Das Leben der Anderen (2006)

Kunstwijzer film

Titel: Das leben der anderen
Regisseur: Florian Henckel von Donnersmarck

Hoofdrolspelers:
Martina Gedeck (Christa-Maria Sieland)
Ulrich Mühe (Gerd Wiesler)
Sebastian Koch (Georg Dreyman)
Ulrich Tukur (Anton Grubitz)
Thomas Thieme (Bruno Hempf)
Hans-Uwe Bauer (Paul Hauser)
Volkmar Kleinert (Albert Jerska)
Matthias Brenner (Karl Wallner)
Bastian Trost (gevangene 227)
Charly Hübner (Udo, de assistent van Wiesler)
Herbert Knaup (Gregor Hessenstein)

Marie Gruber (Frau Meineke, de buurvrouw van Dreyman)
Hinnerk Schönerman (Axel Stigler)
Thomas Arnold (Nowack)

Gezien: op school tijdens Duits.
Datum film: 2006

Recensie van de film: Henckel von Donnersmarck blijkt even getalenteerd als vastberaden. Hij werkte jarenlang aan het scenario. Al in 1997 had zich een beeld vastgezet in zijn hoofd: dat van een man met een koptelefoon op zijn hoofd, luisterend naar prachtige muziek die hij eigenlijk niet wilde horen. De regisseur deed uitgebreid onderzoek naar de Stasi, die met angstwekkende grondigheid te werk ging en op zijn hoogtepunt enkele honderdduizenden medewerkers en informanten kende.

In Das Leben der Anderen krijgt Stasi-officier Gerd Wiesler (indrukwekkend gespeeld door Ulrich Mühe) opdracht het appartement van de succesvolle toneelschrijver Georg Dreyman (Sebastian Koch, bekend uit Zwartboek) van afluisterapparatuur te voorzien. Wiesler vestigt zich op de kale zolder van het wooncomplex, waar hij via zijn koptelefoon wordt ingevoerd in het behaaglijke leven van Dreyman.

De eenzame Wiesler wordt heimelijk verliefd op de vriendin van Dreyman, een actrice die ook op het voorkeurslijstje van een minister staat. Het brengt hem in een lastig parket. Loyaliteit - aan de partij, aan zijn meerderen - en integriteit staan bij Wiesler hoog in het vaandel. Wanneer die twee waarden zich niet meer laten rijmen, begaat de onkreukbare stasiman een uitzonderlijke daad.

Das Leben der Anderen vertelt een intrigerend verhaal over de vluchtwegen van individuele vrijheid en ethiek binnen een repressief systeem. Henckel von Donnersmarck dient het op in de vorm van een meeslepende thriller, op smaak gebracht met een vleugje romantiek. Zijn stijl is sober en rechtdoorzee; niets leidt af van de personages, en de acteurs krijgen alle ruimte te schitteren. De grootste kracht van de film schuilt in het scenario, dat geen woord te veel bevat.
Het is bijzonder knap hoe de regisseur een held weet te maken van Wiesler, een saaie dienstklopper in een muisgrijs polyester jasje. De sterkste scènes zijn die waarin de Stasi-officier zich realiseert wat hij mist in zijn eigen leven. Het beeld dat het meest beklijft, is dat waarmee de film ooit begon: dat van een man met een koptelefoon op zijn hoofd, tegen wil en dank genietend van mooie muziek.

3. Locatie: Bovenin de flat waar Georg Dreyman woont. Gerd Wiesler heeft daar zijn afluisterapparatuur staan. Ook in het huis van Dreyman speelt zich veel af.
4. Kleding: Niet in speciale kleding. Behalve Wiesler en de andere leden van de Stasi, die hebben een uniform aan.
5. Invloed op de film: De kleding viel wel mee, maar de muziek en de locaties hebben zeker een belangrijke rol. Het typeert de tijd van de DDR.
6. Had de muziek een belangrijke rol: Het gaf de sfeer aan in een bepaalde situatie. Door de muziek kreeg je een goed beeld hoe het in die tijd was
7. Deze vraag kan ik niet beantwoorden, omdat ik absoluut geen idee heb.
8. Vertelling: Het verhaal werd vertelt in een tamelijk chronologische volgorde.
9. Meest bijgebleven scène: De scène dat Christa-Maria dood wordt gereden. Je ziet het busje komen tot de camera. Dan een schok en daar ligt ze. Deze scène is heel mooi in beeld gebracht.

10. Genre: De genre van de film is: film noir. Er is veel aandacht voor de psychologie van de mens.
11. Samenvatting: Minister Bruno Hemf wil Christa-Maria. Dus moet haar vriend Georg Dreyman weg. Gerd Wiesler moet Dreyman afluisteren voor de Stasi. Eerst doet hij dit werk trouw. later in de film gaat ook zijn menselijke gevoel werken. Hij ziet dat hij fout bezig is en saboteert. Dit is het einde van zijn Stasi carrière maar wel een daad die hem in dank word genomen door Dreyman. Christa- Maria heeft het niet overleefd.
12. Conflicten: Bruno Hemf wil Christa- Maria. Hiervoor moet alles wijken. Dit is eigenlijk het conflict waar alles omdraait en waar alles uit voorkomt.
13. Belangrijke personages: Gerd Wiesler: Hij is een trouwe Stasi, en geloofd sterk in de DDR. Zijn gevoelens kan hij niet uiten. Later wordt hij een beter mens.
Georg Dreyman: Hij is een schrijver, en verbergt een typmachine in huis.
Christa-maria: Zij is een actrice. Ze wordt onder druk gezet door minister Hemf. Ze moet liegen tegen haar vriend, en ze slikt kalmeringpillen. Daardoor verzwakt ze nog meer.
Bruno Hemf: Hij is minister van cultuur. Hij is een keiharde man die altijd zijn zin wil hebben, en dat ook vaak krijgt.
14. Onderlinge relaties: Georg en Christa-Maria zijn een stel en Hemf probeert hier tussen te komen. Wiesler werkt voor Hemf en luistert Dreyman af.

15. Type mensen: De personages zijn heel verschillende mensen. Ook in het verloop van de film veranderen de personages. De een wordt beter en de andere slechter.
16. Meegeleefd met: Dreyman, dat is de goede en je wilt altijd dat de goede overwint. In deze film was dat niet het geval. Ook met Wiesler leefde ik mee.
17. Doel: Het doel van de film is informatie verstrekken over de tijd van de DDR.
18. Middelen voor publiek vasthouden: Geen langdradige saaie stukken, maar stukken waarin alles kan gebeuren.
19. Verwachting: Ik verwachtte eigenlijk niks. Ik heb het gewoon over me heen laten komen. Ik vond het een interessante film. Het geeft een duidelijk beeld van Oost-Duitsland in de tijd van de DDR.
20. Indruk op mij: Dat de mensen zo weinig privacy hadden, en dat ze ook geen eigen mening mochten hebben. In mijn tijd kun je, je dat niet voorstellen.

Reflectie: Ik vond het een interessante film om te zien. Het gaf een duidelijk beeld van de DDR tijd. De kledij, muziek, en de personages gaven een duidelijk beeld van de situatie. Ik zou best nog zo’n film willen zien. Niet nog een over de DDR, maar dan weer een over een ander belangrijk onderwerp uit de geschiedenis.