Je komt te laat op de introductiedag en terwijl iedereen al met elkaar staat kennis te maken word jij voor jouw gevoel toch net iets te streng toegesproken door je mentor. Je nieuwe Kipling tas blijkt te klein te zijn voor jouw VWO+ boekenpakket en in veel te dunne tasjes van de groenteboer die er voor je beschikbaar zijn prikken de eerste boeken al door het plastic als je naar je fiets loopt.

Fiets kwijt
Je fiets kun je niet meer vinden; de fietsenrekken zijn eindeloos, en in je blinde haast van vanochtend heb je niet onthouden waar je ‘m hebt gestald. Je kijkt naar een berg van vijftien fietsen en ontdekt dat jouw fiets het middelste slachtoffer is van de domino express die heeft plaatsgevonden op het plein.

Te laat in de les
Eenmaal thuis wil je direct je nieuwe boeken kaften maar je hebt al een hele rol duur merkpapier verprutst aan het werkboekje van wiskunde – dat je, bleek achteraf, niet eens hoefde te kaften. Je staat bijna met tranen in je ogen als je op je eerste echte schooldag je kluisje na tien pogingen nog niet open krijgt, en weer dreigt te laat te komen bij je strenge mentor. Een toffe jongen uit 3V – die om zijn imago hoog te houden altijd te laat komt – helpt je.  Hij ziet dat je bijna moet huilen en neemt je mee naar de kantine om je even tot bedaren te brengen. Hij stelt zich voor als Steven en je krijgt een blikje Coca Cola en een peptalk. Als je mentor ziet dat je zelfverzekerd het lokaal instapt met rugdekking van de jongen die normaal nooit iets goeds doet houdt hij zich stil en wijst hij je een plek. Als je een paar weken later bij de ingang van het studielokaal met Steven staat te tongen weet je het heel zeker: die tweede klas kan ik ook wel aan.

Gepubliceerd op 21 juni 2009

---