La sombra del Viento door Carlos Ruiz Zafon

Titel: De schaduw van de wind Auteur: Carlos Ruiz Zafón Jaar van verschijnen: 2001 Taal: Spaans Genre: Roman Periode: 1980 - heden Uitgever: Biblion Uitgeverij Thema: Barcelona , Boeken , Occultisme (leer van het occulte, van de magie, het spiritisme enz) Titel en motto: Zowel deze roman als de spiegelroman van Julián heet De schaduw van de wind . De wind is net als de schaduw een ongrijpbaar iets; schaduw van de wind is dubbel ongrijpbaar. Er gebeuren veel dingen in het leven van Daniel die hij niet meteen kan bevatten. Hij weet of voelt dat er iets is, maar komt er pas na lang onderzoek achter wát er precies gebeurd is. Het woord 'schaduw' wordt in deze roman vaak gebruikt om te laten zien dat er iets gaat gebeuren, iets wat zijn schaduw dus al vooruitwerpt. Daarnaast ligt er ook een schaduw over het leven van de (hoofd)personages. Daniel heeft al vroeg zijn moeder verloren en Julián heeft een zwaar leven geleid. Het boek eindigt ook met het woord schaduw: Citaat: 'hun voetstappen voor altijd verloren in de schaduw van de wind' Korte samenvatting: Toen hij tien jaar oud was werd Daniel Sempere ‘s morgens schreeuwend wakker. Hij realiseerde zich plotseling dat hij zijn moeders gezicht vergeten was. Zijn moeder die aan cholera gestorven was, zeven jaar daarvoor. Zijn vader, verkoper van antiquarische boeken neemt hem mee naar het kerkhof der vergeten boeken, een geheim, doolhofachtig museum, waar boeken gekoesterd worden die vergeten meesterwerken zijn. Daniel vindt daar De schaduw van de wind. Geschreven door Julian Carax. Het is het verhaal van een zoektocht naar zijn vader die hij nooit kende en de herinnering aan zijn verloren jeugdliefde. Hij leest het boek in één nacht uit en is erg nieuwsgierig naar de persoon van de schrijver. Via een collega van zijn vader hoort hij dat de boeken van Julian Carax erg zeldzaam zijn en in antiquariaten veel geld opbrengen. Ook komt hij te weten dat bijna alle boeken verbrand zijn en komt hij in contact met een nachtelijke zwerver, die hem goed lijkt te kennen en graag zijn exemplaar wil hebben. Deze man wil elk exemplaar van dit boek van Carax hebben om het te verbranden. Daniel wil echter meer weten van Carax. Terwijl hij dichter bij de schrijver Carax komt en meer van hem te weten komt, wordt zijn eigen leven een spiegeling van wat Carax geschreven heeft. Zijn liefde voor Beatriz lijkt op die van Carax voor Penelope, beschreven in zijn roman. Ook het huis waar Penelope woonde en overleed, wordt door Daniel bezocht. Het is een spookhuis geworden. Penelope en Carax hebben een affaire in het geheim. Carax heeft namelijk de kans gekregen om naar een particulier school te gaan. De vrouw van de heer Fortuny heeft vroeger overspel gepleegd met de heer Aldaya en daaruit is Carax gestroomd. De heer Aldaya ziet veel van hem in Carax terug en zet hem op dezelfde school als zijn zoon Jorge Aldaya. Hij maakt daar ook vrienden met Miguel en Fernando. Alleen Penelope’s nanny, Jacinte, weet van de relatie af en helpt hun met hun risicovolle relatie. Carax is echter ook bevriend met Fumero die tevens verliefd is op Penelope. Hij probeert Carax te vermoorden als hij Penelope en Carax ziet zoenen. Als Penelope’s moeder het verliefde koppeltje betrapt is de hel losgebarsten. Penelope en Carax weten niet van elkaar dat ze broers en zussen zijn. Dus besluit Ricardo Aldaya penelope af te zonderen van de wereld en Carax en Jacinte uit haar leven te bannen. Carax weet echter te ontsnappen door Miguel’s hulp en vertrekt naar Parijs om daar een bestaan op te richten met zijn schrijfkunsten. Ondertussen gaat Penelope tragisch dood, doordat ze alleen in een kamertje is doodgebloed tijdens de bevalling. Het kindje en Penelope worden in een crypte gestopt. Tegelijkertijd gaat het slecht met de mogendheid Aldaya’s en ze vertrekken. Het begint steeds meer in het huis te spoken. Ricardo en Jorge vertrekken naar Argentinie, omdat daar nog resterende industrieën staan. Tijdens de reis sterft Ricardo en geeft de schuld van al hun ongeluk aan Carax en beveelt Jorge Carax op te zoeken en te vermoorden. Na tien jaar keert Jorge terug naar Barcelona. Fumero treft hem armoedig aan en smeedt een plan. Jorge vertrekt naar Parijs en wordt daar gedood door Carax. Die keert na een liefdesbrief te hebben gekregen van Penelope, terug naar Barcelona om haar te zoeken, niet wetend dat Penelope en hun kind allang gestorven zijn. In Barcelona is Fumero van plan Carax te doden. Miquel die ondertussen getrouwd is met Nuria monfort, helpt Julian zich te verbergen. Nuria Monfort heeft een kortstondige affaire met Julian gehad en is nog steeds hemelijk verliefd op de man. Als Julian met Nuria naar het huis van de Aldaya’s gaan ontdekt hij de crypte en besluit dat zijn boeken zijn hele leven ongeluk hebben gebracht en de mensen die met hem te maken kregen. Hij noemt zich voortaan Lain Coubert, een personage uit zijn boek die staat voor de duivel. Al zijn boeken verbrand hij en hij stopt met schrijven. Als hij een kantoor vol met boeken afbrand probeert hij zichzelf mee om te brengen, maar dit lukt echter niet en het resulteert in een verbrand lichaam dat onherkenbaar is. Nuria helpt hem te onderduiken voor Fumero. Ondertussen is Daniel zich steeds meer in de ban van Julian Carax. Dit merkt Julian en hij raakt in de ban van Daniel. In Daniel vond hij een zeldzame tederheid die hij jaren geleden verloren had. Hij dacht dat als Daniel hem zou begrijpen, Daniel hem zijn laatste boek zou geven. Julian woonde voortaan bij de crypte. Als Bea ruzie krijgt met haar ouders vlucht ze naar het huis van de Aldaya’s en ontmoet Julian daar. Daniel gaat Bea zoeken. Eenmaal haar te hebben gevonden breekt de hel los, want Fumero is ook gearriveerd. Hij probeert Julian te vermoorden, maar Daniel probeert hem te beschermen en vangt een kogel op. Dan wordt Fumero vermoordt door Julian. Bea en Daniel gaan trouwen en Daniel doneert zijn vulpen, die ooit van Julian is geweest, zodat hij weer gaat schrijven. Het verhaal speelt zich af in Barcelona tegen de achtergrond van de Spaanse Burgeroorlog.
Uitgebreidere samenvatting: Als de tienjarige Daniel Sempere in zijn woonplaats Barcelona door zijn vader wordt meegenomen naar Het Kerkhof der Vergeten Boeken en er een boek mag uitzoeken, beseft hij niet dat het gekozen boek, De schaduw van de wind , zijn leven zal gaan bepalen. Daniels vader vertelt hem dat het de gewoonte is dat het boek wordt 'geadopteerd': 'daardoor zorg je ervoor dat het nooit verdwijnt, dat het altijd levend blijft' (p. 12). De auteur is een zekere Julián Carax, een vrijwel onbekend gebleven schrijver die maar een kleine oplage per boek had. Daniel leest het boek in één ruk uit en is volledig gegrepen door het romantische verhaal. Een man gaat op zoek naar zijn echte vader, 'die hij nooit gekend had en wiens bestaan hij pas ontdekte dankzij de laatste woorden van zijn moeder op haar sterfbed. De geschiedenis van die zoektocht veranderde in een sprookjesachtige odyssee waarin de hoofdpersoon vocht om zijn verloren jeugd terug te winnen en waarin langzaamaan de schaduw van een verdoemde liefde naar de oppervlakte kwam, waarvan de herinnering hem tot in lengte van dagen zou achtervolgen' (p. 13). Dit citaat vertelt in het kort waar de roman van Julián over gaat, maar ook waar Zafóns boek De schaduw van de wind (voor een deel) over zal gaan. De roman is namelijk gebaseerd op het leven van Julián, en Daniels zoektocht naar de auteur en zijn verlangen om het leven van Carax te reconstrueren, zullen hem in een soortgelijke situatie brengen als de hoofdpersoon van Juliáns boek. Daniel vraagt zijn vader om hulp bij het zoeken naar de auteur en ontmoet de boekhandelaar Gustavo Barceló die hem een goed bod voor zijn boek doet. Daniel weigert het echter te verkopen, hetgeen Barceló wel kan waarderen. Hij brengt hem in contact met zijn blinde nichtje Clara, dat volgens hem expert is op het gebied van Carax. Daniel valt als een blok voor haar. Clara vertelt hem dat het boek van Carax haar leven veranderd heeft, omdat het lezen haar 'meer en intenser deed leven' (p. 35). Ze vraagt Daniel bij haar thuis langs te komen (ze woont bij haar oom Barceló) om hem nog meer te vertellen. Jarenlang blijft Daniel Clara bezoeken en leest hij haar voor. Zijn adoratie voor haar is erg groot, zodat zijn hart breekt als hij haar seks ziet hebben met haar pianoleraar Neri. Daniel is dan inmiddels zestien en hij heeft voor zijn verjaardag Clara, Barceló en Bernarda (Barceló's huishoudster) uitgenodigd voor een etentje. Als alleen Bernarda komt opdagen is Daniel intens verdrietig en gaat hij naar Clara toe om verhaal te halen. Voordat hij haar betrapt met Neri ontmoet hij een man met een gelaat 'nauwelijks meer dan een masker van zwarte huid en littekens, weggevreten door het vuur' (p. 64). Deze vreemdeling, wiens schuilnaam Coubert is, als in een van de hoofdpersonages in Carax' boek, blijkt (pas veel later in het boek), Julián Carax zelf te zijn. Hij vertelt Daniel dat hij Carax' boeken opspoort om ze vervolgens te verbranden. Daniel ontkent een exemplaar van het boek te hebben (hij heeft het jaren geleden aan Clara gegeven). Nu besluit hij om het bij Clara op te halen en ontdekt dan dat Clara iets met Neri heeft. Neri slaat Daniel flink op zijn gezicht, zodat zelfs de zwerver Fermín Romero de Torres, die buiten staat, onder de indruk is. Deze man ziet Daniels bloed en wanhoop en wil hem graag helpen. Na een kort gesprekje gaat Daniel op weg naar Het Kerkhof der Vergeten Boeken en verstopt zijn exemplaar in het labyrint van boeken. Eigenaar Isaac vertelt hem vervolgens dat zijn dochter Nuria voor de uitgeverij werkte die Carax' boeken uitgaf en dat zij zelfs naar Parijs is gegaan om Julián te ontmoeten. Ze blijkt een verhouding met hem gehad te hebben die een diepe indruk bij haar heeft nagelaten en de rest van haar leven heeft bepaald. Inmiddels is ze getrouwd met Miquel Moliner, een jeugdvriend van Julián. Maanden later vindt Daniels vader dat ze een hulp nodig hebben in hun eigen boekhandel, die zal gaan zoeken naar gevraagde boeken. Daniel herinnert zich dat de zwerver Fermín hem verteld heeft dat hij bij de geheime dienst spionage op het hoogste niveau bedreef. De man is de familie Sempere zo dankbaar voor de kans die hij krijgt om weer een normaal leven op te bouwen, dat hij bereid is alles voor hen te doen. Daniel heeft door de hulp van Fermín tijd over en besluit meer te investeren in zijn vriendschap met Tomás, die hij de laatste tijd nogal verwaarloosd heeft. Tomás' zus Beatriz (Bea) is een jaar ouder dan de jongens en heeft een verloofde (Pablo) die zijn dienstplicht aan het vervullen is. Daniel kan haar niet uitstaan, maar wordt later tot over zijn oren verliefd op haar. Ook Fermín wordt verliefd en wel op huishoudster Bernarda, die Daniel komt opzoeken in de boekhandel. Op diezelfde dag laat een vreemdeling een foto achter met daarop Julián Carax op achttienjarige leeftijd, in innige omarming met een meisje (Penelope). Daniel neemt aan dat de man Carax is, omdat er op de foto 'Antonio Fortuny & zoon' te lezen valt. Fortuny was de naam van Juliáns vader. Julián publiceerde onder zijn moedersnaam Carax. Daniel komt Bea tegen als hij ergens een pakketje moet afleveren. Hij heeft haar jaren geleden beledigd, door haar een aanstelster en zelfingenomen trut te noemen. Het pak slaag dat hij daarop van Tomás kreeg, bleek uiteindelijk de aanzet te zijn tot hun vriendschap. Daniel wil Bea overtuigen dat zij ook vrienden kunnen worden en maakt een afspraak om haar Barcelona te laten zien. Hij wil dat ze haar verloofde vergeet en hém zal zien staan en laat haar ook kennismaken met Het Kerkhof der Vergeten Boeken. Ondertussen gaat Daniel verder met zijn zoektocht naar de geschiedenis van Carax. Hij komt erachter dat de hoedenmaker Antonio Fortuny niet de echte vader was van Julián, en dat Juliáns moeder Sophie Antonio verlaten heeft omdat hij haar sloeg. Fortuny kwam er pas na zijn huwelijk achter dat zijn vrouw zwanger was van een andere man en heeft daarom veel moeite gehad om van 'zijn' zoon Julián te houden. Later blijkt dat hij meer vaderliefde voelde dan in eerste instantie zichtbaar was, want hij helpt Julián als het er echt op aankomt. Julián was verliefd geworden op Penelope, de zus van zijn vriend Jorge en dochter van Aldaya. Deze man zorgt ervoor dat Julián een goede scholing krijgt en neemt de kosten hiervan voor zijn rekening. Hij blijkt de echte vader van Julián te zijn, maar laat hem dit niet weten. Julián en Penelope willen naar Parijs vluchten, maar Penelope komt niet opdagen op het station. Haar moeder heeft haar en Julián (haar halfbroer) betrapt terwijl ze seks hadden en heeft dit aan haar man verteld. Haar vader weet ook dat Penelope zwanger is van Julián en heeft haar daarom opgesloten. Ook heeft hij de huishoudster Jacinta ontslagen, die van de geheime liefde op de hoogte was. Zij komt in een armenhuis terecht, waar Daniel en Fermín haar later opzoeken om meer te weten te komen over Juliáns leven. Julián vertrekt alleen naar Parijs en laat zijn vriend Michel Moliner beloven dat hij een brief voor Penelope bij haar zal bezorgen. Daniel heeft Fermín bij zijn zoektocht betrokken omdat hij uitstekend dingen uit kan zoeken. Ondertussen komt hij ook meer van het verleden van Fermín te weten. Zo heeft hij gevangen gezeten en haar inspecteur Fumero hem. Deze man doet ook zijn best om Daniel te intimideren. Hij slaat bijvoorbeeld samen met een andere politieagent Fermín in elkaar terwijl Daniel angstig toekijkt. Daniel vindt zichzelf een lafaard, maar Fermín stelt hem gerust. Hij vertelt Daniel dat hij zich hiervoor niet hoeft te schamen. Zelf is hij doorgeslagen toen hij gemarteld werd en weet wat pijn met je kan doen. Fermín en Daniel praten met pater Fernando Ramos, die Julián kende van de kostschool. Deze vertelt hem dat Fumero, de inspecteur door wie Fermín gemarteld is, ook op deze school zat. Ook toen al was het een jongen voor wie je op moest passen. Hij scheen geobsedeerd te zijn door Penelope. Pater Ramos zegt dat Penelope na 1919 door niemand meer is gezien nadat de Aldaya's naar Argentinië waren vertrokken. Ramos weet ook dat de huishoudster Jacinta nog leeft en ergens in een armenhuis haar dagen slijt. Bea neemt Daniel mee naar het verlaten huis van de familie Aldaya. Daniel heeft haar over Julián Carax verteld en ze realiseerde zich later dat ze wist in welk huis de Aldaya's gewoond hebben. Ze heeft een sleutel, omdat haar vaders firma jaren geleden in het bezit is gekomen van dit pand. Ze gaan in de verlaten kamers voor het eerst met elkaar naar bed en Daniel is zielsgelukkig. De volgende dag gaat hij met Fermín op zoek naar Jacinta. Zij vertelt hem veel over de relatie tussen Julián en Penelope. Ook vertelt ze dat Jorge Aldaya ooit voor een feest Fumero had uitgenodigd. Hij werd niet binnengelaten, omdat de uitnodiging thuis lag. Fumero zag Julián Penelope kussen en werd hierdoor zo jaloers dat hij de volgende dag op het schoolplein probeerde Julián dood te schieten. Fumero bleef Julián zijn leven lang haten. Daniel besluit het huis van de Aldaya's beter te gaan verkennen en vindt de graftombe van Penelope. Ze is gestorven omdat ze na de bevalling verzwakte en geen hulp kreeg. De baby heeft het ook niet overleefd. Dan hoort Daniel van Barceló dat Julián jaren geleden doodgeschoten is. Zijn lichaam werd gevonden, samen met zijn paspoort en zijn boek. Via een brief van de inmiddels vermoorde Nuria wordt het Daniel ten slotte duidelijk hoe de vork in de steel zat. Nuria is er ooit achtergekomen dat Miquel Moliner de uitgaven van Juliáns boeken gefinancierd heeft. Miquel werd verliefd op Nuria, maar Nuria was van Julián gaan houden, die ze in Parijs had opgezocht. Later ging ze toch een relatie aan met Miquel, die haar bekende dat hij een brief van Penelope (via Jorge gekregen), waarin staat dat ze gaat trouwen met een ander, niet heeft doorgestuurd naar Julián. Miquel geloofde niet dat de brief van haar was (waarin hij gelijk had) en vreesde dat Julián zou instorten als hij de brief zou lezen. Nuria schrijft ook dat Jorge Fumero ontmoet en om hulp heeft gevraagd bij de wraak op Julián, iets wat Jorge zijn vader ooit beloofd heeft. Maar Fumero zorgde ervoor dat Jorge werd gedood tijdens een duel met Julián door hem (Jorge) een wapen te geven dat in zijn gezicht ontplofte. Julián werd hierdoor een gezochte moordenaar. Miquel besloot zich op te offeren voor Julián op het moment dat Julián ontdekt werd door politieagenten. Miquel werd gedood en Juliáns vader schreeuwde van opluchting toen hij het lijk van zijn zoon moest identificeren. De politie dacht hiermee een positieve identificatie te hebben, maar Fumero wist wel beter en bleef proberen om Julián te vinden en te doden. Julián komt erachter dat Penelope dood is en stort in. Hij besluit al zijn boeken te verbranden en raakt daarbij verminkt aan zijn gezicht. Hij bleef zoeken naar het laatste exemplaar van zijn boeken, dat Daniel in zijn bezit heeft. Jarenlang is hij Daniel gevolgd om zo te weten te komen waar het is. Hij weet alles over Daniels leven en voelt sympathie voor hem, omdat Daniel hem aan zichzelf doet denken. Als Daniel Nuria's brief gelezen heeft, gaat hij eerst op zoek naar Bea, die zwanger is (iets wat Daniel door Tomás te weten komt) en zich schuilhoudt in het huis van de Aldaya's, evenals Julián. Fumero heeft Daniel achtervolgd om achter Juliáns verblijfplaats te komen en vertelt hem dat hij Nuria vermoord heeft. Julián valt hem aan, er volgt een gevecht en er vallen schoten. Daniel werpt zich op Fumero als deze Julián wil neerschieten en raakt zwaargewond (het lijkt er eerst op dat hij dood is). Carax doodt Fumero als deze Bea onder schot houdt. Als Daniel dagen later bijkomt, hoort hij dat Julián verdwenen is. Een halfjaar later trouwt hij met Bea. Het boek eindigt in 1966, tien jaar na alle belevenissen. Schrijver Daniel vertelt hoe zijn leven en dat van de overige personages sindsdien is verlopen. Julián Carax leeft nog en heeft hem een boek toegezonden (onder pseudoniem geschreven) als bewijs. Daniels zoontje Julián is inmiddels tien jaar en wordt door zijn vader binnenkort traditiegetrouw meegenomen naar Het Kerkhof der Vergeten Boeken. Personages: De volgende personages komen het meest aan bod in het boek: Over het algemeen kun je stellen dat de mannelijke personages uit het boek symboliserend zijn voor helden en/of onderzoekers naar het verleden en de waarheid. De vrouwelijke personages zijn echter intelligent, aantrekkelijk en waard om voor te vechten of zelfs voor te sterven. Zij behoeden je voor het kwade en zorgen voor sommige personages. Daniel Sempere (hoofdpersoon) Deze jongen is de zoon van de eigenaar van een antiquarische boekwinkel in Barcelona. Het is een zeer nieuwsgierige en leergierige jongen die het nog steeds zwaar heeft met het verlies van zijn moeder op zijn vierde jaar. Hij raakt in de ban van Julian Carax sinds hij het boek De schaduw van de wind heeft gelezen en wil alles over hem weten en zonder dat hij het weet begint zijn leven dezelfde trekjes te krijgen als die van Julian. Dit naarmate de zoektocht naar Julian vordert. Vragen dwarrelen tijdens het lezen van het boek in het hoofd van Daniel. De zoektocht naar Julian is gevaarlijk voor Daniel en zijn naasten. Zijn doel is het uitdokteren van Julian’s leven en de andere mysterieuze voorvallen die erbij kwamen kijken. Om dit doel te bereiken heeft hij hulp nodig van Fermin, Nuria, Jacinte en nog vele andere. Ondertussen wordt Daniel verliefd op Beatrix, maar zijn passie Julian Carax is daar zeker niet mee over. Julian Carax / Lain Coubert Hij is de biologische zoon van Aldaya en dus de halfbroer van Penelope. Julian Carax was als kind al anders dan andere. Hij had een grote interesse naar boeken en raakte zijn creativiteit kwijt in het schrijven van stukken. Op zijn nieuwe school ontmoette hij vrienden en die zagen in dat Julian iets moest gaan doen met zijn talent. Julian wordt verliefd op Penelope en dat zorgt voor grote woede bij haar ouders. Julian is genoodzaakt zijn leven te veranderen en te vluchten naar Parijs. Daar probeert hij van zijn schrijfkunsten rond te komen. Hij is erg ongelukkig en kan alleen maar aan zijn Penelope denken. Al zijn geschreven boeken hebben Penelope als achterliggende gedachte. Zijn doel is zich te herenigen met Penelope, maar naar een paar jaar komt hij erachter dat ze is gestorven. Hij weidt zijn leven alsnog aan haar toe door bij de crypte te blijven wonen als een geest, als Lain Coubert, de duivelpersonage uit een van zijn boeken. Hij gelooft dat hij alleen voor ongeluk heeft gezorgd en getransformeerd is in dit personage. Als zijn boeken verbrandt hij om zo zijn leven te wissen. Julian vindt op een gegeven moment zichzelf terug en probeert zijn leven nuttig te maken om weer te gaan schrijven. Fermin Torres Fermin is in het boek een helper. Hij helpt Daniël naar zijn doel. Fermin heeft de rol als grappenmaker en is tevens erg wijs. Hij wordt zelf, net als Julian, achtervolgd door Fumero. Daardoor komt Fermin erg in gevaar bij het helpen zoeken naar het verleden van Julian. Echter Fermin heeft zijn bestaan toch te danken aan Daniel en zijn vader, want die hebben hem uit de goot gehaald. Fermin zorgt in het boek voor een warm gevoel, tussen al die spanningen gebeurtenissen.
Nuria Monfort Nuria is weduwe en verliefd op Julian. Zij is de helper van Julian. Ze heeft hem onderdak geboden, liefde, voedsel en zorg. Ook hielp ze hem naar het zoeken van Penelope. Als Daniel het spoor vindt van Nuria en haar betrekkingen bij Julian, ondervraagt hij haar. Zij beschermt Julian en liegt tegen Daniel. Uiteindelijk hebben Fermin en Daniel het door en zetten Nuria voor het blok. Zij schrijft haar en Julian’s levensverhaal op en geeft deze brieven aan Daniel. Even later wordt ze vermoord door Fumero. Nuria weerspiegelt in het boek de schoonheid van de vrouw. Ze is intimiderend en Daniel voelde zich na hun eerste ontmoeting meteen geïntimideerd door haar verschijning. Toch heeft ze haar eigen doel nooit kunnen bereiken; houden van Miquel zoals ze hield van Julian. Julian heeft haar echter nooit zien staan zoals Miquel haar zag staan. Miquel Miquel is ook de helper van Julian. Sinds ze bij elkaar op school zitten hebben ze veel bewondering voor elkaar gekregen. Miquel, die helemaal gek is van Sigmund Freud, spoort Julian aan om zijn talent te gebruiken en boeken te gaan schrijven. Hij sponsort het bedrijf wat boeken van Julian Carax produceert en zo kan Julian een bestaan opbouwen in Parijs. Uiteindelijk wordt hijzelf door armoede getroffen en raakt hij ernstig ziek. Als Julian terugkomt offert hij zijn leven op en laat Julian ontsnappen. Fumero Fumero is de tegenstander van het boek. Fumero is belemmerend voor al de belangrijke personages; Daniel, Fermin, Julian en Nuria worden allen bedreigd door hem. Hij is de gruwel zichzelf, maar ver in het verleden zag je hem als een onzekere, maar vastberaden jongen. Hij werd door vele als raar bevonden. Daardoor heeft ie op vele wraak gezind en werd een soort van absolutist in Barcelona. Zijn doel is het kapotmaken van Julian en allen die hem hebben geholpen te bestaan. Julian stal zijn liefde, Penelope. Hij geeft Julian de schuld over het zeer tragische einde van Penelope. Hierdoor komt het dat Fumero vol haat zit; hij wordt vanaf jongs af aan al verteerd door de haat voor Julian Carax. Het karakter: In het gelezen boek bevinden verschillende karakters. In de Nederlandse literatuur wordt er een onderscheidt gemaakt tussen twee karakters: Round character: Personage waarvan je de karaktereigenschappen leert kennen. Het personage maakt een geestelijke groei mee in het verhaal. Ook wel een psychologische ontwikkeling. Flat character: Personage(s) die geen ontwikkeling doormaken. Je leert diens gevoelens niet kennen. Zo’n soort karakter wordt ook wel een type genoemd. De round character in dit boek is Daniel Sempere. Hij maakt het hele boek een psychologische ontwikkeling mee. Het boek begint als Daniel rond de acht jaar is en eindigt rond zijn 40ste. Je leert in het boek zijn diepste gevoelens kennen en ziet wat niet alleen zijn buitenste, maar ook zijn innerlijk moet doorstaan. Citaat: ‘Op dit punt aangekomen was ik gereduceerd tot een houten klaas, overgeleverd aan de genade van dat schepsel, wier woorden en verrukkingen ik op geen enkel manier kon, en wilde, weerstaan. Ik wenste dat ze nooit meer zou ophouden met praten, dat haar stem me voor altijd zou omhullen en dat haar oom nooit meer zou terugkeren om dit moment, dat slechts mij toehoorde, te verbreken.‘ Hier lees je dat hij zijn gevoelens naar boven laat komen door het dialoog met Clara. Hij kan haar schoonheid en haar woorden niet weerstaan en krijgt er een hemels gevoel van die naar zijn gevoel nooit meer hoeft op te houden. In het boek wordt er door vele personages vertelt over de belevenissen van Julian. Hij is een flat character. Zijn gevoelens krijg je niet te lezen in het boek. Wel weet je dat zijn leven is verandert sinds hij vertrok naar Parijs. Citaat: ‘Haal Beatriz hier weg, Daniel. Ze weet wat jullie moeten doen. Blijf aan haar zijde. Laat niemand haar van je afnemen. Niets of niemand. Bescherm haar. Meer dan je eigen leven.’ Hier lees je dat Carax Daniel probeert te behoeden voor de fouten die Carax ooit in zijn leven heeft gemaakt; Penelope verlaten door naar Parijs te vluchten. Carax heeft namelijk door dat Daniel, de jongen die zo graag zijn leven wil achterhalen, in zijn voetsporen begint te treden en net als hem verliefd wordt op de zus van zijn beste vriend. In de volgende citaat is Daniel net klaar met het lezen van de brief van Nuria waarin het hele levensverhaal van Carax in staat en alle onbeantwoorde vragen daarmee zijn beantwoord. Daniel merkt zelf op dat hij dit allemaal in een grovere zin ook heeft meegemaakt.
Citaat: 'Dat was mijn verhaal. Ons verhaal. In de verloren voetstappen van Carax herkende ik de mijne' Bij het karakter Nuria Monfort leer je wel diens gevoelens kennen. Als Daniel de brieven leest zie je dat in dat stukje boek Nuria de hoofdpersoon is. Je leest dit verhaal door de ogen van Nuria en zij ontwikkeld zich in dit stuk hoofdstuk. Citaat: ‘Daarna werd ik, absurd genoeg, altijd verteerd door schuldgevoelens en bij het zien van Julian kreeg ik zin om te huilen en bezwoer mezelf dat ik hem nooit meer zou verraden.’ De rest van de personages zijn flat karakters (Fumero, Fermin, Miquel, Penelope, Beatrix etc) Je leert hun niet zo goed kennen als Daniel, want het blijft meestal hangen bij één eigenschap. Citaat Fumero: Maar er viel geen enkele vuistslag. Fumero gaf me slechts een paar tikjes op de wang. ‘Rustig maar, jochie. Ik maak mijn handen niet vuil aan lafaards.’ Hier zie je dat je de gedachte van Daniel leest en die van Fumero niet. Je leest alleen wat Fumero uitbrengt in desbetreffende dialogen. Citaat Fermin: Fermin schudde energiek zijn hoofd. ‘Breng me naar haar toe.’ Citaat Miquel: ‘Geef me je papieren, Julian. Nu.’ Carax schudde stil zijn hoofd. ‘Ik heb nog een, twee maanden, met een beetje geluk. Een van ons tweeen moet hier levend uitkomen, Julian. Jij hebt meer kansen dan ik. Ik weet niet of je Penelope zult vinden. Maar Nuria wacht op je.’ Citaat Beatrix: Bea wierp een blik op de halfgeopende deur. ‘Waar hij is hij nu?’ ‘Beneden, in de bibliotheek. Hij zei dat hij op iemand wachtte, dat ik niet mijn kamer uit moest gaan.’ Ruimte: Tweede verhaalaspect is ruimte

De plaatsen waar gebeurtenissen in verhalen plaatsvinden, noemen we ruimte. De schaduw van de wind speelt zich grotendeels af in Barcelona. Deze stad wordt mysterieus, vijandig, maar tegelijkertijd als een schoonheid afgebeeld in het boek. Alle gebeurtenissen spelen zich af in deze niet voorspelbare stad. Alleen de reis van Nuria naar Parijs, om daar Julian Carax op toe zoeken die voortvluchtig woont in Parijs, speelt zich niet af in Barcelona en dat hoofdstuk heeft dus als ruimte de stad Parijs. Het verhaalaspect Ruimte heeft 5 functies, elk ga ik behandelen met toepassing van mijn gelezen boek. Concretisering We spreken van concretisering in een verhalende tekst als de ruimte min of meer gedetailleerd wordt beschreven. Het effect van de concretisering is dat de lezer zich een duidelijk beeld van de ruimte in het verhaal kan vormen. In hoeverre is deze concretisering aanwezig in de schaduw van de wind? In het boek wordt herhaaldelijk de ruimte beschreven. Dit is om het mysterieuze Barcelona uit te laten komen en dit heeft ook werking over het genre, wat magisch realisme is. Het benadrukt de spanning en het feit dat je je in een mysterieus verhaal bevindt. Of het gedetailleerd is beschreven of niet kan ik alleen maar laten zien aan de hand van een citaat: Citaat: ‘De eerste dagen van de zomer van 1945 regen zich aaneen en we wandelden door de straten van een Barcelona gevangen onder een asgrijze hemel, met een waterig zonnetje dat over de Rambla de Santa Monica stroomde als een guirlande van vloeibaar koper.’ Hier lees je dat de ruimte waarin de hoofdpersoon zich bevindt uitgebreid beschreven wordt. Nog een citaat ter verduidelijking: Citaat: ‘Toen ik opnieuw bovenkwam, leek het of ik een ander Barcelona ontdekte. Het was licht aan het worden en een paarse draad sneed door de wolken; het bestreek de gevels van de kleine paleizen en de grote, voorname herenhuizen die de Avenida del Tibidabo flankeerden.’ Ook hier wordt tot in de detail beschreven wat het oog van Daniel observeert en waarneemt. Ik kan concluderen dat er concretisering aanwezig is in het boek schaduw van de wind. Op de voorkant van het boek worden Daniel en zijn vader afgebeeld met op de achtergrond een mysterieus Barcelona. De ruimte is dus ook belangrijk voor de eerste indruk en daaruit kun je opmaken dat de ruimte dus een belangrijke rol speelt in het boek. Sfeer oproepen: Er wordt zeker in de schaduw van de wind sfeer opgeroepen door beschrijvingen van ruimtes. Sfeer oproepen zorgt ervoor dat de lezers in een gevoelige stemming komen. De ruimte werd bijvoorbeeld angstaanjagend beschreven toen Julian Carax de crypte ontdekte. Of toen Daniel op zijn beurt de crypte ontdekte.
Citaat Julian: ‘Ik stapte over de drempel van bakstenen en daalde de treden af. De ruimte was rechthoekig met marmeren muren. Er kwam een intense, penetrante kou vanaf. De twee grafmuren waren overdekt met een sluier van spinnenwebben die als vergane zijde verdween bij de vlam van de aansteker. Over het witte marmer liepen zware vochttranen die op bloed leken uit de gleufjes droop die de graversbeitel had aangebracht. Ze rustten naast elkaar, als aaneengeketende vloeken.’ Penelope Aldaya David Aldaya
1902.1919 1919 Citaat Daniel: ‘Het was de sacrofaag van een kind. Ik bevond me in een crypte. Zonder te beseffen wat ik deed liep ik naar de marmeren deksteen tot ik dichtbij genoeg was om mijn hand uit te steken en hem aan te raken. Ik zag toen dat op beide grafkisten een naam en een kruis was gezet, onleesbaar geworden door een dikke stoflaag. Ik legde mijn hand op een van de twee, de grootste. Langzaam, bijna in trance, zonde te stoppen om na te denken over wat ik deed, veegde ik stof en as weg. De woorden waren in het zwakke rozige kaarslicht nauwelijks te lezen.’ Penelope Aldaya
1902-1919
Je merkt bij elk stukje dat de spanning wordt opgevoerd door de ruimte als donker en eng te beschrijven. Dat zorgt ervoor dat de gevoelige stemmin van de lezer wordt geprikkeld. Relatie ruimte en thematiek: Beschrijving van de inhoud van het boek: een verleden wordt onderzocht terwijl er in het heden allerlei gebeurtenissen plaatsvinden die nog steeds met dat verleden te maken hebben. Thematiek van het boek: Het thema in deze roman is trouw aan jezelf en je vrienden. De personages zijn op zoek naar de waarheid en naar de ware liefde. Daniel probeert het verleden van Julián te achterhalen en komt hierbij zichzelf tegen. In hoeverre is hij trouw aan zichzelf, zijn familie en zijn vrienden? Julián is zijn leven lang trouw gebleven aan Penelope, hoewel hij ook met anderen vertrouwensband onderhield. De ware liefde tussen de personages is zo sterk dat ze er alles aan doen om deze te behouden en zelfs bereid zijn ervoor te sterven. Julián heeft zijn Penelope, Daniel zijn Bea en Fermín zijn Bernarda. Dat het verhaal voor een deel tijdens de dictatuur van Franco speelt, is geen toeval. Dit was een tijd waarin men zorgvuldig op moest letten wie men wel of niet kon vertrouwen. Een tijd waarvoor je moest uitkijken. De ruimte waarin men toen bevond was Barcelona, onder gezag van een zeer corrupt bewind en wat zorgde voor een onrechtvaardige tijd. Deze sfeer komt over in het boek en beschrijft Barcelona soms als grauwig door de harde aanpak van de dictators en de gruwelijke massamoorden op de berg Montjuic. Het thema van het boek is ook deels Barcelona. Want Barcelona wordt desondanks het gruwelijke gebeuren door alle personages geliefd. Voor hun staat Barcelona centraal voor de liefde. Liefde is ook een motief van het boek, want Fumero, Daniel en Julian zijn alle bereid alles te geven voor hun liefde en als dit niet lukt bepaald dit ook hun stemming. Barcelona is daarmee de ruimte, maar tevens de thematiek in het boek. Daniel vertelt in het boek dat Barcelona een stad is om in te verdwalen en dat hij mede in het boek, doordat hij verkwist raakt in verhalen en gebeurtenissen naarmate hij in het verleden gaat zoeken. Relatie ruimte en personages: De enige relatie die de personages hebben met de ruimte is dat ze er bijna allemaal wonen. Allemaal zijn geboren en getogen en dat vooral de hoofdpersoon een grote liefde koestert voor zijn stad. Maar het karakteriseert de personages niet.
Symbolische betekenis van de ruimte: Barcelona staat symbool voor als stad van de liefde. Daniel houdt van zijn stad en ontdekt er nog steeds nieuwe dingen. De stad verandert in de loop der tijd slechts langzaam, maar de basis blijft hetzelfde. Het is een stad om in te verdwalen, net als Daniel doet met zijn speurtocht naar het verleden. De ruimte, Barcelona, symboliseert ook min of meer een haat-liefde relatie tussen de personages. Ene keer is het een helpende hand voor de personages. Maar ook vaak werkt het tegen en wordt de stad teleurstellend gezien door de ogen van de personages. De burgeroorlog is een van de oorzaken van die haat-relatie. De liefde voor Barcelona door de personages is groot, maar door sommige factoren (Fumero, burgeroorlog) word deze liefde verborgen en beginnen ze Barcelona te verafschuwen door de ellende die zich erin afspeelt. Historische context: Spaanse Burgeroorlog Wat vooraf ging… In het begin van deze eeuw heersten in Spanje nog semi - feodale toestanden. De meeste grond was in handen van een minderheid van landeigenaren. De macht van de kerk, die eveneens uitgestrekte landerijen bezat, was bijzonder groot. Tussen de provincies onderling bestonden echter belangrijke verschillen in cultuur en economische ontwikkeling. Zo was Catalonië sterk geïndustrialiseerd, terwijl in Estramadura of Andalusië honderdduizenden pachtboertjes en dagloners nagenoeg verhongerden. De zwakke monarchie werd in de jaren twintig opzij gezet door een militaire dictatuur onder leiding van generaal Primo de Rivera. In 1931 behaalden de anti-monarchistische krachten een klinkende overwinning bij de verkiezingen. De republiek werd op 14 april uitgeroepen en de koning vertrok in ballingschap. De linkse partijen hadden aanvankelijk de meerderheid. De progressieve republikein Manuel Azafia werd eerste minister. Het parlement, de Cortès, keurde agrarische hervormingen goed en gaf zelfstandigheid aan Catalonië. Korte tijd later kregen de rechtse partijen meer invloed in de regering. Tussen 1931 en 1936 zwenkte de regering van links naar rechts, meestal met behulp van aanslagen en stakingen die dan hardhandig werden onderdrukt. In 1934 werd een opstand in Madrid, Barcelona en het mijngebied van Asturië bloedig neergeslagen. De burgeroorlog.. In juli 1936 kwam er een einde aan de groeiperiode van Barcelona. De Spaanse Burgeroorlog brak toen uit. Het begon met een opstand van een nationalistische partij tegen de wettige republikeinse regering. Dit werd een gewapend conflict tussen republikeinen, communisten (gesteund door Stalin), anarchisten en internationale vrijwilligers enerzijds, anderzijds stonden de nationalisten en monarchisten (onder leiding van Franco) met steun van Nazi-Duitsland en fascistisch Italië aan het front. Sommige noemden deze oorlog ook wel de strijd tussen Goed en Kwaad, tussen de democraten en de fascisten. Deze oorlog inspireerden talloze dichters, kunstenaars en schrijvers, zo ook Carlos Ruiz Zafon. Doordat er twee fronten waren, de ene kant onder steun van Duitsland en Italië en de andere kant onder steun van de Sovjetunie, wordt dit ook wel gezien als een generale repetitie voor de Tweede Wereld Oorlog. Toen in 1936 het Volksfront de verkiezingen won, werd Franco door premier Manuel Azaña buitenspel gezet en naar de Canarische eilanden gezonden. Franco begon vervolgens de Burgeroorlog en werd hierbij gesteund door Mussolini, Hitler en de kerk. Vanuit het toenmalige spaanse Marokko zette hij de Spaanse Burgeroorlog voort. Franco won deze Spaanse burgeroorlog en daarvoor hebben vele mensen hun leven moeten bekostigen. Dit was een tijd waarin de bevolking onderdrukt werd en zwaar op de proef werd gesteld voor wat betreft trouw, loyaliteit, vriendschap en verraad. Deze elementen zitten in beide boeken (zowel in dat van Zafón, als van Carax). Tweede Wereldoorlog: Ondanks Franco de Spaanse Burgeroorlog won besloot hij niet deel te nemen aan de Tweede Wereld Oorlog hij achtte Spanje daar veels te zwak voor. Desondanks maakte hij van Spanje wel een fascistische staat met hemzelf als dictator. Hijzelf was de leider van een nationale partij. Na de Tweede Wereld Oorlog herstelde hij de monarchie en regeerde zijn zwager, de extremist Serrano Suner, op een zijspoor. Dictatorschap Franco & Koude Oorlog: Na de Tweede Wereldoorlog herstelde Franco dus de monarchie en werd hij bondgenoot van de VS tijdens de Koude Oorlog. Maar Europa verbood Spanje om lid te worden van de NAVO. Ook bij de EEG konden ze niet toetreden, ze zouden eerst democratisch moeten worden eerder konden ze geen lid worden van Europa. Onder het bewind van Franco werd iedereen die in opstand kwam vermoord. Maar onder zijn bewind bevond zich ook een stabiliteit. In de jaren zestig nam de toename in welvaart zorgde ervoor dat de middenklasse het beter kregen en daardoor meer politieke vrijheid eiste. De laatste vijf jaar nam de kritiek op Franco steeds toe. De groeiende middenklasse kreeg deze politieke vrijheid pas in 1975 toen Franco op 82-jarige leeftijd stierf en er een eind kwam aan zijn regime. Koning Juan Carlos volgde hem op en zorgde voor herstel van de democratie. Met de dood van Franco was de laatste dictator in West-Europa uitgestorven. Franco in gezelschap van kerkelijke hoogwaardigbeidsbekleders. Het gezelschap brengt de falangistengroet na een herdenkingsdienst voor José Antonio Primo de Rivera. Franco had echter zijn dood goed voorbereid, twee jaar voor zijn dood heeft Juan Carlos geïnsinueerd over hoe hij regeren zou moeten. Twee dagen na de dood van Franco werd Julian Carlos gekroond tot koning, maar begon al gauw aan het herstel van de democratie en federalisering ( afzonderlijke delen een zeer grote mate van zelfstandigheid wordt toegekend) in Spanje. De aanhang van de dictator is na zijn dood snel geslonken. Straatnamen en standbeelden werden verwijderd. Tijdens Franco's dictatuur, die tot 1975 duurde, kwamen schendingen van de mensenrechten geregeld voor.