Feitelijke gegevens

• 1e druk, 2015
• 374 pagina's
• Uitgeverij: Prometheus

Flaptekst

Eerste zin

Lieve Mama Elke morgen als ik wakker word, geniet ik van de geur van de lakens, van de najaarszon die door het dakraam schijnt en de geruststellende vogelgeluiden die van buiten komen.

Samenvatting

De thriller opent met een brief waarin  "iemand " een brief schrijft aan "lieve mama" waarin staat dat er iets verschrikkelijks is gebeurd.
Daarna gaat de geschiedenis drie weken terug.

Vrijdag
Brian en zijn vriend Ralf Venema  beramen een overval in een alleenstaande villa waar Werner  Mohring (horeca-eigenaar) en Helen (verkoeverkamerverpleegkundige)  samen wonen met hun drie kinderen: Sara , Thom en Emma. Brain heeft geld nodig maar ook een auto: zijn rijbewijs is in beslag genomen en hij moet een chauffeur hebben.  Hij gaat de woning binnen waar alleen Werner aanwezig is. Ralf staat op de uitkijk. Helen is aan het sporten maar komt thuis op een moment dat Werner wordt bedreigd door Brian. Ze pakt een pistool dat op het bed ligt en jaagt twee kogels door het lichaam van Brian. Ralf hoort schoten , maar er gebeurt verder niets. Werner die een illegaal pistool heeft, wil geen politie waarschuwen: dat zou alleen maar ellende brengen voor de kinderen en te veel nieuws in de media. Ze bergen het lijk voorlopig op in de diepvriezer: de kinderen kunnen zo thuiskomen. Alles wordt goed schoongemaakt.

Zaterdag
Die ochtend moet Helen gewoon in het ziekenhuis werken, maar ze is er niet bij met haar gedachten. Collega Lex merkt het op. Ralf gaat op zoek naar Brian net als de drugsdealer Mickey die geld van Brian krijgt. Ralf observeert het huis van de Möhrings nog eens: waar is Brian in hemelsnaam? Werner weet wel waar die is, maar ze moeten van het lijk af. Hij wil hem ergens in binnen-of buitenland begraven.

Zondag
Op zondag komen Helens schoonouders altijd op bezoek. Ze heeft een hekel aan hen. Ze doet nerveus. Werner wil nog steeds het lijk van Brian begraven en Ralf blijft op zoek naar zijn maatje in de misdaad, maar hij kan niet naar de politie.,

Maandag
Werner wil het lichaam in stukken zagen om het gemakkelijker weg te kunnen werken. Ralf komt bij zijn zoektocht naar Brian in aanraking met Naomi, diens vriendinnetje. Ze vindt het stom dat Brian zo maar verdwenen is en ze is hem eigenlijk zat. Daarom nodigt ze Ralf uit naar een feestje mee te gaan komende zaterdag bij Sara Möhring die ze van tennis kent. 

Dinsdag
Door een amputatie van een patiënt  in het ziekenhuis en de vaten met lichamelijk restafval komt Helen op het idee om het lichaam van Brian op die manier weg te sluizen in de afvalvaten. Werner begint te zagen met een scherpe zaag uit een bouwmarkt. 
Ralf kent Sara ook wel. Brian heeft hem trots rondverteld dat hij haar die zomer in de keuken van haar vaders restaurant heeft ontmaagd. Het wordt steeds interessanter, maar waar is Brian?

Woensdag
Heleen neemt de eerste kleine pakjes Brian-vlees+bot mee naar het ziekenhuis en stopt ze in de restafvalvaten. Ze is behoorlijk van slag. Lex ziet dat en wil haar helpen. Zijn er problemen met de kinderen? Ze heeft eerder problemen gehad met de oudste dochter Sara: die heeft van haar geld gestolen, drinkt teveel alcohol en heeft seks. Ze wil geheel haar eigen weg gaan. Ze haat haar ouder, zegt ze tegen Naomi en Ralf. Helen laat de  lezer weten dat ze meer compassie heeft met Lex dan met Werner. Dat staat ook in de tweede brief "Lieve mama", waarin ze schrijft dat haar inmiddels overleden moeder toch gelijk heeft gekregen: Werner is niets voor haar.

Donderdag
Ze blijft elke dag diepvriespakjes  Brian in de afvalcontainers wegwerken, maar het gaat veel te langzaam. Er komen in het weekend in hun huis namelijk twee feestjes aan en dan moet het karwei eigenlijk grotendeels geklaard zijn. Naomi en Ralf blijven zoeken naar Brian. De dealer Mickey zit hen op de hielen en Ralf moet geld hebben: 3000 €. Hij steelt een scooter uit een tuintje en verkoopt die zodat hij wat aan Mickey heeft te bieden. Op nieuw is er een brief aan "Lieve mama"waarin duidelijk wordt dat Helen vrijwel niets meer voelt voor de te koele Werner. Maar ja de kinderen , hè. Ze heeft immers zelf ook veel verdriet gehad van de scheiding van haar ouders,

Vrijdag
De brokstukken Brian moeten wat groter worden, anders redden ze het niet alles op tijd weg te werken. Werner wil bovendien na het weekend met Helen naar Engeland om hun huwelijk een upgrade te geven. Maar het wegsluizen kan niet meer zo onopvallend: enkele mensen letten beter op in het ziekenhuis. Het lijkt alsof ze Helen door hebben.
Als Ralf bedreigd wordt door Mickey en ook Naomi in de problemen komt, wil zijn moeder dat hij aangifte gaat doen. Ze gaat met hem  mee, maar omdat hij als kleine straatcrimineel niet serieus wordt genomen, loopt hij weg bij het bureau. Hij gaat mee naar het feestje bij de Möhrings en observeert vooral Werner die alles in de gaten heeft. Hij vindt het een koele man.

Zaterdag
Met grote boodschappentassen brengt Helen nog wat Brianbrokjes naar het ziekenhuis. Maar ze valt  door de grote spanning flauw en ze wordt overeind geholpen door haar collega Lex.
Sara geeft 's avonds haar feestje en Werner zegt dat hij niet thuis zal zijn, omdat hij de boel in de gaten wil houden. Helen grijpt haar kans om met Lex te daten. Hij is vrijgezel en ze vindt hem aantrekkelijk. Maar ze houden zich in, eten alleen samen maar hebben geen seks. Ralf verlaat het feestje en gaat kijken waar Werner zich ophoudt: hij wil hem eigenlijk overvallen voor de dagopbrengst van het restaurant, want een dag later  moet hij Mickey geld geven. Hij heeft zijn pistool al klaar als hij Werner met de moeder van Brian (Emily) naar buiten ziet komen. Hoe zit de vork in de steel. Wat weet Emily van de overval van Brian ? is er een situatie van doorgestoken kaart?

Zondag
Al het vlees is weg: Werner en Helen kunnen naar hun upgrade-weekend in Engeland. Ralf heeft grotere problemen: hij moet Mickey betalen. In het huis van Brian is echter de coke nog aanwezig die Brian had gekocht en Ralf heeft een pistool. Ze werken Mickey weg. Hij ziet echter ook een envelop met info liggen en die gaat hij later ophalen. De envelop  blijkt een moordplan te bevatten, waarbij de hele overval bij de Möhrings had moeten leiden tot de moord op Helen. Werner is dus  inderdaad een eikel. Ralf  waarschuwt Sara en samen willen ze naar Engeland gaan, want ze vermoeden dat Werner daar iets kwaad in de zin heeft. Die is namelijk die ochtend al met Helen naar Engeland vertrokken.

Maandag 
Werner en Helen verblijven in één van de duurste hotels in Sussex en eten heel luxe. Toch voelt het niet goed aan , want Werner is wat slechts van plan. Ze gaan die maandagochtend een wandeltocht maken naar de rotsen. Werner neemt steeds foto's van Helen, die haar telefoon "kwijt is",   en hij stuurt ze meteen door naar de kinderen o.a. Sara. Ralf en Sara komen daardoor ook bij de plek (bekend staand als de Seven Sisters)  waar Werner van plan is Helen van de hoge krijtrots af te gooien. Ralf richt zijn pistool op Werner, maar Helen verbiedt hem te schieten.

In een soort (- niet genummerde- ) epiloog rijdt Ralf in de Mercedes van  Werner vermomd naar het vakantiehuisje in Frankrijk. Hij moet daar van Helen net doen alsof Werner een tijdje weg is om relatieproblemen op te lossen. In werkelijkheid heeft ze hem naar de andere wereld geholpen en is ze bezig om zijn lijk weg te werken.... in ...der daad. Haar schoonouders nemen contact op, maar Helen zegt dat ze niet weet waar Werner is.

Later
Het verhaal wordt beëindigd met een laatste "Lieve Mama-brief"waarin Helen aangeeft dat ze iets vreselijks heeft gedaan, maar dat het eigenlijk de enige manier was om voor de kinderen geen ellende te veroorzaken. Misschien zal ze ooit nog wel eens naar buiten komen met het verhaal wat ze met het lijk van Werner en Brian heeft gedaan. Maar misschien ook niet. Deze brief sluit perfect aan bij de eerste brief " Beide brieven hebben dus een verteltechnische functie : de eerste als proloog, de laatste als epiloog.

Personages

Werner

Werner doet zich mooi voor, lijkt erg doortastend. Hij heeft (weliswaar met geërfd geld van Helen) een horeca-imperium kunnen opbouwen. Hij kan er ook goed tegen om een lijk in stukken te zagen, maar als je het hele verhaal kent, begrijp je ook wel waarom. Hij heeft in feite een plan bedacht om Helen uit de weg te ruimen. Het lijkt erop dat hij een verhouding heeft met Brians moeder.

Helen

Helen is verkoeverkamerzuster. Ze moet mensen bijstaan voor en na een operatie. Ze is lief, maar haar leven neemt een dramatische wending. De eerste dreun is al dat haar dochter Sara haar bedriegt en veel meer haar eigen weg wil gaan. Maar de overval komt als een vloek in haar leven: ze gaat dingen doen die je niet van haar verwacht als verpleegkundige. Ze laat alle brokstukken Brian in de restcontainers verdwijnen en ze heeft er morele problemen mee. haar lichamelijke reacties blijven niet uit. Intussen weet de lezer uit de brieven aan haar overleden moeder dat Werner niet meerde Werner van vroeger is en dat ze veel in hun relatie mist. Ze blijft echter bij hem voor de kinderen, omdat ze uit ervaring weet dat scheiden voor kinderen ellende met zich meebrengt. Intussen laat ze zich toch helpen door Lex die zich als ware vriend voordoet, maar zich ook zo gedraagt. Ze plegen geen overspel. Toch heeft Helen de sluwheid van een vrouw. Ze brengt Werner om en laat als ervaringsdeskundige de brokstukken Möhring op dezelfde manier verdwijnen als ze heeft gedaan met Brian. Misschien heeft Lex haar wel een handje geholpen en kan hij als Werner niet terugkeert eindelijk diens plaats innemen.

Ralf

Ralf is een kleine straatcrimineel uit een eenvoudig maar sociaal goed milieu. Zijn ouders willen hem wel helpen. Zo'n jongen kan tegen verkeerde vrienden aanlopen als Brian en Micky. Dan wordt hij een meeloper. Maar hij heeft een goede inborst. Hij ontdekt Werners snode plannen en hij neemt Sara mee naar Engeland om een moordaanslag te voorkomen.

Quotes

"Maar soms liet de ziekte zich niet weghalen, en heel soms viel ineens de bloeddruk weg, stopte het hart met kloppen en konden geen enkel middel en geen enkele inspanning de patiënt terughalen van de plek waar hij naar toe was gegaan. De dood discrimineerde niet. Niet op leeftijd, niet op geslacht of ras. Mooie, dikke, lelijke en dunne mensen het maakte de dood niets uit. Hij pakte wat hij wilde. at random. " Bladzijde 13

"Stervende en overleden mensen hoorden bij haar werk. Ze had een paar keer een patiënt verloren die was beschoten of gestoken. Maar nu was zijzelf het die de dodelijke verwondingen had aangebracht. En in plaats van een patiënt het leven te redden, datgene waarvoor ze was getraind. had ze hem laten creperen zonder een poot uit te steken." Bladzijde 46

"Nu was hij (de diepvrieskist) weer volop in bedrijf. Al;le lichtjes brandden, groen, geel, rood, en zo nu en dan maakte hij een zacht rammelend geluid. Werner had hem ingesteld op " snelvriezen". Op de klep stonden een paar oude verhuisdozen en er leunde een verschoten parasol tegenaan. Helen stond met haar armen over elkaar naar de kist te kijken. "Dit is krankzinnig", fluisterde ze." Bladzijde 57

"Helen had al die commotie nogal grappig gevonden, evenals Lex zelf. Ze kwamen erachter dat ze dezelfde soort humor deelden en zich ergerden aan dezelfde dingen. Helen prees zich gelukkig dat ze hem inmiddels als een goede vriend mocht beschouwen, maar paste er wel voor op om hem buiten werktijd te zien. Er waren grenzen aan wat een vriendschap tussen man en vrouw kon verdragen, en dat gold nog sterker als de aantrekkingskracht niet beperkt bleef tot het mentale vlak." Bladzijde 65

"Helen trok met houterige bewegingen het bovenste vat los van de rest en zette het in een van de lege containers. Ze ritste de tas open en staarde naar de pakketjes . Er had zich al condens op afgezet; de inhoud begon te ontdooien. Met enige weerzin haalde ze de pakketjes één voor één uit haar Italiaanse tas en legde ze in het vat. Ze veegde haar vochtige handen af aan haar jeans en tilde het vat op om het gewicht te controleren. Het voelde zwaar." Bladzijde 158

Thematiek

Misdaad: whodunit

Esther Verhoef zet je als lezer een aantal keer op het verkeerde been. Je denkt dat je in het begin al weet wat er aan de hand is. Een overval bruut beëindigd door Helen Möhring die haar man lijkt te redden. Dan moeten ze het lijk zien weg te werken en het komt goed uit dat Helen in het ziekenhuis werkt. Alles lijkt in de doofpot gestopt te kunnen worden als een van de overvallers merkt dat Helens man achter het hele verhaal zit en eigenlijk van plan was zijn vrouw te laten doden. Als dat mislukt doet hij nog zelf een poging om haar in Engeland van een hoge krijtrots af te duwen. Maar ook daar weet Helen wel raad mee. Werner verdwijnt al even onzichtbaar in de vuilverbranding als zijn handlanger Brian.

Motieven

Het geheim

Zowel de eerste moord op Brian als de tweede op worden strikt geheim gehouden. Bij de tweede moet je je als lezer afvragen of niet Ralf (die de Mercedes wegbrengt) en Sara (die haar moeder geholpen zou kunnen hebben) op de hoogte zijn van de misdaad.

Moord

Helen schiet Brian neer. Ze doet het niet met voorbedachte rade en het is dus eigenlijk meer een geval van doodslag dan van moord. Als ze vervolgens hetzelfde doet met Werner en het lichaam ook op die geraffineerde wijze laat verdwijnen, is er natuurlijk wel sprake van een moord, want nu is het een geval van voorbedachten rade.

Overspel

Helen heeft wel erg veel compassie voor Lex, een collega, maar ze gaat niet echt over tot overspel. Dat lijkt Werner overigens wel te doen met de moeder van de gedode crimineel Brian, Emily. Ralf is er namelijk getuige van dat ze 's avonds alleen in de horecagelegenheid van Werner zitten.

Ouder-kindrelatie

Helen heeft het moeilijk met de houding van de drie opgroeiende pubers uit haar gezin. Ze zijn dertien, vijftien en zeventien jaar oud. Ze gaan steeds meer hun eigen weg en weigeren naar hun ouders te luisteren. Die hebben bovendien veel tijd voor zichzelf nodig en dan krijg je dat soort problemen. Ook de moeder van Ralf probeert grip te krijgen op haar luie en criminele zoon. Ze hebben echter wel zorg voor hun zoon en ze probeert hem, ondanks alles, wel te helpen.

Misdaad

Brian en Ralf beramen een overval op het huis van Werner en Helen. Achteraf blijkt het allemaal een opzetje van Werner te zijn geweest. Bij de overval gaat er iets mis en Helen schiet Brian neer. Het volgende probleem is hoe ze van het lijk moeten afkomen. Dat is wel origineel en horrorachtig.Maar het blijft natuurlijk wel misdadig.

Drugswereld

Brian is verslaafd en maakt schulden bij Micky. Als hij verdwijnt moet Ralf het geld ophoesten dat Brian schuldig was. Eigenlijk wel een vreemde zaak. Brian blijkt overigens de coke nog thuis te hebben verborgen.

Motto

Het motto is afkomstig van een Beatlesong "Here comes the sun"

"Little darling, I feel that ice is slowly melting.
Littler darling, it seems like years since it's been clear.
Here comes the sun, here comes the sus
and I say it's all right. "

Het motto verwijst naar de situatie waarin Helen Möhring al een aantal jaar verkeerde. Haar huwelijk met Werner was niet meer zoals ze dat wenste. Hij had nauwelijks meer aandacht voor haar (het ijs uit het motto) . Nu ze een eind aan de relatie heeft gemaakt (nogal bruut eigenlijk) begint de zon weer voor haar te schijnen. (Eerste brief: ze kan weer genieten van de najaarszon)

Trivia

Alle thrillers verschenen tot nu toe bij uitgeverij Ambo/Anthos. Deze laatste nieuwe verschijnt bij uitgeverij Prometheus. Esther Verhoef daarover in een verklaring: ‘Mijn werk wordt nu bijna tien jaar naar beider volle tevredenheid door Ambo|Anthos uitgegeven. Onze samenwerking is plezierig en goed, maar na zo’n lange tijd ook wel wat veilig. De wisselwerking tussen schrijver en uitgeverij is heel intens, en bepalend voor mijn visie op mijn werk en het vak. Ik merkte dat ik het na zo’n lange, intensieve periode nodig had om eens een andere chemie te ervaren.’

Titelverklaring

"Lieve Mama" verwijst naar de aanhef van de vier brieven die Helen Möhring aan haar ( acht jaar daarvoor overleden) moeder schrijft. Ze legt daarin verantwoording af van wat ze gedaan heeft met het lichaam van Brian en dat van Werner.
Ook geeft ze toe dat haar moeder gelijk heeft gekregen wat betreft haar partnerkeuze voor Werner. De thriller heeft deze brieven in een vrouwenhandschrift afgedrukt. Het verhaal begint en eindigt ermee.

De titel komt indirect terug in een song van 2pac, ("Dear Mama") waarin een puberjongen verklaart dat hij zich niet aan de regels van thuis heeft gehouden, maar dat hij zijn moeder weet te waarderen.
 I finally understand for a woman it ain't easy trying to raise a man
You always was committed, poor single mother on welfare
Tell me how you did it, there's no way I can pay you back
But the plan is to show you that I understand
You are appreciated

Zie voor de volledige songtekst 
http://www.songteksten.nl/songteksten/390/2pac/dear-mama.htm
Wanneer Ralf naar Frankrijk rijdt, heeft hij dit liedje op staan in de auto.
Zijn situatie komt overeen met de tekst van 2Pac.

Structuur & perspectief

De thriller begint met een brief "Lieve Mama". Dat is eigenlijk  een proloog met een spanningwekkende functie: er is namelijk iets vreselijks gebeurd, maar de lezer weet natuurlijk nog niet wat.  Daarna komt de mededeling Drie weken eerder en komen er enkele delen die aangeduid worden met namen van de dagen van de week.
Het eerste deel  begint met Vrijdag en het laatste eindigt op een Maandag ruim een week later.
Deze 11 delen worden onderverdeeld in (soms heel kleine) hoofdstukken, waarbij het perspectief steeds wisselt van Helen Möhring naar Ralf Venema en omgekeerd. In totaal gebeurt dat 174 keer. Het zijn dus soms heel korte hoofdstukken en veel van die wisselingen hebben te maken met de methodiek van het produceren van cliffhangers. Je laat de ene verteller iets meemaken, maar je vertelt niet precies wat en de andere verteller gaat op iets anders door. Dat wekt nu eenmaal spanning op.  Na de hoofdstukken van de dagen volgt er nog een hoofdstuk waarin wordt gesuggereerd wat er met Werner is gebeurd. Tenslotte is er nog een laatste "Lieve Mama-brief", waarin Helen verantwoording aflegt tegenover haar overleden moeder. Deze brief is een half jaar geschreven nadat Brian verdwenen is: dat moet dus  april in het jaar erna zijn.

Helen en Ralf zijn beiden personale vertellers in de o.v.t , maar een personale verteller is in principe een onbetrouwbare verteller, dus  je weet als lezer helemaal niet zeker of alles wel zo is als door de vertellers wordt voorgespiegeld.
In de vier brieven is Helen een ik-verteller in de o.t.t. 

Decor

Het decor in het grootste deel van de thriller is de wijk waarin het huis van Werner en Helen staat: daar vindt de overval plaats, de moord en alles wat daaruit voortkomt . De villa heet "De Wildenbergh" maar er wordt verder geen plaatsaanduiding gegeven. In het laatste deel begeven de hoofdrolspelers zich naar Zuid-Engeland, waar de apotheose moet plaatsvinden. Werner wil daar bij The Seven Sisters zijn vrouw van een hoge krijtrots duwen, maar Ralf en Sara voorkomen dat. Vervolgens rijdt Ralf nog in de Mercedes van Werner naar een vakantiehuisje Frankrijk  om iedereen om een dwaalspoor te brengen.

Ook wat de tijd betreft doen de vertellers  weinig concrete mededelingen: je kunt opmaken uit de tekst dat het najaar is, nog specifieker dat het oktober is en de vertelde tijd  moet dan 11 dagen in de maand oktober zijn. Maar je kunt niet te weten komen in welk jaar dat is. Wel is het een actueel verhaal in verband met alle tekstgegevens over social media. 
De laatste brief is geschreven in april van het jaar nadat Brianen Werner zijn omgebracht.

Stijl

Vlotte stijl met realistische dialogen. Maar ook weer niet te eenvoudig en in te kinderlijke stijl. Ze gebruikt niet al te veel metaforen en die zijn overigens vrij duidelijk en niet-gezocht.  In deze thriller maakt ze wel veelvuldig gebruik van het stijlmiddel van de cliffhanger.

Esther Verhoef  verblijft in Nederland in de eredivisie van de thrillerschrijfsters, maar het is er eenzaam aan de top. (Lineke Dijkzeul) Heel veel vrouwelijke thrillerschrijfster spelen maar in de Jupiler  League ( Simone van der Vlugt, Marion Pauw) om niet over amateurniveau te spreken (Suzanne Vermeer, Linda van Rijn). Maar e ris ook nog zoiets als de Champions League en daarin spelen onze topclubs al jaren geen rol meer.
Dit boek  steekt wel boven het maaiveld uit, ook qua stijl.

Slotzin

Aan de andere kant zal ik nooit weten of zij en Werner partners in crime zijn geweest en of zij al wist dat Werner mij nogal drastisch uit zijn leven wilde verwijderen. Misschien ga ik het alsnog doen: ga ik Ria en Emily opbiechten wat ik heb gedaan. Niet nu, maar in de toekomst. Later, als mijn kinderen me niet meer nodig hebben.

Beoordeling

Lieve Mama is zonder meer een spannende thriller waarbij Esther Verhoef erin slaagt om de lezer enkele keren op het verkeerde been te zetten.
Wanneer je als vwo-leerling een thriller op je lijst mag zetten (en waarom ziou dat niet mogen?) dan is een één van de thrillers van Verhoef geen slecht keus. Ze steekt echt boven het Nederlandse maaiveld uit. Haar taalgebruik is helder en zeker niet kinderlijk; het plot is spannend en verrassend. het tempo is moordend.
Havo-leerlingen zullen zeker in staat zijn het verhaal goed te volgen en leesgrage mavo-leerlingen kunnen het ook zeker goed volgen. Maar het boek is wel meer dan 300 bladzijden, weliswaar met een prettige bladspiegel.  
Ook voor de komende zomervakantie is het boek  een pageturner aan het strand of langs het zwembad. 

Recensies

"De wending die het verhaal nam zag ik al even aankomen, dat is jammer, want ik mag graag op het verkeerde spoor gezet worden bij literaire thrillers. Maar echt erg is dat niet, want Verhoef schrijft zo meeslepend dat ik desondanks op het puntje van mijn stoel zat tijdens het hele boek. De uiteindelijke finale vond ik wat abrupt en een beetje te makkelijk. Maar dat wil niet zeggen dat Lieve Mama niet de moeite waard is. Het blijft een zeer goede literaire thriller en zorgt sowieso voor een aantal uur bloedstollend leesplezier." http://www.mirandaleest.n...r-verhoef/

"Diverse lezersreacties van teleurstellend tot lofprijzend." http://www.vrouwenthrille...9044628791

"Verhoef schrijft vaardig; wat betreft karakterontwikkeling en spanningsopbouw stijgt ze uit boven de middelmaat. Maar ambitieus zijn haar boeken allerminst. Ook bij haar nieuwe uitgeverij kiest ze voor het beproefde recept en biedt ze haar lezeressen volop identificatiemomenten. De schuimlaag op de cappuccino wordt beschreven, in de koffie gaan zoetjes, een puberdochter wil een tatoeage, de kinderen zijn te lui om te fietsen, enzovoorts. Echt ergerniswekkend zijn de gemeenplaatsen waar Lieve mama in grossiert. Wat te denken van aforismen als: ‘Leven in een huis vol pubers was als een wandeling door een mijnenveld.’ Of: ‘De dood discrimineerde niet. Niet op leeftijd, niet op geslacht of ras. Mooie, lelijke, dikke en dunne mensen: het maakte de dood niets uit. Hij pakte wat hij wilde, at random.’ Zouden de liefhebbers van Verhoef niet net iets meer uitgedaagd willen worden? Hopelijk kiest zij nog eens voor een uitgever die haar prikkelt om de conventies van de oestrogeenthriller los te laten." http://www.nrclux.nl/liev...t/1361512/

"Vooral lezersreacties onder wie: Dwaas verhaal, dat bol staat van de onlogica. Zeer eenvoudig taalgebruik, het lijkt wel voor young adults geschreven. Weinig verdieping in de karakters, schaarse achtergrondinfo, veel toevalligheden. Ondanks de wending aan het einde een teleurstellend vlakke en doorzichtige thriller, die het niet haalt bij 'De kraamhulp'. " http://www.hebban.nl/boek...er-verhoef

"Na het vorige boek "De Kraamhulp" waren mijn verwachtingen best hooggespannen. "De Kraamhulp" had mijn echt van de sokken geblazen en vond ik erg goed. "Lieve mama" vind ik duidelijk minder. Aan het eind waren er wat mij betreft nog teveel losse draadjes en leek het ook een beetje afgeraffeld. De laatste gebeurtenissen worden in zeer korte hoofdstukken afgewerkt. Jammer. Ik zou het ook bijna meer een Young Adult willen noemen. De manier waarop de dode wordt weggewerkt is te gruwelijk voor een YA. Maar de sfeer van de rest van het boek zou het prima doen bij die doelgroep. Er wordt ook aardig wat geschreven over onderwerpen die jongeren interesseren. De schrijfstijl is toegankelijk. Ik heb me wel vermaakt met het lezen van dit boek, maar ik vind het geen hoogvlieger. Esther Verhoef heeft betere geschreven.." http://thrillerlezers.blo...rhoef.html