Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2022
- 192 pagina's
- Uitgeverij: Atlas/Contact
Flaptekst
'Kerozine’ van Adeline Dieudonné speelt zich af rond een benzinestation langs de snelweg op een zwoele zomeravond, ergens in de Ardennen. Ze zijn er met zijn vijftienen in het harde tl-licht, als je het paard en het lijk in de kofferbak van de grote zwarte Hummer meetelt. Zo is er Juliette, de caissière, en haar collega Sébastien, die met Mauricio is getrouwd. En Alika, een Filipijnse nanny, Chelly, een lerares paaldansen, Joseph, die handelsreiziger is in roofmijten... Het is 23.12 uur. Over een minuut zal alles veranderen. Dan wordt ieder van hen de held van zijn eigen verhaal, en soms lopen hun verhalen door elkaar. Een mozaïekroman die je doet lachen en huilen, of je doet huilen van het lachen om de absurditeit van het leven.
Eerste zin
23.12 uur. Een benzinestation langs de snelweg, op een zomernacht. Als je het paard meetelt maar niet het lijk, zijn er op dit moment veertien aanwezigen. Iemand roept: ‘Mevrouw!’ Een oud besje slaat een been over de vangrail en mompelt voor zich uit: ‘Sorry, liefje.’ De vrouw die heeft geroepen, heet JulianneSamenvatting
Om 23.12 uur bevinden zich in de troosteloze setting van een benzinestation in de Ardennen een lijk en welgeteld veertien personages, waaronder een paard. Aan het einde van het boek, amper twee minuten en zo’n honderdtachtig bladzijden later, is hun aantal geslonken tot elf, het lijk niet meegerekend.
Daartussendoor komen verhalen van een aantal ik-vertellers en zij-vertellers die soms aan elkaar raken en soms ook niet. Daardoor ontstaat eigenlijk geen roman, maar een bizarre bundel losse verhalen. De namen van de verteller staan boven de verhalen.
Chelly (zij-verteller) is een sexy influencer die de kost verdient als lerares paaldansen, en helpt haar echtgenoot Nicolaas om zeep omdat ze zijn gezeur beu is en gaat vervolgens vrolijk door met foto’s posten op Instagram. Ze gooit zijn lijk in de achterbak van haar Hummer en rijdt weg. Ze stopt onderweg bij een benzinestation.
Victoire (zij-verteller) is mannequin met een onoverkomelijke hekel aan dolfijnen droomt ervan een griendenjacht bij te wonen op de Faeroër-eilanden. Hoe de hekel aan dolfijnen is ontstaan, vertelt ze later in een tweede verhaal, waarin ze uit de doeken doet hoe ze als jong meisje bij een fotoshoot aangerand is door een mannetjesdolfijn
Loïc,(35, ik-verteller) wegenwachter, wisselt versiertrucs en sterke verhalen uit op een internetforum en ziet zijn natste dromen op een parkeerplaats in vervulling gaan. Hij wil nachtdienst doen en vrouwen opgeilen door hun wat vragen te stellen. Hij ontmoet bij het benzinestation een vrouw met een Hummer die hem wil neuken. Van een afstandje kijkt een oude vrouw toe naar het copulerende stel.
Alika, (zij-verteller) Filipijnse oppas, wordt geknot door haar baas en ze zit bij het benzinestation, omdat ze door haar baas uitgeleend is aan vrienden. Ze wordt als een stuk huisraad beschouwd. Haar eigen kinderen ziet ze niet, die wonen aan de andere kant van de wereld.
Sébastien gaat met zijn homovriend Marciano (de hij-verteller) op bezoek bij Juliette. Hij werkt met haar bij een benzinestation. In de woonkamer van zijn collega zit op de bank een groot varken, dat door Juliette wordt vertroeteld. De avond wordt gevuld met het roken van veel joints.
Olivier ( de hij-verteller) haalt met zijn vriendin Julie zijn oude oma Monica op in een eenzaam en verouderd huisje in een bos. Hij moet haar naar een verzorgingstehuis brengen, want haar huisje wordt gesloopt. Hij stopt onderweg bij een benzinestation. Monica ziet daar later de seks bedrijvende wegenwachter en Chelly.
Red Apple (paard= ik-verteller) is een springpaard dat door een man wordt gekocht voor zijn dochter Avril. Maar als ze erop rijdt wordt ze er af geworpen en sterft. Het paard wordt verwaarloosd en meegenomen door een vrouw Saveria die hem kneedt en opleidt tot een prijswinnend paard. Later komt de vader van Avril wraak nemen, maar het paard herstelt van de aanslag.
Julie (ik-verteller) vertelt dat ze nog nooit klaargekomen is bij haar man Olivier. Toen ze hem leerde kennen moest ze van zijn vader en moeder die gynaecoloog waren, allemaal proeven ondergaan. Olivier bleek later ook een man die heel erg op de puntjes was. Hij vrijde met haar van 7.00- 7.08 uur. Klaarkomen deed ze niet. In haar grote verlangen (en wraak) ging ze op een dag naar een garage waar ze zich liet nemen door vier, smerige automonteurs. De volgende morgen vrijt ze weer met Olivier. Het duurt tot 07.04 uur, tot ze klaarkomt, omdat ze aan de vier vieze mannen en mogelijke geslachtsziekten denkt.
Julianne (40, zij-verteller) praat bij het benzinestation met Alika. Ze vertelt over een heftige gebeurtenis twee jaar geleden waarbij criminelen haar buren hadden doodgeschoten. Zij had zichzelf verstopt in een kast. Na afloop was ze naar de stad gevlucht. De politie had haar naar der crisisopvang gestuurd.
Monica (zij-verteller) is ook op het benzinestation en zij vertelt over een ongewenste zwangerschap die ze had willen onderbreken, maar de arts had opzettelijk te laat ingegrepen. Ze had het kind moeten afstaan. Het huurbusje met Olivier en Julie rijdt weg van het parkeerterrein zonder haar.
Joseph (ik-verteller, handelaar in roofmijten) zegt dat hij nooit een erectiestoornis heeft gehad. Nu ontmoet hij Chelly bij het benzinestation en ze vraagt aan hem of hij wil neuken. In de achterbak van de Hummer ligt het lijk van Nicolas, maar Chelly zegt dat het haar dode hond is. Dan kan Joseph geen stijve meer krijgen. Chelly rijdt weg.
Antoine (ik-verteller) vertelt een vreemd verhaal over een dode wolf en een spirituele boodschap om het paard Red Apple te doden. Hij steelt het paard uit de paardentrailer en laadt het over in zijn kleinere auto.
Gigi (ik-verteller) vertelt over 'snollie', een vieze man die op een kasteel woont en haar verteld heeft dat hij kanker heeft. Ze rijdt in haar Porsche 911 met hem weg, eerst naar het graf van zijn moeder om te vertellen dat hij kanker heeft. Ze brengt hem ook naar het casino. Gigi moet steeds kotsen en gaat alleen naar het strand. Snollie keert niet terug.
Einde
Om 23.14 eindigt het verhaal, ook voor Monica. Hoewel het niet expliciet wordt verteld, lijkt het erop alsof Monica (die daar in haar eentje op het parkeerterrein zit) voor de Hummer van de wegrijdende Hummer springt.
(Je kunt het uit de tekst opmaken, omdat in de beginzin over 'een lijk' wordt gesproken en in de slotzin over 'lijken'.)
Personages
Algemene opmerking
De verhalen zijn zo kort dat er geen karakterontwikkeling van de personages plaatsvindt. Hieronder worden kenmerken genoemd van de diverse vertellende personages - Chelly : influencer die een hekel krijgt aan haar altijd zeurende man Nicolas en hem daarom vermoordt. Ze gaat daarna rustig verder met het posten van foto's en met het neuken van mannen bij het benzinestation. - Victoire: fotomodel dat een hekel heeft aan dolfijnen daardoor ook aan elke vorm van water, wat in het tweede deel van het verhaal wordt uitgelegd naar aanleiding van een voorval bij een fotoshoot toen ze twaalf jaar was. - Loïc: (35, wegenwachter) die er een hobby van heeft gemaakt met vrouwen 's nachts seks te hebben als ze pech hebben en de foto's daarvan op een forum te plaatsen. Hij kan zijn favoriete rol bij Chelly niet kwijt: ze is te dominant. - Alika: een Filipijns slavinnetje van westerse mensen. Ze is onderdanig en bang dat ze iets verkeerd doet. Er wordt ook gesuggereerd, dat ze seks heeft met haar baas, 'want ze mag niet zwanger worden'. - Julie, die in een schoonheidssalon werkt en een relatie krijgt met de steriele Olivier die haar nooit een orgasme kan bezorgen, neemt wraak op dit leven door met vier smerige mannen achter elkaar seks te hebben, her risico van een SOA te nemen en daarna wel een keer klaarkomt binnen vier minuten zelfs - Olivier (de gynaecoloog) die zijn oma uit haar boshuisje ophaalt en zonder mededogen haar zal afleveren in een verzorgingstehuis - Monica die een gedwongen zwangerschap in haar jonge leven heeft, geen abortus kon krijgen en haar kind bij een ander zag opgroeien, neemt de loop van haar leven (en dood) in eigen handen. Ze stort zich voor de Hummer van Chelly. - Joseph, de goedmoedige vader van een overleden kind, die als hij wordt uitgenodigd tot seks met Chelly, geen stijve kan krijgen omdat hij de geur van een lijk in haar Hummer opmerkt - het paard Red Apple die heel wat heeft meegemaakt in zijn leven: de dood van zijn eerste berijdster, de verwaarlozing door haar vader en de glorie bij het springen - Antoine met een vreemd verleden die Rad Apple moet stelen en hem moet laten verdwijnen in een ravijn - Gigi die een moeizaam leven heeft met Snollie die beweert dat hij een terminale kanker heeft en door hem aan haar lot wordt overgelaten. Ze kotst op het parkeerterrein. - Juliette, de medewerkster van het benzinestation die met een vriend een varken in huis heeft gehaald en later met twee homovrienden stevig joints rookt - Julianne, die twee jaar geleden een traumatische ervaring heeft gehad, omdat haar buren door criminelen werden vermoord, terwijl zij in de kledingkast verborgen zat.
Quotes
"Toen hij begon te klagen, had Chelly zich afgevraagd waarom hij geen ander vak koos, maar daarna kreeg ze door dat Nicolas klagen gewoon leuk vond. Ze had het opgemaakt uit de manier waarop hij over zijn dagen vertelde: hij ging voor het effect, hij loosde zijn wrok met het gelukzalige genot van een baby die zijn luier vult. Hij serveerde Chelly zijn dagelijkse portie zelfingenomen geklaag met een wezelachtige grijns." Bladzijde 16
"Er waren meisjes die me lekker maakten, maar als puntje bij paaltje kwam, niks, nada. Over dat soort geweld heeft niemand het. Mokkels die je opgeilen, maar dan niet willen neuken. Mannen die hun vrouw slaan vind ik hufters. Maar dit is bijna net zo erg. Gelijkspel, bal in het midden." Bladzijde 33
"Voor het restaurant van het benzinestation zit Alika op een plastic bank te wachten tot ze wordt opgehaald. Haar baas en bazin hadden haar tijdens de vakantie aan vrienden uitgeleend. Zelf waren ze voor een romantisch reisje naar een tropisch eiland vertrokken." Bladzijde 42
"En ik realiseerde me dat ik sinds ik met Olivier was getrouwd, alleen seks had tussen 7.00 en 7.08 uur. Ik nam aan dat mijn seksleven voor altijd in dat tijdslot klem zou blijven zitten." Bladzijde 118
"Hij deed glijmiddel op, ik dacht chlamydia, hij kwam bij me binnen, ik dacht syfilis, zijn lid slobberde door het zaad van die anderen, ik dacht gonorroe, hij gleed een paar keer heen en weer, ik dacht hepatitis, ik kreeg het warm, ik dacht druiper, mijn vagina spande zich op, ik dacht genitale herpes, de spanning explodeerde, ik dacht hiv, mijn lichaam schokte, ik schreeuwde ik kwam klaar. Het was 7.04" Bladzijde 120
Thematiek
Zin van het (soms absurde) bestaanEigenlijk is Kerozine een verzameling absurde verhalen, maar de kern in de meeste verhalen is toch de zin van het bestaan. De meeste personages leven een vaak tragisch en zelfs traumatisch leven. In de meeste verhalen kiest de schrijfster de kant van de achtergestelde (Alika, Monica) de traumatische ( Juliane, Victoire ) personen. Die hebben het moeilijk opdat ze achtergesteld worden , zoals de Filipijnse hulp Alika, die geknecht wordt door haar baas en zelfs aan vrienden uitgeleend. De oude grootmoeder wordt in een verzorgingstehuis gestopt, maar waarschijnlijk kiest ze voor een andere oplossing op de snelweg. Andere slachtoffers willen wraak nemen voor wat hun is aangedaan. Het mooiste verhaal (want met humor) is m.i. het verhaal van Julie die met een steriele gynaecoloog is getrouwd, maar die hoewel hij haar clitoris toch zou moeten kunnen opzoeken, Julie nog nooit een orgasme heeft laten beleven. Haar wraak is vies, maar zoet en kijk, het helpt. Die absurditeit van het bestaan ligt Adeline Dieudonné blijkbaar goed.
Motieven
Moord
Chelly vermoordt haar man Nicolas en gooit zijn lijk in de achterbak van haar auto Julianne zit verborgen in de kledingkast, als haar buren door criminelen worden vermoord. Victoire wil het liefst een slachtpartij onder de dolfijnen meemaken, als wraak voor wat die dieren haar in d'r jeugd tijdens een fotoshoot hebben aangedaan.
Mensenhandel
De Filipijnse Alika is niet minder dan een slaafje in het westerse gezin. Ze wordt uitgeleend aan een bevriend stel. Schrijnend zijn de situaties die haar verboden worden.
Zelfmoord
Het is zeer waarschijnlijk dat Monica voor de Hummer springt, omdat ze niet in een verzorgingstehuis wil worden opgeborgen.
Wraak
Er lopen diverse personages rond met wraakgedachten: Chelly op Nicolas, Victoire op dolfijnen, de vader van Avril op Red Apple, Julie vanwege haar miserabele seksleven met Olivier, Antoine die Red Apple moet doden..
Seks
Seks speelt een grote rol in deze verhalen. Het gaat over wel of niet neuken met elkaar: Chelly en wegenwachter Loïc, Chelly met Joseph, Julie met de vier automonteurs en met haar steriele echtgenote die er 8 minuten over doet om seks met haar te hebben, Alika die niet zwanger mag worden, waarmee wordt gesuggereerd dat de heer des huizes ook bij haar zijn gang gaat.
Opdracht
Voor Cécile, mijn moeder
Titelverklaring
In een interview in een Franstalige krant schrijft Adeline zelf over de keuze van haar titel: (in het Frans verscheen de roman al een jaar eerder)
Het idee voor de titel kwam bij mij aan het einde van het schrijfproces en ik was op zoek naar iets dat op het lexicale gebied van het tankstation lag, fossiele brandstoffen. Ik had even nagedacht over Fossielen, omdat het deze dubbele betekenis had in relatie tot het karakter van Monica en de bejaarden: wat doen we met de bejaarden aan het einde van hun leven? Kerozene, ik vind het een mooi woord, grafisch ziet het er ook goed uit. En dan was er nog dit idee van het tankstation dat naar het beeld van onze beschaving staat. We weten dat we aan het einde komen, we meten in ieder geval de absurditeit van onze manier van werken. En toch zijn we nog steeds afhankelijk van fossiele brandstoffen. De personages komen samen in dit tankstation en het is dankzij haar dat ze hun reis zullen voortzetten. We weten dat het het einde is, we weten dat het op de een of andere manier gaat ontploffen en we moeten echt verder, maar we kunnen het niet, het is een soort onmacht... Al deze thema's lopen door het boek!
En dan hou ik van benzinestations, er is iets magisch aan deze sfeer. Daar, met het bos om ons heen, voelen we dat het een soort bastion van de mensheid is die alles wil beheersen, alles wil cementeren. Er is niet veel nodig voor de natuur om de overhand te krijgen of voor het tankstation om het bos in brand te steken, er is dit soort confrontatie, van dualiteit die interessant is.
Structuur & perspectief
Tussen de eerste zin en de slotzin zitten in principe twee minuten. Maar die worden ondergebracht in veertien verhalen met steeds een andere verteller die boven het verhaal wordt aangegeven. Die twee minuten worden verteld in 180 bladzijden, waarbij sommige verhalen op zichzelf staan, zoals ook passanten bij een benzinestation in wezen zijn. Andere verhalen hebben weer een duidelijk verband met elkaar.
Er zijn ik-vertellers en personale vertellers. Sommige verhalen hebben feitelijk niets met het gebeuren bij het benzinestation te maken, maar vertellen over episodes uit het leven van de vertellers die aan hun bezoek aan het benzinestation vooraf gaan. Bij toeval komen alle vertellers terecht op het parkeerterrein van het benzinestation in de Ardennen op een zwoele zomeravond.
In enkele recensies maar ook naar de mening van de schrijfster zelf wordt deze bijzondere structuur een 'mozaïekroman' genoemd.
Decor
Het decor is het parkeerterrein van een benzinestation in een zwoele zomernacht in de Belgische Ardennen. Daar komen uiteindelijk alle personages op deze;fde plek samen. Vrijwel alle personages wonen (dicht) in de buurt van het benzinestation.
Over het jaar van handeling wordt niet gesproken, maar uit de verhalen blijkt dat het actuele gebeurtenissen zijn, neem bijvoorbeeld het leven van de influencer Chelly met haar talloze volgers op Instagram.
Stijl
Adeline Dieudonné heeft een aparte stijl. Er is sprake van een zwartgallige kijk op de wereld met de daarbij behorende zwarte humor. Dat lijkt dus zwaarmoedig, maar er zijn juist verhalen bij die de lachlust opwekken.
Heel expliciet beschrijft Dieudonné diverse sekspassages.
Heel bijzonder is het taalgebruik van Dieudonné in haar metaforen. Die zijn uniek.
- (blz. 13: "Ze had de deur van haar kleine huis in een buitenwijk opengeduwd met het gevoel dat ze zich in de muil begaf van een slap monster met een grafkelderachtige adem.")
- (blz. 17: "Bij Nicolas in de keuken rondhangen vond ze even verleidelijk van een onderonsje met een rottend zeehondenkadaver.")
- (blz. 60: "Maar voorlopig wilde het allemaal niet lukken en Mauricio voelde zich zo nutteloos als een dildo in de hand van de paus.")
- (blz. 102: "Ik voelde me als een Bretonse spaniël die een aai tussen de oren kreeg.")
- (blz. 114: "Het verdriet groeide in mij als schimmel in een oude pot bolognesesaus die in de koelkast is vergeten.")
- (blz. 125: "Met Thierry, Best een smerige scharrel was dat. Misschien wisten haar haarpunten het nog. Ze voelde zich net als een gebruikte zakdoek toen hij vertrok. Of een sok. Zo een waarin pubers zich aftrekken.")
- (blz. 173: En Snollie was er een paar keer in geslaagd met te laten klaarkomen. Het zal geen fraaie aanblik zijn geweest. Zijn vette heupen tegen mijn brede, lillende puddingbillen. Het zag er waarschijnlijk uit als een obese teckel die een zieke beer een beurt geeft.")
Slotzin
Een benzinestation langs de snelweg. Een zomervond. Als je de lijken nog steeds niet meetelt, maar wel het paard, zijn er op dit moment nog maar elf aanwezigen. Anderen zullen aankomen. Ze sullen stuk voor stuk weer vertrekken. Hier ben je alleen op doorreis.Beoordeling
Uit een dagbladrecensie bij het verschijnen van de Franstalige versie haal ik de volgende beoordeling: "Kérozine' is een lappendeken van burleske portretten, hilarisch als een komedie, donker als een tragedie en fel als een pamflet. Het is een apocalyptische verhalenroman op de dunne grens tussen onschuld en verdorvenheid, horror en zwarte humor. De schrijfster balanceert eens te meer op het slappe koord tussen realisme en surrealisme, geloofwaardigheid en overdrijving, en het is duidelijk te merken dat ze zich daarbij kostelijk heeft geamuseerd.
Ja, dat is eigenlijk precies wat ik ook over dit vreemde boek kan zeggen. De verhalen zouden op zich niet misstaan in een korte-verhalenbundel. Ik vind Kerozine daarom geen roman, hoewel er personages zijn die in enkele verhalen een rol spelen.
Als roman vind ik het boek dus minder geslaagd, maar de stijl van Adeline Dieudonné vergoedt veel. Ze is expliciet hard in haar woordgebruik en ze heeft fraaie metaforen onder woorden gebracht. Het verhaal waarmee ik me het meest mee vermaakt heb, is "Julie." met haar sekswraakavontuur.
Of het boek geschikt is voor scholieren, daar heb ik mijn twijfels over. Mag het eventueel voor de Franse literatuurlijst worden gelezen? Adeline is immers een Fransatlige Belgische schrijfster.
Recensies
"Het is twaalf over elf ’s avonds, het is zomer, en waar bevinden wij ons? Aan een ‘benzinestation langs de snelweg’. Zijn er nog mensen in de buurt? Jazeker. ‘Als je het paard meetelt maar niet het lijk, zijn er op dit moment veertien aanwezigen.’ Zie daar de setting van de tweede roman van de Franstalige, in Brussel woonachtige schrijfster, actrice en stand-upcomedian Adeline Dieudonné, geboren in 1982. Wie zonet echter bij het woord stand-upcomedian is opgeveerd terwijl hij handenwrijvend uitriep: ‘Joepie, dat wordt lachen geblazen!’, gaat beter meteen weer zitten, want het boek is wHet is twaalf over elf ’s avonds, het is zomer, en waar bevinden wij ons? Aan een ‘benzinestation langs de snelweg’. Zijn er nog mensen in de buurt? Jazeker. ‘Als je het paard meetelt maar niet het lijk, zijn er op dit moment veertien aanwezigen.’ Zie daar de setting van de tweede roman van de Franstalige, in Brussel woonachtige schrijfster, actrice en stand-upcomedian Adeline Dieudonné, geboren in 1982. Wie zonet echter bij het woord stand-upcomedian is opgeveerd terwijl hij handenwrijvend uitriep: ‘Joepie, dat wordt lachen geblazen!’, gaat beter meteen weer zitten, want het boek is wHet is twaalf over elf ’s avonds, het is zomer, en waar bevinden wij ons? Aan een ‘benzinestation langs de snelweg’. Zijn er nog mensen in de buurt? Jazeker. ‘Als je het paard meetelt maar niet het lijk, zijn er op dit moment veertien aanwezigen.’ Zie daar de setting van de tweede roman van de Franstalige, in Brussel woonachtige schrijfster, actrice en stand-upcomedian Adeline Dieudonné, geboren in 1982. Wie zonet echter bij het woord stand-upcomedian is opgeveerd terwijl hij handenwrijvend uitriep: ‘Joepie, dat wordt lachen geblazen!’, gaat beter meteen weer zitten, want het boek is waarlijk om te huilen zo slecht. Dat komt, ondanks de hierboven geschetste zeer aantrekkelijke plaats van handeling, omdat Adeline Dieudonné, wier debuut 'Het echte leven" met prijzen overladen is, schrijft als een bijzonder matig getalenteerde puber die in haar vrije tijd opstelletjes bij elkaar pent die gezien de zeer choquant bedoelde inhoud en teneur ervan nooit in handen van haar ouders of de leraars mogen vallen." https://klara.be/christop...e?view=app
"Een overzicht van de commentaren van een leesclub. Er zijn commentaren waarin het boek vernietigend slecht wordt beoordeeld en anderen die aangeven dat het gegeven erg origineel is." https://thisishowweread.b.../kerosine/
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.
Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren.
Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..
Ik heb tot nu ( 1 maart 2025) 1513 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen.
Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.
Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com.
Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn.
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.
REACTIES
1 seconde geleden