Feitelijke gegevens
- 1e druk, 2022
- 164 pagina's
- Uitgeverij: Querido
Flaptekst
Als de vijftienjarige Antonij op zaterdagochtend aankomt op het nog gesloten kerkhof waar hij een bijbaantje heeft, ontdekt hij een man die in een grafsteen aan het hakken is. De beitelaar reageert afhoudend wanneer de jongen hem daarop aanspreekt, maar Antonij laat zich niet afschrikken. Integendeel. Hij voelt zich aangetrokken tot de man en blijft toenadering zoeken.
Amper drie uur later treffen agenten op dezelfde plek een pedojager aan die neergestoken is met een beitel. Antonij krijgt de opdracht zo gedetailleerd mogelijk te vertellen wat er gebeurd is. Hij doet zijn best om de beitelaar vrij te pleiten. Maar allengs wordt duidelijk dat zijn verklaring niet volledig is. Wat verzwijgt hij?
Eerste zin
Mijn naam is Antonij. Niet Anthony, niet Anton en al helemaal niet Ton. De enige die mij Tonnie mag noemen is mijn moeder en ik haar haar als ze dat doet.Samenvatting
Antonij vertelt het verhaal aan een in het begin nog onbekende "u".
De vijftienjarige Antonij gaat op zaterdagochtend naar het nog gesloten kerkhof waar hij een bijbaantje heeft. Hij ziet dat er een man aan het beitelen is in een grafsteen. De man is erg knap en Antonij die queer (= homo) is, voelt zich aangetrokken tot de man en blijft toenadering zoeken. Maar de man is niet erg toeschietelijk. Op zijn mobiel zoekt Antonij naar naam en ook de antecedenten van de man. Hij heet Leo Gans en hij is betrokken geweest bij een kwestie van seksueel overschrijdend gedrag.
Hij vertelt Leo ook naar de inhoud van een bijzonder graf, waarin een baby en een oude vrouw samen zijn begraven, een dag na elkaar.
Om te weten te komen of de man inderdaad toestemming heeft om in de grafsteen te beitelen, gaat hij het vragen bij de beheerder, bij wie hij ook de sleutel van het kerkhof moet halen. Het is de oude Van Wateringen. Die zegt dat het goed is. Diens zoon Arie, die ook homo is, heeft op zaterdagochtend altijd een seksueel momentje met Antonij.
Intussen heeft Antonij ook kennis gemaakt met de zus van Leo, Sophie die op bezoek is bij Van Wateringen. Die kan het oorlogsverhaal van de vrouw uit 1943 en de baby vertellen; bij een razzia waren onderduikers onder het bed van een zieke vrouw gekropen. Toen de Duitsers in huis waren, begon de baby Kees te huilen en de vader van Leo (David) had toen zijn hand op de mond gedrukt. Later bleek dat de baby overleden was. Het werd de jonge David vergeven, want hij had op die manier onderduikers gered.
Antonij keert terug naar het graf waar Leo Gans nog steeds aan het beitelen is. Hij biedt zich min of meer aan, maar de man zegt dat hij geen seks wil met jonge jongens. Antonij heeft hem echter wijsgemaakt dat hij al zeventien is. Ook deze ochtend heeft Antonij net seksuele handelingen gehad met Arie.
Ineens verschijnen er drie pedojagers op het graf die Leo willen betrappen met Antonij. Maar hij verweert zich met de beitel en één van de mannen raakt gewond. Antonij belt 112 en de politie komt. Ook Leo wordt gearresteerd.
Deel 2 begint ook met een grafschrift. Er is bovendien een verandering van perspectief. Het is de advocaat van Leo Gans die Antonij commentaar geeft op zijn verklaring die hij heeft opgesteld voor de Officier van Justitie. Die verklaring is te lang en hij roept ook vraagtekens op die voor zijn cliënt niet zo gunstig zijn. Bovendien kan Antonij zelf in de problemen komen, omdat hij ooit een taakstraf heeft gekregen en dat kan zijn geloofwaardigheid in twijfel trekken. Voor de taakstraf moest hij destijds op het kerkhof gaan werken. En de verkeerde, hatelijke opmerkingen over zijn eigen moeder, zouden wel eens een negatieve invloed kunnen hebben op de vrouwelijke Officier van Justitie. Advies: stuur nog maar een andere verklaring op.
Deel 3 begint weer met een epitaaf en daarna komt de tweede verklaring van Antonij. Daarin vertelt hij dat hij vroeger destijds door zijn opa misbruikt is. Hij vond het op zich niet eens heel erg, maar door de druk van buitenaf, ging hij aangifte doen. Daardoor is de hele familie uit elkaar gevallen. Het idee van het misbruik kreeg hij toen hij op tv een reportage zag over de besnijdenis van een jongetje. Hij vertelt ook dat hij door de therapeute onder druk werd gezet alles naar buiten te brengen. Hij moest tot in details vertellen waaraan zijn opa had gezeten. Hij beklaagt zich erover dat een kind in zijn positie niet echt een mogelijkheid heeft om erover met gelijkwaardige partners te praten. Er zijn geen praatgroepen voor kinderen.
Daarna vertelt Antonij in zijn verklaring dat hij ook weer contact heeft gehad met Sophie, de tante van Leo. Op de grafsteen had Leo Gans de tekst "To the light" gebeiteld, maar er kon ook "To the lie" staan. Dan stond er "leugens" en dat was feitelijk ook het geval. Het was in de oorlog niet de kleine David geweest die baby Kees gesmoord had, maar zijn opa Levi. Ze hadden in de familie besloten dat de jongen minder kans op bestraffing liep dan opa. Die had dat ooit toegegeven op zijn sterfbed. Leo had dat sinds het overlijden van zijn vader geweten en daarom had hij de tekst op de grafsteen gebeiteld.
Deel 4 start met een epitaaf en daarna weer de beantwoording van de advocaat aan Antonij. Hij is opnieuw niet tevreden en hij verlangt van Antonij min of meer dat hij de persoonsverwisseling van Leo met Arie benadrukt, want dat zou zijn cliënt vrijspreken. Opnieuw wordt de 15-jarige dus onder druk gezet.
Deel 5 is de derde en laatste verklaring van Antonij. Nu krijgt de stiefvader van Antonij ook een minder goede rol in het verhaal. Hij suggereert dat zijn stiefvader de drie pedojagers op hem heeft afgestuurd om Antonij een lesje te leren: hij vond het niet leuk dat Antonij homo is. Antonij geeft ook aan dat hij op zaterdag seksuele handelingen heeft gepleegd met een ander. Hij wil de naam niet noemen. Dat kan ook weer tegen hem gebruikt woorden. Hij geeft aan de advocaat ook mee dat hij een anagram heeft ontdekt op de grafsteen van het graf dat eerder ter sprake is gekomen. Op het graf staat "Omarmd in Gods genade" maar dat kan je ook omzetten in "Gans doodde M. Gierman." Hij heeft het nog tegen niemand verteld.
Maar onder de verklaring staat: Niet verzonden.
In het allerlaatste (heel korte) deel heeft Antonij zijn verklaring zo aangepast dat er feitelijk weinig van over is gebleven. Hij heeft gaten in zijn geheugen. Oftewel : hij heeft geluisterd naar de adviezen van de volwassenen. die druk op hem hebben uitgeoefend.
Personages
Antonij
Antonij is een 15-jarige bijdehante en fantasierijke puber. Je weet als lezer niet of je hem op zijn woorden kan geloven. Hij wordt op slag verliefd op Leo Gans, de beitelaar, die namelijk veel weg heeft van een moderne filmster. In zijn verklaringen over de aanslag door de pedojagers wordt er veel toegevoegd uit zijn eigen (opgerakelde0 verleden. Hij haat bijvoorbeeld zijn moeder en zijn stiefvader, maar zijn opa die hem misbruikt heeft, beschuldigt hij veel minder dan zijn naaste omgeving en de hulpverlening wenst. Onder druk van de Officier van Justitie en van de advocaat van Leo Gans stelt Antonij steeds meer zijn verklaring bij, totdat het een van alle fantasie gespeende verklaring wordt.
Leo Gans
Leo Gans is 41 jaar en blijkbaar een knappe man. In het recente verleden heeft een ex-collega hem beschuldigd van seksueel overschrijdend gedrag. Internet was voor die collega de plek waarop hij dat kenbaar maakte en Leo Gans kon zich moeilijk verweren. Hij besluit ontslag te nemen. Hij ging voor zichzelf werken als 'beitelaar.' Nergens in het verhaal doet hij een poging om Antonij aan te raken op een verkeerde manier. Hij stelt duidelijk dat hij niets met jonge jongens wil uithalen. Hij wil het familiegeheim (zijn vader is in de oorlog aangewezen als het kind dat een baby smoorde) op de grafsteen naar buiten brengen.
Quotes
"Ik trilde haast van opwinding. Want zelfs als er niets klopte van de moord op Mikay, dan nog had ik iets bijzonders ontdekt: Leo Gans was homo! Een echte. En nog knap ook. En hij had naar mijn kruis gekeken. Misschien was hij geïnteresseerd in mij. In mij als minnaar. Of in mij als nieuw slachtoffer. Ik werd er nerveus van." Bladzijde 25
"Opa Levie en oma Marianne vertelden wat er was gebeurd en namen het voor David op. Hij was een held, zeiden ze. Hij had zijn grootouders gered door ervoor te zorgen dat Kees met zijn gehuil de schuilplaats niet verried." Bladzijde 48
"Ik zal niet opschrijven welke handelingen hij precies verrichtte omdat ik u niet ken en niet weet of u daar gediend van bent, maar ik zal wel eerlijk vertellen dat ik eraan dacht hoe mooi het zou zijn als Leo me kwam zoeken en ons zou vinden. Dat hij de deur van het werkhok opentrok en ons betrapte." Bladzijde 71
""Hoe moet ik het dan lezen?" vroeg ik. "To the light", zei Leo, maar "to the lie" mag ook." Dat betekent iets heel anders", zei ik. 'To the lie'dat zou ik vertalen als "opgedragen aan de leugen." Bladzijde 81
"Ik zag op een avond toen ik twaalf was, een documentaire op tv waarin een klein jongetje besneden werd. Iemand, ik denk de vader, trok de aandacht van het jongetje, waardoor het niet goed kon zien wat er allemaal gebeurde. Terwijl de vader lieve dingen tegen hem zei, trokken andere mannen zijn broek uit en toen werd hij dus besneden. Ik schrok, omdat het me plotseling deed denken aan vroeger." Bladzijde 119
Thematiek
De positie van kinderen bij seksueel misbruikVan Lieshout die al eerder romans schreef over seksueel misbruik ("Mijn mijnheer- 'Onschuldig kind") wil met dit boek benadrukken dat kinderen die seksuele contacten hebben en dat niet als heel onprettig hebben ervaren door de volwassenen om hen heen (hulpverleners, ouders) gedwongen worden aangifte te doen en het seksueel gedrag van een volwassene sterk te veroordelen. Je kunt dat goed zien in de verklaringen die Antonij moet aanpassen. In een interview op de radio (NPO1) heeft Van Lieshout gezegd dat kinderen/pubers met hun eerste seksuele (pedofiele) ervaringen er eigenlijk nooit met een ander kind over kunnen praten. Er zijn geen praatgroepen voor kinderen die seksuele ervaringen hebben. Citaat uit de recensie van De Volkskrant: "Van Lieshout prikkelt de lezer om na te denken over schuld en slachtofferschap. Ben je een slachtoffer, of word je slachtoffer gemaakt? Ben je een dader of word je als dader aangewezen? In wiens belang is het om alles tot op de bodem uit te zoeken? Is het soms beter dingen voor jezelf te houden? Kan dat? Mag dat? "
Motieven
Leugens
In WO II heeft men in de familie Gierman/Gans gelogen over degene (David) die de baby Kees heeft gesmoord tijdens een razzia. Kleine David werd aangewezen als dader, omdat men dacht dat die niet gestraft zou worden. De echte dader was echter opa Levie, die vlak voor zijn dood het geheim openbaarde. Beitelaar Leo wil dit op de grasteen laten zien.
Seksueel misbruik
Antonij is misbruikt door zijn opa, maar hij heeft daar niet erg onder geleden. Hij wordt echter door de omgeving gedwongen tot in detail te vertellen wat er met hem is gebeurd. Antonij laat zich op het kerkhof ook misbruiken door de zoon van de beheerder, Arie. Die misbruikt Antonij elke zaterdag om twaalf uur door hem oraal te bevredigen. Leo wordt op internet beschuldigd van seksueel grensoverschrijdend gedrag als hij met goedkeuring van zijn collega seks heeft met hem. Hij wordt niet strafrechtelijk veroordeeld, maar wel maatschappelijk bedreigd op social media. Hij vindt dat hij daarom ontslag moet nemen. Leo heeft Antonij niet seksueel misbruikt: hij geeft duidelijk aan dat hij niets begint met jonge jongens. Antonij beschuldigt hem er ook niet van.
De tweede wereldoorlog en het familiegeheim
Op de achtergrond speelt in de families Gierman/Gans de dood van een baby tijdens een razzia naar onderduikers. Daarover is in de familie een afspraak gemaakt door David (Leo's vader) de schuld te geven van de dood van Kees. Tot aan de dood van opa Levie was het een goed bewaard familiegeheim.
De druk van de social media is erg groot
Naar aanleiding van de kwestie waarmee in de roman Leo Gans te maken heeft gekregen (seksueel contact met een volwassen collega, die hem later aanklaagt op de social media), geeft Van Lieshout aan dat de social media tegenwoordig iemand al veroordelen, voordat er een onderzoek is geweest naar de feiten. Je bent al schuldig wanneer iemand op Facebook zet, wat er mogelijkerwijs gebeurd kan zijn. Recente voorbeelden van dergelijke 'veroordelingen' zijn gemakkelijk te vinden : Marco Borsato, Ali B, Danny de Munck en nog een aantal anderen. Hij wil daar ook voor waarschuwen.
Schuldgevoel
Diverse personages kampen met een schuldgevoel , o.a. Antonij die zijn opa heeft moeten aanklagen, terwijl hij zelf niet geschokt was door het misbruik.Hierdoor was de familieband uit elkaar gevallen.
Motto
My daily Prayers
God help me keep my long nose
out of other People's business
and give me twenty-six hours
each day tot mind my own
Epitaaf van Thelma E. Holford
(26 december 1906-6 augustus 1989)
[Epitaaf is een grafschrift ]
Titelverklaring
Op het kerkhof is een man bezig om een grafsteen te bewerken met een beitel. Hij beitelt de gegevens van de gestorvene op de steen.
Structuur & perspectief
De kleine roman is onderverdeeld in vijf delen die allemaal vooraf gegaan worden door een epitaaf (grafschrift). Die zijn soms grappig, soms cynisch.
In deel I geeft Antonij het verhaal van wat er gebeurd is op de bewuste zaterdagochtend. Hij is een achteraf vertellende ik-figuur. In deel II geeft de advocaat van Leo Gans zijn commentaar op wat hij noemt een verklaring die Antonij heeft geschreven voor de Offcier van Justitie In deel III stelt Antonij zijn verklaring bij. Hij is weer de ik-verteller. In deel IV geeft de advocaat opnieuw commentaar, nu op de tweede verklaring. Het boekje eindigt met de derde verklaring van Antonij, die overigens nooit verzonden is.Dan is er nog een soort epiloog, waarin Antonij een vrijwel nietszeggende verklaring heeft afgelegd. De lezer moet bij een ik-verteller altijd bedenken dat dit in feite 'een onbetrouwbare verteller 'is, omdat je vrijwel alijd "gekleurde" informatie krigt.
Onderdeel van de structuur is ook dat elk deel begint met een grafschrift. Aan het einde van de roman geeft Ted van Lieshout aan waar de epitafen te vinden zijn en wat de achtergrond ervan is.
Decor
Het decor is het kerkhof in het dorpje Vlashoven bij de gemeente Neersel (fictieve namen). Vóór de relatie van zijn moeder met een rijke vent woonden ze in de stad. Welke wordt niet genoemd. Alle gebeurtenissen spelen zich op het kerkhof af. Dit wordt verteld in deel I, de andere vier delen hebben betrekking op de verklaringen die Antonij heeft afgelegd.
De tijd die verteld wordt, is een zaterdagochtend van een uur of negen tot een uur of twaalf op 27 juli van 2019. Antonij ziet dat het namelijk meer dan een jaar geleden is dat de vader van David overleden is - 18-5-2018 (blz. 21)
Stijl
Je leest het verhaal van de roman door de ogen van de vijftienjarige verteller, Antonij..De schrijver zorgt ervoor dat hij de taal aan de leeftijd van zijn verteller aangepast heeft. Daardoor wordt het verhaal niet moeilijk om te lezen. Alles wordt glashelder verteld, Antonij gebruikt geen moeilijke woorden en ingewikkelde zinnen. De vertelstijl is bovendien licht van toon: Het is daardoor geenszins een somber boek geworden. Frappant is ook dat de fantasierijke en beeldende taal van Antonie in deel I in de de achtereenvolgende verklaringen van de jongen steeds minder wordt. De laatste heel korte verklaring is tot op 'het bot uitgekleed' en heel zakelijk in woordgebruik. Knap gedaan, omdat de vertelstijl op deze manier de beperkingen van de kinderen tegenover de volwassenen laat zien.
Slotzin
ik geloof echter niet dat de drie de opzet hadden om ons te vermoorden. Ze waren volgens mij wanhopig op zoek naar een onderwerp voor een sensationeel internetfilmpje. Meer weet ik helaas niet.Bijzonderheden
Aan het einde van de roman heeft Antonij een mooie metafoor over de plek van kinderen in onze samenleving. Op blz. 159 staat: "Er is een Grieks gezegde dat luidt: in een wijze samenleving planten oude mannen bomen in wier schaduw ze nooit zelf zitten zitten. Dat, ongeveer, komt ooit op mijn eigen grafsteen te staan. Wij leven in een tijd waarin volwassenen de schaduw van hun kinderen stelen. Ik wil niet dat ik zelf zo'n man word. Ik plant stiekem zaadjes op het kerkhof in de hoop dat er ooit een boom uit groeit. Een boom die schaduw geeft voor een toekomstig kind dat beschutting nodig heeft tegen te veel licht. Ja,ik heb schaduwen geplant. Ze hoeven niet voor mijn eigen kind te zijn.
2. Grappig zijn ook de epitafen die Van Lieshoud als een soort motto aan het te volgen deel meegeeft.
Bijv.
IF YOU CAN READ THIS
YOU ARE STANDING ON MIJ BOOBS
( Als je dit kunt lezen sta je op mijn tieten)
(Janet Marie Crowder Girolamo)
Beoordeling
Prima geslaagd boek van de schrijver over een omstreden onderwerp. Het verschijnsel seksueel misbruik komt in onze tijd vaak in de actualiteit, ook al is het misbruik jaren geleden gebeurd. Recente beschuldigen in de theaterwereld, tv- scène of in de sportwereld (turnsters, voetbalster, hockeydames) Beschuldigingen op het internet die niet geverifieerd kunnen worden, kunnen het leven van een mogelijke dader voor lange tijd beïnvloeden. In deze roman wil Ted van Liedshout dat probleem aan de orde stellen. Het andere probleem is dat kinderen in die situatie door volwassen begeleiders of hulpverlners gepusht worden aangifte te doen of onder druk gezet worden verklaringen in gewenste richtingen te veranderen.
Dat maakt het boek spannend.
In de afgelopen jaren heb ik bij boeken over pedofilie, seksueel misbruik wel eens gevoelens van walging ondervonden (bijv. bij het lezen van 'Mijn lieve gunsteling' van Marieke Lukas Rijneveld, maar dat is bij deze kleine roman niet het geval. Er gebeurt op seksgebied ook relatief weinig, maar de luchtige toon van Van Lieshout maakt het lezen van dit boek leuk. Ik denk ook voor scholieren. Grappig zijn ook nog de Engelstalige grafschriften die Van Lieshout heeft verzameld en waarmee hij de diverse delen opent.
Recensies
"Een gelaagd verhaal met een geloofwaardig personage en dankzij een vernuftige vorm een grondige exploratie van een relevant thema – en dat in nog geen tweehonderd pagina’s. Dan heb je als schrijver al die bijvoeglijke naamwoorden wel verdiend. Oké, Beitelaar deelt geen literaire mokerslag uit, het is geen allesomvattend magnum opus en het neigt een beetje richting jeugdboek, maar het is wél een roman die in zijn opzet volledig geslaagd is. Stijl, vorm, plot en thema grijpen niet alleen goed in elkaar maar versterken elkaar ook. Boven alles stemt Beitelaar, met die innemende Antonij in de hoofdrol, vrolijk. Het is een léúk boek. Misschien wel het enige leuke boek over kindermisbruik dat er is." https://www.volkskrant.nl...gle.com%2F
"De veranderende blik op die bewuste dag krijg je niet alleen bij de broeierige omgang van Anthonij met Leo. Ook het familieverhaal van Leo (die op het graf van zijn vader en moeder een tekst beitelt) krijgt gaandeweg andere contouren. Daarmee wordt Beitelaar een roman die op een ander niveau iets vertelt over de waarheid in verhalen. Juist in een tijd waarin trial by media een onuitroeibaar gegeven is, laat Van Lieshout zien dat er verschillende waarheden naast elkaar kunnen bestaan." https://www.tzum.info/202...beitelaar/
"Beitelaar is een vernuftige, elegante roman, die door de soepele verteltrant ‘makkelijk’ lijkt, maar buitengewoon indringende vragen opwerpt en je in een zekere staat van verwarring achterlaat – en met de neiging het boek direct te herlezen. Eerder schreef Ted van Lieshout de eveneens zeer sterke romans Mijn meneer (2012) en Schuldig kind (2017) die autobiografisch zijn en handelen over zijn relatie als kind met een man, en de naweeën daarvan. Ze wierpen veel stof op, omdat Van Lieshout nuance aanbrengt in het debat over seksueel misbruik van kinderen, en hier en daar ernstig misverstaan werd. Met Beitelaar vormen de eerdere boeken in zekere zin een drieluik, Van Lieshout vliegt de vragen die die boeken reeds opwierpen, op een andere, nieuwe manier aan. Wat overeenkomt is zijn strijd voor het zelfbeschikkingsrecht van het individu, de boodschap dat eenieder zelf de regie moet mogen voeren over zijn levensverhaal, ongeacht van welke leeftijd hij is" https://www.nrc.nl/nieuws...s-a4137027
"En dan is er nog een spannend subplot, dat een extra laag in het verhaal aanbrengt en dat zich wikkelt rond een mysterieus graf waarin volgens het opschrift een baby en een bejaarde dame liggen, beiden gestorven tijdens de Tweede Wereldoorlog onder vreemde omstandigheden. Die verschillende verhaallijnen grijpen wondermooi in elkaar en maken Beitelaar tot een volle, ronde roman die vraagt om mildheid in tijden waarin alle redelijkheid soms lijkt te zijn verdwenen." https://www.trouw.nl/cult...gle.com%2F
"Met het gelaagde Beitelaar beschrijft Van Lieshout opnieuw op geestige wijze dat misbruik soms nuance verdient: ben je wel altijd dader of slachtoffer?" https://www.bd.nl/brabant...gle.com%2F
Bronnen
Introductie van de roman van Ted van Lieshout
https://www.youtube.com/w...MuTd6xmtm4Interview op NPO 1 met de schrijver over zijn nieuwe roman
https://www.nporadio1.nl/...-beitelaarGeschreven door Cees

Ik heb verreweg het grootste deel van mijn leven voor de klas gestaan. Eerst vijf jaar op een basisschool, daarna veertig jaar op diverse scholen voor voortgezet onderwijs: havo en vwo, onder- en bovenbouw. Leraar Nederlands zijn vond ik veel leuker dan directielid spelen. De laatste jaren was ik conrector. In 2004 begon ik aan mijn eerste boekverslag voor scholieren.com. Dat is dus ruim twintig jaar geleden.
Ik vond het destijds mijn 'missie' om de vaak verouderde en 'afgezaagde' literatuurlijsten voor Nederlands te vernieuwen en mijn leerlingen kennis te laten maken met onbekende en / of jonge schrijvers. Lezen kan namelijk gewoon leuk zijn. Het is de taak van een docent om het lezen te stimuleren.
Docenten kunnen je met het aanprijzen van aantrekkelijke en/of spannende boeken enthousiast maken. Passages die interessant zijn, kun je voorlezen in de klas. Kort vertellen waarover een boek gaat, kan ook een stimulans voor je keuze zijn. En vergeet niet dat je van je medeleerlingen ook kunt horen welk boek ze (erg) leuk gevonden hebben. Dat is vaak de beste manieren om te weten te komen of een boek aantrekkelijk is. Hoewel smaken altijd blijven verschillen..
Ik heb tot nu ( 1 maart 2025) 1513 boekverslagen gemaakt, waarvan vrijwel de meeste Zeker-Weten-Goed-verslagen zijn. Er staan de laatste jaren aan het einde van het verslag vragen over de inhoud en de structuur, zodat je kunt controleren of je je het boek in grote lijnen begrepen hebt.
Bij Scholieren.com probeer ik zo veel mogelijk boeken van nieuwe schrijvers te bespreken. Elke maand ontvang ik boeken van diverse uitgeverijen die hun schrijvers uit 'hun fonds' onder de aandacht van de lezer willen brengen.
Ik hoop altijd dat de 'leraar Nederlands' het zijn leerlingen toestaat om de wat minder bekende of zelfs beginnende schrijvers op de leeslijst te accepteren.
Lezen kan leuk zijn, maar boekverslagen maken doe je meestal niet voor je lol. Ikzelf vond dat vroeger namelijk helemaal niet leuk. Ik kocht in die tijd daarom ook alle uittrekselboeken van alle talen. (Bijvoorbeeld Literama (Ne), Aperçu (Fa), Survey (En), Der Rote Faden (Du). En als ik heel eerlijk ben, heb ik ook wel eens uit tijdgebrek alleen met een boekverslag een mondeling tentamen gedaan. Maar dan voelde je je toch niet altijd op je gemak. Nu maak ik zelf al jaren boekverslagen voor scholieren.com.
Nog een welgemeend advies: wees verstandig en lees altijd het boek. Dan kan een boekverslag op scholieren.com een prima geheugensteun voor je mondeling zijn.
En geloof me, docenten kunnen vanwege tijdgebrek echt niet alle boeken lezen die jaarlijks verschijnen; zij raadplegen daarom ook wel de boekverslagen die scholieren.com aanlevert. Daar is natuurlijk helemaal niks mee.
REACTIES
1 seconde geleden