Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2019
• 250 pagina's
• Uitgeverij: Ambo/Amthos

Flaptekst

Eerste zin

Marianne doet open als Connell aanbelt. Ze heeft haar schooluniform nog aan, maar de trui heeft ze uitgetrokken, dus alleen nog de blouse en de rok, en geen schoenen, alleen een panty. O, hoi, zegt hij. Kom binnen.

Samenvatting

Januari 2011
Connell Waldron (17) haalt zijn moeder Lorraine op die bij de moeder van Marianne Sheridan (16) werkt. Het gesprek is wat ongemakkelijk, want Connell besteedt op school nauwelijks aandacht aan Marianne, die doorgaans op school voor onaantrekkelijk en niet-sociaal wordt aangezien. Lorraine vindt Marianne wel aardig. Het zijn allebei heel intelligente leerlingen. Marianne en Connell hebben beiden geen vader. Die van haar is overleden; hij heeft zijn vader nooit gekend.

Februari 2011
Marianne en Connell hebben elkaar in de tussentijd al een paar keer ontmoet. Hij heeft haar al eens gezoend, maar op school houden ze de relatie liever geheim. Ze is ook bij een schoolvoetbalwedstrijd gaan kijken, want Connell is de ster van het schoolteam. Ze gaat hem ook in het wat eenvoudiger huis van Lorraine bezoeken. Zelf heeft Marianne een rijke moeder met een mooie villa.

Maart 2011
Marianne en Connell hebben al een paar keek seks gehad met elkaar: Marianne vindt het best lekker. Ze zitten voor hun examens en praten over hun toekomst. Marianne wil dat Connell ook naar het luxe Trinitycollege in Dublin gaat. Hij kan daar Engels gaan studeren, want daar is hij een kei in. 

April 2011
Marianne gaat met enkele vriendinnen stappen in een club. Ze drinkt teveel gin. Ze danst en wordt daarbij onzedelijk betast door een oudere jongen. Ze loopt kwaad weg en Connell komt achter haar aan. Ze gaan naar zijn huis en praten over mishandeling. Connell zou nooit een meisje slaan. Marianne zegt dat haar vader haar moeder wel eens sloeg.

Twee dagen later
Cornells oma is gevallen en heeft haar heup gebroken. Connell neemt zijn moeder Lorraine uit het ziekenhuis mee naar huis. Hij vertelt haar dat hij niet Marianne meeneemt naar het slotfeest van school: hij neemt zijn schoolvriendin Rachel mee. Lorraine wordt boos, want zij vindt het meisje we leuk. Is Marianne dan alleen maar goed voor de seks? Ze stapt onderweg uit zijn auto.

Augustus 2011
Marianne is een tijd lang boos op Connell geweest. Ze gaat de schoollessen niet meer bezoeken en doet alleen nog maar examen. In augustus komt de examenuitslag. Connell is één van de beste leerlingen. Hij belt Alan de broer van Marianne. Hij wil haar feliciteren, want zij is ook erg goed geslaagd. Maar ze wil niet aan de telefoon komen.

November 2011
Op een feestje van de studenten ontmoeten Connell en Marianne elkaar weer. Ze heeft intussen een vriendje Gareth die erg populair bij de studenten is. Connell voelt zich nog niet echt thuis in Dublin. Hij voelt zich duidelijk uit een ander sociaal milieu dan de meeste studenten. Hij is sinds april ook een tijdje neerslachtig geweest en had zich uit verveling met een aantal meisjes in bed vermaakt. Hij is tenslotte een relatie aangegaan met Rachel, maar die is ook alweer uitgegaan.

Februari 2012
Na weer een feestje waarop Marianne teveel gin heeft gedronken en ook drugs heeft gebruikt, brengt Connell haar met de auto terug. Ze gaan weer in gesprek. Ze neemt het hem kwalijk dat ze niet voor het slotfeest is gevraagd. Connell zegt tegen haar dat hij zich een arbeiderskind voelt tussen de rijke studenten. Ze rijden naar haar appartement en Marianne vraagt hem mee naar binnen. Ze hebben twee keer seks en beiden vinden het erg prettig.

April 2012
Connell bezoekt Marianne, die haar vriendin Peggy op bezoek heeft. Hij zou het prettig vinden als ze weggaat. Marianne bekent aan Peggy dat ze met Connell neukt. Peggy is wel in the mood voor een triootje, maar Connell en Marianne zeggen beiden "nee." Marianne is ongesteld, maar ze hebben na Peggy's vertrek toch seks met elkaar. Helemaal lekker voelt Connell zich die avond niet.

Juli 2012
Marianne en Connell ontmoeten elkaar in hun eigen dorp. Connell is terug gegaan uit Dublin, waar hij het niet naar zijn zin had. Hij heeft daarover niets tegen Marianne gezegd. Marianne is terug in het dorp om de mis bij te wonen voor haar vader. Ze heeft Gareth ingeruild voor Jamie. Helemaal enthousiast klinkt ze niet over hem. Connell wil de mis met haar bijwonen. Hoewel ze geen relatie hebben, zijn ze wel elkaars beste vrienden.

September 2012
Marianne en Connell ontmoeten elkaar in Dublin. Connell denkt terug aan zijn avond met zijn oude lerares Engels, Neary. Die had altijd al een oogje op hem. Op een avond wil ze misbruik maken van zijn dronkenschap en wil seks met hem.
Marianne biecht ook iets op. Jamie wil haar altijd pijn doen als ze seks hebben. Hij is een sadist.

Januari 2013
Bij een feestje bij Marianne (die nog steeds met Jamie is) belt Connell op. Hij is beroofd van zijn geld en zijn telefoon. Marianne zegt dat hij een taxi moet nemen. Zij zal betalen. Haar vriendinnen vinden dat Jamie toch wel enigszins fascistisch is. Wanneer Connell aankomt, gaat Jamie weg. Ze praten eerst over hem: hij vindt het geen type voor Marianne. Hij bekent dat hij sinds kort weer een relatie heeft, met ene Helen. Marianne had nooit geweten dat hij eigenlijk graag bij haar appartement was ingetrokken. Het is een rare situatie. Ze verzwijgen soms dingen voor elkaar wat ze beter niet kunnen doen.

Juli 2013
Connell reist met twee studenten (Elaine en Niall) naar Italië. Door hun goede studieresultaten hebben hij en Marianne een beurs voor vijf jaar kosteloos onderwijs gekregen. Voor Marianne niet zo belangrijk voor hem wel. Marianne heeft een zomerhuis in Italië. Ze is er met Jamie en Peggy. Connell komt langs met zijn vrienden. Jamie, die racistische taal uitslaat, doet weer vervelend. Hij en Marianne krijgen in de keuken ruzie. Connell komt tussenbeide. Later die nacht slaapt Connell met haar, maar ze hebben geen seks. Marianne bekent aan Connell dat ze een gewelddadige broer heeft. Connell heeft het nooit gemerkt. Alan had pas gezegd dat ze zich beter van kant kon maken.

December 2013
Marianne heeft Jamie aan de kant gezet. Connell is nog steeds met Helen. Marianne zit inmiddels in Zweden en heeft nu weer een relatie met Lukas. Ze mailt met Johanna en met Connell. Lukas zal foto's van haar gaan maken. Maar het is een louche fotograaf die haar vastbindt als ze voor hem naaktfoto's moet laten maken. Hij is ook zo'n enge sadist. Ze vlucht weg bij hem vandaan.

Maart 2014
Connell moet op de universiteit een vragenlijst van een therapeute invullen. Hij is namelijk depressief geworden. De oorzaak daarvan is dat een vriend van hem zelfmoord heeft gepleegd door vlak na Nieuwjaar in het water te springen. Hij heeft een schuldgevoel omdat hij er niet meer aan gedaan heeft die Rob te helpen. Bij de begrafenis was hij met Helen aanwezig. Daar had in zijn geboortestad weer Marianne ontmoet. Helen had jaloers gereageerd. Een paar weken later had Helen de relatie verbroken.
Weer later had Connell een schrijver ontmoet. Als iemand onvrede heeft met zijn situatie, komt er vaak een mooi verhaal uit. Connell zelf was gaan schrijven. Hij is nu ook niet meer tevreden met zijn situatie in het geboortestadje. Eigenlijk is het nog erger dan de studenten in Dublin.

juli 2014
Marianne en Connell kijken naar de halve finales WK-voetbal in Brazilië. Zijn verkering met Helen is uitgeraakt. Marianne woont weer thuis. Nog steeds heeft ze een sterk ontwikkeld politiek bewustzijn. Ze voelen zich die avond weer sterk tot elkaar aangetrokken en zoenen weer eens. Ze hebben seks met elkaar, maar Marianne blijft niet slapen. Ze gaat terug naar huis en wordt daar mishandeld door haar broer Alan.

Vijf minuten later.
Marianne belt naar Connell met de vraag of hij haar komt halen. Ze zou gestruikeld zijn. Connell gaat haar ophalen en ziet dat ze mishandeld is. Hij gaat terug in het huis en waarschuwt Alan dat dit echt de laatste keer is, anders zal hij hem vermoorden.
Zelf heeft hij enige tijd ervoor goed nieuws gekregen. Er is een uitgever die zijn eerste verhalen wil uitgeven. Hij is er natuurlijk reuze trots op.  

februari 2015
Connell vertelt dat hij naar Amerika gaat. Hij heeft een uitnodiging gekregen om daar redacteur te worden. Hij wil het liefst dat Marianne met hem mee gaat. maar die zegt dat hij de uitnodiging moet aannemen en dat hij alleen moet gaan. Die kans krijgt hij anders nooit meer. Ze zullen altijd aan elkaar blijven denken en elkaar ook altijd helpen. maar naar Amerika zal ze niet meegaan.

Quotes

"Ik wil geen ruzie met je, zegt ze. We hebben toch geen ruzie. Ik weet wel dat je me waarschijnlijk haat, maar je bent de enige die met me wil praten. Ik heb nooit gezegd dat ik je haat, zegt hij." Bladzijde 12

"Hij ging de kamer uit. Ze liet zich slap van de vensterbank op de grond glijden met haar benen voor zich uitgestrekt, als een lappenpop. Terwijl ze daar zo zat, had ze het gevoel dat Connell alleen bij haar langs was gekomen om haar te testen, en ze was geslaagd, en de kus diende om haar te laten weten: Je bent geslaagd. Ze dacht aan zijn lach toen ze zei dat ze nog nooit had gezoend." Bladzijde 21

"Toen Connell dat voorjaar in de voorbereidingsweek voor de tentamens naar huis ging, had hij Marianne gevraagd of ze hem naaktfoto’s van zichzelf wilde sturen. Ik zal ze natuurlijk wissen wanneer je wilt, zei hij. Waar je bij bent. Dat suggereerde voor Marianne een compleet erotisch ritueel waar ze nog nooit van had gehoord. Waarom zou ik dat willen? vroeg ze." Bladzijde 111

"Connell begint te hoesten. Marianne pakt een roerhoutje uit het potje op tafel en draait het rond tussen haar vingers. Hij wacht tot het hoesten ophoudt en vraagt dan: Wat doet hij precies? O, ik weet niet, zegt ze. Hij slaat me soms met een riem. Hij vindt het ook fijn om me te wurgen, dat soort dingen. Oké. Ik bedoel, ik vind het niet fijn. Maar je bent natuurlijk niet echt onderworpen als je je alleen onderwerpt aan dingen die je fijn vindt." Bladzijde 130

"Ze maakt zich los, abrupt. Hij hoort zijn eigen adem in de stilte, zijn zielig hijgende ademhaling. Hij wacht tot hij kalmeert, hij wil niet dat zijn stem breekt als hij iets probeert te zeggen. O, wat erg, zegt hij. Ze knijpt in zijn hand. Een dieptriest gebaartje. Hij kan haast niet geloven hoe stom hij heeft gedaan. Sorry, zegt hij. Maar ze heeft zich al omgedraaid." Bladzijde 177

"Goed zo, zegt hij. Hij knielt neer en trekt het lint aan. Haar polsen zijn heel dun, maar het lint zit zo strak dat er toch aan weerskanten wat vlees opbolt. Dat vindt ze lelijk en ze wendt zich instinctief af naar het raam. Heel goed, zegt hij. Hij loopt weer naar de camera. De sluiter klikt. Ze doet haar ogen dicht, maar hij zegt dat ze ze open moet houden. Ze is moe. Het binnenste van haar lichaam lijkt steeds dieper omlaag te zakken, naar de vloer, naar het middelpunt van de aarde. Als ze opkijkt, rolt Lukas nog een eind lint af. Nee, zegt ze." Bladzijde 189

"Hij haalt de camera van het statief. Zij doet de deur van het appartement open en loopt de trap af. Is het echt mogelijk dat hij die afschuwelijke dingen met haar doet en serieus gelooft dat hij uit liefde handelt? Is de wereld dan zo slecht dat liefde niet te onderscheiden is van de laagste, meest kwetsende vormen van geweld? Buiten stijgt haar adem als een fijne nevel op en de sneeuw blijft vallen als een eindeloze herhaling van hetzelfde minuscule foutje." Bladzijde 191

"Ze is zich ervan bewust dat Alan in haar kamer is. Haar hand gaat naar haar gezicht. Haar neus loopt echt heel erg. Ze haalt haar hand weg en ziet dat haar vingers onder het bloed zitten, warm, nat bloed. Alan zegt iets. Het bloed komt blijkbaar uit haar gezicht. Ze ziet alles vaag, diagonaal, en het rinkelende gevoel wordt sterker. Ga je mij daar nu de schuld van geven? vraagt Alan. Ze brengt haar hand weer naar haar neus. Het bloed stroomt zo snel uit haar gezicht dat ze het met haar vingers niet kan stelpen. Het loopt over haar mond en langs haar kin, dat voelt ze. Ze ziet het in zware druppels op de blauwe vezels van het vloerkleed vallen." Bladzijde 230

Thematiek

Liefdesrelatie: jeugdliefde

Een allesomvattende liefde is het thema van deze roman. Een liefde met ups en downs.Al op de middelbare school komen de rijke Marianne Sheridan en de van een veel eenvoudiger afkomst Connell Waldron bij elkaar. Ze hebben een relatie (met zoenen en seks) maar trekken elkaar aan en stoten elkaar af als twee magneten. Het is niet eens een knipperlichtrelatie. maar de ene keer vertoeven ze in elkaar nabijheid, delen ze elkaars twijfel en verneem je hun onzekerheden en op het andere moment helpen ze elkaar wanneer het maar mogelijk is. Dat is zeker het geval wanneer de beschadigde persoonlijkheid van Marianne aan het einde van het verhaal door haar gewelddadige broer in elkaar geslagen wordt. Connell neemt het dan keihard voor haar op. Omgekeerd is Marianne er weer voor hem, wanneer ze hoort dat hij depressief is geworden, omdat zijn vriend van vroeger Rob zelfmoord heeft gepleegd. Wanneer er zulke dingen aan de hand zijn, kunnen er geen andere (lees tijdelijke) relaties dezelfde gevoelens voor die twee voelen. Dan worden ze ook meestal buitenspel gezet en gehouden (resp. Helen bij Connell en Lukas en Jamie bij Marianne). Uiteindelijk hopen beiden normale mensen te worden met een eigen mening, met zelfvertrouwen en trots op wat ze bereikt hebben. Connell mag naar de States en Marianne weet dat ze hem alleen moet laten gaan.Dat is gewoon beter voor hen beiden. Maar beiden weten ook dat ze er altijd voor elkaar zullen zijn.

Motieven

Zelfmoord

Connells vriend Rob pleegt zelfmoord door in het water te springen en Connell geeft zichzelf de schuld ervan, omdat hij niet meer heeft gedaan om Rob te helpen.

Schuldgevoel

Connell heeft een schuldgevoel bij de zelfmoord van zijn vriend Rob. Hij had meer moeten doen. Marianne heeft vaak een schuldgevoel omdat ze zich geen normaal mens voelt. Ze kan geen vriendschappen aanhouden. Mensen vinden haar niet gewoon aardig. Ze zou graag 'normaal' willen zijn.

Drugs

De studenten in Dublin gebruiken drugs en grote hoeveelheden alcohol. Connell en Marianne zijn daarom vaak dronken, waarna ze nog wel eens seks hebben.

Seksualiteit

Er zit veel seks in de roman. Marianne en Connell hebben seks met elkaar, terwijl ze geen relatie hebben. Marianne heeft ook seks met andere studenten, net als Connell die seks heeft met veel vriendinnetjes. Bevredigend zijn die relaties niet. Vaak vinden ze de seks helemaal niet bevredigend: Jamie is een sadist en die slaat Marianne tijdens het seksueel samenzijn. Die krijgt in Zweden ook nog te maken met een andere 'creep', Lukas, die haar vastbindt om naaktfoto's te maken. Bij de studenten lijkt seks wel een grote plaats in hun leven in te nemen.

Verraad

Connell pleegt toch wel verraad aan de vriendschap met Marianne als hij haar niet uitnodigt om naar het slotfeest op school te gaan. Hij kiest voor Rachel en dat neemt ze hem erg kwalijk. Zijn moeder Lorraine heeft er geen goed woord voor over.

Relatie tussen broer en zus

De relatie tussen Alan en Marianne is erg slecht. Haar broer is een engerd die haar in elkaar ramt. Moeder doet er niets tegen. Het lijkt er op of ze het zelfs goedkeurt.

Moeder-dochterrelatie

De relatie tussen haar moeder en Marianne is erg slecht. Ze komt niet tussenbeide als de broer van Marianne haar mishandelt. Van een normale communicatie tussen die twee is geen sprake. De moeder is ook geen leuk mens. Ze kijkt bijvoorbeeld neer op de moeder van Connell, Lorraine, die voor haar werkt.

Afkomst

Connell komt uit een gebroken en relatief arm gezin. Zijn moeder Lorraine doet echter haar stinkende best om hem toch te laten studeren. Toch voelt Connell zich niet thuis tussen de kinderen van rijke ouders die aan het Trinitycollege in Dublin studeren.

Depressief gedrag

Connell vertoont in Dublin depressief gedrag. Een therapeute wil hem helpen over dit gedrag heen te komen. Connell denkt dat de oorzaak ligt in de zelfmoord van zijn vroegere schoolvriend Rob. Nadat een jaloerse Helen de steeds aantrekkelijker wordende Marianne heeft gezien op de begrafenis, maakt ze het uit met Connell en dat versterkt het gevoel van depressiviteit bij hem.

School- en studentenleven

Het school-enstudentenleven staat natuurlijk ook centraal in deze jeugdroman. Eerst zit Marianne nog op een middelbare school, maar omdat ze erg intelligent is, gaat ze in Dublin studeren. Connell gaat op haar verzoek mee. Maar hij voelt zich als arbeidersjongen niet erg thuis tussen de 'kakstudentjes' die rijke ouders hebben. Hij keert ook terug naar zijn geboortestadje.

Huiselijk geweld

De vader van Marianne sloeg tijdens zijn huwelijk zijn vrouw en haar broer Alan doet hetzelfde met zus Marianne. Aan het einde van de roman ramt hij haar in elkaar. Gelukkig komt Connell voor zijn vriendin op en hij waarschuwt Alan er voor het niet nog een keer te doen.

Motto

It is one of the secrets in that change of mental poise which has
been fitly named conversion, that to many among us neither heaven
nor earth has any revelation till some personality touches theirs
with a peculiar influence, subduing them into receptiveness.

George Eliot, - Daniel Deronda- 

Trivia

Tweede opzienbarende roman van de Ierse jonge, schrijfster. Stond met de roman op de longlist voor de befaamde Booker prize. Kon niet doordringen tot de shortlist.

Titelverklaring

De titel "Normale mensen" komt enkele keren in de roman voor.
Op blz. 97 : "Bestuursleden van disputen, vaak in smoking, die om onnaspeurlijke redenen lijken te denken dat de interne gang van zaken bij studentenverenigingen ook voor normale mensen interessant is."

Op blz. 174: Ik snap niet wat dat is met mij, zegt Marianne. Ik snap niet
waarom ik niet zo kan zijn als normale mensen.

Zowel Connell als M arianne voelt zich niet "normaal." Wellicht ook de reden dat ze zich altijd tot elkaar voelen aangetrokken.

Structuur & perspectief

Het verhaal van Marianne en Connell wordt chronologisch verteld en onderverdeeld in hoofdstukken die allemaal een datum en een jaartal hebben. Er staat steeds boven het hoofdstuk "Vier maanden later; twee maanden later etc."
De tijd die verteld wordt, loopt van januari 2011 tot aan februari 2015, dus ruim vier jaar.
Er zijn twee personale vertellers die elkaar steeds afwisselen. Soms wisselt het perspectief zelfs binnen een hoofdstuk. Het voordeel van dit perspectief is dat de lezer meer weet dan het andere vertellende personage en dat je ook in het binnenste van de twee belangrijkste personages kan kijken. 

De beide vertellers hanteren hetzelfde vertelprocedé. Eerst wordt er begonnen met het vertellen van wat er op de dag van de titel aan de hand is. Daarna gaat een van de vertellers steeds terug naar wat er tussen het vorige hoofdstuk en het nieuwe met de personages is gebeurd. Zo doorbreek je toch op een subtiele manier de chronologische volgorde van de hoofdstukken.

Daardoor kunnen ze beiden in de o.t.t en de o.v.t vertellen. In het verhaalheden wordt de o.t.t. gebruikt, in datgene wat in de tijd daaraan vooraf is gebeurd de o.v.t. 

Decor

Verteltijd is dus vier jaar: van januari 2011 tot aan februari 2015.

het decor is in de eerste hoofdstukken een klein Iers stadje, Carricklea. Wanneer Marianne gaat studeren, verhuist ze naar Dublin. Af en toe reizen ze terug naar hun geboorteplaats. Connell heeft het daar beter naar zijn zij dan Marianne die een nare moeder en een afschuwelijke broer heeft die haar mishandelt. 

Stijl

Sally Rooney schrijft in een kernachtige stijl waarin de twee hoofdpersonages elkaar afwisselen als verteller. Je leert als lezer hun inwendige onzekerheden kennen. Vlot geschreven dialogen leiden je snel door de roman.
Met een ruime bladspiegel en korte, flitsende episodes is het een mooi verhaal om te lezen.

Slotzin

Ze sluit haar ogen. Waarschijnlijk komt hij niet terug, denkt ze. Of wel, maar anders. Wat ze nu hebben, krijgen ze nooit meer terug. Maar voor haar zal de pijn van de eenzaamheid niets zijn vergeleken met de pijn van vroeger, toen ze zich waardeloos voelde. Hij heeft haar het goede gebracht, als een geschenk, en nu is het van haar. Ondertussen opent het leven zich voor hem naar alle kanten tegelijk. Ze hebben elkaar veel goed gedaan. Echt, denkt ze, echt. mensen kunnen elkaar echt veranderen. Je moet het doen, zegt ze. Ik zal er altijd zijn. Dat weet je.

Beoordeling

Indrukwekkende YA-roman van een jonge Ierse schrijfster om wie al een hype bij het verschijnen van haar debuutroman gecreëerd. Mooi boek voor scholieren om voor hun Engelse lijst te lezen. Het is dan waarschijnlijk wel beter om de Engelse versie voor dat doel te gebruiken. 
Maak je docent Engels erop attent dat dit boek op de markt verschenen is en zorg ervoor dat de roman op jouw school op de literatuurlijst komt te staan.

Recensies

"Connol en Marianne beginnen een ‘vriendschap met benefits’ die ze voor hun mede-scholieren verborgen houden. We volgen hun aan-en-uitrelatie in losse episodes door de jaren heen, van 2011 tot 2015. Na school volgt het elitaire Trinity College in Dublin waar de rollen zich omkeren en het ongemak eerst bij beursstudent-uit-noodzaak Connol ligt, dan weer bij de beschadigde Marianne." https://www.trouw.nl/cult...~adcd6593/

"Net als in haar vorige boek heeft Rooney een scherp oog voor de dynamiek van aantrekkingskracht tussen twee mensen, en de machtsstructuur die dit met zich brengt – en hoe die verhouding ineens kan omslaan. En ze beschrijft niet het innerlijk van één hoofdpersoon dus, maar twee: hun gedachten, hun trekjes (nagelbijten, uithongeren, comazuipen), hun vriendschaps- en liefdesgevoelens. Vanaf het begin is voor de lezer duidelijk dat de twee hoofdpersonen tot elkaar veroordeeld zijn, hoe wonderlijk het is welke macht ze over elkaar hebben, en dat ze nog te naïef zijn om alle implicaties – van schoonheid tot afhankelijkheid – van dat gegeven te doorzien. En ook dat Marianne dapper is, en Connell niet. Haar positie: ik wil bij jou zijn, dat durf ik aan. De zijne: maar wat denkt de rest van de wereld daar dan van?" https://www.groene.nl/art...kelijkheid

"Normal People van Sally Rooney is ongetwijfeld een hype te noemen: het boek krijgt enorm hoge ratings, had een plaatsje op de longlist van de Man Booker en is publiekslieveling op bookstagram. Nu ik het boek ook effectief gelezen heb, kan ik met zekerheid zeggen dat dit terecht is. De fragiele en complexe relatie tussen Connell en Marianne staat centraal staat in het boek, en heeft mijn hart gestolen. De persoonlijke evoluties die de twee jongeren doormaken, worden mooi weerspiegeld in hun onderlinge verhouding en legt duidelijk al hun pijnpunten en kwetsbaarheden bloot." https://www.hebban.nl/rec...mal-people

"Sally Rooney understands the sense of dislocation that a student such as Connell, who comes from a working class background in a West of Ireland town, might feel at such a social gathering. The Mayowoman gets it down simply and plainly, much like another Connacht writer, John McGahern used to do." https://www.rte.ie/cultur...ly-rooney/