Jij, jij en jij door Per Nilsson

Titel: Jij, jij en jij Auteur: Per Nilsson Mijn mening: Ik vind het een leuk en goed boek, het las makkelijk omdat er niet heel veel moeilijke woorden in staan. Gelukkig stonden er (bijna) geen saaie stukken tussen. Ik kon me ook goed inleven, en dan krijg je er al helemaal een beeld van hoe het zich zou kunnen afspelen. Het verhaal lijkt echt omdat het zo iemand zou kunnen overkomen. Ook verandert het boek om de ongeveer 6 bladzijdes van hoofdpersoon. Dit vind ik zelf apart maar dat maakt het voor mij wel leuker. Een keer wat anders dan een standaard boek. In dit boek kwamen heel veel dingen aan bod. Van verdrietig tot blij en alles daar tussen in. Het boek is erg dik (286 bladzijdes), en ze gingen er erg dik in wat ik zelf heel leuk vind omdat je dan alle details kunt lezen wat er gebeurt. Ik vind het wel jammer dat dit boek een raar einde heeft. Dat hebben de meeste boeken wel, maar hier word echt heel weinig op het einde verteld omdat het boek op het laatst heel erg spannend was en ineens,was afgelopen. Je weet niet echt hoe het nou verder gaat. Maar verder is het boek heel erg leuk. De titel: Ik snap het wel dat de schrijver de titel: jij, jij en jij. De eerste titel is Du & du & du maar het is vertaald in het Nederlands naar jij, jij en jij. 3x jij omdat er 3 hoofdpersonen zijn waarvan je alle gevoelens en dingen die ze doen kunt lezen. Eigenlijk zijn het dus drie boeken. Maar in de laatste hoofdstukken komen de drie personen bij elkaar. Later merk je dus dat ze in heel het boek iets met elkaar te maken hadden. Op de voorkant zie je ook 3 verschillende lichaamsdelen. Bij elk lichaamsdeel hoort 1 persoon. Dus 1 van de hoofdpersonen.
Genre: Het genre van het boek Jij, jij en jij is voor de jeugd en is een avonturenroman. Het boek is normaal verteld maar wel met woorden van deze tijd. De bedoeling is eigenlijk dat je ook nadenkt over je eigen leven. Dat doen deze mensen in dit boek ook. Wat wil je later. Als je iets nog nooit hebt meegemaakt probeer het dan eens een keer. Maar ook dat het leven totaal een andere richting op gaat dan jij had gedacht. Natuurlijk is dit boek fictie. Het zijn verzonnen personen en het verhaal is ook verzonnen. Maar het zou best wel in het echt kunnen gebeuren, maar dat is dan wel heel toevallig. De belangrijkste gebeurtenis: Het verhaal heeft veel gebeurtenissen. Er gebeurt altijd wel wat. Ze komen op een goede volgorde naar elkaar. Ik vind de gebeurtenissen leuk en nieuw, ook omdat er gebeurtenissen in voorkomen waar ik nog nooit eerder iets over heb gelezen. De gebeurtenissen hebben veel met elkaar te maken. Je wilt in het begin weten hoe ze nou met elkaar te maken krijgen. En als je dan Anon in het verhaal van Nils ziet is het leuk om te zien hoe ze over elkaar denken, dat ze elkaar zien zonder dat ze weten dat ze later meer met elkaar te maken krijgen. Maar dat is het zelfde met Nils en Zarah. Nils wil graag verkering met Zarah maar als ze elkaar voor de tweede keer weer zien, blijkt het dat Zarah de spiegelzus van Nils is. Dit is op zich een hele belangrijke gebeurtenis, maar er zijn heel veel belangrijke gebeurtenissen. Maar ik vind toch de belangrijkste gebeurtenis dat de 3 vreemde personen, toch met elkaar te maken krijgen. Plaats: Het verhaal speelt zich af op de school van Anon, op het klassefeest, in het huis van Anon, in het café, op het kerkhof, bij een begrafenisonderneming, in het bos, op straat, in de flat van Zarah, op het kinderdagverblijf en in het park. Het gebeurt allemaal in Zweden in hetzelfde dorp, maar de precieze plaats of streek staat niet in het boek vernoemt. Je kunt merken dat ze in het zelfde plaatsje wonen omdat Zarah en Nils wel eens in het zelfde koffiehuis zitten. Tijd: In het verhaal wordt een half jaar beschreven, van het voorjaar tot de zomervakantie. ‘Hij rekt zich uit, draait zich om, mmm, het is zomervakantie, het is de eerste luie ochtend van de zomervakantie en na deze ochtend komen er nog een heleboel luie ochtenden’ (bladzijde 215). Verder zijn er geen tijdsprongen of flashforwards, wel een flashback: Die is nadat juf Lena voorgoed afscheid heeft genomen van Anon en zijn moeder omdat hij volgend jaar naar de middelbare school gaat. Hierbij denkt Juf Lena terug over hoe Anon was op de eerste schooldag in het nieuwe schooljaar. Toen ze zich afvroeg of Anon haar in de maling wilde nemen en uittesten of dat hij het echt serieus bedoeld had. Verder kan het verhaal nu zo gebeuren, niet perse in een bepaalde tijd omdat er weinig aandacht is geschonken aan de omgeving om hen heen. Het onderwerp / thema van het boek: Het onderwerp van dit boek is: Problemen in het leven. Want in het hele boek komen problemen voor. Maar ook oplossingen natuurlijk.
De hoofdgedachte: De hoofdgedachte van dit boek is: Jongeren hebben veel problemen in het leven. Hoodpersonen: Er zijn 3 hoofdpersonen in dit boek. Anon Mijn vader is een god. Mijn moeder is een gewone vrouw, Maar mijn vader is een god. Anon is 12 jaar en leeft in zijn eigen wereldje. Hij is heel bedachtzaam en dromerig. Hij heeft heel weinig contact met zijn klasgenoten omdat ze hem vreemd vinden. Hij denkt dat zijn moeder normaal is en zijn vader een god. Zijn hobby is nadenken. Zarah Je wilt mijn hart, zeg je. En wat krijg ik daarvoor terug? Woorden. Wat heb ik aan jouw mooie woorden? Zarah is zeventien jaar en ze is mooi, aantrekkelijk, sexy. Ze heeft lang blond haar. Zarah praat met haar spiegelbeeld en ze heeft een relatie met Victor. Op het einde van het boek laat ze haar haren afscheren omdat ze er niet meer tegen kan dat ze zo aantrekkelijk is, ze wil lelijk zijn. Ze denkt dat ze dan minder problemen zal hebben. 1 van haar hobby’s is nadenken. Nils Eerst leef je. Dan ga je dood. Er is niets om bang voor te zijn. Nils is twintig jaar studeert wiskunde en denkt veel na over leven en dood. Hij haal zinnen uit The Quest van O’Hara, zoals “To know life you must know death, to know life you must die.” Op het einde van het boek scheert Nils zich helemaal kaal omdat hij veel beestjes in zijn haren heeft. (hij heeft zich laten begraven) Ook komt Nils er dan achter dat het leven niet zo eng is als hij dacht. Hij voelt zich eindelijk gelukkig! Zijn hobby is nadenken.
De samenvatting: Het boek gaat over Anon, Nils en Zarah, het begon allemaal bij Anon op school. Anon vindt de portemonnee van Zarah en gaat hierdoor nog meer dagdromen, hij ziet het al voor zich hoe de ontmoeting zal gaan. Omdat hij vaak aan het dagdromen is, loopt hij soms tegen lantaarnpalen aan en dit ziet Nils die op dat moment in de kroeg zit. Later herkent Nils Anon weer op de ouderavond van zijn zusje Kristina. Kristina zit namelijk bij Anon in de klas. Als Zarah het cafe in loop om naar haar vriend Victor te gaan, ziet ze hem sjansen met twee onbekende meisjes. Om hem terug te pakken, stapt ze op een onbekende jongen af die triest in een hoekje van het cafe zit(dit blijkt pas veel later Nils te zijn). Hierdoor wordt Victor erg boos, hij vertrouwt Zarah niet meer. Als later hun ruzie weer is bijgelegd, gaan ze samen naar het bos. In het bos is net de plaats waar Nils zich levend heeft laten begraven door zijn vriend Hannes. Nils haalt onder de grond adem door een blauw snorkel pijpje dat een klein stukje boven de grond uitsteekt. Maar als Zarah ziet bijna het blauwe pijpje. Om dit te voorkomen rent Hannes een stukje het bos in waar hij op de grond gaat liggen schreeuwen. Zo leidt hij Zarah en Nils af, die snel naar hem toe komen rennen. Ze brengen Hannes naar het ziekenhuis. Hierdoor komt Hannes weer veel te laat terug bij Nils, die nog steeds onder de grond ligt, waardoor hij heel boos wordt. Tot zover kent niemand elkaar, maar daarna wordt het anders. Zarah wordt het middelpunt van de gedachten van de twee jongens. Als Anon eindelijk besluit de portemonnee terug te gaan brengen, heeft Zarah op dat moment knallende ruzie met haar vriend Victor. Victor loopt weg het huis uit en komt ook niet meer terug. Anon en Zarah praten daarna over het leven en besluiten allebei opnieuw te beginnen. Als Anon weg is, komt Nils binnen om te bekennen dat hij verliefd op Zarah is geworden. Omdat Zarah nog naar het park moet besluit ze Nils maar mee te nemen. In het park komen ze dan eindelijk met z’n drieën bij elkaar. En praten ze verder over hun hobby: praten over de problemen in het leven. De bedoeling van de schrijver: Ik denk dat de schrijver met dit verhaal bedoelt dat je met iedereen wel wat gemeen hebt. Ook al ken je elkaar niet eens, dan kan het toch zijn dat je elkaar later ontmoet en dat je zelfs vrienden wordt. Ook dat je over het leven naar moet denken. Wat je later wilt. Soms komen er ook problemen in dit boek voor, dan moet je die oplossen maar dat lukt je niet altijd alleen. Dan moet je die met anderen oplossen
De bedoeling is dat je hier misschien ook iets mee doet. Leuk fragment: Ik heb dit fragment gekozen omdat je hier leest dat alle 3 hoofdpersonen bij elkaar zijn gekomen en ook wat er in dit boek gebeurd is. Het is een beetje een samenvatting van het boek. Dit is het einde van het boek dus je weet ook hoe het afloopt. ‘Nu moet ik weg’, zegt Anon. ‘Ik moet naar mijn moeder. Want ik ga naar mijn vader. Ik ga een poosje naar hem toe’. ‘Maar je komt toch wel terug?’ Vraagt Zarah terwijl ze gaat zitten. ‘Ik kom altijd terug,’ belooft Anon. Hij staat op en slaat het gras van zijn broek. ‘Kom je me opzoeken als je weer in de stad bent? Vraagt Zarah. ‘Natuurlijk,’ zegt Anon. ‘Ik heb je nodig,’ zegt Zarah. Ze wil Anon bijna niet laten gaan, ze wil hem bedanken voor dit en voor dat en voor zus en voor zo en ze wil hem omhelzen en door zijn haar strijken en tenslotte moet hij zich loswringen. ‘Dag,’ zegt hij terwijl hij snel een paar stappen achteruit doet. Dag en dag en daar gaat Anon. Anon weg. Weg Anon. Nils komt half overeind en kijkt hem na terwijl hij weg sjokt in de richting van de vijvers. Waarschijnlijk is het de zon die Nils op het verkeerde been zet, misschien een soort weerspiegeling in het water, of misschien valt hij heel even in slaap en ziet hij een droombeeld of misschien is er ook een heel andere verklaring, maar Nils ziet Anon over het water lopen. Anon loopt over het water. Hij loopt zomaar over de onderste vijver, boven op het water alsof het een vloer is en hij komt bij de overkant en loopt verder alsof er niets is gebeurd. Nils denkt dat hij Anon over het water ziet lopen. Maar er is natuurlijk een logische verklaring voor. ‘Zag je dat?’ Vraagt Nils terwijl hij zich tot Zarah wendt. ‘Wat?’ Vraagt Zarah. Nee, Zarah heeft niets gezien. Ze denkt na. Dat er toch iemand zoals Anon bestaat. Iemand die zo veel te beiden heeft. Als je hem ziet en je kent hem niet, dan ziet hij er heel gewoon uit. En beetje dommer alleen, een beetje slomer, een beetje onhandiger. En dat er ook iemand zoals Nils bestaat. Nils die hier naast haar ligt. Die zichzelf heeft begraven. En dat er iemand zoals Victor bestaat. En iemand zoals Mia. En iemand zoals ik. Bestaan er geen gewonen mensen? Denkt Zarah. Even serieus: Bestaan er wel normale mensen? Mensen die alleen geïnteresseerd in hun uiterlijk en hun kleren en geld verdienen en dronken worden in het weekend. En seks. Mensen die van binnen net zo eenvoudig en normaal zijn als ze er van buiten uitzien. Bestaan die mensen? Nils heeft ook nagedacht. Hij zegt: ‘Denk jij dat er keerpunten zijn in het leven? Denk jij dat je kunt zeggen dat je leven precies op dat moment veranderd is, dat precies die gebeurtenis of die ontmoeting een andere wending heeft gegeven aan je leven? Of denk jij dat je eigenlijk altijd in dezelfde richting marcheert, als de een of andere stomme mechanische pop, terwijl je zelf denkt dat je je ontwikkelt en dat je iets leert?’ Zarah geeft geen antwoord. Ze fronst alleen haar voorhoofd. ‘Ik denk dat je kunt veranderen,’ gaat Nils verder. ‘Dat je iemand anders kunt worden. Of jezelf kunt worden misschien. Meer jezelf worden. Jezelf vinden. Zo voelt het voor mij op dit moment, het voelt alsof…’ ‘Woorden, woorden, woorden,’ zegt Zarah terwijl ze zich weer op haar rug rolt. ‘Gepraat gepraat gepraat. Jij praat te veel.’ Ander boekverslag: http://www.scholieren.com/boekverslagen/21075 (De maker van dit verslag heeft zelf deze link geplaatst, red.) Deze persoon vindt het boek een leuk en interessant. Dit schrijft ze er over: Ik vind het een leuk boek omdat ik me er goed kan inleven in het verhaal van Zarah ik zou namelijk hetzelfde hebben gedaan met de manier hoe zei alle problemen oploste. Ook is het een interessant boek omdat het een heel andere manier van schrijven is dan dat ik ben gewend. Ik vind het dus ook een origineel verhaal omdat je zulke verhalen niet vaak ziet. Het verhaal lijkt echt omdat het iemand zou kunnen overkomen. Het verhaal zet me aan het denken vooral over Zarah over hoe snel je iemand kunt vertrouwen. Ik ben het daar niet helemaal mee eens, want ze zegt dat ze het zelfde had gedaan als Zarah. Maar Zarah gooit een keer een dvd-speler uit het raam. Zoiets zal ik nooit doen. Ik ben het wel mee eens dat het apart is omdat dit boek op een heel andere manier is geschreven. Ik vind net als de schrijver van het andere boekverslag, dat dit zo iemand zou kunnen overkomen, al vind ik het dan wel erg toeval. Maar ze schreef dat Zarah haar aan het denken zette, maar dat was bij mij niet zo. Maar verder vind ik dat zo gelijk heeft. Informatie over de auteur: Per Nilsson is geboren in 1954 in Malmö (Zweden). Hij volgde een opleiding tot leraar wiskunde en muziek en heeft ook 20 jaar les gegeven op de middelbare school. Hiernaast schreef hij ook al boeken, maar hij kreeg het echter te druk. Sinds 1999 is hij gestopt met onderwijzen om zich helemaal op het schrijven te kunnen richten. Per Nilsson heeft altijd van lezen en schrijven gehouden. Toen hij vijftien was hield hij een dagboek bij en schreef gedichten. Nu hij eenmaal schrijver is geworden, vindt Per Nilsson het erg belangrijk om contact met zijn lezers te hebben. Per Nilsson is begonnen met schrijven omdat hij zijn vier kinderen wilde vertellen over zijn eigen jeugd. De verhalen die hij schrijft komen uit zijn eigen leven. De boeken die hij geschreven heeft, zijn: Jij, jij en jij, De geur van Melisse, Anders dan jij, Het lied van de raaf, 17, 15.