakt het gewoon deel uit van de hele verwijzing naar de vroege jaren van de twintigste eeuw) en het hele 3D-circus echt wel afdoet aan de film.