CD-recensie Elf Power - Creatures
Door
Wie?
Al sinds 1994 is Elf Power een relatief onbekend indie-pop bandje uit Athens, in Georgia. Als volwaardig lid van de Elephant Six-club (bandjes, voornamelijk uit Athens, met een neiging tot vrolijke jaren zestig pop) lijkt Elf Power voortdurend op zoek te zijn naar het verloren geluid van de Beach Boys en de Beatles.
Creatures
Drie jaar geleden leken ze angstaanjagend dicht in de buurt te komen met het album A Dream In Sound, een geinspireerd album vol leuke liedjes, psychedelische gitaren en dromerige zang. Het vervolg-album Winter Is Coming deed het (bijna vanzelfsprekend) iets minder goed, maar nu is er dan Creatures. Zonder hun bassist, die de band ondertussen heeft verlaten.
Repeats
Een eigen stijl hebben is goed, jezelf herhalen is bijzonder slecht. Er valt over te twisten wat Elf Power precies doet op Creatures. Het eerste nummer
is griezelig hetzelfde als Simon op A Dream In Sound, met dit keer geen tekst over een vogel maar over een slang. De eerste paar keer luisteren voorspellen niet veel goeds- sinds de vorige albums hebben de Elfs absoluut niets aan hun stijl gewijzigd. Niets.
Dezelfde orgeltjes, gitaren en strakke drumlijnen. Met of zonder bassist, het maakt niets uit. Een herhalingsoefening, lijkt het.
A Dream
Gelukkig vallen er na een paar extra luisterbeurten toch best mooie nummers te ontdekken: Everlasting Scream, The Creature en The Unseen Hand worden beter naarmate je wat gewend bent aan de manier van spelen van Elf Power. Een eigen stijl is het zeker, met geniale percussie (Aaron Wegelin), orgelriedeltjes en de lome vocalen van Andrew Rieger.
Conclusie
Uiteindelijk zijn de uitschieters niet in staat het album van een vervelend soort traagheid af te helpen. De emotieloze manier van zingen, de band die op ieder nummer dezelfde akkoorden lijkt aan te slaan: het is moeilijk om daaronder nog de verschillende liedjes te ontdekken. Creatures is een kadootje voor trouwe fans, want een feest der herkenning is het in ieder geval. Maar de kwaliteiten van chamberpop-collega's zoals Belle & Sebastian en Ben Folds Five ontbreken op dit album simpelweg. Zonde van zo'n leuk bandje. Gepubliceerd op 28 mei 2002
Al sinds 1994 is Elf Power een relatief onbekend indie-pop bandje uit Athens, in Georgia. Als volwaardig lid van de Elephant Six-club (bandjes, voornamelijk uit Athens, met een neiging tot vrolijke jaren zestig pop) lijkt Elf Power voortdurend op zoek te zijn naar het verloren geluid van de Beach Boys en de Beatles.
Creatures
Drie jaar geleden leken ze angstaanjagend dicht in de buurt te komen met het album A Dream In Sound, een geinspireerd album vol leuke liedjes, psychedelische gitaren en dromerige zang. Het vervolg-album Winter Is Coming deed het (bijna vanzelfsprekend) iets minder goed, maar nu is er dan Creatures. Zonder hun bassist, die de band ondertussen heeft verlaten.
Repeats
Een eigen stijl hebben is goed, jezelf herhalen is bijzonder slecht. Er valt over te twisten wat Elf Power precies doet op Creatures. Het eerste nummer
is griezelig hetzelfde als Simon op A Dream In Sound, met dit keer geen tekst over een vogel maar over een slang. De eerste paar keer luisteren voorspellen niet veel goeds- sinds de vorige albums hebben de Elfs absoluut niets aan hun stijl gewijzigd. Niets.
Dezelfde orgeltjes, gitaren en strakke drumlijnen. Met of zonder bassist, het maakt niets uit. Een herhalingsoefening, lijkt het.
A Dream
Gelukkig vallen er na een paar extra luisterbeurten toch best mooie nummers te ontdekken: Everlasting Scream, The Creature en The Unseen Hand worden beter naarmate je wat gewend bent aan de manier van spelen van Elf Power. Een eigen stijl is het zeker, met geniale percussie (Aaron Wegelin), orgelriedeltjes en de lome vocalen van Andrew Rieger.
Conclusie
Uiteindelijk zijn de uitschieters niet in staat het album van een vervelend soort traagheid af te helpen. De emotieloze manier van zingen, de band die op ieder nummer dezelfde akkoorden lijkt aan te slaan: het is moeilijk om daaronder nog de verschillende liedjes te ontdekken. Creatures is een kadootje voor trouwe fans, want een feest der herkenning is het in ieder geval. Maar de kwaliteiten van chamberpop-collega's zoals Belle & Sebastian en Ben Folds Five ontbreken op dit album simpelweg. Zonde van zo'n leuk bandje. Gepubliceerd op 28 mei 2002
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
