Ondertitel : niet van toepassing verschenen in : 1984 aantal blz. : 98 leestijd : ± 4uur uitgelezen op : 22 September 2001
De hoofdpersoon in het boek is Rex Hofman. Samen met zijn vriendin Saskia Elhvist gaat hij in 1975 op vakantie naar Frankrijk. Onderweg stoppen ze bij een benzinestation. Nadat ze een ruzietje goed hebben gemaakt gaat Saskia wat te drinken kopen in het benzinestation. Intussen beseft Rex hoeveel hij eigenlijk van haar houdt, hij wil haar nooit meer kwijt. Maar Saskia blijft heel
lang weg en als Rex haar gaat zoeken, blijkt ze spoorloos verdwenen te zijn. Een grote zoekactie wordt ingezet, maar Saskia blijft spoorloos. Dan gaat het verhaal 8 jaar later weer verder. Rex heeft intussen een nieuwe vriendin, Lineke, met wie hij samen op vakantie is in Italië. Onder een partijtje badminton krijgt Rex de gedachte om met Lineke te gaan trouwen, En Lineke krijgt die gedachte ook.. Maar als hij haar ’s avonds ten huwelijk blijkt toch dat Saskia nog tussen hen in staat en ze besluiten om toch nog niet te gaan trouwen. Die nacht heeft Rex een nachtmerrie die ook Saskia eens had toen ze nog jong was. Rex zit opgesloten in een gouden ei dat door de ruimte vliegt. Hij moet er voor eeuwig in blijven en alleen als het andere gouden ei dat door de ruimte vliegt hem raakt, zal hij sterven en is hij uit zijn lijden verlost. Dan gaat het verhaal weer 8 jaar terug. Het gaat in dit hoofdstuk over de persoon Raymond Lemorne, de ontvoerder en moordenaar van Saskia. Er wordt beschreven dat toen Raymond eens een meisje van de verdrinkingsdood had gered, hij bij zichzelf bedacht dat het heel makkelijk was om ongestraft een misdaad te plegen. Deze zieke gedachte gaat hij steeds verder uitwerken. Hij koopt een afgelegen huisje, een pistool en een fles gif. Ook bedenkt hij hoe en waar hij het vrouwelijke slachtoffer gaat pakken. Zo bedenkt hij een truc dat hij zijn arm in een mitella doet, bij een druk benzinestation gaat staan en aan een jonge vrouw vraagt of ze misschien even wil helpen met zijn aanhangwagentje te koppelen. Ondertussen zal hij de vrouw bedwelmen en haar ontvoeren. Tijdens dit plan vermoordt hij ook nog tussen door 2 onschuldige kampeerders. Zijn plan mislukt steeds, totdat hij Saskia

tegenkomt. Voor ze het weet heeft hij haar in de auto bedwelmd en haar meegenomen. En wordt er beschreven hoe ze is vermoord. Dan gaat het verhaal weer 8 jaar verder. Rex en Lineke zijn terug van vakantie. Door
het huwelijksaanzoek en de nachtmerrie, besluit Rex, als een soort eerbetoon aan Saskia, een grote reclamecampagne te houden in Franse bladen. Eerst krijgt hij geen serieuze reacties hierop, maar na een tijdje komt er een 50 jaar oude man naar hem toe (Raymond Lemorne), die vertelt dat hij weet wat er met Saskia is gebeurd. Hij vertelt dat ze dood is. Hij wil het Rex, die de man herkend van een foto genomen van het benzinestation waar hij met een mitella voor de ingang stond, wel uitleggen hoe ze is vermoord, maar alleen door hetzelfde met hem te doen. Rex twijfelt, maar gaat toch mee, uit liefde voor Saskia. Ze rijden naar het benzinestation, waar Lemorne precies de situatie naspeelt zoals bij Saskia. Rex neemt ook het slaapmiddel in. Als hij weer wakker wordt merkt hij dat hij levend begraven is in een kleine kist. Het boek eindigt dat Lineke Rex als vermist opgeeft. Er komt een maandenlange
speurtocht, maar die levert niets op. Net als Saskia 8 jaar terug, is Rex nu ook van de
aardbodem verdwenen. vertelde tijd: 8 jaar (tussen de verdwijning van Saskia en de verdwijning van Rex, zit 8 jaar). verteltijd: 4 uur neemt het in beslach om het hard op voor te lezen. niet chronologisch, In het boek komen flashbacks en flashforwards voor. Het is echter niet moeilijk om deze uit elkaar te houden, omdat dit steeds
per hoofdstuk gebeurt. De tijd veranderd steeds per hoofdstuk. In hoofdstuk twee heeft Rex alweer een nieuwe vriendin (Lieneke) na
Saskia, terwijl in hoofdstuk drie Lemorne aan het oefenen is om Saskia te ontvoeren. De tijd versnelt af en toe erg, maar het is goed te doen al die tijdverschillen uit elkaar te houden. "In 1950 was Raymond Lemorne zestien jaar. (…) Het duurde eenentwintig jaar voor er weer iets dergelijks
bij Lemorne opkwam". - het verhaal speelt zich af op een benzine station - 8 jaar later op vakantie met Lieneke - 8 jaar terug het vakantie huisje en het benzinestation - 8 jaar verder op het kantoor van Rex, benzinestation, vakantiehuisje, doodskist. Het verhaal wordt vanuit het vertellers perspectief, ook wel auctoriaal verteller genoemd. Hij vertelt niet alleen over het leven en de gedachten van Rex maar ook hoe de ontvoerder zich voelt en wat er in hem om gaat. De verteller vertelt het gevoel en de gedachten van de dader en het slachtoffer beide.
Enkele thema’s uit dit boek zijn: liefde (de liefde tussen Rex en Saskia en Rex en Lieneke) onzekerheid (de twijfel bij Rex over leven of dood van Saskia) moord (de moord op Saskia en later ook op Rex) claustrofobie (de nachtmerries over het gouden ei) Enkele motieven uit dit boek zijn: De droom : de droom over het gouden ei. De liefde : de onvergetelijke liefde tussen Saskia en Rex. De dood : de raadselachtige verdwijning van Saskia. Vakantie : de vakantie van Rex en Saskia, waar Saskia uiteindelijk ook verdwijnt. Het kwade : het kwade van Lemorne om Saskia te ontvoeren. Rex Hofman: Rex is een rustige man die veel nadenkt over de dingen in het leven. Hij houd er veel van geheugen- en woordspelletjes. Hij vindt het ook erg leuk om Saskia te plagen. Aan een aantal dingen van Saskia eriteerd hij zich enorm en soms kan hij zich niet goed beheersen. Later heeft hij daar altijd spijt van. Hij bedenkt zich regelmatig hoeveel hij van haar houdt, en kan zich al 4 jaar niet voorstellen dat hij haar echt heeft.. Hij heeft het er dan ook erg moeilijk mee dat Saskia opeens verdwenen is. Zelfs als hij een nieuwe vriendin heeft denkt hij nog bijna elke dag aan Saskia. Aan het einde van het boek ontmoet hij Lemorne, die zegt dat hij weet wat er met Saskia is gebeurd. Rex komt dat echter alleen maar te weten als hij het zelf ondervind, en gaat dus uiteindelijk, op de zelfde manier als Saskia dood. Rex verandert niet zoveel in het verhaal. Hij wordt alleen wat serieuzer. Wat uiterlijk betreft weten wij eigenlijk niets over hem. Saskia Ehlvest: Saskia is negen jaar jonger dan Rex. Ze heeft last van claustrofobie en Toen ze klein was had ze eens gedroomd dat ze opgesloten zat in een gouden ei dat door het heelal vloog. Alles was zwart, er waren niet eens sterren, ze zou er altijd moeten zitten, en ze kon niet doodgaan. Er was maar n hoop. Er vloog nog zo’n Gouden Ei door de ruimte, als ze tegen elkaar zouden komen, zouden ze allebei vernietigd zijn, dan was het afgelopen. Maar het heelal was zo groot.” Saskia is een beetje een apart meisje, met vreemde ideeën. Zo wilde ze op alle plekken waar ze met Rex wat moois had meegemaakt een muntje leggen, zo ook op het “beruchte” tankstation. Saskia had roodgespoeld wriemelhaar, veel sproetjes en Rex vond haar een baldadig uitstraling hebben. Vroeg in het verhaal wordt ze al ontvoerd, dus we weten niet zoveel van haar. Lieneke: Lieneke is de vriendin van Rex. Hij vraagt haar ten huwelijk, maar die avond nog krijgt Rex een nachtmerrie over het gouden ei. Deze nachtmerrie heeft Saskia ook gehad en zo weet Rex dat Saskia altijd tussen hen in zal blijven staan. Lieneke respecteerde het gemis dat Rex nog steeds heeft bij de gedachten aan Saskia. De enige rol die lieneke in het verhaal speelt is de vriendin van Rex, maar ze heeft verder niet echt wat ondernomen.
Raymond Lemorne: Lemorne (zo wordt hij steeds in het boek genoemd) is een Franse scheikundeleraar. Als we voor het eerst over hem lezen is hij 16 jaar oud en vraagt hij zich af hoe het is om van het balkon af te vallen. Hij is dus een beetje vreemd en doet wat in hem opkomt, wel denkt hij er eerst goed over na. Hij gaat eerst zijn rare stunts analyseren. Hij is dus naar beneden gesprongen om dat uiteindelijk zelf te ervaren. Daarna lag hij 6 weken in het ziekenhuis en ook hier dacht hij weer hard na over zijn sprong. Later redt hij een kind van de verdrinkingsdood, maar terwijl hij dat doet vraagt hij zich af of hij ook een misdaad kan plegen. “Maar zou ik nu ook in staat zijn om een misdaad te plegen?’ Hij stelde zich de gruwelijkste daad voor die hij zo gauw kon verzinnen. Bij hem was het zo dat het krijgen van een gedachten hem minstens verplichten tot het werkelijk uitvoeren van deze gedachten. Hij besluit dus om het te proberen. Als scheikundeleraar kon hij makkelijk aan grondstoffen voor chloroform komen Hij besloot het in het vakantie huisje allemaal uit te gaan voeren. Hij oefent een paar keer en dan lukt het hem Saskia te ontvoeren. Later geeft hij Rex de kans hetzelfde te ondergaan als Saskia om zo te weten te komen wat er Saskia gebeurd is. Inmiddels is hij dan 49 jaar, getrouwd en heeft dan 2 kinderen. Van zijn uiterlijk zijn we niets te weten gekomen. Ik vind hem alleen wel een beetje psychisch gestoord, om zo met mensen om te gaan. Bovendien is het vreemd dat je alles doet wat ook maar in je opkomt. Ik vind het raar dat zijn vrouw en kinderen Lemorne niet doorhadden. Met de smoes dat hij het huisje wat wilde opknappen lukte het hem steeds om weg te gaan, naar het huisje, of naar het benzinestation toe. Titelverklaring: ”Het gouden ei” slaat op een droom die Saskia ooit had, over een ruimteschip in de vorm van “een gouden ei” waar ze in opgesloten zat en wat doelloos rondzweeft in het heelal. Je kan niet doodgaan, alleen wanneer je tegen het andere ei dat ook in de ruimte rondzweeft bots, kan je weer vrij komen. Maar aangezien het heelal enorm groot is, is het haast onmogelijk te ontsnappen. Er zijn geen ondertitel en motto: Ik heb oefening 43 toegepast bij het maken van dit onderdeel: Iets over de schrijver: De Nederlandse schrijver Tim Krabbé is geboren op 13 april 1943 in Amsterdam. Hij heeft een tijdje gestudeerd aan de GU in Amsterdam en hij heeft ook wat geacteerd, maar van beroep is hij altijd al schrijver geweest. Hij is getrouwd geweest en heeft een zoon Esra. Zijn groot vader en vader zijn beroemde schilders en zijn broer Jeroen is een bekende is acteur en regisseur. Zijn moeder is filmvertaalster. Zijn romans zijn in 12 talen vertaald en 4 ervan zijn verfilmd. Een ervan is het gouden ei dat in 1988 werd verfilmd door Jos Sluiter. De boeken die ik heb geschreven zijn: De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967) Flannagan, of het Einde van het Beest (1970) Red Dessert Penitentiary: een filmverhaal (1975) De renner (1978) De stad in het midden (verhalen) (1978) 43 wielerverhalen (1984) Het gouden ei (1984) De scherprechter van Korfoe (1989) De matador en andere verhalen (1991) Vertraging (1994) De paardentekenaar. De beste verhalen van Tim Krabbé (1995) Een mens leeft omdat hij geboren is (reisverslag) (1995) De verdwenen verdwijning (verhalen, gedeeltelijk eerder verschenen) (1997) De grot (1997) Verband tussen de schrijver en het boek het gouden ei: Tim Krabbé heeft erg veel fantasie en is een zeer levendig persoon. Dat merk je ook in het boek, de titel is ”het gouden ei” en is genoemd naar een nachtmerrie die Saskia had en dat maakt hij als titel en onderwerp in zijn boek. Verder kan je merken dat hij psychologie heeft gestudeerd aan het beschrijven van de zieke gedachten van Lemorne. Familie en liefde speelt ook een grote rol in het boek en aangezien hij een zoontje heeft en een vrouw heeft gehad, heeft hij ook gevoeld hoe het is van iemand te houden en deze ook weer kwijt te raken. Ik heb oefening 54 toegepast bij het maken van dit onderdeel: Als ik dit boek in de jaren 3000 zou plaatsen, zou de zoektocht veel makkelijker zijn door het gebruik van internet, of misschien nieuw uitgevonden middelen. Het is een spannende novelle. Een misdaadroman: het eigenlijke verhaal gaat over de ontvoering van Saskia en wat er
daarna met haar gebeurt. Dit zelfde gebeurt vele jaren later met Rex. Rex is in het hele

verhaal bezig om de verdwijning van Saskia op te lossen, wat het boek spannend maakt. Een psychologische roman: Rex gedachten worden zeer goed beschreven en die veranderen
ook in de loop van het boek. Dit maakt het verhaal voor mij interessant om te lezen. over het onderwerp van de tekst: Ik vond het een interessant onderwerp, want moordzaken en spanning spreken mij altijd er veel aan. Het onderwerp vond ik zeer herkenbaar in mijn eigen belevingswereld, want er komen tot op de dag van vandaag nog steeds moordzaken voor, bovendien komen we op deze manier te weten wat een reden kan zijn voor een dader om een moord te plegen. Ik heb wel veel vaker aan moord gedacht, maar over een “het gouden ei” had ik nog nooit gehoord. Het lijkt me inderdaad een hele enge gebeurtenis en dit heeft me zeker aan het denken gezet. Ik had voor ik het boek pakte niet gedacht dat de schrijver dit met “het gouden ei” bedoelde. Mijn mening nu is dat ik het een heel mooi boek vind, wel had ik verwacht dat het onderwerp meer gericht was op de “het gouden ei” , en minder over de moordzaken en de verdwijning van Saskia. Ik vond dat er veel diepgang in het onderwerp van het boek zat. Ik zou wat meer over de droom van Saskia schrijven. Verder zou ik de gebeurtenis van het breken van het been van Limorne achterwegen laten. Het boek het gouden ei is ook verfilmd en de film heb ik ook gezien. over de gebeurtenissen in het boek: De gebeurtenissen zijn het belangrijkst in dit boek. De gevoelens en gedachten spelen ook wel een rol, zeker als we praten over de droom van Saskia. Maar ik denk dat de moordzaak van limorne en de verdwijning van Saskia het belangrijkste zijn in dit boek. Ik vond het aantal gebeurtenissen wat er in het boek beschreven wordt goed, meer gebeurtenissen zouden het verhaal onduidelijk maken. Minder gebeurtenissen zouden het verhaal weer saai maken. Ik vind alleen het stuk dat Limorne zijn been breekt een beetje overbodig. Ik vond de gebeurtenissen spannend, triest, enge en dramatisch.Ik vond de gebeurtenissen verrassend, omdat het eigenlijk 5 aparte stukken zijn, die pas aan het eind met elkaar in verband komen te staan, want op het einde komt Rex er pas achter dat Limorne Saskia heeft gedood. Bovendien word dan pas duidelijk dat het meisje dat Limorne vermoord heeft, Saskia is. Ik vond de gebeurtenissen in het verhaal zeker zeer schokkend, hoe de moordzaak beschreven wordt en hoe het twijfel over het leven of dood zijn van Saskia is echt heel erg schokkend. Toen ik het boek uithad, had ik een raar gevoel van binnen. Ik heb het altijd al eng gevonden als iemand leven begraven wordt. Bovendien ga ik dan denken hoe andere daders op de gedachten komen, een misdaad te plegen. Ik vond de afloop dus zeer naar, maar toch fijn. Ik zat wel bij mezelf te denken dat het ook kan zijn dat hij in plaats van levend begraven zijn, ook wel in “het gouden ei” kan zitten, en dan tegen Saskia op zou moeten botsen omdat zij ook in het andere “Gouden ei” zit. over de personen in het boek.: De hoofd persoon kwam voor mij echt levensecht over. Er werd continu beschreven hij zich voelde, zowel bij Rex als bij Limorne was dit het geval. Zo kon ik me dus ook makkelijk inleven in de hoofdpersoon. Ik heb af en toe wel dat ik opeens bedenk hoe veel ik van iemand houdt, dat herken ik dan ook wel in mijzelf. Ik herken geen personen uit het boek in mijn eigen leefwereld. Ik ben niet beïnvloed door de hoofdpersoon in mijn eigen leven, buiten dat ik er wel over heb nagedacht, maar in mijn manier van handelen en leven ben ik niet verandert. Van Rex waardeer ik zijn rustigheid bij de verdwijning van zijn vriendin en zijn blijvende liefde voor haar. Ik vind het echter negatief, dat hij een bruiloft met zijn nieuwe vriendin laat afhangen van een potje badminton. Ik vind trouwen iets wat je beslist uit je gevoel. Van Limorne vind ik het natuurlijk zeer negatief dat hij alles wil doen wat in hem opkomt, zelf tot het doden van iemand. Positief vind ik dat hij een enorm doorzettingsvermogen heeft en een enorme wilskracht bezit. Ik zou iets meer de paniek van Rex beschrijven bij het kwijt raken van zijn vriendin Saskia. Verder vind ik de persoonlijkheden goed gekozen. De opbouw: Ik vond het verhaal moeilijk opgebouwd, want er zaten veel flashbacks in, die pas aan het eind van het verhaal met elkaar verbonden worden. Ik heb alles met gelezen en vond het absoluut niet saai, verder was alles wel begrijpelijk geschreven zeker het slot werkte zeer verhelderend. DE verdwijning van Saskia vond ik erg boeiend, omdat het ook een groot raadsel was, ik vond de training en het uitvoeren van de moord van Limorne het spannendste onderdeel. Het beschrijven van de nachtmerrie van Rex en Saskia vond ik ook erg spannend. Het aller boeiendste vond ik dat Rex hetzelfde meemaakte als Saskia. Ik vond het een goede afloop in het verhaal. Zowel Rex als Saskia zijn van de aardbodem verdwenen. Beide zijn levend begraven, en het erge is dat Saskia ook nog eens last heeft van claustrofobie. Ik twijfel zelf erg of het niet zo is dat Rex en Saskia zich in het Gouden ei bevinden in plaats van dat ze levend zijn begraven, zeker omdat Krabbé nog schrijft: ”Ze lijken wel van de aardbodem verdwenen te zijn.” Ik denk dat hij hiermee bedoeld dat ze nu ergens in het heelal rondzweven, tot dat ze elkaar bevrijden door tegen elkaar aan te botsen.
Het taalgebruik dat in het boek werd gebruikt: Ik vond het taalgebruik absoluut niet moeilijk. Ik heb geen woorden hoeven opzoeken. Ik heb het boek door de heldere wijze van het schrijven helemaal in kunnen leven. Er kwamen zeer weinig dialogen in voor. Hoogstens een enkel tweegesprekje, maar dit werd niet onder elkaar weergegeven maar met aanhalingstekens. De zin “ze leken van de aardbodem verdwenen” wil ik voor eeuwig onthouden, omdat het slaat op de titel van het boek. Want wanneer je je in “het gouden ei” bevindt, ben je ook van de aardbodem verdwenen. Vrijwel alle recensenten vinden Het gouden ei een spannend verhaal, dat zij in grote lijnen navertellen, zonder de verrassende ontknoping te verraden, want zoals Hans Vervoort in NRC Handelsblad schrijft, ‘het weggeven van de clou zou veel teniet doen van de spanning die Krabbé in het verhaal opbouwt’. Voor Vervoort is Het gouden ei een nieuwe uitwerking van een oud en vertrouwd Krabbé-thema: ‘de glorie van het gepland bereiken van een beoogd doel., hoe zinloos dat op zichzelf ook is’. In dit nieuwe boek speelt Krabbé volgens Vervoort met ‘het uitschakelen van het geweten’. De Fransman die verantwoordelijk is voor de verdwijning va de Nederlandse Saskia ‘volgt de impuls van zijn gedachten, en als hij zijn misdaad stap voor stap voorbereidt en tenslotte uitvoert, blijft het halt-bevel van zijn geweten uit en ook de wroeging’. De interpretatie van Wim Sanders in Het parool is vrijwel dezelfde, al formuleert hij het anders: ‘Hoofdthema van het boek is de grens tussen iets wel of niet doen. Hofman kent vele pesterige gedachten die - als hij ze zou uitvoeren - een breuk tussen hem en zijn vriendin zouden veroorzaken of een moordenaar van hem zou maken. Zijn uiteindelijke tegenspeler, die ogenschijnlijk de saaist voorstelbare man is heeft die gedachten ook. Zijn geweten stelt hem echter geen grenzen en het resultaat is er naar.’ De recensent van Vrij Nederland, Peter de Boer, vindt daarentegen dat Krabbé er ‘niet steeds in geslaagd [is] om de spanning vast te houden’. Het begin en het eind vindt De Boer het sterkst, maar ‘daartussenin verslapt dit proza’. Vooral met het hoofdstuk over Lemorne heeft hij moeite: ‘En toch wekt dit hoofdstuk de indruk te zeer een apart geheel te vormen, een obstakel dat de loop van het verhaal al te nadrukkelijk onderbreekt. Daarom zou het beter zijn geweest wanneer de Lemorne-episode in fragmenten over de rest van het verhaal was verdeeld’. J.A. Dautzenberg (De volkskrant) heeft juist weer moeite met het laatste hoofdstuk, dat hij een vreemd eend in de bijt vindt: ‘ Rex is de eerste drie een normaal, rationeel handelend persoon, maar nu gaat hij zo’n vreemdsoortig gedrag vertonen dat hij wel een ander mens lijkt,’ Ging her eerst over een raadsel, plotseling hebben we van doen met een ‘pathologische obsessie’, aldus Dautzenberg. ‘… het begint als een thriller en blijkt op het einde pardoes een psychologische roman te zijn. En ergens is er een diepe breuk.’ Trouwrecensent Rob Schouten stelt dat het werk van Krabbé zich niet leent voor diepgravende analyses. Over Het gouden ei schrijft hij: ‘Het is een thriller zonder pretenties en totaal a-psychologisch maar met vaart en effectvol geschreven.’ Dat laatste maakt het boek volgens Schouten uitermate geschikt voor verfilming. Maar ook voor de lezer valt er nog heel wat te genieten. Schouten somt op: ‘de treffende beschrijving van de subtiele irritaties van de man jegens zijn vriendin, van wie hij toch veel houdt’, ‘de manier waarop de schrijver een psychopathische maniak neerzet, die huist door zijn onbecommentarieerde idiote koelheid fascinerende proporties krijgt’, en tenslotte ‘de constructie van het boek in vijf afzonderlijke scènes, waarbij het weglaten en overspringen precies voor de juiste spanning zorgt’.