Ben X door Nic Balthazar

Feitelijke gegevens

• 5e druk, 2002
• 92 pagina's

Flaptekst

Eerste zin

Samenvatting

Ben is een jongen met autisme en gaat iedere dag naar een normale openbare school. Hij wordt gepest door Bogaert en Desmet, wie hij Stom en Jerry noemt. Het pesten gaat zelfs zo ver dat ze zijn broek uittrekken waar de hele school bij is en hem een keer een XTC pil laten doorslikken. Ben voelt zich alleen thuis veilig, op zijn zolderkamer achter zijn PC. Hij speelt iedere dag een videogame genaamd Lethal Assault, maar soms gaat hij op zoek naar chatrooms om te praten met vreemden. Daar 'ontmoet' hij een meisje genaamd Barbie, met wie hij in rijm communiceert. Vervolgens ontvangt hij een SMS van Barbie dat ze naar zijn stad komt en zodra hij haar ziet op het perron van het treinstation durft hij zich niet te laten zien. Hij ziet hoe ze de trein weer instapt om terug te gaan en besluit dan om naast haar te gaan zitten in de trein. Hij weet niet hoe, maar ze heeft hem herkent en knoopt een gesprek met hem aan. Bij de eerste stop raakt ben weer in paniek en rent de trein uit, om vervolgens een zelfmoordpoging te doen op het station van Brussel-Zuid. Hij springt, maar voelt tegelijk een harde trap in zijn rug, waardoor hij te ver terechtkomt en de trein 'mist'. Het was Barbie wie zijn leven heeft gered.
Barbie vertelt over hoe haar zieke broer is overleden en is boos op Ben omdat hij zo'n makkelijke uitweg wilde nemen. Dan besluit Ben wraak te nemen op zijn kwelgeesten Bogaert en Desmet. Ben, Barbie en Bens ouders zetten zijn zelfmoord in scène en houden een afscheidsceremonie. Tijdens deze ceremonie leest een klasgenoot een afscheidsbrief van Ben voor en wordt er een film getoond waarin te zien is hoe Bogaert en Desmet Ben pesten.
Ten slotte lees je over hoe Ben met zijn ouders op vakantie gaat om met dolfijnen te zwemmen en hoe hij nu veel gelukkiger is omdat het pesten is gestopt. Uiteindelijk kom je er ook achter dat Barbie eigenlijk niet bestaat, maar alleen echt is in de gedachten van Ben.

Personages

Ben

Ben is de hoofdpersonage van het verhaal. Gedurende het verhaal kom je achter de 'rare' gewoontes van Ben: hij telt palen langs de weg, de strepen van het zebrapad en raakt in paniek wanneer hij de bus mist. Zijn dokters vertellen hem dat hij autisme heeft.

Moeder van Ben

De moeder van Ben maakt zich veel zorgen om haar zoon. Ze krijgt te horen dat hij autisme heeft en ze doet er alles aan om hierdoor niks te laten veranderen: ze hebben al een leven opgebouwd samen en een benaming van een aandoening moet hier niets aan veranderen. Ze maakt zich vaak zorgen om Ben en stemt uiteindelijk in met de neppe begrafenisceremonie.

Bogaert en Desmet

Dit zijn de kwelgeesten van Ben. Ze pesten hem en maken hem het leven zuur, zowel op school als daarna. Ze zorgen ervoor dat hij de bus mist, naakt op het schoolplein staat en ze laten hem zelfs drugs gebruiken.

Barbie

Het meisje dat Ben ontmoet in een chatroom online. Ze spreken met elkaar af en worden goede vrienden nadat ze Ben redt van een zelfmoordpoging. Aan het einde blijkt ze een denkbeeldige personage te zijn in Bens hoofd.

Quotes

"De bus kwam elke dag om 27 over zeven. Daar kon je van op aan. Dat was zeker. Dat was goed. Daarna was het oorlog. Daarna was het proberen te overleven. Elke dag. Want elke dag werden de regels van het spel veranderd." Bladzijde 5

"Het voelde alsof hij na jaren in een vreemd land eindelijk iemand hoorde die zijn taal sprak. Hun ontmoeting kende hij zeven maanden later nog altijd uit zijn hoofd." Bladzijde 17

"Drie minuten tandenpoetsen. Zeven minuten douchen. Niets was erger dan een dag zonder regelmaat. Zolang alles verliep volgens een schema dat Ben kon bijhouden, ging alles redelijk goed." Bladzijde 36

"Nu wel. Hij wilde zijn Barbie. Niet de pop. Niet de virtuele vriendin, maar het echte meisje, het lijf. Hij wilde haar voelen, ruiken, proeven. Hij wilde verstrikt raken in haar haar." Bladzijde 52

"Het stond er allemaal op: Zeg nu ne keer: is het waar dat ze op Mars allemaal twee fluiten hebben? You want fuckie fuckie, marsman? Or you want suckie suckie? De twee die plotseling naar zichzelf zaten te kijken, trokken wit weg onder het spervuur van ogen die zich stuk voor stuk naar hen omdraaiden. Als een lawine van verwijt." Bladzijde 85

Thematiek

Vriendschap

Ben raakt bevriend met Barbie, wat erg bijzonder is voor hem, omdat hij als autistische jongen slecht contact kan leggen met anderen.

School- en studentenleven

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in- en rondom de school.

Motieven

Autisme

Je leert veel over het leven van een jongen met autisme. Bijvoorbeeld hoe belangrijk regelmaat en tijd is, maar ook hoe lastig het is om contact te leggen met anderen of om te gaan met verrassingen.

Pesten

Ben wordt heel erg gepest door Bogaert en Desmet. Dit is waarom hij uiteindelijk zijn eigen dood in scène zet en het pestgedrag laat zien aan iedereen die hij kent door middel van zijn afscheidsceremonie.

Titelverklaring

Ben heeft autisme en slaat dicht wanneer hem iets gevraagd wordt. Hij zegt dus voornamelijk niets, zoals de titel al suggereert. Dit komt vooral voor wanneer Bogaert en Desmet hem pesten, dan is hij te veel in paniek om iets te kunnen uitbrengen.

Structuur & perspectief

Je leest het verhaal vooral uit het perspectief van Ben. Je leert zijn wereld en gewoonten kennen en daarmee wat autisme kan zijn. Soms lees je ook vanuit het perspectief van Bens moeder, bijvoorbeeld wanneer hij de bus heeft gemist en niet op tijd thuis is en zij hem gaat zoeken.

Decor

Het verhaal speelt zich af in België, in het begin van de 21e eeuw. Dit merk je doordat er mobieltjes zijn, maar nog geen smartphones.

Stijl

Het is een kort verhaal met simpel taalgebruik. De dialogen zijn wel in het Vlaams, waardoor het net iets moeilijker te begrijpen kan zijn soms, maar het verhaal is alsnog erg duidelijk.

Beoordeling

Het is een kort verhaal waar je snel doorheen gaat met lezen. Er wordt een bijzonder onderwerp besproken en er gebeuren veel verschillende dingen, waardoor het niet saai wordt om te lezen. Het speelt zich af in België en de personages spreken Vlaams met elkaar, waardoor het soms iets lastiger te begrijpen is.