Cel door Charles den Tex

1) Maak een schema van plus- en minpunten. Zoek hier een citaat of een voorbeeld bij.

2) Zoek informatie over de schrijver op.

De schrver van dit boek is niemand minder dan Charles den Tex. Hij is op 21 april 1952 geboren in Australië en is op vijfjarige leeftijd met zijn ouders terug naar Nederland verhuisd. Den Tex schreef dertien thrillers, waarvan er acht genomineerd werden voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste spannendste boek. Drie van de acht keer heeft hij de prijs ook daadwerkelijk gewonnen. Het boek CEL is ook één van de prijswinnende boeken. In september 2012 is de bioscoopverfilming van CEL in première gegaan, met hoofdrollen voor Daan Schuurmans, Tim Murck, Anna Drijver en Huub Stapel. De boeken van Charles den Tex verschenen ook in Frankrijk, Duitsland, Italië en Turkije.

3) Maak een schrijfplan op basis van de driedeling die recensies doorgaans kennen: informatie over het boek, informatie over de schrijver en een uitgebreid oordeel over het boek.

- Informatie over het boek

In dit onderdeeltje ga ik de argumenten verwerken die ik in stap 4 uit ga werken. Ook ga ik misschien nog gebruik maken van de flaptekst van het boek.

- Informatie over de schrijver

Bij dit onderdeel ga ik de informatie hierboven over de schrijver gebruiken en misschien nog wat dingen over de schrijver van Wikipedia of andere websites.

- Uitgebreid oordeel over het boek

In dit deel verwerk in natuurlijk sterk mijn mening over het boek. Ik ga hierbij het schema van plus- en minpunten gebruiken.

4) Schrijf de recensie. Verwerk onderstaande punten in je recensie:

- Bedenk een pakkende titel, waaruit je standpunt al naar voren komt.

Ik ben Mchael Bellicher

Ik heb deze titel bedacht omdat deze titel laat zien dat het om Michael Bellicher gaat want Michael Bellicher moet de hele tijd bewijzen dat hij echt Michael Bellicher is en dat wordt dus ook heel vaak gezegd in het boek.

- Maak gebruik van argumenten. Het structureel argument is verplicht. Daarnaast kies je minstens twee andere die je wilt uitwerken.

Structureel argument

In dit boek zijn er heel veel hoofdstukken. Er komt steeds een stukje verhaal en dan is er een apart hoofdstukje over wat Bellicher in zijn blog heeft geschreven. Het boek wordt spannend gemaakt doordat er steeds informatie wordt achtergehouden voor Bellicher, dus ook voor de lezer. Zo ontstaat er eerst verwarring, maar aan het eind van het boek wordt dat allemaal duidelijk. De spanningsvraag die ik me tijdens het lezen afvroeg was vaak wie wat deed en waarom Bellicher de schuld van alles kreeg en waarom alles weer terug werd geleid naar Bellicher. Het boek is het tweede deel van een driedelige serie. Het boek heeft dan ook een open einde.

Esthetisch argument

Het boek is geschreven in veel korte zinnen. Ook staat het boek vol dialoog. Bellicher vergelijkt zichzelf steeds met post. Hij vergelijkt zichzelf met elke post. Het boek begint dan ook met: “Ik ben post-alles. Post-ik, post-multinational, post-moraal, post-wij, post-pizza (nooit meer een quattro stagioni, alsjeblieft!), post-neo-con, post-derde-weg, post-nieuwe-zakelijkheid,” En zo gaat het nog even door. Er wordt niet gebruikgemaakt van ouderwets taalgebruik. Wel een beetje spreektaal zo nu en dan, maar vooral wordt de situatie gewoon beschreven. “ Op de tast vond ik de hoek en daar, rechts, was inderdaad een deur. Licht scheen door de kieren. Gedempte stemmen. “ Wat er gebeurt met Bellicher, zoals in het citaat. In de dialogen wordt vaak gebruik gemaakt van ingewikkeld denkwerk van de personages, maar niet ingewikkeld genoeg om er niets van te snappen.

Intentioneel argument

De bedoeling achter dit verhaal zou kunnen zijn dat je voorzichtig moet zijn met wat je op internet zet. Dat je voorzichtig moet zijn met de persoonlijke informatie je allemaal in de Cloud gooit. Achteraf denk ik nu dat het misschien ook wel de bedoeling is van het verhaal dat je in jezelf moeten blijven geloven ondanks alles wat er om je heen gebeurt.

Ik ben Michael Bellicher

Alles wat hij zegt, doet en zelfs denkt, zo lijkt het, wordt tegen hem gekeerd. Na getuige te zijn geweest van een raadselachtig auto-ongeluk lijkt Michael Bellicher overal de schuld van te krijgen. Van een rare liefdesverhouding met een advocate wordt het proces ook niet echt makkelijker. Wat blijkt? Michael Bellicher zijn identiteit is gestolen en op de bekende 5 W’s krijgt hij eerst lang niet allemaal een duidelijk antwoord.

Dit boek heeft heel veel hoofdstukken. Er komt steeds een stukje verhaal en dan is er een apart hoofdstukje over wat Bellicher in zijn blog heeft geschreven. Het boek wordt overzichtelijk door de kleine hoofdstukjes daardoor leest het boek ook makkelijker door. Het boek wordt spannend gemaakt doordat er steeds informatie wordt achtergehouden voor Bellicher, dus ook voor de lezer. Alles wat Bellicher meemaakt, maakt de lezer ook op Bellichers manier mee. Zo ontstaat er eerst verwarring, maar aan het eind van het boek wordt dat allemaal duidelijk. De spanningsvraag die ik me tijdens het lezen afvroeg was vaak wie wat deed, waarom Bellicher de schuld van alles kreeg en waarom alles weer terug werd geleid naar Bellicher. Het boek is het tweede deel van een driedelige serie. Het boek eindigt met de zin: “Ik ben even weg.” Dit verwijst naar een open einde.

Het boek is geschreven in veel korte zinnen. Ook staat het boek vol dialogen. Bellicher vergelijkt zichzelf steeds met post. Hij vergelijkt zichzelf met elke post. Het boek begint dan ook met: “Ik ben post-alles. Post-ik, post-multinational, post-moraal, post-wij, post-pizza (nooit meer een quattro stagioni, alsjeblieft!), post-neo-con, post-derde-weg, post-nieuwe-zakelijkheid…” Zo gaat het nog even door. Er wordt niet gebruikgemaakt van ouderwets taalgebruik. Wel een beetje spreektaal zo nu en dan, maar vooral wordt de situatie gewoon beschreven. “ Op de tast vond ik de hoek en daar, rechts, was inderdaad een deur. Licht scheen door de kieren. Gedempte stemmen. “ In de dialogen wordt vaak gebruik gemaakt van ingewikkeld denkwerk van de personages, maar niet ingewikkeld genoeg om er niets van te snappen. Daardoor moet je je hoofd er soms wel even goed bij houden, maar daar wordt het boek juist leuker en interessanter van.

De bedoeling achter dit verhaal zou kunnen zijn dat je voorzichtig moet zijn met wat je op internet zet. Dat je voorzichtig moet zijn met de persoonlijke informatie die je allemaal in de Cloud gooit. Achteraf denk ik nu dat het misschien ook wel de bedoeling is van het verhaal dat je in jezelf moet blijven geloven ondanks alles wat er om je heen gebeurt. Iemand anders is er in het boek immers met Bellichers identiteit vandoor. Je moest eens weten hoe moeilijk het is om jezelf te blijven geloven als er elke dag tegen je wordt gezegd dat je niemand bent en zeker niet jezelf.

Charles den Tex, de schrijver van dit boek, schrijft hele mooie korte kernachtige zinnen, oneliners genoemd.  Zo schrijft hij bijvoorbeeld “Aarzelend liep de situatie uit de hand.” Echt mooi hoe hij dat zo beschrijft. Ook heeft den Tex zijn eigen mening soms sterk in de hoofdpersoon verwerkt. “Nieuws als afval. Een krant zonder klant. Zonder binding met de lezer. Vooral geen binding. De post-alles-mens is allergisch voor binding.” Hij laat hieruit blijken dat hij de krant maar niets vindt. Den Tex schrijft  goede thrillers. Hij schreef er dertien in totaal  waarvan er acht genomineerd werden voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste spannendste boek. Drie van de acht keer heeft hij de prijs ook daadwerkelijk gewonnen. Het boek CEL is ook één van de prijswinnende boeken. In september 2012 is de bioscoopverfilming van CEL in première gegaan. Nu ik het boek gelezen heb, ben ik best wel nieuwsgierig naar de film, maar gauw gaan downloaden! Maar voorzichtig met je gegevens, want wie weet wie er allemaal mee vandoor gaat.

                                                                                                                                                            640 woorden