Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2023
- 220 pagina's
- Uitgeverij: Atlas/Contact
Flaptekst
Het katholieke Limburg, de jaren zestig. Een tijd waarin adoptie nog in de kinderschoenen staat en de moederkerk de lakens uitdeelt. De tweeling Aaf en Annemarieke wordt onbedoeld geboren en tegen de zin van hun moeder ter adoptie afgestaan. De meisjes groeien op in twee verschillende gezinnen, onwetend van elkaar. Pas op de drempel naar volwassenheid wordt dit geheim ontmanteld en begint hun zoektocht. Eerst naar elkaar, dan naar het gemiste verleden.
Eerste zin
Hier, in de kier tussen motto en verhaal, meldt zich de verteller, de schrijver zo je wilt. Niet met een verantwoording, oh nee, er valt niets te verantwoorden, niet voor de schrijver althans. Die heeft zich enkel in dienst gesteld van dit verhaal, deze weer- barstige waarheid die voornamelijk uit losse brokken bestaat.Samenvatting
Dit is het verhaal van een tweeling die na de geboorte gescheiden werd, omdat hun moeder Claudia de kinderen ter wereld bracht in een Rooms-Katholieke organisatie. Ze was een ongehuwde moeder die in verwachting was van een Griekse gastarbeider in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Deze Julius wilde niet geloven dat ze in verwachting was van hem en daarom weer naar zijn vaderland vertrok. In die tijd was een ongehuwde moeder nog een grote schande.
De oudste van de tweeling komt in een harmonieus gezin van Ineke en Fons. Die hebben al eerder een adoptiekindje genomen, Brechtje. Die twee meisjes gaan erg goed met elkaar om.
Als Aaf 21 jaar is, vertellen de adoptieouders dat ze geadopteerd is en ook dat ze er één van een tweeling is. Dat is een nare ontdekking ook voor haar oudste zusje Brechtje. Aaf wil graag contact met haar zusje. Ze is ook wel eerst boos op haar ouders, omdat die het allemaal geheim wilden houden. Brechtje vindt het ook niet zo leuk allemaal.
De ouders van Annemarieke hebben het helemaal nooit willen vertellen. Ze zijn ook minder betrokken dan de ouders van Aaf. Aaf neemt het initiatief om het contact te maken. Ze belt haar zusje ook op om met elkaar af te spreken. Ze ontmoeten elkaar: ze zijn erg verschillend, maar doen toch ook dezelfde dingen zoals roken. Aaf gaat later ook mee naar de ouders van Annemarieke, omgekeerd gaat dat nog niet. Ook bijzonder is dat beide zusjes elke ochtend drie jaar lang in dezelfde trein hebben gezeten.
Annemarieke heeft als kind de neiging gehad om zichzelf in twee personen te splitsen: Anne en Marieke.
De moeder wordt ook opgespoord, ze heet Claudia Mulkens, maar de eerste ervaringen van de meisjes zijn niet leuk.
Verleden
Wel weten we dat er een Griekse gastarbeider In Duitsland was die haar het hof maakte. Eerst was er volop passie, maar dat wordt wel minder als Julius in Griekenland geweest is. Hij gelooft ook niet dat Claudia van hem in verwachting is. Haar ouders zijn heel boos en vooral haar vader zorgt ervoor dat ze uit huis moet en in een RK-instelling moet bevallen. Die scène is hemeltergend. Claudia mag na de bevalling de twee kinderen niet eens meer zien. Ze schreef brieven aan Julius, die hem echter nooit bereikten, omdat zijn moeder die voor hem achterhield.
De contacten met moeder worden een tijdje stopgezet. Een tweelingbroer van Claudia heeft echter een foto van Julius. Dan richten de tweelingzusjes zich meer op contacten met vader. Via een bemiddelingsbureau komen ze achter zijn verblijfplaats in Griekenland. Eerst wordt hij opgebeld door het bureau om te vertellen dat hij een brief uit Nederland kan verwachten. Dan sturen Aaf en Annemarieke een brief waarin ze de situatie uitleggen meteen foto van henzelf. Maarde geschiedenis herhaalt zich want nu is het de zus die de brief achterhoudt en er een foto van twee willekeurige jonge vrouwen bij doet, die niet lijken op Julius. Maar hij kan dus niet reageren, maar bij een nieuwe poging moet de zus Anastasia bakzeil halen. Ze bekent dat ze de brief heeft achtergehouden. Julius raakt van slag en in paniek. Zijn vrouw Maria weet van niets en hij weet niet hoe hij moet handelen. Uiteindelijk vertelt hij het geheim toch. Zijn vrouw is niet boos en ze vinden dat ze de tweeling moeten uitnodigen. Het bezoek is hartelijk. Julius ziet dat Aaf heel veel van hem weg heeft.
Daarna schieten we met de alwetende verteller zeven jaar vooruit. Het is 2022. Aaf heeft een collega Marloes met wie ze al een tijd samenwerkt. In ene gesprek komt Aafte weten dat Marloes de tweeling in 1967 tijdens de eerste vier maanden heeft verzorgd (dat was de missing link) Marloes kent ook nog Maaike, een andere verpleegkundige die ook de tweeling heeft gekend. Het komt tot een gesprek op 23 oktober 2002 (toevallig de datum van de adoptie ). Eindelijk kan de kwestie met Aaf en Annemarieke worden afgerond. Maaike heeft ook nog de armbandjes die de kinderen bij de geboorte moesten dragen om ze uit elkaar te houden. De cirkel is gesloten.
Personages
Aaf en Annemarieke
De twee-eiige tweeling Aaf en Annemarieke leren elkaar pas kennen als ze 21 jaarzijn. Aaf groeit op in een harmonieus gezin, waarin ook al een ander adoptiekindje is opgenomen. Die twee meisjes kunnen het goed met elkaar vinden. Als Brechtje hoort, dat er een tweelingzusje in het spel is, vindt ze dat dan ook niet leuk. Een bijzondere vorm van jaloezie, omdat ze nu haar zus moet delen met een ander. Aaf is zelfstandiger dan Annemarieke: ze heeft gestudeerd en loopt stage. Ze heeft nog geen relatie. Annemarieke is opgegroeid in een wat minder gelukkige situatie. Ze heeft zich al snel in de armen van een man gestort en is minder zelfstandig dan Aaf. Ze voelt zich ook min of meer een gespleten persoonlijkheid wat zich uit in het laten bestaan van een type Anne en Miek, die elkaars tegenpolen zijn. Dat gevoel kent Aaf helermaal niet. Zij neemt het initiatief om contact op te nemen met haar tweelingzus.
Quotes
"Ontgoocheld reden ze terug naar huis. Je kunt geen zusjes splitsen, vooral niet als ze tegelijk geboren zijn. Fons en Ineke hadden elkaar maar één keer hoeven aankijken om te weten dat ze daar hetzelfde over dachten. Zoiets mag je niet eens verzinnen, laat staan uitvoeren." Bladzijde 28
"Ik had het altijd willen weten of nooit meer schrijft Aaf in haar collegeblok op weg naar Maastricht. Altijd of nooit meer. Niet nu nog. Het duurt niet lang voor de woorden op het ritme van de rails lopen. Niet. Nu. Nog." Bladzijde 35
"Maar die data... dat kan toch geen toeval zijn? Stel dat we die eerste maanden in één bedje hebben gelegen, dan waren we de dag na mijn adoptie, op 23 oktober, voor het eerst een dag zonder elkaar, en eenentwintig jaar later op dezelfde datum voor het eerst weer samen. Het lijkt wel een teken." Bladzijde 103
"Julius was de eerste man die Claudia aankeek alsof ze leuk was, echt leuk, de moeite waard zelfs. Op haar eerste zaterdag in de dansschool stapte hij al op haar af. In vloeiend Duits vroeg hij haar ten dans. Gerne, had ze geantwoord. En daar ging ze, in zijn armen, wervelend over het gladde parket. Hij leidd zo goed dat het leek alsof ze het zelf deed. Kommst du nächste Woche wieder? Gerne." Bladzijde 119
"Claudia verstomde onmiddellijk, zoog het geluid naar binnen, schudde haar hoofd om die vervloekte doek van zich af te werpen, haar kindje te zien, eindelijk haar kindje te zien! Maar het prille gehuil zwakte snel af, verdween met haastige voet- stappen over krakend parket steeds verder van haar vandaan. De doek werd stevig tegen haar voorhoofd gedrukt. Beter zo." Bladzijde 171
Thematiek
VatersuchmotiefDit verhaal is een klassiek voorbeeld van een 'vaderzoekmotief'. In de literatuur van alle tijden (zelfs de Middeleeuwen in Esmoreit) is het zoeken naar een onbekende vader een terugkerend motief. Er zijn tv-programma 's aan vastgekoppeld, vgl. Spoorloos of DNA-onbekend. Aaf en Annemarieke gaan op zoek naar hun vader (en moeder). De vader in Griekenland weet niet zeker of hij in Nederland de moeder van de tweeling zwanger heeft gemaakt.
Motieven
Het familiegeheim
De adoptieouders hebben het geheim van de adoptie niet mogen prijsgeven voordat de kinderen volwassen waren. Aafs ouders hebben het geheim onthuld, maar die van Annemarieke waren eigenlijk niet van plan het te onthullen. Een soortgelijke situatie komt ook voor in de Griekse situatie. De moeder en later de zus van Julius zijn niet van plan de brieven uit Holland aan Julius te laten lezen. Julius is inmiddels met Maria getrouwd en hij heeft kinderen. Anastasia, de zus, manipuleert zelfs de brieven door foto's van de tweeling te verwisselen. met foto's van andere vrouwen. Maar ook in Griekenland wordt het geheim ten slotte onthuld.
Toeval
Het toeval speelt een grote rol in het verhaal. Zo gaan de twee zusjes onwetend elke dag drie jaar lang met dezelfde trein mee. Op de dag dat ze voor het eerst afspreken, is er ook sprake van toeval : 23 oktober is de dag dat ze afspreken elkaar te ontmoeten, is het precies de dag tussen de twee dagen van adoptie van de kinderen. Later in 2002 ontmoeten de beide zusjes weer op 23 oktober de twee verpleegkundigen die hen in de eerste vier maanden hebben verpleegd. De alwetende verteller spreekt van een toeval dat een teken moet zijn.
De gescheiden tweeling
Aaf en Annemarieke zijn tweelingzusjes, maar ze worden in twee gezinnen ondergebracht die dat niet van elkaar weten. Wat zijn de gevolgen voor hun leven als ze onwetend van elkaar opgroeien in twee verschillende gezinnen|: het ene bepaald warmer dan het andere. Het ene waarin Aaf opgroeit met een geadopteerd zusje, terwijl Anne Marieke dat niet heeft. De situatie doet dan ook directe denken aan de roman van Tessa de Loo "De tweeling." Die roman wordt in de tekst ook genoemd.
Rooms-katholieke kerk
Het verhaal laat een verwerpelijke kant van de Rooms-Katholie Kerk in de vorige eeuw zien. Ongehuwde zwangere meisjes werden 'maar een familielid' gestuurd om na de bevalling weer in het gezin terug te keren, zonder kind uiteraard. Vele moedertjes hebben na de bevalling hun kind nooit gezien. Het werd meteen weggehaald en ter adoptie aangeboden. Daardoor wisten die kinderen niet wie hun biologische ouders waren. Veel van die kinderen gingen later dan ook op zoek naar hun ouders. Situaties die in het Nederland van Nu ondenkbaar zijn.
Motto
en hoor:
men verzon de weerbarstige waarheid.
armando
Opdracht
Voor A & A †
Titelverklaring
Op blz.130 van het verhaal staat "Is voor een moment alleen het kind dat hier beschreven staat als onwettig, onbedoeld geboren, onwetend gesplit."
De tweeling Aaf en Annemarieke die als basis voor dit verhaal staat, zijn de ongewenste kinderen uit een relatie tussen een Limburgse vrouw Claudia en een Griekse gastarbeider Julius.
Structuur & perspectief
Het verhaal wordt door een alwetende verteller/schrijver verteld. Het is een waargebeurd verhaal uit de zestiger jaren in Limburg. Ongewenste (onbeoelde ) kinderen werden door de Rooms-Katholieke kerk op een bepaalde plaats georganiseerd. De meisjes die zwanger waren, werden ondergebracht bij een Vroedvrouwenschool. Na de werd het kind weggehaald en ter adoptie aangeboden.
Er zijn zinnen die duidelijk en direct verwijzen naar een alwetende verteller:
- (blz. 9): "Hier, in de kier tussen motto en verhaal, meldt zich de verteller, de schrijver zo je wilt."
- (blz. 9): "In arren moede heeft ze een schrijver op de schouder getikt. En nog een keer. Net zo lang tot... Nou ja, aten we maar beginnen. Het is 1988."
- (blz. 71 : "Laten we maar even met Fons meegaan. Zijn angst overvalt hem nog meer dan ons. Nooit eerder was hij zo plotseling zo bang.
- (blz. 210): "De verteller ook, want die voelt schroom. Schroom om de weerbarstige waarheid hier verder te volgen. Niet omdat ze pijnlijk is, maar omdat ze ongeloofwaardig is. Wat nu? Afwijken van de waarheid is geen optie, want behalve wonderbaarlijk is ze gaan- deweg behoorlijk dwingend geworden. Ze laat zich niet meer vervormen nu. Zó dichtbij als ze is. Nu moet het gebeuren ook. Stilte. De verteller kan niet anders dan de handen openen en de palmen tonen. Ik verzin dit niet.
- (blz. 221) : We moeten nog eenmaal terug naar het dossier. Naar de foto van de tweeling in het res- taurant met Marloes en Maaike. Dit staat op de achterkant: Kodak Advanced Photo System ...23/0ct/02. 23 oktober dus. Blader gerust even terug...
Het verhaal van de tweeling wordt niet in delen of hoofdstukken verteld. Eigenlijk zijn het steeds losse flarden van een verhaal die door witregels van elkaar worden gescheiden en waarin steeds een ander personage gevolg wordt: de adoptieouders, Aaf en Annemarike, Claudia de biologische moeder, Julius, de biologische vader, Anastasia zijn zus.
In de flarden tekst worden heden en verlden steeds afgewisseld. Over het algemeen wordt door de alwetende verteller de o.t.t gebruikt.
Decor
De geschiedenis van de tweeling loopt van 1967 tot 2002. In juni 1967 wordt de tweeling geboren, vier maanden later (oktober 1967) worden ze van elkaar gescheiden en door wee verschillende ouderparen geadopteerd. In 1988 als Aaf 21 jaar is, besluiten haar adoptieouders Ineke en Fons hun geadopteerde kind te vertellen wat hun geheim is, maar ook dat ze nog een tweelingzus heeft. Aaf zoekt die zus op en ze willen graag weten wie hun biologische moeder en vader is.Moeder Claudia wil eigenlijk geen toenadering en houdt vaak de boot om hen te ontmoeten af. In 1994 en 1995 zoeken Aaf en Annemarieke via een bemiddelingsbureau naar hun Griekse vader. Ze zoeken contact via het bureau, schrijven hem brieven en uiteindelijk gaan ze bij hem op bezoek in Griekenland.Het is dan 1995. In 2002 ontmoeten Aaf en Annemarieke bij toeval een vrouw die hen in de eerste vier maanden in 1967 heeft verzorgd.
Het verhaal speelt zich af in Limburg. In 1988 woont Aaf in Maastricht en haar tweelingzus in het noorden van Limburg in Venlo.
Een vernadering van decor is wanneer Aaf en Annemarieke naar GRiekenland reizen om hun biologische vader te ontmoeten. Hij woont in een Grieks gehucht Mavodendrie.
Stijl
Een eerste stijlkenmerk hangt samen met de keuze van de verteller. Deze alwetende verteller laat in zijn formuleringen duidelijk zien dat hij aanwezig is. Voorbeelden daarvan zijn al vermeld bij het kopje "Structuur en perspectief." Het zijn duidelijke bewijzen voor zijn aaanwezigheid in het verhaal als verteller. Maar dit soort vertellers creëert natuurlijk ook afstand tot zijn personages.Hij vertelt over de meisjes en hun ouders als een soort getuige van hun levensverhaal.
Een gevolg daarvan is ook dat er passages uit rapporten van instanties worden geciteerd in cursief gedrukte passages.( bijv.blz. 79, blz. 123, 124,128, 135 )
-(blz. 79:"Intern rapport:
Het telefonisch gesprek en de ontmoeting die daarop volgde was voor beide zusjes een openbaring. Zij lieten weten – het zou ook mijn vriendin kunnen zijn, zo goed kan ik ermee praten. ... De zusjes hadden elkaar honderd uit te vertellen. Ze waren erg gelukkig dat ze elkaar “gevonden” hadden. .Mogelijk heeft de leeftijd van de zusjes en hun opleiding ertoe bijgedragen dat zij hun emoties zo goed konden hanteren).
Ook zijn er fraaie metaforen te lezen.
- (blz. 54 : "Omdat het bericht als een stuntpiloot door haar brein raast en alles overhoop zwiept. Verleden, heden en toekomst door elkaar gooit.[....] De stuntvlieger in Fiens hoofd boort zich door het omwoelde verleden en vliegt zich te pletter op haar kinderwens. Zó graag had ze twee kinderen gewild. Liefst twee meisjes en oh ja, heel graag precies tegelijkertijd.")
- (blz. 84:" Die avond doet ze een tweede poging. Ze leunt met haar ellebogen op een bar in een kroeg. Al een tijdje. Naast haar een jongen die ze nooit eerder gezien heeft. Hem doet ze zo’n beetje haar hele levensverhaal uit de doeken. Ongeremd, als een slagaderlijke bloeding, het pulseert gewoon naar buiten.")
- (blz. 202: Toen was het haar beurt de zaal te verlaten. Dag, zeiden de vrouwen om beurten. Dag. Dag. Dag. Het vuurpeloton sloot af met een kanonskogel, de vrouw die nog maar een uur op zaal lag, wenste haar rozig veel liefde en geluk! Het was niet eens het ergste. Het ergste was de deur door gaan. Het pand verlaten waarin haar kinderen lagen. Weten heel lang niet meer zo dichtbij te kunnen komen.")
Slotzin
Geen literaire zalfjes hier! Niks bijvijlen! Zeg het zo rauw als het is! Citeer! En hoor, het is haar gelukt. Hier is ze, gedrukt op houtvrij papier, gezet in Quadraat, de lasnaden zichtbaar, maar niettemin één geheel.Beoordeling
Het verhaal is een ontroerende geschiedenis die gebaseerd is op een waargebeurd verhaal uit de vorige eeuw. Het toont aan hoe de Rooms-Katholieke Kerk in de zestiger jaren van de 20e eeuw met ongehuwde. zwangere meisjes omging. Op veel van die zwangerschapopen heerste een taboe. Cobi van Baars gebruikt een 'ouderwetse' alwetende verteller voor haar vertelling. Wellicht een goede keus, omdat er nu zonder al te veel sentimenten en emoties een geschiedenis in beeld kan worden gebracht. Er komen vrij veel passages voor waarin de alwetende verteller expliciet aanwezig is.
Het schrijnende verhaal wordt zonder opsmuk en sentimentele scènes in beeld gebracht. De alwetende vertller is op zoek gegaan naar de waarheid,(zie het motto) wat geen eenvoudige taak is. De waarheid lag ook hier veel in het midden. Claudia was slachtoffer, Julius werd slachtoffer en de beide tweelingzusjes waren dat ook.
Persoonlijk vond ik het jammer dat de structuur wat vager werd neergezet. Een indeling in hoofdstukken maakt het lezen wat gemakkelijker en geeft meerstructuur. Nu wordt er met witregels van passage naar passage en van personage naar personage overgestapt.
Niettemin blijft het een indrukwekkend verhaal.
Recensies
"Wanneer het lot zich als toeval verhult, of het toeval zich laat maskeren door bestemming wordt het geloof in de loop der dingen danig op de proef gesteld. En in de vierde, verbluffende, roman van Cobi van Baars wordt er nogal veel op de proef gesteld. Het onwaarschijnlijke, waar gebeurde verhaal van de tweeling die na hun geboorte gescheiden ter adoptie wordt aangeboden kent een verloop dat niet te regisseren valt en met geen pen te beschrijven is, zo lijkt het" https://www.hebban.nl/rec...nbedoelden
"Zo ontroerend, zo mooi geschreven, heb het bijna in één keer uitgelezen en stiekem ook een traantje moeten wegpinken. Ik kan dit echt aan iedereen aanraden. Je wordt bijna letterlijk door de schrijver meegenomen in het verhaal op een manier die ik zelf nog niet eerder heb gezien en die mij heel erg aansprak. Echt heel erg goed en heeft me uit mijn leesdip gehaald, dat alleen al is het waard. Dat de schrijfster dit zo heeft kunnen beeldhouwen uit een waargebeurd verhaal vind ik ontzettend knap" https://www.hebban.nl/rec...nbedoelden
"Wat een geluk. Te zoet wordt het niet, want de andere adoptiemoeder lukt het juist niet zich open te stellen voor het kind. Haar moederliefde ‘implodeert’, als ze de baby overhandigt krijgt van een kille non. En zoiets geldt ook voor haar man, de nieuwbakken vader. Dit beschrijft Van Baars net zo inzichtelijk als het tegenovergestelde. Er valt daarbij ook nog veel te gissen, er is veel om op door te denken. Waarom krijgen beide tweelingzussen (vooralsnog) zelf geen kinderen? Het is geen onderwerp, zelfs niet als ze jaren ouder zijn. En waarom klampt de een zich sinds haar veertiende aan haar partner vast, waar de ander moeite heeft zich te binden? In De onbedoelden bedoelt iedereen alles goed, maar gaat er een hoop mis. Wel komt verbluffend veel alsnog goed: de meisjes slagen erin een groot deel van hun herkomst en prille geschiedenis te reconstrueren. Toch is nadrukkelijk niet alles oplosbaar: de ‘geboortemoeder’ van de tweeling is doorgedraaid en wankel gebleven, na het trauma, niet in staat alsnog warm contact te maken met haar dochters. Dat is hartverscheurend. De biologische vader intussen, die in Griekenland onbekommerd zijn leven leefde, kan zijn kinderen alsnog in de armen sluiten, al probeerden ook in zijn geval anderen dat wel te voorkomen." https://nrcwebwinkel.nl/d...nbedoelden
"De roman volgt de rode draad van een waargebeurd verhaal, maar is verder fictie, geen biografie. Het gaat over de twee-eiige tweeling Aaf en Annemarieke, die wordt geboren in het Doorgangshuis van de Vroedvrouwenschool in Heerlen, Limburg: “Troetelkindje van de kerk was het zogenaamde Doorgangshuis dat plaats bood aan veelal jonge meisjes die in een moment van zwakte of totale verstandverbijstering hadden toegegeven aan de verleiding des vlezes.” Hun moeder, Claudia was ongehuwd, zwanger van een Griekse man, die naar Griekenland was teruggekeerd. Hij denkt dat ze hem in Nederland wil houden en daarom zegt dat ze zwanger is. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw in het streng katholieke Limburg was ongehuwd zwanger zijn een schande voor de familie. Zie daar de verklaring van de titel." https://bazarow.com/recen...bedoelden/
"Interessanter zou zijn als De onbedoelden mensen die het als het om afstand en adoptie gaat voor het zeggen hebben wakker zou schudden. Als Cobi van Baars er – dankzij het verhaal van A en A† – met een roman in zou slagen om duidelijk te maken dat wat toen (en ook later nog) gebeurde (met alle gevolgen op de lange termijn van dien) echt niet kon. Want dat is ons – ervaringsdeskundigen: biologische ouders, adoptiekinderen/ geadopteerden en adoptieouders – al onze inspanningen ten spijt nog steeds niet gelukt." https://www.hanta.nl/hant...van-baars/
Geschreven door Cees
Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.
Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren.
Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..
Ik heb tot nu ( 1 juli 2025) 1530 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen.
Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.
Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com.
Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn.
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.
Waarschuwing van mijn kant : Pas op met het opvragen van verslagen via Chatgpt. Ik heb verslagen gelezen waarin pertinente onjuistheden staan.
REACTIES
1 seconde geleden