CD-recensie Bon Jovi - One Wild Night
Door
Bon Jovi
Het was even wachten, maar dan is ‘ie er toch eindelijk: een live-album van Bon Jovi. De jonge koppies met de lange haren en de cowboyhoeden zijn inmiddels ingeruild voor bijna twintig jaar oudere mannenhoofden, maar muzikaal heeft Bon Jovi nog weinig ingeboet. Waar jaren geleden grote internationale successen werden geboekt met onder andere het nog altijd legendarische album Slippery When Wet, daar heeft Bon Jovi inmiddels een imposant archief van prachtige rockklassiekers als Always, It’s My Life en Wanted Dead Or Alive. Een mooi moment om terug te blikken.
One Wild Night
One Wild Night biedt een aardige mogelijkheid tot terugblikken. Het album mist klassiekers als Always en Bed Of Roses, maar het is natuurlijk een live-plaat en geen 'best of'. Wel bevat de plaat een aardige mix van nummers, opgenomen in alle uiteinden van de wereld. Van Canada tot Japan en van Zwitserland tot Australië en Zuid-Afrika. De liedjes zijn allemaal opgenomen in grote stadions, maar van het holle, verre geluid dat je daarbij zou verwachten is hier bijna niets te horen.. Het publiek klinkt echter zeer ver weg en dat is toch jammer voor een live-album, zeker omdat Bon Jovi niet veel moeite doet om live heel anders te klinken dan in de studio.
Er is voor een veilig begin gekozen, want de CD begint met vijf hitsingles, waaronder It’s My Life, Living On A Prayer en Someday I’ll be Saturday Night. De overige tien nummers zijn een mix van bekende en iets minder bekende nummers. Tot die laatste categorie behoort ook het nummer I Don’t Like Mondays dat hier gezongen wordt in duet met zanger Bob Geldof. Jammer dat er achtergrondzang te horen is, want zonder zou het gezang van Sir Geldof en Jon Bon Jovi nog beter uit de verf komen dan dat het nu al doet, bijna kippenvel. Something For The Pain en Bad Medicine zorgen voor een passend, goed einde. Het nummer One Wild Night wordt dan als toetje geserveerd, maar wordt net even te veel overheerst door foute gitaren. Voor de rest geen onvertogen woord over gitarist Richie Sambora.
Conclusie
One Wild Night is een leuk hebbedingetje als je geinteresserd bent in wat Bon Jovi de laatste 15 jaar allemaal heeft uitgespookt. Ook zullen de 2 uitverkochte concerten in de Arena een aardig steentje bijdragen aan het succes van dit album. Voor de rest is de CD leuk om een paar keer te luisteren, maar veel meer ook niet. Alleen dat duet met Bob Geldof, dat mag zeker wel meer dan eens beluisterd worden.
Geschreven op 15-06-2001 Gepubliceerd op 15 juni 2001
Het was even wachten, maar dan is ‘ie er toch eindelijk: een live-album van Bon Jovi. De jonge koppies met de lange haren en de cowboyhoeden zijn inmiddels ingeruild voor bijna twintig jaar oudere mannenhoofden, maar muzikaal heeft Bon Jovi nog weinig ingeboet. Waar jaren geleden grote internationale successen werden geboekt met onder andere het nog altijd legendarische album Slippery When Wet, daar heeft Bon Jovi inmiddels een imposant archief van prachtige rockklassiekers als Always, It’s My Life en Wanted Dead Or Alive. Een mooi moment om terug te blikken.
One Wild Night
One Wild Night biedt een aardige mogelijkheid tot terugblikken. Het album mist klassiekers als Always en Bed Of Roses, maar het is natuurlijk een live-plaat en geen 'best of'. Wel bevat de plaat een aardige mix van nummers, opgenomen in alle uiteinden van de wereld. Van Canada tot Japan en van Zwitserland tot Australië en Zuid-Afrika. De liedjes zijn allemaal opgenomen in grote stadions, maar van het holle, verre geluid dat je daarbij zou verwachten is hier bijna niets te horen.. Het publiek klinkt echter zeer ver weg en dat is toch jammer voor een live-album, zeker omdat Bon Jovi niet veel moeite doet om live heel anders te klinken dan in de studio.
Er is voor een veilig begin gekozen, want de CD begint met vijf hitsingles, waaronder It’s My Life, Living On A Prayer en Someday I’ll be Saturday Night. De overige tien nummers zijn een mix van bekende en iets minder bekende nummers. Tot die laatste categorie behoort ook het nummer I Don’t Like Mondays dat hier gezongen wordt in duet met zanger Bob Geldof. Jammer dat er achtergrondzang te horen is, want zonder zou het gezang van Sir Geldof en Jon Bon Jovi nog beter uit de verf komen dan dat het nu al doet, bijna kippenvel. Something For The Pain en Bad Medicine zorgen voor een passend, goed einde. Het nummer One Wild Night wordt dan als toetje geserveerd, maar wordt net even te veel overheerst door foute gitaren. Voor de rest geen onvertogen woord over gitarist Richie Sambora.
Conclusie
One Wild Night is een leuk hebbedingetje als je geinteresserd bent in wat Bon Jovi de laatste 15 jaar allemaal heeft uitgespookt. Ook zullen de 2 uitverkochte concerten in de Arena een aardig steentje bijdragen aan het succes van dit album. Voor de rest is de CD leuk om een paar keer te luisteren, maar veel meer ook niet. Alleen dat duet met Bob Geldof, dat mag zeker wel meer dan eens beluisterd worden.
Geschreven op 15-06-2001 Gepubliceerd op 15 juni 2001
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!
Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter.
Meer informatie
