Het lijkt er op dat je browser advertenties blokkeert. Scholieren.com kan alleen bestaan door inkomsten van advertenties. We
zouden het lief vinden als je de blokkade voor onze site uit zet. Dankjewel!
Examenleerlingen opgelet: over 50 dagen is het zo ver! Wil jij ook slim leren, zeker slagen? Ontdek alle tips, tests, trucs en tools van Examenbundel en sleep dat diploma binnen. Wil je zeker weten dat je niks mist? Meld je dan snel aan en ontvang alle tips in je mail!
Ik wil slagen!
Feitelijke gegevens
1e druk,
2020
240 pagina's
Uitgeverij: Ambo Anthos
Flaptekst
Niemand zoals hij, de debuutroman van Lucia van den Brink, is een ontroerend verhaal over de reis van een eenzame kleindochter op zoek naar haar opa, vol karate en origami. Renke heeft haar opa Pieter al een tijd niet gezien als ze opeens pakketjes van hem ontvangt, met post-its, kraanvogels van origami en dagboekfragmenten. Pieter is naar Japan vertrokken nadat hij te horen kreeg dat hij lijdt aan de ongeneeslijke spierziekte als. Waar Renke alle tijd van de wereld heeft, weet hij dat zijn dagen geteld zijn. Hij probeert er het beste van te maken en wil karatetraining volgen bij zijn vriend Yamada. Doordat hij langzaamaan afscheid moet nemen, krijgt de schaduwzijde van zijn persoonlijkheid soms de overhand. Op die momenten schrijft hij in zijn dagboek. Als Renke haar baan verliest, reist ze haar opa achterna in een ultieme poging hem echt te leren kennen. In Nederland was ze voortdurend bezig haar leven te delen op haar blog en via social media, maar tijdens haar reis komt ze erachter dat niet alles te delen valt. Hoe graag ze dat ook zou willen. Niemand zoals hij van Lucia van den Brink is een prachtige, sprankelende roman over de breuklijnen in ieders leven, van een jong en veelbelovend talent.
Eerste zin
De envelop heeft al die tijd in haar tas gezeten. Tussen de koekkruimels, supermarktbonnen en de rol stophoest van vorige winter. Ze heeft de envelop gisterenmorgen onderweg naar haar werk uit de brievenbus meegepakt, en in de haast was ze hem weer vergeten
Samenvatting
Renke Koets (25, jaar, blogster in Zoetermeer) wordt ontslagen op het saaie kantoor waar ze werkt en weet eigenlijk niet wat ze dan met haar leven moet doen. Ze verdient niet te veel geld met dat bloggen 'en de schoorsteen moet roken.". Ze zet wel alles wat ze fotografeert op Instagram ( bewerkte foto's met meestal een creatief onderschrift) en laat zich erg veel leiden door de social media. Een interview bij "Koffietijd" levert haar wel veel nieuwe volgers op.
Die dag van het ontslag ontvangt ze een envelop van haar opa Pieter. In de envelop zit een gevouwen kraanvogel, wat gele post-its en een dagboekfragment. ("Nog 363 dagen") De dagen erna komen er steeds meer van die enveloppen bij haar thuis. Ze heeft nooit een heel speciale band met haar opa gehad, omdat haar moeder Julia en hij ruzie hadden. Renke weet eigenlijk niet waarom dat was. Één herinnering is haar altijd bij gebleven, nl. dat hij haar kapotte porseleinen oorbellenpotje zo goed als onzichtbaar had gelijmd met goudlijntjes ("De perfecte imperfectie"). Dagboek: Opa Pieter (70) lijdt aan ALS, een dodelijke spierziekte en heeft nog maar één jaar te leven. Hij is naar Japan vertrokken om zijn oude karateleraar Yamada op te zoeken. In één van de enveloppen zit een post-it waarop hij schrijft dat hij 1000 € heeft overgemaaktop Renkes bankrekening. Zij begint de dagboekfragmenten van haar opa te lezen. Hij heeft ooit een schrijverscursus gevolgd en hij is een boeiende verteller. Yamada vertelt over de dood van zijn vrouw en kind en ze bezoeken een tempel, waarbij ze een wens uitspreken. In verdere fragmenten vertelt hij over de filosofie van karate en hij volgt op zijn oude dag nog lessen bij zijn vriend Yamada
Renke krijgt zoveel interesse in haar opa, dat ze besluit hem te gaan zoeken in Japan. Ze wil hem nu echt leren kennen. Haar moeder heeft liever dat ze een baan gaat zoeken. Maar de 1000 € die opa op haar bankrekening heeft gestort, zijn natuurlijk een uitdaging om af te reizen. Ze bezoekt eerst Greet, een vriendin van haar opa, die haar vertelt dat het fysiek slecht met hem gaat. Die vriendin zal proberen het adres van Yamada te achterhalen. Dat lukt niet, maar Renke boekt wel een ticket en vliegt met opa's dagboek naar Tokio. Ze boekt een hotel en ontmoet op de eerste dag al een Japanse jongen Horatu, die haar vraagt of hij haar mag vergezellen: hij is ook maar alleen. In de metro merkt ze al meteen dat ze wordt gediscrimineerd. De mensen gaan hen uit de weg. Ze gaan naar en karaokekroeg (Japanse liefhebberij), waar buitenlanders eigenlijk niet mogen komen. Daarna drinkt ze te veel alcohol en maakt ook nog een kleine aardbeving mee. Ze leest ook weer dagboekfragmenten van haar opa.
Dagboek: Pieter vertelt over wat hij met Yamada meemaakt, maar ook dat hij steeds meer last krijgt van de ALS-symptomen. Greet heeft hem een jaar geleden naar de huisarts gestuurd. (blz. 201 "Mijn lichaam is de perfecte imperfectie geworden. Alleen gaat niemand mij lijmen met goud, want voor deze ziekte bestaat geen lijm.") Hij vertelt in een ander dagboekfragment ook over zijn schaduwkant. Hij lijdt aan een dwangneurose: hij telt altijd bij alle handelingen die hij doet met 'drie'. Zijn dochter Julia kon daar op den duur niet meer tegen en dat was de oorzaak van hun ruzie. Renke werd daarvan eigenlijk de dupe, omdat ze haar lieve opa nauwelijks zag.
Na de volgende morgen wordt Renke met een kater wakker en Horatu vertelt dat hij een date heeft die avond. Dat blijkt een jongen te zien. Horatu is homo, wat ze niet had opgemerkt. Ze moet nu in haar eentje eten en heeft een sterk verlangen naar gezelschap en seks en zoekt via Tinder een geschikte date. Maar de tindermatch die volgt, levert een deceptie op: deze man Shin heeft een vals, (jonger) profiel aangemaakt. Ze leest hem de les, stuurt hem weg en verdwijnt meteen van Tinder.
Dagboek: Opa gaat met Yamada op dagreis. Hij krijgt als cadeau een sleutelhanger met een vosje. (symboliek) Als ze verder gaan, weigert hij een rolstoel, maar ze moetenk ver lopen naar het gebied waar de kraanvogels staan. (lang gekoesterde wens van Pieter) Op de terugweg valt hij, omdat hij te vermoeid is. Yamada moet zijn wonden verbinden. Daarna gaat opa lichamelijk snel achteruit. Hij vertelt in zijn dagboek het verhaal van de kraanvogels. (Het gaat over een vrouw die Hiroshima overleefde, maar later toch leukemie kreeg. Als je 1000 kraanvogels op je sterfbed vouwde, mocht je een wens doen. Bovendien was het goed voor je gezondheid (blz. 202)
Renke wordt opgebeld door haar moeder. Opa heeft het niet gehaald en zijn lichaam is meteen naar Nederland overgebracht. Ze wil dat Renke naar huis komt. Renke weigert. Ze denkt dat ze er beter aan doet om in Japan te blijven en naar het huisje van opa te vertrekken. Er komt weer een woordenwisseling tussen moeder Julia en dochter Renke. Op internet is ze wel getuige van de condoleance. Ze ziet op de beelden ook Greet weer. Daarna gaat ze op weg, na afscheid genomen te hebben van haar gids en reispartner Horatu. Na een binnenlandse vlucht naar het noorden van Japan ontmoet ze een arrogante (en discriminerende) makelaar die haar handtekening wil voor het huisje van haar opa. Ze krijgt de sleutel (met een hanger en een vosje) en bezoekt het huis.
Dagboek: Opa Pieter is aan zijn laatste dagboekverhalen toegekomen. Op de voorspelde dag van de dood leeft hij echter nog. Hij wil nog duizend kraanvogels vouwen. Op de laatste dag (Nog-13 dagen) ziet hij in een droom een vosje in de sneeuw die zijn schaduw pakt. Daarna .....
Renke is in het huis van haar grootvader. Ze ziet de kraanvogels die in slingers verwerkt zijn. Ze begint zelf ook aan de opdracht om duizend kraanvogels te maken. Eerst lukt het niet best, maar na één dag heeft ze toch driehonderd kraanvogels gemaakt. De volgende dag gaat ze verder. Het gaat steeds beter. Ze komt tot 999 kraanvogels. Één waait er weg en die wordt de volgende dag door Yamada gebracht. Ze moeten alle kraanvogels opnieuw rijgen, namelijk de kleuren in een andere volgorde. Yamada wil onder de arbeid weinig kwijt over de dood van Pieter. De volgende dag moet Renke weg naar het station en het vliegveld. Ze vergeet haar telefoon. Zou ze teruggaan? Nee, ze besluit hem daar te laten liggen. Een week later belt ze naar Horatu, die van haar in het huis van opa mag wonen, omdat hij een ICT-baan krijgt en thuis kan werken. Ze plakt de dagboekfragmenten van opa in het schrift. De volgorde van het dagboek is hersteld. Als ze het schrift bekijkt, ziet ze dat het voorwerp geen schaduw meer heeft.
Renke is 25 en een blogger die daarmee wat geld verdient. Door de gestuurde dagboekfragmenten van haar opa wordt ze naar Japan getrokken. Ze heeft haar opa niet zo vaak gezien in haar leven. Een familieruzie is daarvan de oorzaak. De reis wordt ook een zoektocht naar haar eigen identiteit. Ze was eigenlijk tot nu toe in haar leven toch maar één aspect van een tweeling, die zich bovendien schuldig voelde aan de dood van haar zusje.
Ze wordt dan ook eigenlijk heel volwassen in die korte periode. Ze leert andere mensen kennen, andere culturen en ze komt van binnen uit tot het besef dat er veel belangrijkere dingen in het leven zijn dan het steeds op je telefoon kijken of je al weer een nieuw bericht hebt ontvangen. Internet is echt niet alles in je leven. Dat is best een mooie les voor de jongeren onder ons.
Opa Pieter
Opa Pieter is zeventig. Hij heeft met zijn dochter een conflict uitgevochten, omdat die niet langer kan accepteren dat hij leefde met zijn dwangneurose van het getal 'drie." Daarmee dupeerde hij indirect ook zijn kleindochter. Door zijn hogere leeftijd heeft Pieter een andere kijk op het leven (de perfecte imperfectie) en hij leert ook veel van de filosofisch ingestelde karateleermeester Yamada. Tot het laatste moment verzwijgt hij voor zijn omgeving (dochter, kleindochter, leermeester) dat hij aan een dodelijke ziekte lijdt. Hij schrijft het echter wel van zich af in zijn dagboekfragmenten. Kleindochter Renke kan zich zo toch een mooi beeld vormen van een unieke opa. Ze kent verder niemand zoals hij, in heel 'Europa 'niet.,
Quotes
"De laatste keer dat ik in een dagboek schreef, was ik vijftien. Ik was vergeten hoe moeilijk het is om te beginnen. Hoe groot de ideeën in je hoofd zijn en hoe moeilijk het is om ze te versmallen naar woorden op een leeg vel papier. Als puber lukte het me helemaal niet om te schrijven."
Bladzijde 19
"Ik kreeg het idee dankzij mijn beste vriendin Claudia. Ze is ontwerper en bewerkt mijn foto’s altijd voor me. Ze is een tijdlang depressief
geweest. Ze vertelde me dat ze op haar vakantie van een klif wilde springen. Een foto van diezelfde klif plaatste ze op Instagram. Meer
dan driehonderd likes. ’"
Bladzijde 11
"“Als ze zichzelf van een afstand bekijkt, is het alsof ze naar twee rivieren kijkt. Eén klam en recht, leidend naar een stabiel leven, een kantoorbaan en wat vrienden. De andere woest en golvend, een onzeker bestaan zonder vast inkomen als blogger, haar dromen najagend. Aan beide rivieren ontspringen vertakkingen, die soms dicht naar elkaar toe kruipen, maar elkaar nooit raken.”"
Bladzijde 57
"Voordat opa wegging en zijn woning verkocht werd, is er iets gebeurd tussen hem en haar moeder, maar Renke weet niet wat. Haar ouders zijn meesters in het bewaren van familiegeheimen. In het tonen van een glimlach naar de buitenwereld, vastgeplakt met doorzichtig plakband, terwijl het gebroken stuk eigenlijk aandachtig gelijmd zou moeten worden."
Bladzijde 25
"Soms fantaseer ik over ruzies. Ik denk dat onze ruzies meer dan wat ook laten zien wie we zijn. Het liefst zou ik nog een goede woordenwisseling hebben met Julia. Haar felle onbegrip tegenover mijn onwrikbare schaduw. Natuurlijk had ik het graag anders gezien, een liefdevolle, harmonieuze relatie gewild, zij vast ook, maar het betekent niet dat je elkaar niet kunt houden van wat ervoor in de plaats is gekomen."
Bladzijde 195
Het is duidelijk dat het thema de zin van ons leven/bestaan is. De zieke Pieter gaat naar Japan om met zijn leermeester ook afscheid te nemen van zijn leven , maar ook van de schaduw(kant) die heel zijn leven een negatieve rol heeft gespeeld. Het leidde tot een breuk met zijn dochter en hij kon daardoor ook zijn kleindochter niet vaak bezoeken. Het lijkt of hij daarvan aan het einde van zijn leven spijt krijgt en hij 'benadert' haar met dagboekfragmenten. Hij hoopt dat ze de uitdaging begrijpt om naar een heel ander land te komen, een andere cultuur te leren kennen en zo een stap verder in het leven te komen. Elk mens heeft z'n schaduwkanten en daarmee zal je in het reine moeten komen.
Voor de jonge Renke geldt dat ook. Je levensgeluk hangt niet af van een saaie kantoorbaan of een leven op internet. Dat heeft onze Renke in ieder geval goed begrepen. Er zijn veel belangrijkere zaken in de wereld dan de wereld van de telefoon, een blog en internet. In die zin is de queeste naar een nieuwe identiteit geslaagd. Ze lijkt een belangrijke levensles te hebben geleerd. Daar zijn opa 's ook voor, toch?
Motieven
Dood
Opa Pieter lijdt aan ALS en heeft nog één jaar te leven. Renke gaat hem in Japan opzoeken. maar opa sterft voordat ze hem ontmoet heeft. Dan is er het dilemma over wat ze moet doen: teruggaan naar Nederland om de crematie bij te wonen of in Japan te blijven. Renke kiest voor het laatste en via een lifestream kan ze de condoleance bijwonen. De crematie laat ze aan zich voorbijgaan.
Een ander belangrijk gegeven is dat het tweelingzusje van Renke bij de de geboorte gestorven is. Het lijkt erop alsof ze daardoor altijd op twee 'gedachten hinkt." Op die van haar zelf en op die van haar doodgeboren zusje. het is de schaduwkant van Renke,. Elk mens heeft een schaduwkant.
Ernstige ziekte
Opa Pieter lijdt aan ALS, een recente, dodelijke spierziekte waarvoor nog geen behandeling is. Gedurende zijn dagboekfragmenten kun je als lezer zien wat ALS met je lichaam doet, een totale menselijke aftakeling is het gevolg.
Discriminatie
Japan lijkt een correct land, maar Renke merkt hoe ze als Europeaan daar wordt gediscrimineerd. Zelfs met een Japans uitziende reispartner Horatu gaan mensen in de metro op een afstandje bij haar vandaan zitten. Japan discrimineert.
Sport: karate
De schrijfster is zelf een geoefende karateka. Die sport komt o.a. daardoor uitgebreid aan bod als ze de reis maakt naar Japan. Haar opa Pieter gaat in zijn laatste levensjaar zijn oude Karateleraar Yamada opzoeken. Die man heeft ook veel filosofische wijsheden in zich, die mede ontstaan zijn wat hij heeft meegemaakt in het leven door de filosofie van de sport karate. Het is niet zomaar een simpele vechtsport.
Invloed social media
Renke merkt tijdens haar reis dat de social media eigenlijk helemaal niet zo belangrijk zijn in haar leven. Ze was in Nederland een blogster en zette alles op Instagram. Een foto met een scherp onderschrift, waarmee ze ook nog geld verdiende. Tijdens haar reis maakt ze een keer gebruik van Tinder, omdat ze zich alleen voelt en verlangt naar seks. Maar de ontmoeting is een mislukking en ze gaat een dag later van Tinder af. In haar omgeving merkt Lucia van den Brink hoeveel mensen bezig zijn met internet op de telefoon. Ze wil in deze roman dan ook proberen om de lezers bewust te maken van het feit of dat wel nuttig is.
Internet heeft veel voordelen gebracht, maar het heeft natuurlijk ook een flink aantal nadelen.
Familiegeheimen
De familie van Renke Koets heeft een verschrikkelijk goed talent om familiegeheimen goed in een doofpot te stoppen. Wat is de basis van de ruzie tussen haar moeder Julia en opa Pieter? Julia zwijgt ervoor namelijk over. Maar ieder mens heeft zijn schaduwkant. Dergelijke situaties vertroebelen de familiebetrekkingen . Renke heeft daardoor een groot deel van haar leven het contact met haar lieve opa moeten missen. Hij kwam maar drie keer per jaar bij hen op bezoek.
Queeste
Een belangrijk motief is de queeste. Renke gaat op zoek: in eerste instantie naar haar opa, maar ook naar zichzelf (wie ze is), en tenslotte naar de zin van het bestaan. Op een reis met een queeste moet je moeilijkheden overwinnen en die moeilijkheden komen er inderdaad voor Renke. Ze ontmoet in Japan vreemde types en ervaart ook discriminatie. Als ze topografisch dichterbij haar opa komt, blijkt die al te zijn overleden en zijn lichaam is teruggevlogen naar Nederland. Dan komt het volgende dilemma: teruggaan naar Nederland om de crematie bij te wonen (zoals haar moeder wil) of in Japan blijven en doorgaan in de geest van haar opa. Renke kiest voor het laatste en dat is maar goed ook.
Dwangneurose: drie
Opa Pieter leed aan een neurotische afwijking: een dwangtelling. Alles in zijn leven werd bepaald door het getal 'drie.' Hij liet zich in zijn leven leiden door dat getal als hij bepaalde rituelen/handelingen moest verrichten. Het getal drie (of veelvouden ervan) komt dan ook heel vaak in het verhaal voor. Die dwangtelling was Pieters schaduwkant en de moeder van Renke kon daar op den duur niet mee leven. Het was de belangrijkste oorzaak van de ruzie tussen vader en dochter.
Leitmotiv : de kraanvogels
Wanneer een dier, een symbool of een voorwerp steeds een terugkerende functie in een verhaal krijgt, noem je dat een Leitmotiv. In deze roman is dat de 'kraanvogel.' Renke krijgt er al één in de eerste envelop die ze van haar opa toegestuurd krijgt. Het gevouwen diertje is een vorm van origami, de Japanse vouwkunst. Ze verzamelt de figuurtjes die ze van haar opa steeds krijgt toegestuurd in een Tupperwaredoosje.
Pieter weet dat er een Japans verhaal aan de kraanvogels zit. Een vrouw die de atoombom van Hiroshima had overleefd, kreeg later toch leukemie en maakte op haar sterfbed 1000 kraanvogels. Dan mocht je een wens doen.
In het huis van Pieter worden duizend kraanvogels in slingers verwerkt. Renke ziet die later als ze na de dood het huisje mag erven. Ze zijn gemaakt door de origami-vriendenkring van Piter. Zij begint in die dagen zelf aan de duizend kraanvogels voor opa te maken. Met veel doorzettingsvermogen en later met hulp van Yamada lukt dat haar.
Zo begint het verhaal met één papieren kraanvogeltje in een envelop en het eindigt met duizend gevouwen exemplaren.
De gevouwen kraanvogeltjes zie je trouwens ook terug op de fraaie cover.
Motto
We must throw our shadows down We live and throw our shadows down It’s how we get around In the sun
Over de schaduwkant van de mens gaat een groot gedeelte van de roman. De schaduwen van de beide vertellers zijn eigenlijk het belangrijkste en krijgen de meeste aaandacht. Daarom is het een zeer toepasselijk motto voor deze roman. Een levensles is dan ook: "Gooi de schaduw van je af", (zoals het opa Pieter ten slotte lukte)
Opdracht
Voor mijn badass oma (badass in de betekenis van stoer, cool)
Titelverklaring
Tijdens de reis naar Japan wordt Renke in haar hoofd steeds herinnerd aan een liedje dat ze maar niet kan thuisbrengen. Maar als ze in het Japanse huis van haar opa is, schiet het haar ineens te binnen. Op blz. 232 staat: "Renke vindt de woorden. Het is een liedje van Annie M.G. Schmidt. "M'n opa, m'n opa, m'n opa. In heel Europa was er niemand zoals jij." Pieter was inderdaad een bijzondere opa met heel eigen opvattingen over het leven. Renke heeft hem helaas niet al te vaak ontmoet en ook in zijn laatste dagen is hij onbereikbaar voor haar.
Structuur & perspectief
Er zijn twee verhaallijnen in deze debuutroman. In 30 hoofdstukken (zonder titel) is de 25-jarige Renke Koets aan het woord. Zij vertelt in de zij-vorm. Ze is net ontslagen (bij een saai kantoor) en vraagt zich af wat ze met haar leven zal gaan doen. Dan krijgt ze via de post dagboekfragmenten van haar opa opgestuurd. Die vormen de tweede verhaallijn. Opa schrijft in Japan een dagboek over zijn laatste jaar. Hij lijdt immers aan de verschrikkelijke spierziekte ALS. Deze cursief gedrukte tekst (natuurlijk in de ik-vorm) heeft boven elk fragement een titel, waarin staat hoe lang opa Pieter nog te leven heeft. Het eerste fragment luidt: "Nog 393 dagen." en het laatste "Nog -13 dagen." Beide verhaallijnen wiselen elkaar af, wat essentieel is voor de spanning in de roman.
Decor
Renke woont in Zoetermeer en maakt na haar ontslag een reis naar Japan, waar haar opa woont. Ze landt in Tokio, ontmoet daar enkele bijzondere mensen en hoort na een aantal dagen daar ook dat haar opa overleden is. Diens lijk is inmiddels overgebracht naar Nederland, maar Renke kiest ervoor om in Japan te blijven en het huis van haar opa (dat ze geërfd heeft) te bezoeken. Opa woonde vroeger in Zoetermeer, maar gaat naar Japan als hij te horen heeft gekregen dat hij lijdt aan ALS en nog maar één jaar te leven heeft. Als Renke in Japan is, overlijdt hij en zijn lichaam wordt overgebracht naar Nederland. De levenslijnen van Renke en opa Pieter kruisen elkaar dus steeds en ze zijn als het ware gespiegeld.
Tijd Er worden weinig tekstgegevens vermeld over jaartallen en data, maar uit de verstrekte tekstgegevens kun je opmaken dat er sprake is van een heel actuele roman. Er worden door Renke opmerkingen gemaakt over internet, bloggen, Instagram, livestreams bij de condoleance van opa.
Stijl
Voor een debutante heeft Lucia van den Brink een heldere stijl. Natuurlijk heeft ze ook verschil aangebracht tussen de vertelstijlen van de twee verschillende vertellers. Het taalgebruik van opa is filosofischer en diepgaander dan dat van de jonge blogger. De stijl van deze dagboekfragmenten is natuurlijk wat verhalender, omdat de oude man zijn leven overziet. Zijn vertelling is dan ook "gerijpter." Maar de vaart blijft er in de twee verhaallijnen goed in. Bij Renke zie je de stijl van de snelle blogger van het internet terug. Af en toe 'lopen niet alle zinnen even lekker", maar dat kun je debutante gemakkelijk vergeven.
Slotzin
Renke kantelt het schrift in meerdere richtingen om het nog eens goed te bekijken in het laatste licht van de dag, maar hoe ze het dagboek ook vasthoudt en draait, het heeft geen schaduw. Het ligt niet aan de fletse zon, want haar armen werpen een duidelijke schaduw.
Het ligt aan het voorwerp.
Beoordeling
Een mooi opgebouwd verhaal met veel symboliek. (de kraanvogels, de vos,) De thematiek is ook veelzijdig. Aan de ene kant heb je de verschrikkelijke ziekte ALS, aan de andere kant mag je ook wel eens nadenken over de zin van het leven en of internet en telefoon wel zo essentieel zijn voor je bestaan. Door haar reis naar Japan leert Renke in ieder geval dat er belangrijkere zaken in het leven zijn. Je krijgt als lezer ook een andere kijk op Japan, waar men buitenlanders aardig weet te discrimineren. Het boek werd in mei 2020 door de lezerswebsite Hebban genomineerd voor de shortlist van de Debuutprijs. Een verdiende beloning. Hopelijk een stimulans om weer aan een volgende roman te beginnen. Talent heeft Lucia van den Brink zeker. Want voor een jonge schrijfster toont het verhaal veel 'rijpheid.'
Recensies
"Het is wat mij betreft een boek waar je eigenlijk niet over moet lezen maar dat je zelf moet lezen en ervaren. Op mij heeft het zeker veel indruk achter gelaten. Het boek liet me glimlachen en wist me op andere momenten te ontroeren. Het zette een bijna afgelopen leven tegenover een leven dat nog tot bloei moest komen. Dit contrast was soms schrijnend maar leverde ook levensechte momenten op die goed invoelbaar waren door de rustige maar diepgaande manier waarop Renke en opa Pieter in het boek tot leven gebracht worden. Terugblikken op het verleden tonen hoe de familieverhoudingen scheef groeide en voor verwijdering zorgde. Als lezer vond ik het jammer dat dit zo gegaan was maar kon ik me ontzettend goed voorstellen dat liefde alleen niet genoeg was om deze familie bij elkaar te houden. Zeker niet wanneer je leest over wat opa Pieter “zijn schaduwkant“ schrijft."
https://conniesboekenblog...den-brink/
"Het verhaal voelt, net als de karakters, vergelijkbaar realistisch aan. Niet alles heeft betekenis en soms gaan de dingen niet zoals je wil. Dat is nou eenmaal hoe het is, maar het is niet eenvoudig dat in woorden te vatten. Lucia van den Brink heeft dit echter goed gedaan. Dit realisme zorgt ervoor dat Niemand zoals hij echt gebeurd zou kunnen zijn.
Het kwam niet alleen door de grote verhaallijnen dat het verhaal zo écht overkwam. Het waren ook de details. Bijvoorbeeld over Japan, of over vechtsport beoefenen. Af en toe gaf de schrijfster daar zeer gedetailleerde informatie over, niet op een manier dat het belerend werd, maar heel casual, op een manier dat het perfect bij de karakters paste. Het karakter heeft kennis van een bepaald onderwerp, en dat merk je. Logisch wel. Duidelijk is dat de schrijfster weet waar ze het over heeft."
https://deleesclubvanalle...zoals-hij/
"Tijdens haar reis door Japan leest Renke ondertussen de dagboekfragmenten en leert haar opa door en door kennen. En tegelijkertijd krijgt ze door het dagboek een les in leven. Maar er zijn ook ontmoetingen die Renke wakker schudden en haar langzaam veranderen en anders naar het leven laat kijken. Ze komt erachter dat ze zich wel veel in het leven heeft laten leiden door haar telefoon. Ze realiseert zich nu dat het handig is om contacten te onderhouden, vooral als men ver van elkaar weg woont, of dat er door andere reden geen persoonlijk contact kan zijn, maar het hoeft niet haar leven te beheersen.
Niemand zoals hij neemt je mee in een prachtig geschreven verhaal en laat niet alleen de personages anders naar het leven kijken."
https://www.passievoorboe...-recensie/
"Deze twee verhalen creëren een mooie spanningsboog doorheen het hele boek en vormen als het ware een emotionele brug. Beide hoofdpersonages zijn zoekende en proberen elkaar te bereiken. In het begin van Niemand zoals hij sta je als lezer nog buiten het verhaal, maar naarmate het boek vordert slaagt Lucia van den Brink erin om je helemaal in haar web te vangen. Je leeft mee en dat gebeurt met een lach en een traan. Er is een moment waarop je als lezer het boek dichtklapt om later verder te lezen en je naar de cover kijkt en bedenkt hóe góed die bij het verhaal past. Het is ook dát gevoel dat van Niemand zoals hij een bijzonder iets maakt.
Integer en klein. Zo voelt het hele boek eigenlijk aan."
https://www.chicklit.nl/b...-den-brink
"Lucia heeft niet alleen het actuele en heftige onderwerp ALS verwerkt in haar boek maar ook de verslaving die de meeste mensen hebben aan internet, hun telefoon, altijd bereikbaar zijn en het perfecte plaatje weergeven op social media. Deze thema’s kunnen al snel teveel het verhaal beïnvloeden maar Lucia heeft dit op zodanige manier verwerkt dat het niet teveel opvalt of de aandacht afleidt van het belangrijke verhaal over Pieter."
https://sorayasbookshelf....den-brink/
"Niemand zoals hij is een herkenbaar familieverhaal vol verdriet dat je doet beseffen dat je je familieleden misschien niet zo goed kent als je zou willen. En dat je van de tijd die je gegeven is het beste moet maken, voordat je het weet is het afgelopen. Een bijzonder ontroerend en gelaagd debuut over familie, liefde, verdriet en het onvermijdelijke: afscheid nemen."
https://www.hebban.nl/rec...-zoals-hij
Bronnen
Een interview met Lucia van den Brink over haar debuutroman. (11 minuten)
Wil je onbeperkt toegang tot alle Zeker Weten Goed verslagen? Meld je dan aan bij Scholieren.com.
35.779 scholieren gingen je al voor!
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Ik vond het destijds mijn taak om de verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met nieuwe en/of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk ook gewoon leuk zijn. Docenten kunnen je met het aanprijzen van leuke en/of spannende boeken enthousiast maken. Stukken die interessant zijn, voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat. Ik heb nu ruim 1460 verslagen gemaakt, waarvan een heleboel Zeker-Weten-Goed-verslagen. Er staan vragen over de inhoud aan het eind om je te laten zien of je het boek begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik daarom zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Ik hoop altijd dat de 'moderne leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende schrijvers ook op de leeslijst te zetten. Uittreksels maken vond ikzelf vroeger helemaal niet leuk. Ik kocht daarom ook uittrekselboeken. (Bijvoorbeeld Literama, Apercu, Der Rote Faden) Nu maak ik zelf boekverslagen voor scholieren.com. Nog een gemeend advies: wees verstandig en lees altijd wel het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een een prima geheugensteun voor je mondeling zijn. En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek ook niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com levert.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden