Hallo Angela, hoe gaat het op dit moment met je?

Op dit moment gaat het goed met me. Ik ben twee maanden onder behandeling geweest in een speciale kliniek en ik merk vooruitgang.

Waarom heb je gekozen voor een nieuwe vriendengroep, in plaats van je jarenlange beste vriendin Melanie?

Ik was toe aan iets nieuws. Met Melanie deed ik altijd hetzelfde. Het was gezellig, maar na al die jaren werd het saai. Ik wilde wat meer spanning en sensatie in mijn leven. Toen ik deze groep leerde kennen merkte ik dat zij mij gaven wat ik graag wilde. Melanie zat bij mij in de klas, dus ik dacht dat we nog wel vriendinnen konden blijven. Buiten school had ik dan mijn nieuwe groepje, maar op school zou ik dan met haar omgaan. Helaas wilde Melanie dit niet en was ik op school alleen.

In je nieuwe groepje werd veel geëxperimenteerd met alcohol en softdrugs. Wilde je dit ook echt of werd je gedwongen?

In het begin wilde ik het niet en weigerde ik. Twee jongens uit het groepje, Ed en Marcel, noemden me baby en watje. Ik wilde bewijzen dat ik dat niet was, dus ik begon langzaam aan met drinken en roken om te laten zien dat ik net zoals zij was. Ik vond het in het begin niet lekker, maar na een tijdje raak je eraan gewend en wil je niet meer anders.

Je vertelde me aan het begin dat je ook thuis en op school dronk. Hoe kan het dat je ouders, docenten en klasgenoten nooit iets door hebben gehad?

Ik deed het stiekem en onopvallend. Ik gaf Fred, die 18 was en dus alcohol mocht kopen, geld en die kocht het voor me. Ik kocht altijd iets wat op water leek, zoals Bacardi. Dit deed ik in een waterflesje met wat water. Ik loog tegen docenten. Ik zei dat ik hoofdpijn had en vroeg of ik wat water mocht drinken. Achteraf nam ik een kauwgompje zodat niemand wat rook. Alcohol gaf een rustgevend gevoel. Eindelijk maakte ik me niet meer druk over hoe ik die jongens terug ging betalen. Thuis deed ik precies hetzelfde. Drankflessen in mijn kledingkast en drugs in mijn schoenen. Ik werd brutaal van alcohol. Mijn ouders dachten dat het aan de leeftijd lag.

Een verslaving is erg duur. Hoe kwam je aan het geld?

Als we uitgingen betaalde iedereen om de beurt een rondje. Als iemand een keer geen geld bij zich had maakte het niet uit en betaalde iemand anders extra. We deden er niet moeilijk over. Totdat ze door hadden dat ik eigenlijk nooit betaalde. Ze wilde dat ik terug ging betalen. Ik kreeg geen zakgeld meer door mijn brutale gedrag en anders was het toch veel te weinig geweest. Ik bedacht een plan en vroeg Fred mee wilde helpen. Gelukkig wilde hij het na lang praten. Het plan was om drugs te gaan dealen. We kochten in en verkochten op feestjes. Ik moest de pillen bewaren in mijn bh omdat Fred dat veiliger vond. Hij zei dat daar toch nooit iemand zou zoeken en zij minder verdacht zou zijn. Het bracht bakken met geld op en ik kon alles terug betalen van de afgelopen maanden.

Hoe ben je uiteindelijk in de kliniek terecht gekomen?

Ik was op een feestje en ik was zo dronken dat ik in coma raakte. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en moest een hele week zonder alcohol leven. Dit was de moeilijkste week van mijn leven in die tijd. Ik werd doorverwezen naar de afkickkliniek, maar daar was pas over zeven weken plaats voor me. Ik ging naar huis en ging verder hoe ik begonnen was.

Wat heb je in die zeven weken gedaan?

Ik ging gewoon door met drinken totdat mijn ouders erachter kwamen dat ik echt verslaafd was. Ze geloofden ze dokters niet, hoe kon het dat hun eigen dochter van inmiddels 15 verslaafd was. Omdat ik verslaafd was moest ik wel geld hebben voor drank. Ik had geen geld meer en Fred wilde niet meer meehelpen met drugs. Het was geen optie om alleen verder te gaan met dealen. Er kwam een jongen op school die wist dat ik geld nodig had. Hij zei dat hij mij twintig euro zou geven als ik seks met hem had. De jongen vertelde het door en zo had ik elke dag wel een keer seks op de wc voor geld. Totdat het uitlekte en ik de hoer van de school was. Dit was voor mij de druppel en ik vertelde alles huilend aan mijn moeder.

Wat gebeurde er toen je na zeven weken werd opgenomen in de afkickkliniek?

Ik werd de eerste dag opgevangen door dokter Bartemenes. Ik had een zwaar gesprek met hem. Ik werd met de waarheid geconfronteerd. Dat was zwaar. Ik werd voorgesteld aan Marleen Keijzer. Zij zou mijn vaste contactpersoon worden. Ik heb ongeveer twee maanden een intensieve behandeling gehad. Meestal één op één, soms in een groep. Na zeven weken mocht ik even naar huis. Ik mocht van mijn moeder nog een tijdje thuis blijven om tot rust te komen. Ik heb er toch voor gekozen om naar school te gaan. Ik zit in het examenjaar, maar door mijn verslaving heb ik een flinke achterstand opgelopen, daarom blijf ik zitten.

Hoe was het om weer op school te komen?

Raar, ik werd gek aangekeken. Ze wisten niet van mijn verslaving. Ik was lang niet op school geweest, dus ze vroegen massaal waar ik was de afgelopen maanden. Ik bedacht dat ik twee keuzes had; alles ontkennen en een smoes bedenken of gewoon eerlijk de waarheid vertellen. Ik koos voor de waarheid. Een paar mensen keken me vies aan. De rest was begripvol en lieten weten dat ik altijd bij ze kon komen om erover te praten. Ik heb afgesproken dat ik contact houd met de vertrouwenspersoon en met de directeur. Ik mag dit jaar afmaken en mijn eigen rooster bepalen. Volgend jaar beginnen we weer helemaal opnieuw en ga ik er helemaal voor. Melanie en ik hebben aan het einde van de dag nog even met elkaar gepraat. We hebben het uitgepraat en zijn weer vriendinnen. Ik ben blij dat ik haar terug heb. Ik heb het wel gemist, gezellig kletsen en films kijken. Ik ben blij dat ik nu niet meer bang hoef te zijn dat ik er niet bij pas. Melanie en ik kennen elkaar al jaren en ze weet hoe ik ben. En ik weet hoe zij is.