Problemski Hotel door Dimitri Verhulst

Feitelijke gegevens

• 3e druk, 2003
• 109 pagina's
• Uitgeverij: Atlas Contact

Flaptekst

Eerste zin

'Doe maar gewoon alsof ik er niet ben!' zei ik tegen het kind dat van de honger aan het sterven was en dat ik probeerde te fotograferen.

Samenvatting

OPMERKING VOORAF: Onderstaande samenvatting is géén chronologische weergave van de gebeurtenissen, maar een meer selectieve en thematische bespreking van de inhoud. 

Problemski Hotel gaat over de 39-jarige Bipul Masli, een fotograaf die om onduidelijke redenen zijn onbekende thuisland verlaat om vervolgens asiel aan te vragen in België. Hij komt terecht in een asielzoekerscentrum (AZC) in Arendonk en doet verslag van het leven en de mensen daar.

In het eerste deel van de novelle wordt de verteller en hoofdpersoon Bipul Masli geïntroduceerd in de periode voordat hij in het asielzoekerscentrum terechtkwam. Er worden twee momenten uit het verleden gereconstrueerd die gerelateerd zijn aan zijn beroep als fotograaf. In 1984 is Masli in Somalië als persfotograaf om een 'baanbrekende' foto te schieten van een kind dat sterft door hongersnood. Masli denkt enkel aan het resultaat en de betekenis van de foto voor zijn carrière in plaats van empathie te tonen voor het stervende kind want "iedereen moest toch dood". Masli vindt zelfs dat hij het stervende kind een verdienste doet door "een icoon van hem te maken". De andere herinnering in in 1974 op de twaalfde verjaardag van Masli. Hij krijgt zijn eerste camera cadeau ende eerste foto die hij maakt is van zijn zus die door haar hoofd wordt geschoten. De foto leverde hem publiciteit op en kwam op de voorpagina van de krant met zijn naam eronder. Dit gewelddadige conflict is misschien een aanwijzing waarom de hoofdpersoon is gevlucht uit zijn (niet nader bepaalde) thuisland.

Het tweede deel bestaat louter uit beschrijvingen van het reilen en zeilen in het AZC in het najaar van 2001. Masli is de verteller en observator die alles door zijn 'lens' beziet. Masli leeft in blok 4 in kamer 26 die hij deelt met de Oekraïense ex-profbokser Igor ("Rocky"). Igor wordt zeer waarschijnlijk uitgeprocedeerd en daarom is Masli doodsbang dat hij zijn agressie op hem af zal reageren. Igor probeert te ontkomen aan uitzetting en wil zich aanmelden voor het Franse vreemdelingenlegioen, maar daarvoor moet hij eerst Frans leren. Dit is een mooie manier van tijdverdrijf, aangezien het leven in het AZC voornamelijk eindeloze verveling betekent. Igor krijgt uiteindelijk de verwachte uitzettingsbrief, maar die moet hij met een woordenboek vertalen omdat die in het Nederlands is geschreven. Igor's lot is het lot van velen: jarenlang in een AZC zitten wachten om uiteindelijk alsnog teruggestuurd te worden naar het thuisland.

Masli is goed bevriend met Masqood, die uit Kashmir is gevlucht als politieke vluchteling. Hij is getraumatiseerd omdat zijn familie voor zijn ogen op dierlijke wijze is afgeslacht. Masqood zoekt ook naar mogelijkheden om aan uitzetting te ontkomen en besluit op zoek te gaan naar een Belgische vrouw om mee te trouwen. Masqood en Masli struinen samen discotheken af en plaatsen contactadvertenties, maar tevergeefs. Andere asielzoekers proberen op een andere manier een uitweg te vinden. De meesten zijn geobsedeerd door de risicovolle mogelijkheid om als verstekeling illegaal naar Engeland te vluchten per containerschip, zoals Cherribi en later ook Lídia. Anderen zien de toekomst niet meer zitten en plegen zelfmoord. 

Door de wanhoop en de verveling is er veel zinloos geweld en andersoortig conflict in het AZC, maar conflicten ontstaan ook regelmatig door de verschillende culturele en religieuze achtergronden van de asielzoekers. De spanning loopt bijvoorbeeld hoog op als de moslims ramadan vieren en dit ten koste gaat van de nachtrust van het gehele AZC. Het cultuurverschil blijkt ook als Maqsood niet begrijpt dat de Hitlergroet, die door cafégasten op hem gericht wordt, niet vriendelijk noch gastvrij is bedoeld.

Masli beklaagt zich ook over het racisme en de discriminatie binnen en buiten de hekken van het AZC. Als Rajib voor een knipbeurt naar de lokale kapsalon gaat, behandelt kapster Ramona hem ruw met luizenshampoo omdat zij hem ziet als een 'vuilaard'. Door de andere bezoekers wordt hij met scheve ogen aangekeken omdat hij een 'vreemdeling' is. De discriminatie en de negatieve vooroordelen over asielzoekers blijkt ook als Maqsood en Masli een plaatselijke discotheek willen bezoeken en niet binnengelaten worden.

Naast alle ellende en wanhoop is er één positieve gebeurtenis in het AZC voor Masli: de komst van de 16-jarige Lídia. Op een avond komt zij bij hem in bed liggen en sindsdien hebben ze een verhouding, ondanks dat Masli veel ouder is. Lídia verlaat hem echter uiteindelijk omdat zij de oversteek naar Engeland wil maken. Als kerstmis wordt gevierd in het AZC heeft Masli een dubbel gevoel: hij is blij met het feestmaal, maar de feestdagen stemmen hem ook somber omdat hij alleen is en omdat zijn leefsituatie niet erg feestelijk is.

De verschillende hoofdstukken of fragmenten hebben allemaal één ding gemeen: het stelt de onrechtvaardige en onethische behandeling van asielzoekers aan de kaak en beschrijft een onhoudbare leefsituatie gedomineerd door wanhoop, onzekerheid, angst en verlies van eigenwaarde. Het is bedoeld als aanklacht tegen de wantoestanden in de AZC's en tegen het bureaucratische systeem waar asielzoekers het slachtoffer van zijn.

Personages

Bipul Masli

Bipul Masli is de 39-jarige hoofdpersoon en de verteller. Masli is professioneel (pers)fotograaf van beroep, maar hij wordt later gereduceerd tot asielzoeker. Over de leeftijd of uiterlijke kenmerken van de hoofdpersoon krijgt de lezer geen informatie. De etnische en religieuze achtergrond van het hoofdpersonage blijft onbekend. Dit versterkt het beeld dat je als asielzoeker enkel de identiteit 'asielzoeker' draagt. De lezer krijgt vooral inzicht in het karakter van de verteller, dat wordt gekenmerkt door bitterheid, pessimisme en een cynische humor. Masli lijkt ongevoelig te zijn voor het lot van zijn medemens, maar dit kan ook gezien worden als een vorm van zelfbescherming of een manier om te dealen met de keiharde realiteit. Masli voelt zichzelf ook verheven boven de andere asielzoekers, terwijl ze feitelijk allemaal gelijk zijn. Het gebrek aan empathie en solidariteit blijkt uit het feit dat hij zijn eigen welzijn vooropstelt. Zo denkt hij aan zijn mogelijke doorbraak als fotograaf terwijl er een kind voor zijn ogen ligt te sterven aan hongersnood. Als Masli verliefd wordt op Lídia lijkt hij milder en gevoeliger te worden.

Maqsood

Masqood is de 32-jarige beste vriend van Bipul Masli in het asielzoekerscentrum. Hij is afkomstig uit Kashmir en als politieke vluchteling naar België gekomen. Masqood is mentaal en fysiek zwaar toegetakeld in zijn thuisland. Dit heeft psychische gevolgen zoals nachtmerries en angstaanvallen. Ondanks zijn traumatische verleden en zijn uitzichtloze heden is Masqood redelijk optimistisch ingesteld. Maqsood is een geen fictief personage. Verhulst is bevriend geraakt met Maqsood toen hij in het asielzoekerscentrum in Arendonk verbleef.

Igor

Igor is een zwaarlijvige, gespierde asielzoeker uit Oekraïne. In het verleden is hij professioneel kickbokser geweest, daarom heeft hij de bijnaam 'Rocky' gekregen in het asielzoekerscentrum. Igor heeft een stil en introvert karakter, daarom kan niemand hem doorgronden. Hij is bovendien gehecht aan structuur, wat blijkt uit zijn variatieloze dagschema. Igor deelt zijn kamer met Bipul Masli, de verteller en hoofdpersoon.

Lídia

Lídia is een 16-jarig meisje dat zonder haar ouders is gevlucht uit haar geboorteplaats, ergens bij de grens van Illyrië en Pelasgië. Ze wordt in politieke termen aangeduid als 'ama': een alleenstaande minderjarige asielzoeker. Lídia is zelfstandig voor haar leeftijd, maar ook naïef. De naïviteit blijkt uit haar blindheid voor de risico's van een illegale oversteek naar Engeland. De hunkering naar liefde en bescherming zoekt zij bij Bipul Masli.

Quotes

"De lichtinval en de stand van de zon zouden fotografisch gezien interessanter zijn geweest indien hij nog vijf uur zou blijven leven, maar dat risico durfde ik niet te nemen. Ik wou hem stervend portretteren. Niet gestorven, want dat kan iedereen." Bladzijde 9

"Normaal gesproken lopen de zwarten hier een ganse dag vrolijk te wezen (...) Ze moeten iets aan die vrolijkheid gaan doen vind ik, straks geloven ze er bij Binnenlandse Zaken geen reet van dat hun leven ginder stukken slechter is dan dat van de gemiddelde kameel." Bladzijde 21

"Wanneer je bijna over je eigen kapsel struikelt kun je aan de receptie een bonnetje krijgen dat recht geeft op een knipbeurt in kapsalon Ramona, met een verroeste fiets zo'n twintig minuutjes van het asielcentrum." Bladzijde 24

"Het belangrijkste is dat we zelf weten waarom we hier zijn, dat we zelf over een goed verhaal beschikken. En dat we nooit precies zullen weten waarom ze ons met het grootste gemak terugsturen naar de monsters die we proberen te ontlopen." Bladzijde 36

"En niet alleen die cel vormt het decor van zijn nachtmerries. Hij ziet weer zijn vader vlak voor zijn ode ogen worden afgemaakt, beetje per beetje, zodat het pijn doet. (…) Hij ziet hetzelfde gebeuren met zijn kinderen. En weer ligt zijn vrouw vastgebonden op de keukentafel terwijl een kordon politiemannen en gemeenteraadsleden onderling ruziet over wie haar het eerst mag rammen." Bladzijde 59

"De Conventie van Genève heeft daar zo over beslist: van armoe mag je sterven, van kogels niet. Dat laatste is namelijk toch zo schaamtelijk voor de democratie." Bladzijde 60

"Er zijn nog wel meer kinderen die hier 's avonds in de animatiezaal, aangemoedigd door de kinderpsychiater, met een doos kleurpotloden hun verledentje te lijf gaan. Ze tekenen dan van die bloederige tafereeltjes, met bommen en messen en machetes, de voorspelbare thema's. " Bladzijde 61

Thematiek

Engagement

Engagement betekent de betrokkenheid van een literair werk bij sociale en/of politieke situaties. De novelle beschrijft de vluchtelingenproblematiek en de (wan)toestanden in asielzoekerscentra, daarom is er sprake van (maatschappelijk) engagement. De novelle gaat niet alleen over engagement, maar is ook ontstaan uit engagement: de schrijver voelde zich aangetrokken om zijn ervaringen in het asielzoekerscentrum te verwerken tot een verhaal.

Vluchtelingenproblematiek

Het hoofdthema van de novelle is vluchtelingenproblematiek of immigratieproblematiek - een heel actueel thema! Het beschrijft het leven en de (wan)toestanden in een Belgisch asielzoekerscentrum en de achtergronden van de asielzoekers vanuit het perspectief van een asielzoeker. Het merendeel van de asielzoekers zijn (politieke) vluchtelingen. Uit de omschrijvingen blijkt dat de toestand van asielzoekers in een AZC onzeker, uitzichtloos en armoedig is. De leefomstandigheden doen sterk denken aan het leven in een gevangenis. Het gaat echter ook over de gevaren van het vluchten: als de vluchteling de levensgevaarlijke, illegale oversteek per container door een mensensmokkelaar al overleeft, betekent dit nog niks voor de toekomst. Het politieke systeem, de vreemdelingendienst, biedt de vluchtelingen vaak geen hoop op een betere toekomst in een nieuw land. De asielzoekers wachten soms jaren tevergeefs om vervolgens weer teruggestuurd te worden naar hun (onveilige) thuisland.

Motieven

Verlangen naar vrijheid / vrijheidsdrang

De vluchtelingen of asielzoekers in het asielzoekerscentrum hebben gemeen dat zij verlangen naar een betere toekomst in vrijheid. Een leven vrij van oorlog, geweld en angst. Het leven in het asielzoekerscentrum is als in een gevangenis en dus niet vrij. Iedereen heeft de hoop om ooit, met een verblijfsvergunning op zak, de hekken van het asielzoekerscentrum te kunnen verlaten.

Toekomstproblematiek

Het toekomstperspectief van de asielzoekers in het asielzoekerscentrum is onzeker en onbepaald. Hun toekomst ligt volledig in de handen van de Belgische vreemdelingendienst. Sommigen zitten jarenlang in het asielzoekerscentrum in afwachting van een besluit om vervolgens alsnog teruggestuurd te worden naar het land van herkomst. Dit onzekere toekomstperspectief drijft veel asielzoekers tot wanhoop: sommigen proberen illegaal de oversteek te maken naar Engeland in de hoop op een betere toekomst, anderen plegen zelfmoord omdat ze het niet meer zien zitten.

Heden en verleden

De asielzoekers zitten verstrikt tussen het heden en het verleden. In het heden worden zij achtervolgt door herinneringen aan hun verleden, veelal traumatische gebeurtenissen met oorlog en geweld. Het heden blijkt niet per se een vooruitgang te zijn. De asielzoekers zijn weliswaar ontsnapt aan oorlog of andere conflicten, maar zij zijn vervolgens terechtgekomen in een opvangcentrum dat vergelijkbaar is met gevangenschap.

Cultuurverschillen

Binnen het asielzoekerscentrum zitten mensen met verschillende culturele en religieuze achtergronden. Van Afrikanen tot Russen, van moslims tot katholieken. Dit leidt in sommige gevallen tot conflicten of misverstanden, maar over het algemeen worden de cultuurverschillen (al dan niet gedwongen) overbrugt.

Discriminatie en racisme

De asielzoekers krijgen op verschillende manieren te maken met discriminatie en racisme. De discriminatie komt vooral van buitenaf. Als Rajib naar de kapper in het dorp gaat, wordt hij behandeld als een buitenstaander. In de kapsalon wordt hij door iedereen vies aangekeken en de kapster behandeld hem ruw met luizenshampoo. De discriminatie blijkt ook als Maqsood en Masli niet worden binnengelaten in de discotheek. De verteller zelf is racistisch, omdat hij telkens over 'negers', 'nikkers' en 'zwarten' spreekt. De Afrikanen worden door hem beschreven als primitief en dom.

Trauma

De meeste asielzoekers zijn politieke vluchtelingen die zijn gevlucht voor oorlog en geweld. Het traumatische verleden heeft grote invloed op de psychische toestand van de vluchtelingen. Zij hebben nachtmerries en angstaanvallen, zijn depressief of zelfs suïcidaal. Masqood ziet bijvoorbeeld dagelijks het geweld voor zich dat zijn familie is aangedaan en daarom kampt hij met slaapproblemen.

Ethiek

De vluchtelingen- en migrantenproblematiek is bij uitstek een ethische discussie. De novelle stelt de (on)ethische behandeling van de asielzoekers en de leefsituatie in het asielzoekerscentrum worden aan de kaak.

Opdracht

In het nawoord laat Dimitri Verhulst weten dat hij het boek opdraagt aan 'de inmiddels uitgewezen Maqsood en zijn honderdduizenden lotgenoten'. 

Trivia

In 2015 is de boekverfilming van Problemski Hotel in première gegaan. De opbrengst van de film is geschonken aan Vluchtelingenwerk Vlaanderen, een organisatie die zich inzet voor asielzoekers en vluchtelingen.

Titelverklaring

De titel Problemski Hotel verwijst naar het asielzoekerscentrum, dat door een van de asielzoekers is aangeduid met de naam 'Problemski Hotel'. Dit is een ironische benaming: het is natuurlijk geen hotel, maar het kan zo opgevat worden omdat er veel mensen tijdelijk verblijven en overnachten, inclusief maaltijden. 'Problemski' slaat op de problematiek die zich binnen de muren van het asielzoekerscentrum voordoet. In het volgende tekstfragment wordt duidelijk waar de titel aan ontleend is:

Uren per dag hangt hij gebogen over lijntjespapier dat hij volkladt met wetenswaardigheden over dit onontgonnen gebied. De Lovely Planet's Guide Problemski Hotel, zo heet het ding, en het moet gelden als de ultieme reisgids. De Lovely Planet's Guide Problemski Hotel is het ultieme handboek over het asielzoekerscentrum in pocketformaat.

Structuur & perspectief

De novelle is onderverdeeld uit twee delen. Het eerste deel getiteld 'Bipul Masli, fotograaf' is kort bestaat uit twee korte hoofdstukken. De hoofdstukken bestaan uit herinneringen van Bipul Masli, de hoofdpersoon en verteller, aan zijn carrière als fotograaf. De titels verwijzen naar de plaats en het jaartal van de herinnering. Het tweede deel is getiteld 'Bipul Masli, asielzoeker' en bestaat uit meerdere, fragmentarische hoofdstukken waarin de verteller verslag doet van het leven in het asielzoekerscentrum in België. De titels van de hoofdstukken in het tweede deel zijn langer en verwijzen naar de handeling of het onderwerp van het hoofdstuk, bijvoorbeeld "Ribbedebie is Cherribi" of "Onze triestige kinderen zijn de toekomst". De novelle wordt afgesloten met een verklarend nawoord door de auteur, Dimitri Verhulst. 

Het is interessant dat in het eerste en het laatste hoofdstuk van de novelle dezelfde elementen terugkomen. In het eerste hoofdstuk probeert Bipul Masli de 'perfecte' foto te maken van een stervend kind. Hij merkt op dat een vlieg de foto helemaal perfect zou hebben gemaakt. In het laatste hoofdstuk komt een fotograaf de asielzoekers in het asielzoekerscentrum fotograferen. De fotograaf probeert een geschikt portret te maken van Masli. Het duurt echter zo lang voordat de foto genomen wordt dat Masli denkt dat de fotograaf 'wacht totdat er een vlieg op zijn hoofd kakt'. De fotografie en de vlieg keren dus terug en zo wordt het verhaal tot een geheel gebracht. 

Er is sprake van een ik-verteller die tevens deelneemt in de verhaalwereld. Bipul Masli is zowel vertellend-ik als belevend-ik. Omdat het verhaal enkel wordt verteld en bezien vanuit het perspectief van het hoofdpersonage Masli, krijgt de lezer een subjectief verslag. De cynische en pessimistische visie van de verteller en hoofdpersoon is overheersend in het verhaal. Naast verteller en hoofdpersoon is Bipul Masli ook de focalisator, dat betekent dat alles vanuit zijn blikveld wordt waargenomen en beschreven - hij is het waarnemend-ik. 

Decor

Het eerste deel bestaat uit twee hoofdstukken waarin de ik-verteller en hoofdpersoon Bipul Masli herinneringen uit het verleden reconstrueert. De eerste herinnering brengt de lezer terug naar 1984 als de hoofdpersoon zijn 'baanbrekende' foto maakt van een stervend kind. De tweede herinnering brengt ons terug naar 1974 als de hoofdpersoon zijn eerste camera cadeau krijgt voor zijn 12e verjaardag en zijn eerste foto maakt van zijn doodgeschoten zus. Dit zet gelijk de toon van het verhaal: cynisch, laconiek en ogenschijnlijk afstandelijk. 

Het tweede deel speelt zich af in het heden in een asielzoekerscentrum in Arendonk, België. Het speelt zich af in het jaar 2001. Dat wordt duidelijk wanneer de asielzoekers tijdens een potje schaken bericht krijgen van de dodelijke aanslag op het World Trade Center in New York, ook wel 9/11 genoemd. Deze historische gebeurtenis vond plaats op 11 september 2001. In veel andere verhalen wordt gesproken over sneeuw, kou en andere winterse taferelen. Het is dus duidelijk dat het verhaal zich afspeelt tijdens de winter van 2001, dezelfde periode waarin Verhulst tijd doorbracht in het AZC. Het verhaal eindigt rondom kerstmis. 

Stijl

Hoewel Verhulst in zijn nawoord expliciteert dat het beschrevene primair fictie betreft, zou het net zo goed gelezen kunnen worden als non-fictie, omdat de toestanden in de asielzoekerscentra daadwerkelijk zorgelijk zijn. Er zijn vast genoeg asielzoekers en vluchtelingen die zich kunnen herkennen in de beschreven personages.

De toon van de beschrijvingen is cynisch, koelbloedig, grof en choquerend te noemen. Het is waarschijnlijk een bewuste keuze, omdat het daarom des te harder binnenkomt bij de lezer. Het werkt vervreemdend omdat je veeleer een emotioneel verslag verwacht. Het gebrek aan empathie van de hoofdpersoon blijkt bijvoorbeeld wanneer hij bij de aanblik van een stervend kind alleen kan denken aan de ontbrekende vlieg voor zijn foto, wanneer hij hoopt dat zijn kamergenoot Igor wordt uitgezet zodat hij weer rustig kan slapen of wanneer hij hoopt dat zijn vriend Maqsood overstuur is zodat hij zijn boterhammen kan opeten. Enerzijds lijkt het cynisme van de hoofdpersoon een houding te zijn die hij zichzelf aanmeet om te overleven in de ellende, anderzijds is het ook goed mogelijk dat hiermee wordt getoond wat voor mens je kunt worden door de omstandigheden als asielzoeker.

Het taalgebruik is toegankelijk, maar je merkt dat je met een Vlaamse auteur te maken heeft. Er worden woorden gebruikt die soms vreemd doen voorkomen. Er is een hoofdstuk volledig in Vlaams dialect geschreven en daardoor moeilijker te lezen, maar het betreft een hertaling van een eerder hoofdstuk. 

Slotzin

Hij zit me te bestuderen en de compositie in zijn vizier te keuren en ik vraag me af of hij nog van plan was iets te ondernemen tot er een vlieg op mijn kop komt zitten, op mijn kop komt kakken, en hij eindelijk afdrukt, me bedankt, en verdwijnt.

Bijzonderheden

De totstandkoming van Problemski Hotel betreft een bijzonder verhaal. Dimitri Verhulst werd in 2001 benadert door de redactie van literair tijdschrift Deus Ex Machina om een bijdrage te leveren aan een themanummer over asielzoekers. Verhulst bracht daartoe een bezoek aan het Arendonkse asielzoekerscentrum Totem in de winter van 2001, kort na de allesbeheersende aanslag op het World Trade Centre in New York. De emotionele impact van het verblijf was zo groot dat de schrijver slechts enkele dagen is gebleven. De ervaringen en impressies hebben uiteindelijk geresulteerd in de grotendeels fictieve novelle Problemski Hotel. 

In 2015 is Problemski Hotel verfilmd door regisseur Manu Riche. Volgens het publiek was dit een goed gekozen moment omdat de 'vluchtelingencrisis' toen een hoogtepunt beleefde door de aanslagen in Parijs en de vele verongelukte bootvluchtelingen. In het boek is de hoofdpersoon een fotograaf, maar in de boekverfilming is de hoofdpersoon omgevormd tot schrijver. 

Beoordeling

Dimitri Verhulst heeft een heel belangrijk boek geschreven over de vluchtelingenproblematiek. Hij mengt zich hiermee in een zeer actuele discussie over de 'vluchtelingencrisis' die al vele jaren het maatschappelijk debat domineert. Dagelijks lezen we in het nieuws berichten over omgekomen bootvluchtelingen en protesten tegen asielzoekerscentra. De beginscène van het verhaal, waarin de fotograaf Bipul Masli een stervend kind fotografeert, deed mij sterk denken aan de foto van het aangespoede jongetje Aylan dat enkele jaren geleden de wereld over ging. 

Verhulst heeft het met Problemski Hotel nog inzichtelijker willen maken hoe de leefsituatie van asielzoekers en vluchtelingen is. De wijze waarop het wordt beschreven is echter verrassend. Je verwacht empathische of emotionele beschrijvingen. Verhulst heeft echter gekozen voor een cynische, harde pen om de lezer des te meer te confronteren met de werkelijkheid en het onrecht. De beschrijvingen zijn soms zo nuchter, laconiek en choquerend dat het pijnlijk is om te lezen, en juist daarin schuilt het krachtige effect van dit boekje. Ik kan mij echter ook voorstellen dat sommige (jonge) lezers door de cynische toon de ernst juist niet doorzien en het te veel als fictie gaan lezen.

Wat ik ook erg sterk vond in Problemski Hotel is dat er nergens een oordeel geveld wordt en er wordt ook niet geschreven in termen van oplossingen. Verhulst heeft gekozen voor een louter beschrijvende of constaterende verhaalwijze. Het is aan de lezer zelf om een mening te vormen of een oordeel te vellen. Dit maakt de novelle zeer geschikt voor een nabespreking of discussie.

Gezien de maatschappelijke actualiteit is het een goed boek voor scholieren om te lezen en te bespreken. Het is bijvoorbeeld interessant om de verslaggeving van Verhulst te confronteren met de berichtgeving in de media. Het is een kort boek (novelle) dat toegankelijk geschreven is, dus je leest het makkelijk weg. 

Recensies

"'Problemski Hotel' is ontstaan nadat Verhulst voor een tijdschrift een paar dagen in een asielzoekerscentrum doorbracht. Hij onderging de behandeling die vluchtelingen zich moeten laten aanleunen. Dat verslaggevende element is in de novelle overeind gebleven, maar Verhulst biedt een aangrijpender, want alledaagsere, kijk op de toestanden in asielzoekerscentra dan in de periodiek opduikende krantenreportages. Onzekerheid, gebrek aan privacy, agressie, onderdrukte lusten en vooral ... eindeloze verveling." https://www.trouw.nl/cult...~a28fe68a/

"Problemski Hotel is een uitermate boeiend boek waarin het dagelijkse leven van asielzoekers op een onnavolgbare manier verteld wordt. Verhulst moet het vooral hebben van zijn scherpe pen, zijn wrange humor en af en toe wat choquerend taalgebruik. Op de enkele passages na die niet meer zijn dan de uitwerking van een racistische mop of waarin Verhulst zich bedient van platitudes, is Problemski Hotel een origineel en onthutsend boek. Een indringend portret van een groep mensen zonder toekomst. " http://www.standaard.be/c...092003_002

"Niemand is gelukkig met het leven in het centrum, maar de problemen worden naar de achtergrond gedrongen. Masli beschrijft de dagelijkse beslommeringen in het centrum met afstandelijke ironie. Zelfs mislukkende pogingen tot integratie in de wereld buiten of teleurstellingen en vernederingen zet hij om in met humor doorsneden relazen, waarvan de schijnbaar onverwoestbaar opgewekte toon de bitterheid en hopeloosheid haast volledig toedekt. " http://www.letterenfonds....mski-hotel

Bronnen

De trailer van de boekverfilming van Problemski Hotel.

https://youtu.be/yJGS_T5R3Ic

Een interview met Dimitri Verhulst over Problemski Hotel in de Vlaamse krant De Standaard.

http://www.standaard.be/c...8_02057151