Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2013
- 208 pagina's
- Uitgeverij: Cossee
Flaptekst
Maarten Rietgans streeft naar het allerhoogste. Hij moet meer presteren dan zijn omgeving, anders gaat hij, de meest schuchtere mens van Zeeland, ten onder.
Na het overlijden van zijn moeder ontvlucht hij het Zeeuwse platteland. Hij meldt zich als leerling-verpleegkundige bij een Rotterdams ziekenhuis, en slaagt daar glansrijk – maar neemt dan ontslag omdat hij zich niet geliefd voelt bij zijn collega’s en bij elke vorm van erkenning vlucht. Of hij nu als bankbediende, fotograaf, buschauffeur of meteropnemer werkt. Zijn vader, een kleine landbouwer, begrijpt er niets van. ‘Jongen, jongen, jongen, jongen.’ Waarom houdt Maarten nooit iets vol?
In de liefde gaat het hem al niet beter af. Hoewel hij wekelijks reacties krijgt op zijn veelvuldig geplaatste contactadvertenties, keurt hij het overgrote deel van de vrouwen bij voorbaat af – een enkele spelfout kan al fataal zijn voor een toekomstige ontmoeting.
Zijn zoektocht naar werk, een vrouw, een groots en meeslepend leven én een rustig bestaan is afwisselend ontroerend, aandoenlijk en komisch. Net als vader Rietgans schudde wij het hoofd: ‘Jongen, jongen, jongen, jongen.’ Maar als geboeide lezers, altijd met een glimlach.
Eerste zin
Jonge man. 24 jaar, lang slank, beschouwend van aard, werkzaam in de gezondheidszorg, zoekt lieve vriendin om samen het leven mooier en waardevoller te maken. Brieven onder nummer 3831 van dit blad.Samenvatting
Maarten Rietgans woont met zijn vader Jan en zijn moeder in een klein Zeeuws plaatsje Zevenkoten. Dat ligt niet ver van Vlissingen. Zijn vader is boer (teelt o.a. koren en uien), maar de jonge Maarten werkt op de Boerenleenbank in Goes. Hij is uiterst consciëntieus, maar wil zijn leven toch een andere wending geven. Na de plotselinge en voortijdige dood van zijn moeder (een hartaderbreuk) vlucht hij weg uit Zeeland en vertrekt naar Rotterdam om daar als leerling-verpleegkundige te gaan studeren. In zijn vak is hij weer goed en hij probeert tijdens zijn stage de beste resultaten te halen. Een van de problemen waarmee Maarten Rietgans te maken heeft, is zijn grote verlegenheid in gezelschap van vrouwen. Hij heeft tijdens een nachtdienst de aantrekkelijke Maaike voor het “grijpen”, maar hij durft niets met haar te beginnen. Hij is erg onzeker in de omgang met vrouwen. Daarom zegt hij op een bepaald moment ook zijn baan in de zorg weer op. Hij heeft dan wel een vriendschap (je kunt het namelijk geen liefde noemen) met Aagje gesloten. Ze gaan zelfs bij elkaar wonen, maar er is geen sprake van lust en liefde. Zij geeft wel om hem. Zo kan ze echter niet doorleven en op een bepaald moment stelt ze hem een ultimatum: voor 1 oktober moet hij aangeven of hij met haar wil trouwen, want ze wil namelijk trouwen. Hij maakt geen keuze en daardoor verliest hij de vrouw die speciaal voor hem van Rotterdam naar Vlissingen verhuisde omdat ze dacht dat hij zich daar gelukkiger zou voelen. Ze werkte bij een advocatenkantoor, maar gaf zelfs haar baan voor hem op. Maarten is haar natuurlijk niet waard. Zijn vader Jan ziet hem graag getrouwd en moedigt hem steeds aan. In dagboekaantekeningen schrijft hij zijn gevoelens voor haar van zich af.
Een grote hobby van Maarten is fotograferen, en ook daarin wil hij perfectionisme nastreven. Dat is een ander karaktertrekje in zijn leven. Naast zijn verlegenheid wil hij de mooiste foto’s maken die je je kunt voorstellen. Dan maak je je het voor je zelf natuurlijk wel erg lastig. Maarten houdt dus een dagboek bij. Er komt een tweede vrouw in zijn leven, Mathilde. Ze is jonger dan hij, maar ze regelt alles voor hem en hij voelt zich daardoor een kind bij haar in de klas. Ze hebben seks met elkaar, maar hij vindt het toch maar een heel gedoe. Na ongeveer twee jaar besluit hij een einde aan die relatie te maken. Zijn vader vindt dat hij echt aan een vrouw moet zien te komen.
Hij gaat werken in een verpleegtehuis, waar tot die tijd veel mensen sterven. Hij wil een andere filosofie toepassen en reorganiseert de afdeling. Het gaat veel beter, maar na twee jaar is de uitdaging bij hem weg, luisteren de meisjes van de verpleegafdeling veel minder goed naar hem en daarom neemt hij ontslag. Intussen heeft hij zelf ook regelmatig hartproblemen. Zijn hart slaat op hol en dan moet hij naar een ziekenhuis om stroomstootjes te krijgen.
Wanneer hij nog een dag gewerkt heeft in een ziekenhuis met psychiatrische patiënten, neemt hij ook daar ontslag en loopt hij enkele maanden in de ziekenwet. Een keer per week reist hij naar Brussel om in de trein tot rust te komen, daar een koffie en wat wijn te drinken en dan weer naar huis te gaan. Intussen heeft hij zijn hobby van de fotografie weer opgepakt en hij series van het landleven, van spelende katjes en van zijn vader (bijv. als die een appeltje schilt) Het zijn kunstwerkjes, hij geeft een diavoorstelling voor kennissen en dan richt hij zich op advertentiebureaus die zijn kaarten kunnen kopen. Financieel gaat het een tijdje goed met hem. Hij gaat weer naar Brussel en ontmoet in een café een Franstalige vrouw Magalie die hem uitnodigt mee te gaan naar haar huis. Het is een oude hoer. Maar hij voelt zich erg aangetrokken tot haar. Intussen heeft hij een baantje aangenomen als buschauffeur en hij kan tijdens de eentonige ritten alleen aan haar denken. Hij bezoekt Magalie vaker en ze geeft te kennen dat ze hem wel ziet zitten. Hij wil haar zelfs voorstellen aan zijn vader, maar als hij weer een keer naar Brussel gaat, is ze gewoon verdwenen. Dat gebeurt wel meer bij hoeren, hoort hij. Hij zegt weer op bij het busbedrijf en wordt nu meteropnemer. Zijn fotohobby die floreert, wordt bedreigd door de opkomst van de digitale fotografie. Dat soort fotografie vindt hij maar niets en als de reclamebureaus hem vragen digitale foto’s te sturen, stopt hij met fotograferen.
Hij wordt meteropnemer bij de gemeente en tijdens het meter opnemen van de huizen en bedrijven, krijgt hij allerlei gedachten die hij noteert in schriften. Als hij negentien schriften vol heeft, gaat hij de aantekeningen ordenen en zo ontstaat er een roman. Hij geeft het boek de titel “Een dag om aan de balk te spijkeren,” (een gezegde van zijn vader) Er is een uitgever die het wil uitgeven. Het is best een mooi succesje, hij krijgt goede recensies en kan lezingen voor leesclubs geven, maar daar houdt hij snel mee op als vrouwen persoonlijke vragen over zijn leven gaan stellen.
Hij woont intussen bij zijn vader die al oud is, maar nog steeds op het land werkt. Na een tijdje krijgt de man maagpijn en hij blijkt een ongeneeslijke maagkanker te hebben. Maarten heeft intussen weer problemen met zijn hart en een cardioloog raadt hem een operatie aan. Als hij zich laat opereren, sterft zijn vader. Hij is er dus niet bij.
Hij blijft alleen op de boerderij achter en is intussen 49 jaar (het is dus 1995), Hij wordt op een dag gebeld door een vrouw Wilma, die zijn boek gelezen heeft en er veel in herkent. Ze heeft een plezierige stem , is ongeveer veertig, en wil graag een date met hem maken. Maar direct zegt Maarten dat hij geen interesse heeft. Hij zal zijn leven in eenzaamheid sluiten. Hij beseft dat zijn vader zijn laatste actie hoofdschuddend zou hebben bekeken. Weer een kans verkeken. Maarten zou de hoofdrol kunnen spelen in de nieuwe serie “Boerenzoon zoekt geen vrouw.”
Personages
Maarten Rietgans
Maarten Rietgans is van jongs af aan een onzeker jongetje. Vooral in gezelschap van vrouwen haakt hij af. Dat gebeurt op kantoor en in het ziekenhuis (bijv. met de aantrekkelijke Maaike) Hij kan goed met zijn moeder overweg, en het is een grote schok als ze vroeg overlijdt. Hij gaat dan naar Rotterdam om verpleegkundige te worden: een beroep waardoor hij te midden van vrouwen werkt. Hij krijgt een vriendin Aagje, maar ze is voor hem te onaantrekkelijk om met haar te trouwen. Hij kiest niet als ze hem een ultimatum stelt, waardoor hij zich genoodzaakt ziet om weer contactadvertenties te plaatsen. Maar ook aan andere vrouwen kan hij zich niet binden. Later voelt hij wat voor de oudere, Franstalige hoer Magalie in Brussel, maar die verdwijnt ineens uit zijn leven. Hoewel hij weet dat zijn vader het anders wil, kiest hij ervoor om alleen te blijven.
Jan Rietgans
Jan Rietgans zijn vader, is een heel andere figuur. Als boer is hij trots op wat hij presteert. Zijn gewassen zijn bovengemiddeld goed (koren, uien). Hij stimuleert zijn zoon om vooral een vrouw te zoeken. Hij is ook wel trots op zijn zoon, op wat die bereikt, maar hij begrijpt er niets van dat hij geen vrouw kan uitkiezen. Dat blijft hij dan ook stimuleren. Het is een man die hard werkt op het land. Het is een man van het type ruwe bolster, blanke pit. Als hij maagkanker krijgt, wil hij zich niet laten kennen. Hij sterft wanneer zijn zoon in het ziekenhuis ligt.
Quotes
"Maarten zag zichzelf zoals de meisjes hem zagen. Hij schaamde zich ervoor, schaamde zich voor zichzelf. Maar hij was niet bij machte iets aan zijn gedrag te veranderen. Het meest geliefde werk van jongste bediende Maarten Rietgans was het opbergen van de bescheiden uit het aflegbakje. Alles zodanig opbergen dat het onmiddellijk weer terug te vinden was. Systeempjes bedenken, ordners en mappen maken." Bladzijde 10
"Als Maarten alle zalen gehad heeft, begeeft hij zich weer naar het zusterstation om zijn plaats in te nemen tussen de koffiedrinkende zusters. Helemaal achteraan. Timide en zwijgend, zoals altijd. Hij wil de beste zijn, moet de beste zijn, nog steeds. Daarnaast is hij vervuld van angst. Voor zusters, artsen. Hij probeert zich een houding te geven en komt daardoor star en levenloos over, als iemand die voortdurend in gedachten is." Bladzijde 51
"Het eerste wat hem opvalt is een bijbeltje dat opengeslagen op tafel ligt en waarvan op de linker pagina een passage geel is gearceerd. In de kamer bevindt zich een piepklein keukentje. Haar slaapvertrek ligt iets hoger en is toegankelijk vanuit de woonkamer middels een trapje van twee treden. Hij betaalt haar, Hij omarmt haar. Ze lopen het trapje op naar haar bed." Bladzijde 174
"“Uw vader ligt opgebaard in de slaapkamer”, zegt de zuster “Wanneer is hij overleden?”, vraagt Maarten. “Gisteren”, zegt de zuster. “’s Ochtends om tien over elf.” Maarten knikt. Dan is hij overleden toen ik op de operatietafel lag, denkt hij. Vaders hart is stil blijven staan toen die dokter in mijn hart aan het rommelen was. Hij gaat de slaapkamer binnen." Bladzijde 187
Thematiek
Vader-zoonrelatieDe vader-zoonverhouding staat in deze roman centraal. De vader wil een krachtige zoon die knopen doorhakt. Hij gaat in de gezondheidszorg na de dood van zijn moeder. Hij wil altijd alles perfect doen en misschien wil hij in zekere zin zijn vader wel nadoen of zelfs overtreffen. Dat is namelijk een boer met de beste producten. Zijn vader snapt ook helemaal niet dat Maarten zo moeilijk doet over de liefde. Hij wil hem stimuleren in de liefde. Maar Maarten haakt steeds af. Dat de zoon de vader steeds meer gaat bewonderen blijkt o.a. uit de fotorapportage die hij maakt als zijn vader op hoge leeftijd een appel schilt. Dat is zijn eerbetoon aan zijn vader. Aan de houding van de zoon ten aanzien van zijn vaders dood kan je ook opmaken dat hij er niet graag bij is als zijn vader sterft. Misschien is dat niet goed voor hem.
Zin van het bestaan / zin van het levenDe roman draait eigenlijk om de zin van je leven. Is dat met of zonder vrouw? Is dat met of zonder je ouders? Is dat altijd het hoogste te willen nastreven en perfectionistisch te willen zijn? Maarten zoekt zijn hele leven naar een vorm van leven waarmee hij uiteindelijk vrede kan hebben. Hij beseft dat dit een vorm van leven is waarbij hij het beste in zijn eentje blijft wonen.
Motieven
Moeizame liefdesrelaties
Zoals hierboven beschreven heeft Maarten moeite met het aangaan van relaties. De nachtzuster Maaike vindt hij leuk en aantrekkelijk, maar hij durft haar niets te vragen. Dan krijgt hij een moeizame relatie met Aagje, maar als zij met hem wil trouwen en een kind wil, haakt hij af voor de verantwoordelijkheid daarvan. Zijn tweede langere relatie met Mathilde loopt ook stuk bij een gebrek aan affiniteit. Hij kan geen liefde bij zichzelf voor haar opwekken en dan verbreekt hij na twee jaar de relatie. Met de Belgische hoer Magalie lijkt hij een klik te hebben (hij betaalt nu voor de liefde ) maar als hij toenadering zoekt en hij erover nadenkt om met haar verder te gaan, blijkt ze ineens uit het leven verdwenen te zijn. Hij denkt nog wel een tijdje daarover na. Uiteindelijk besluit hij geen relatie meer aan te gaan bijv. met de positief ingestelde lezeres Wilma.
Eenzaamheid
Omdat Maarten geen vaste relatie kan aanknopen met vrouwen, leidt hij uiteindelijk een eenzaam bestaan. Het is een natuurlijke zaak dat zijn ouders sterven, maar als hij terug gaat naar de boerderij heeft hij helemaal niemand meer. Hij snapt aan de ene kant dat hij zich aan een vrouw zou moeten binden, maar als hij een laatste kans krijgt bij Wilma (de lezeres die een date met hem wil) is hij ook meteen duidelijk: hij wil het niet. Hij snapt wel dat zijn vader het als de laatste gemiste kans zal beschouwen. Hij zal de rest van zijn leven in eenzaamheid voortleven op de boerderij van zijn ouders.
Minderwaardigheidscomplex
De zoon heeft een minderwaardigheidscomplex ten opzichte van vrouwen. Hij wil ook de perfecte vrouw, maar kan zelf geen liefde geven. Het meeste heeft hij nog op met Aagje. Aan haar blijft hij nog lang denken, ook nadat de relatie verbroken is. Bij haar deinst hij terug voor het definitieve besluit zich te settelen en eventueel zelf vader te worden.
Lichamelijke beperking
In de roman wordt veel aandacht besteed aan het hart en de gebreken die daarbij kunnen voorkomen. Maartens moeder sterft volgens dokter Vliegenthart(!) aan een hartaderbreuk. Als verpleegkundige heeft Maarten veel aandacht voor het voelen van de pols en hij meet daaraan de mate van gezondheid van de persoon af. Zelf heeft hij aanvallen van hartritmestoornissen, waarbij hij snel naar het ziekenhuis moet voor stroomstootjes. Als hij zijn hart laat opereren waardoor dat niet meer nodig is, sterft zijn vader. Diens hart klopt dan niet meer. Maar ook in andere passages wordt naar het hart en de functie ervan verwezen.
Titelverklaring
De titel die het boek heeft, komt uit de pen van Maarten Rietgans, de hoofdpersoon, als hij op latere leeftijd zijn opgeschreven gedachten zeeft. Op pagina 195 staat: ‘Hij gaf zijn boek de titel: Een dag om aan de balk te spijkeren. Zijn vader zei dat weleens als hij een dag had waarop alles meezat, de hele dag de zon scheen en de oogst probleemloos was verlopen. ‘Het is vandaag een dag om aan de balk te spijkeren.’ Soms zei hij dat ‘s middags al, dan prees hij de dag voor het avond was.’
Structuur & perspectief
Het boek heeft een proloog en daarna wordt het verhaal ingedeeld in 22 genummerde hoofdstukken. Ze staan eigenlijk in chronologische volgorde beschreven. Er wordt een levensverhaal verteld van Maarten Rietgans dat begint als hij ongeveer 17 jaar is en dat eindigt wanneer hij ongeveer 50 jaar is. De roman heeft een open einde. Je weet als lezer niet hoe het met Maarten zal aflopen. Waarschijnlijk zal hij de rest van zijn leven alleen blijven.
Hoewel we als lezer vrijwel het gehele verhaal bij het personage Maarten Rietgans verblijven (wat hij doet voor werk, wat zijn hobby’s zijn en hoe hij met vrouwen omgaat), is er duidelijk sprake van een alwetende (auctoriale verteller) die af en toe uitzoomt en met een helikopterview naar zijn personages kijkt. Dat zijn dan vooral Jan en Maarten Rietgans. Er komen nauwelijks andere personages met ene eigen beleving in de roman voor.
Een voorbeeldje van de alwetende verteller:
Rietgans was een goedmoedige man. Hij had vrienden, maakte grappen en was niet graag alleen. Hij was een mensenmens. Als hij op het land stond te werken, stapten er regelmatig mensen van hun fiets om een praatje met hem te maken (blz. 17)
Decor
Het verhaal begint wanneer Maarten ongeveer 17 jaar is. Uit andere tekstgegevens (zijn diplomering) weten we dat hij in 1946 (net als Rinus Spruit zelf ) geboren is. De eerste hoofdstukken spelen zich dus af in 1963. In 1970 begint hij contactadvertenties te plaatsen. Hij is dan 24 jaar. Zo volgen we zijn leven met de baantjes die hij uitoefent en die hij stuk voor stuk weer vaarwel zegt. Datzelfde doet hij met de vrouwen die hij ontmoet. Als hij 49 jaar is, sterft zijn vader aan maagkanker. Het is dan 1995. De vertelde tijd is dus van 1963-1995 en dan hebben we Maarten ongeveer dertig jaar gevolgd.
Maartens leven begint in een klein Zeeuws dorpje Zevenkoten, niet ver van Vlissingen. Als zijn moeder overlijdt, vertrekt Maarten naar Rotterdam om verpleegkundige te worden. Hij ontmoet daar Aagje, die voor hem naar Vlissingen verhuist, maar de relatie zet niet door. Daarna verhuist Maarten nog een keer naar een appartement in Goes en uiteindelijk keert hij terug naar de boerderij van zijn vader, waar hij na diens dood in alle eenzaamheid verblijft.
Stijl
Spruit schrijft in een heldere, veelal sobere stijl. Er is in deze roman wel enige afstand voelbaar tussen zijn hoofdpersonage en de alwetende verteller. Ook zijn metaforen zijn eenvoudig.
(blz. 62 ) Maarten staat buiten en voelt zich een tafelvoetballertje zonder magneetje. Zijn buurjongen had vroeger een tafelvoetbalspel, een bord op vier pootjes. Onder elke speler zat een magneetje geplakt. Door met een magnetisch hamertje onder het bord te schuiven kon je de spelers voortbewegen. Soms was bij een speler het magneetje eruit gevallen, die stond wel op het bord maar deed niet mee, maakte geen contact met het hamertje. Ik ben een voetballer zonder magneetje, denkt Maarten. Ik sta tussen de mensen en doe niet mee.
Slotzin
Hij kijkt naar buiten en ziet dat de schapen zich hebben omgedraaid en al grazend, zij aan zij, weer op weg zijn naar het andere einde. “Jongen, jongen,”, hoort hij zijn vader zeggen. “Jongen, Jongen. Jongen, jongen, jongen, jongen.”Beoordeling
De tweede roman van Rinus Spruit is echt een roman van een verhalenverteller. Hij gebruikt daarbij het motief van de vader-zoonrelatie, dat een vaak voorkomend motief in de Nederlandse literatuur is. In zijn eerste roman “De rietdekker” beschreef Spruit dat thema ook al. Zijn vader was de rietdekker in de roman.
Het bekende motief wordt in zijn tweede roman gekoppeld aan het onvermogen van de jonge Rietgans zich te binden aan een vrouw.
Het verhaal heeft een eenvoudige structuur, een hoog verteltempo, maar heeft door de alwetende verteller ook een gebrek aan spanning. Het open einde is wat teleurstellend.
De stijl van Spruit doet wel een beetje denken aan Gerbrand Bakker in “Boven is het stil”.
Wie als havo-of vwo-leerling het boek wil lezen kan het voor zijn literatuurlijst combineren met andere Nederlandstalige boeken over de vader-zoonverhouding:
-Gerbrand Bakker Boven is het stil.
-F. Bordewijk Karakter (het klassieke boek)
-W.F. Hermans Nooit meer slapen (Vatersuchmotief)
-Maarten ’t Hart De aansprekers (De strenge godsdienstige vader)
-Edzard Mik Mont Blanc
-Hugo Borst Vader en zoons (mooie verhalenbundel)
-Nico Dijkshoorn Nooit ziek geweest (cynisch boek over dominante vader)
-A.H. J. Dautzenberg Extra tijd (idem)
Het vader-zoonthema is een mooi thema voor de literatuurlijst van vooral jongens.
Recensies
"Er zijn lezers die in Maarten Rietgans Rinus Spruit zien. ,,Het is een tamelijk auto-biografische roman’’, zegt de schrijver. ,,maar ik ben niet Maarten Rietgans. Er zit wel veel van mezelf in die persoon, dat kan ik niet ontkennen. Toch: het boek is een roman, ik heb mijn verbeelding de ruimte gegeven. Maarten ging voor me leven, ik ging van hem houden." http://zeelandboeken.pzc...spijkeren/
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.
Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren.
Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..
Ik heb tot nu ( 1 juli 2025) 1530 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen.
Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.
Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com.
Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn.
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.
Waarschuwing van mijn kant : Pas op met het opvragen van verslagen via Chatgpt. Ik heb verslagen gelezen waarin pertinente onjuistheden staan.
REACTIES
1 seconde geleden