Memento (2000)

Inhoudsopgave
Algemene Informatie
Het Verhaal van de film
Vormgeving van Memento
De Hoofdpersonen
Het Thema
Mijn persoonlijke Mening
De Recensie

Memento is een film uit 2000 van de zeer bekende regisseur Christopher Nolan. De film heeft maar heel weinig hoofdpersonen. Dé hoofdpersoon van het verhaal is Leonard Shelby, een rol van de Australische acteur Guy Pearce. Daarnaast zijn er twee erg belangrijke rollen voor zijn ‘zogenaamde’ vrienden Natalie, Carrie-Anne Moss (zij speelde Trinity in de Matrix-triologie) en Teddy, gespeeld door Joe Pantoliano. Verscheidene bijrollen zijn voor de hotelmedewerker Burt, Mark Boone Junior, Sammy (Stephen Tobolowsky) een man die Leonard moest onderzoeken op fraude en die schijnbaar aan dezelfde ziekte als Leonard zelf. Sammy’s vrouw Mrs. Jankis (gespeeld door Harriet Sansom Harris) die probeert op een wanhopige manier om haar man weer te leren herinneren. En nog een kleine bijrol voor Callum Keith Rennie, die een drugsdealer speelt die Natalie lastig valt.
Ik heb deze film de eerste keer niet helemaal afgekeken. We waren begonnen hem te kijken tijdens CKV maar hebben ‘m niet afgekeken. Toch was ik wel nieuwsgierig naar hoe hij afliep en heb hem dus kort geleden gehuurd bij de videotheek en heb hem toen thuis gekeken. De film valt absoluut onder het genre thriller. Het is ook erg spannend, je wordt erg nieuwsgierig naar hóe Leonard de moordenaar van zijn vrouw heeft gevonden en wat hij allemaal gedaan heeft wat betreft Natalie en Teddy. Er zit ook wel actie in maar dat valt best wel tegen/mee, het is maar hoe je het bekijkt.


Het bijzondere aan de film Memento is dat het grootste gedeelte van de film achterstevoren wordt getoond. De film begint met de laatste scène en eindigt met de eerste scène. Mede doordat de structuur van de film zo uitzonderlijk is, was de film toen hij uitkwam behoorlijk populair. Daarnaast zitten er in de film zwart-wit scènes, die overigens wél chronologisch verlopen, waarin Leonard de hele tijd aan de telefoon met iemand praat. In de scènes die van achter naar voren lopen wordt het je duidelijk dat Leonard, de hoofdpersoon, op zoek is naar de moordenaar van zijn vrouw om deze te vermoorden. Bij de moord op haar werd Leonard ook getroffen en sindsdien lijdt hij aan een speciale soort van geheugenverlies. Hij kan zich alles van vóór het incident nog glashelder herinneren maar vanaf dat punt kan hij geen herinneringen meer aanmaken waardoor hij binnen enkele minuten vergeet wat er zojuist gebeurd is.
Eerst heb ik de scènes in kleur samengevat (ook achterstevoren) en daarna de zwart-wit scènes zodat het iets overzichtelijker is. Daarbij wordt in de eerste samenvatting wel aangegeven wanneer er een zwart-wit scène is door middel van de volgende twee letters: ZW. Hierna begint dus elke keer weer een andere scène in kleur.

De film begint met een beeld van een polaroidfoto die vervaagt. Daarna wordt er iemand bruut door het hoofd geschoten. ZW. Leonard verlaat zijn hotelkamer en gaat naar de receptie van het hotel waar hij een foto neerlegt en aan de medewerker vraagt of hij de persoon op de foto kent. De hotelmedewerker wijst achter hem en daar staat Teddy, één van Leonards zogenaamde vrienden waarmee hij naar een verlaten loods vertrekt. Er staat een blauwe truck waar Leonard naar vraagt en die volgens Teddy daar al dagen staat.
Leonard heeft een gesprek met de hotelmedewerker van de Discount Inn over zijn aandoening waarna hij dus Teddy achter hem ziet. Leonard wast zijn handen in een café en vraagt daar naar een adres. Leonard ontmoet Natalie in het café en ze hebben een gesprek over zijn vrouw. ZW. Leonard is aan ‘t ontbijten met Teddy en gaat naar het hotel waar hij vraagt hoe laat het is omdat hij een afspraak met Natalie heeft. ZW. Leonard wordt wakker in met Natalie waarna ze hem verteld dat ze naar het nummerbord zal zoeken. ZW. S’ avonds gaat hij naar haar toe omdat hij ene Dodd in elkaar gemept heeft om haar te helpen. ZW. Teddy komt Leonard helpen om van Dodd af te komen. ZW. Leonard zit met een fles op het toilet. Hij weet niet waar hij is en neemt een douche als er opeens iemand binnen komt, Dodd dus, ze vechten en Leonard slaat ‘m bewusteloos waarna hij Teddy belt om hulp.
ZW. Leonard rent op een camping en weet even niet wat er aan de hand is maar begrijpt dat Dodd hem achtervolgt, hij weet aan hem te ontsnappen en gaat naar de plek waar Dodd verblijft om hem terug te pakken. ZW. Leonard wordt wakker en is even vergeten dat zijn vrouw dood is en denkt dat ze naar de badkamer is. Hij loopt ernaartoe en vindt een escortmeid daar, die hij eerder al had besteld maar was vergeten. ZW. Leonard komt aan bij de Discount Inn, waar hij een groot papier aan de muur hangt en waarna hij een escortmeid besteld. Hij geeft haar de opdracht om spullen van zijn vrouw door de kamer te verspreiden en als hij slaapt naar de badkamer te gaan en de deur dicht te slaan zodat hij wakker wordt. ZW. Leonard stapt in zijn auto en schrikt zich de vinkentering als hij Teddy daar vind en hem in eerste instantie niet herkent. Ze hebben het over Natalie en Teddy adviseert Leonard om haar niet te vertrouwen. Daarna geeft hij Leonard het adres van de Discount Inn.
ZW. Natalie komt binnen en verteld Leonard dat Dodd haar heeft geslagen en Leonard springt meteen in de bres om haar te helpen. ZW. Natalie komt binnen, krijgt ontzettende ruzie met Leonard en beledigt zijn vrouw waarop Leonard haar slaat. Natalie gaat naar buiten, wacht tot Leonard het vergeten is en komt weer binnen waarna ze de leugen over Dodd verteld. ZW. Natalie en Leonard hebben elkaar schijnbaar net ontmoet en natalie nodigt Leonard uit om bij haar te verblijven. Ze praten over het ‘incident’ en Leonard legt uit dat hij op zoek is naar een 2de man die met de moord op zijn vrouw te maken had. Natalie gaat weer weg. ZW. Natalie en Leonard ontmoeten elkaar in de bar en praten wat met elkaar. Eerst is Natalie nog vijandig maar daarna wordt ze aardiger. ZW. Leonard gaat naar een tatoeagewinkel waar Teddy komt opdagen en als teddy erop staat dat Leonard iets anders aantrekt gaat deze ervandoor. ZW.
Leonard heeft Jimmy vermoord als teddy eraan komt. De twee krijgen ruzie omdat Leonard in eerste instantie niet begrijpt (Burt)
waarom hij Jimmy vermoord heeft. Dan verteld Teddy hem dus dat hij agent is en Lenny helpt omdat hij het zielig voor hem vond. Hij liet Leonard telkens naar John G.’s zoeken terwijl dit onschuldige personen waren en Leonard vermoordde deze dan. Teddy doet ook nog een boekje open over het verhaal van Sammy Jankins. Leonard schijnt zelf de Sammy Jankins in zijn verhaal te zijn; Sammy heft nooit bestaan en Leonard’s vrouw had diabetes.
Dan geeft Leonard zichzelf weer een nieuwe John G., Teddy dus, omdat hij alleen gelukkig is als hij op zoek is naar de “moordenaar” van zijn vrouw. Hij neemt Jimmy’s kleding, geld en auto mee en gaat naar de tatoeagewinkel waar hij het nummerbord van Teddy op zijn dij laat tatoeëren.


Leonard wordt wakker in aan ‘anonieme’ hotelkamer, hij weet niet precies waar hij is. Hij kijkt in de lades waar een bijbel ligt en praat over een systeem dat handig is bij zijn aandoening. Hij gebruikt bijvoorbeeld briefjes voor alledaagse dingen. Je moet ook je eigen handschrift kunnen herkennen, je leert ’t vanzelf en de belangrijke dingen schrijf je op je lichaam. Dan gaat de telefoon en nadat Leonard heeft opgenomen begint hij over Sammy Jankins. Hij had Sammy ontmoet door het verzekeringsbedrijf waar hij voor werkte. Sammy had een ongeluk gehad daarna kon hij niets langer dan een paar minuten maar ingewikkelde dingen, die hij vóór het ongeluk had geleerd. Hij leerde hierna niks maar door herhaling zou hij daar lichamelijk wel toe in staat kunnen zijn. Hij bleef lang getest worden en uiteindelijk werd geconcludeerd dat het psychisch was en aangezien Sammy daar niet voor verzekerd was kregen ze alle rekeningen op hun dak. Mrs. Jankins kon ‘t maar niet geloven en probeerde van alles met Sammy. Leonard hangt op en neemt de telefoon later weer op. Het gesprek gaat erover dat drugs iets te maken had met de moord op Leonards vrouw. John G. schijnt dus een dealer te zijn. Leonard begint weer over Sammy. Diens vrouw kwam op een gegeven moment naar Leonard en vroeg wat hij dacht. Leonard vertelde dat Sammy lichamelijk in staat moest zijn om nieuwe herinneringen aan te maken. Dan vraag Leonard opeens naar wie er eigenlijk aan de telefoon is en er wordt weer opgehangen. Weer gaat de telefoon waarop Leonard naar de receptie belt om te vragen geen telefoontjes door te laten. Burt van de receptie komt vertellen dat er een agent aan de telefoon hangt maar Leonard smijt de deur in dicht. Als de telefoon weer gaat en Leonard weigert wordt er een brief onder de deur door geschoven dat hij moet opnemen en er zit een foto van Leonard bij. Leonard neemt in paniek de telefoon op en als blijkt dat het de agent is begint hij alwéér over Sammy. Mrs. Jankins deed haar eigen laatste test met Sammy. Ze vroeg hem een paar keer achter elkaar om haar in te spuiten met insuline (moest 1 keer per dag) maar omdat Sammy het vergat gaf hij haar veel te veel. Zijn vrouw raakt in een coma en stierf terwijl Sammy in een tehuis terecht kwam. Leonard spreekt dan met de agent af bij de receptie waar dan teddy staat. Leonard moet naar de verlaten plek waar hij Jimmy aantreft en deze vermoord. Hij trekt zijn kleren aan en dan Komt Teddy opdagen. Dit was de laatste zwart-wit scène.

De locatie waar het verhaal zich afspeelt is, geloof ik, een redelijk klein stadje waar je nogal snel zou kunnen opvallen. De belangrijkste locaties in het stadje zijn dan weer de plek waar Leonard verblijft, de Discount Inn, de plek waar Natalie woont en de verlaten plek waar Leonard twee mensen vermoord, waaronder Teddy. De laatste is uiteraard een belangrijke locatie in de film omdat Leonard hier de moorden pleegt, waarbij onschuldige mensen dus het leven laten en dat is een belangrijk aspect van de film. Dat je dus weet dat Leonard gewoon door blijft jagen op “de moordenaar” en de verkeerde mensen pakt.
Waar Natalie woont is ook redelijk belangrijk omdat Leonard en Natalie hier meerdere belangrijke scène spelen. Waaronder bijvoorbeeld de scène waarin ze ruzie krijgen en Leonard Natalie slaat. Daarna komt ze dan terug, is hij het vergeten en geeft zij Dodd de schuld.
En de Discount Inn is ook erg belangrijk omdat hier alle zwart-wit scènes zich afspelen die een belangrijk deel van de film zijn. Dit zijn de scène die wél chronologisch lopen en waarin Leonard over de aandoening van Sammy Jankins vertelt, terwijl hij het schijnbaar toch over zichzelf heeft.
Dan zijn er nog minder belangrijke locaties zoals het café waar Natalie werkt, een lunchroom waar Natalie en Leonard elkaar ontmoeten, een plaats waar Teddy en Leonard op een gegeven moment samen ontbijten, een camping of iets dergelijks waar Leonard en Dodd elkaar achtervolgen en de tatoeageshop waar Leonard heen gaat.
Het bijzondere aan de scènes is de volgorde, van achter naar voren en verder zijn de zwart-wit scènes ook redelijk uniek. Die lopen dan wel weer chronologisch waardoor je een beetje in de war raakt en die toch wel mooi zijn om te zien.

Leonard draagt bijna de hele film een duur crèmekleurig pak wat hem wat eleganter maakt, zeg maar. Het past goed bij hem omdat hij een redelijk zakelijk personage speelt met een speciaal doel voor ogen. Aan het einde van de film, het begin van het verhaal dus eigenlijk, heeft hij echter een hele simpele outfit aan die bestaat uit jeans, een geruit overhemd en een soort sportief vissersjack. Dan merk je dus dat Leonard ook niet helemaal zuivere koffie is als hij van een goedkope vissersoutfit naar een duur pak gaat.
Natalie draagt redelijk onopvallende, aparte kleding die ook weer goed bij haar persoonlijkheid en uiterlijk past. Niks bijzonders eigenlijk. Hetzelfde met Teddy, die draagt ook de hele tijd simpele kleding en jeans. Dat draagt ook wat meer bij aan hun karakters, het zijn redelijk simpele onbetrouwbare mensen die niet zo erg opvallen.

De muziek is gedeeltelijk speciaal voor de film gemaakt en gedeeltelijk zijn er al bestaande nummers aan toegevoegd zoals bijvoorbeeld een nummer van David Bowie “Something in het Air” en een nummer van Moby “First Cool Hive”. Dan is er bijvoorbeeld voor sommige scènes ook speciaal muziek gemaakt zoals de scène waarin Mrs. Jankins de hele tijd tegen Sammy zegt dat ze haar injectie nodig heeft en de scène waarin Leonard en Natalie een heftige ruzie krijgen.
De muziek speelt geen heel belangrijke rol in de film; het wordt meer voor de achtergrond gebruikt. Het past wel erg goed bij de film want het zijn meestal van die spannende opbouwende muziekjes.

Ik geloof niet dat er in de film gebruik gemaakt wordt van (speciale) geluidseffecten.

Leonard Shelby, John “Teddy” Gamell en Natalie.
Leonard Shelby is de hoofdpersoon van Memento. Hij is een volhardend man en uiteindelijk kom je erachter dat hij ook een behoorlijk leugenaar is, niet alleen tegen zichzelf maar ook tegen anderen. Tegen zichzelf is hij dat omdat hij niet weet wat hij anders met zichzelf aanmoet als hij niet meer verder kan jagen op de moordenaar van zijn vrouw. Mede door zijn geheugen is hij dan ook erg onbetrouwbaar.

John “Teddy” Gamell is een rare persoonlijkheid. Hij komt bijna de gehele film nogal onbetrouwbaar en laf over. Bovendien is hij af en toe een beetje te vriendelijk en familiair. Maar uiteindelijk blijkt dat Teddy eigenlijk gewoon medelijden had met Leonard, dus hij toont ook nog zijn goede kanten. Aan de andere kant heeft hij Leonard ook gebruikt voor eigen doeleinden en dat komt ook weer erg negatief over. Niet mijn favoriete personage in ieder geval.

Natalie is een vriendin van Leonard die hem ook probeert te helpen om de moordenaar te vinden. Wat dat betreft helpt ze hem dan ook echt; maar ook zij gebruikt hem voor eigen doeleinden. Zo doet ze alsof Dodd haar geslagen heeft (terwijl Leonard het dus gedaan heeft, maar dat weet ‘ie niet meer) zodat Leonard ervoor zorgt dat ze van Dodd afkomt. Zo af en toe is ze ook onvriendelijk. Ook een erg onbetrouwbare persoonlijkheid maar doordat ze Leonard écht helpt voel je toch iets meer sympathie voor haar.

De relatie tussen Leonard en Natalie is redelijk intiem. Ze zijn wel de gehele film door vrienden maar af en toe lijkt het of Natalie bijvoorbeeld meer zou willen dan enkel en alleen vrienden zijn. Voor de rest beschouwen ze elkaar als vrienden. Leonard denkt dan wel dat Natalie hem alleen helpt uit medeleven maar hij springt wel meteen in de bres om haar van Dodd af te helpen als deze haar zogenaamd geslagen heeft. En Natalie op haar beurt zorgt wel echt voor gegevens over de moordenaar en geeft ze aan Leonard.
De relatie tussen Leonard en Teddy komt minder over alsof ze vrienden zijn. Waarom Teddy Leonard helpt is ook bijna de hele film niet duidelijk tot het einde. Dan kom je erachter dat het Teddy wel handig uitkwam dat Leonard op zoek was naar een moordenaar en dat hij hem ook een beetje hielp uit medelijden. Leonard daarentegen beschouwt Teddy uitsluitend als een leugenaar die hem wel handig van pas komt op zoek naar de moordenaar van zijn vrouw. Teddy beschouwt Leonard dus iets meer als een goede kennis, want ze zijn geen vrienden te noemen.
Verder heeft Leonard weinig relaties met anderen behalve dan een beetje met Burt, de hotelmedewerker die best vriendelijk, en op z’n tijd, ook eerlijk tegen Leonard is, daarbij is hij zo ongeveer de enige. Maar Leonard kan hem zich elke keer niet meer herinneren en daar Burt niet zo’n grote rol speelt is er dan ook weinig van deze relatie te merken. Verder zijn er geen onderlinge relaties die echt van belang zijn in het verhaal.
De personages in Memento zijn niet echt gewone mensen. Ze hebben allemaal iets eigenaardigs of negatiefs om zich heen hangen en geen van allen lijken ze echt onschuldig te zijn. Misschien zijn het dan ook meer vertegenwoordigers van een bepaald standpunt, of in ieder geval is Leonard dat. Leonard heeft namelijk de hele tijd het idee dat er iemand moet boeten voor de gruwelijke daad op zijn vrouw, waar ik hem groot gelijk in geef. Hij is ervan overtuigd dat deze last op zijn schouders ligt.

Teddy en Natalie daarentegen zijn meer gewone mensen waarvan je verwacht dat ze een bepaalde en/of slechte achtergrond hebben en daarom zijn wie ze nu zijn. Een beetje verbitterde mensen die beiden connecties hebben met de criminele wereld.
Ik heb het grootste gedeelte van de film, tot het einde, het meeste meegeleefd met Leonard. Waarschijnlijk omdat hij niet alleen zijn hele geheugen kwijt is en daardoor op een onmogelijk trieste manier moet leven maar daarbij ook nog eens een moeilijke zoektocht naar de moordenaar van zijn vrouw probeert te vervullen. Maar aan het einde van de film is mijn medeleven dan ook wel een stuk minder geworden als blijkt dat Leonard al twee onschuldige mensen heeft vermoord, en nog iemand die helemaal niks met de moord op zijn vrouw te maken had. En met Natalie en Teddy heb ik toch minder medeleven omdat ze de hele film door een beetje geniepig overkomen.

Het belangrijkste thema in de film memento is eigenlijk Leonard die, zonder geheugen, op zoek is naar de moordenaar van zijn vrouw, of misschien beter gezegd; wraak. Geen moment vergeet je wat Leonard nou eigenlijk doet en waar hij in hemelsnaam mee bezig is. Hij heeft maar één doel voor ogen en dat is degene die zijn vrouw verkrachtte en vermoordde te vinden en deze te laten boeten voor zijn daad. Niet alleen zal deze persoon voor de gruwelijke moord op zijn vrouw boeten, maar ook voor het feit dat hij Leonard’s geheugen en daarmee zijn vermogen om te leven heeft weg genomen.
Ik denk dat Christopher Nolans bedoeling met Memento was om eens een andere film te maken dan de meeste standaardthrillers. Hij wilde iets bijzonders maken, met een geheel eigen tint en een uniek gevonden structuur. Memento is een unieke film en ik denk niet dat er andere films zijn die dezelfde structuur hebben en dus achterstevoren gefilmd zijn. Christopher Nolans idee om de film op deze manier op te nemen loonde dan ook; de film werd genomineerd voor een Golden Globe én een Oscar voor beste script.
De film is niet gebaseerd op een boek, simpelweg op Nolans idee.

Mijn verwachting van de film was eigenlijk niet zo hoog. Ik had wel eens van Memento gehoord maar wist er vrijwel niets van. Ik had eerlijk gezegd dus niet zo bijzonder veel verwacht. Eerlijk gezegd dacht ik dat een redelijk deprimerende en saaie film was. Deprimerend omdat Leonard zijn vrouw kwijt is en zelfs al vermoord hij zijn vrouw, hij zal toch niet zo gauw meer gelukkig worden. Hij heeft geen geheugen en zal daarom maar op heel moeilijke manier een nieuw leven kunnen starten. Bovendien dacht ik ook bij mezelf dat die hele zoektocht naar de moordenaar nogal triestig zou verlopen, er wordt immers zo vaak gezegd dat wraak helemaal geen goed gevoel geeft. En ik dacht dat de film saai zou zijn omdat ik gehoord had dat het een lowbudget film was en daar heb ik persoonlijk niet zo’n hoge indruk van. Ik hou eerlijk gezegd meer van het Hollywood spektakel. Ik heb liever grootser opgezette films omdat die meestal letterlijk een lust voor het oog zijn.
Om eerlijk te zijn voldeed de film gedeeltelijk wel aan mijn verwachting maar ook weer een beetje niet. Ik vond de film toch niet zo deprimerend, eigenlijk bijna helmaal niet. Natuurlijk het is lullig voor Leonard dat ‘ie z’n geheugen kwijt is maar toch heb ik aan het einde van de film niet meer zo’n sympathie voor hem. Daarnaast was de film helemaal niet saai, juist best spannend, maar toch is het mijn film niet zo. Ik hou al niet zo van thrillers en deze vond ik dan ook niet bijzonder goed. En uiteindelijk hou ik ook toch echt meer van de echte Hollywood producties.

Ik denk dat ik de allerlaatste scène van de film toch wel het meest indrukwekkend vond. Wanneer je erachter komt dat Leonard eigenlijk helemaal niet zo’n onschuldig persoon is en hij al twee onschuldige mensen heeft gedood die helemaal niks met de moord op zijn vrouw te maken hadden. En dat hij zichzelf gewoon aanwijzingen geeft naar John. G’s om zo telkens een doel te hebben, niet weg te kwijnen en gelukkig te zijn. Het is ook zo bizar. Je denkt de gehele film dat je met een onschuldig slachtoffer te maken hebt dat uit liefde wraak wil nemen en dan blijkt het gewoon iemand die niets beters weet te doen dan telkens opnieuw op zoek te gaan naar wraak. Leonard blijkt dus helemaal niet zo onschuldig als dat je eerst dacht dat hij was.

Ik heb de volgende recensie via google gevonden en van
www.filmfocus.nl gehaald.
http://www.filmfocus.nl/recensies/417-Memento.html
Recensie: Memento

De openingsscène van 'Memento' is metaforisch voor de gehele film. Een grimmige moord wordt teruggedraaid; een foto floept terug in een flitsende Polaroidcamera, bloed en botsplinters veranderen in een menselijke gedaante, een gevallen patroon schiet in een pistool. 'Memento' begint met het einde van de plot. Vanaf dat moment is de moord een gegeven, het waarom de vraag.

Verzekeringsonderzoeker Leonard Shelby heeft zijn vrouw verloren tijdens een brute overval van twee junkies. Onwetend dat Leonard thuis was, verkrachtten en vermoordden zij zijn vrouw. Hij komt nog tussenbeide, maar krijgt een slag tegen zijn hoofd die het korte-termijngeheugen zodanig beschadigt dat Leonard alles vergeet wat hij doet. Notities, kaarten, foto's en complete dossiers moeten hem helpen zijn missie - de zoektocht naar de moordenaars - te volbrengen.

Shelby wordt in zijn zoektocht gesteund door personages die hij telkens opnieuw moet leren vertrouwen. Natalie (Carrie-Anne Moss) is de droeve serveerster die ook iemand heeft verloren, maar gebruikt zij Leonard niet voor haar eigen doeleinden? Verdacht is tevens de vriendschap met Teddy (Joe Pantoliano). Is hij een agent, een drugsdealer, een informant - alledrie of geen van dit al? Het wordt voor de kijker duidelijk dat hoewel het einde van de film bekend is, hij in werkelijkheid steeds minder weet. Wat dat betreft is 'Memento' uitermate geschikt om het concept van een onbetrouwbare vertelinstantie te illustreren.

'Memento' is een geweldig opgebouwde film die je dwingt hem onmiddellijk nog eens te bekijken. Tot en met het einde van de film (dat dus niet het einde van het verhaal is) weet Nolan zijn kijker te boeien. De film roept na afloop vragen op, dat zeker, maar is zo fantastisch in alle opzichten dat dat nauwelijks negatief is te noemen.

'Memento' was een van de grote publieksfavorieten in Rotterdam tijdens het dertigste IFFR en won prijzen in Sitges en Deauville en op Sundance. De cast levert grootse prestaties en weet te verrassen en te shockeren. Met name Guy Pierce is volkomen geloofwaardig als protagonist Shelby. Een gigantische aanrader, niet alleen om in de bioscoop te zien, maar ook voor elk zichzelf respecterend DVD-verzamelaar.
Niels Carels


De recensie van Niels Carels is naar mijn mening wat te enthousiast. Vergeleken met die van mij is hij ook behoorlijk anders. Hij heeft wel gelijk op het punt dat de film je bijna dwingt om ‘m nog een keer te kijken omdat je met nog zoveel vragen zit. Het is je allemaal nog niet duidelijk en je wil weten hoe de vork precies in de steel zit. Dat wel, maar daar hoefde ik de bijna twee uur durende film niet nog eens voor te zien. Ik vond het na een tijdje goed nadenken niet zo moeilijk meer en daarna kwamen opeens de losse eindjes in me op. Zoals bijvoorbeeld in het begin van de film vertelt Leonard aan de hotelmedewerker, Burt dat hij in gesprek al gauw vergeet waar het ook weer over ging. Raar feit is dan dat hij de gehele film door in de zwart/wit scènes toch een relatief lang gesprek met iemand aan de telefoon kan hebben. Beetje raar, toch? Daarnaast zegt Leonard ook nog de gehele film door dat hij niet van telefoongesprekken houdt en mensen liever recht in de ogen kijkt, waarom hangt hij dan niet meteen op als hij gebeld wordt?
En om terug te komen op de recensie van filmfocus vind ik het in het geheel gewoon niet zo’n boeiende film en ik zou ‘m ook niet kopen.