Biografie van Khaled Hossseini

Khaled Hosseini is de schrijver van ‘De vliegeraar’. Hij is geboren in Kabul, Afghanistan in 1965. Hosseini’s vader was werkzaam bij het ministerie van buitenlandse zaken waardoor ze verhuisden van Kabul naar Iran en weer terug naar Kabul.

Hij verhuisde op 11 jarige leeftijd met zijn familie naar Parijs, toen zij wilden terugkeren naar Afghanistan in 1980 was het te onveilig door het Sovjet leger. Daarom gingen ze vanuit Parijs door naar Jose, Californië.  Nadat hij hier zijn middelbare school ad afgemaakt ging Hosseini Medicijnen studeren. Hier was hij klaar mee in 2004. Tijdens zijn studie (2001) begon Hosseini aan zijn eerste roman en dat was ‘de Vliegeraar’. Hij schrijft zijn boeken in het Engels dus dit is een vertaalde versie.

 Dit zijn de boeken dieKhaled Hosseini tot nu toe heeft geschreven:

-De Vliegeraar (2003) (gelezen)

-Duizend schitterende zonnen (2007) (gelezen)

-En uit de bergen kwam een echo (2013) (van plan)

Samenvatting

Het begin van het boek gaat over de jeugd van Amir en Hassan die als twee beste vrienden opgroeien. Ze merken helemaal niet dat er een groot verschil zit tussen hen omdat Hassan een Hazara jongen is, een bediende die samen met zijn vader (Ali) bij Amir en zijn vader woont en werkt. Wat ze nog niet weten is dat Amir en Hassan halfbroers zijn met allebei Baba als vader.

Hassan en Amir vliegeren altijd samen en in de winter is er in Kabul het vlieger toernooi. Hassan en Amir winnen maar als Hassan de gewonnen vlieger probeert te pakken komt hij in een gevecht terecht waar hij wordt verkracht door een andere jongen, Amir ziet dit gebeuren maar durft niet te helpen. Amir kan niet leven met dit schuldgevoel en weet niks anders dan Hassan en Ali te laten ontslaan.

Dan springt het boek over naar de reis die Baba en Amir maken naar Amerika om het gevaar in Kabul te ontvluchten. In Amerika moeten ze spullen verkopen op de markt, hier ontmoet Amir een meisje: Soraya, met wie hij trouwt. Kort na de bruiloft overlijd Baba aan kanker.

Als Amir en Soraya al 15 jaar getrouwd zijn wordt Amir gebeld door een oude vriend van hem en zijn vader: Rahim Khan. Rahim vraagt Amir om naar Afghanistan te komen en iets goed te maken van vroeger. Amir doet dit, Rahim verteld hem dat hij en Hassan halfbroers zijn, maar ook dat Hassan en zijn vrouw overleden zijn en dat hun zoon in een weeshuis zit. Amir adopteert hem maar komt eerst dezelfde jongen tegen die Hassan verkracht had die nu deel is van de Taliban, dezelfde jongen had nu de zoon (Sohrab), misbruikt. Hij en Amir vechten en door een katapult schot van Shorab wint Amir. Ze gaan samen naar Amerika waar Sohrab deel wordt van de familie.

Personages

Amir

Amir is de ik-figuur van het verhaal, hij is best wel laf maar wel leuk om over te lezen. Amir is geboren in Kabul,  Afghanistan, in een groot huis met een rijke vader. Hij heeft dus eigenlijk niks te klagen, maar dat doet hij wel. Hij vind dat zijn vader niet genoeg van hem houdt en probeert daar van alles aan te doen. Tijdens het verhaal merk je dat Amir toch wel steeds meer respect voor Baba krijgt. Amir wil schrijver worden en begint daar al vroeg aan, ook met het voorlezen en verhalen vertellen aan Hassan.

Hassan

Hassan is de bediende en beste vriend van Amir. Eigenlijk zijn zij halfbroers maar daar is Hassan nooit achter gekomen. Amir en Hassan zijn allebei gezogen aan de borst van Hassans moeder maar die had hen daarna verlaten. Hassan doet alles voor Amir zo ook de vlieger terug pakken en houdt daar een traumatische herinnering aan over.

Nadat Amir Hassan en Ali laat wegsturen volgt het boek niks meer van Hassans leven. Wel verteld Rahim khan dat hij een tijdje met Hassan, zijn vrouw (Jamila) en Sohrab, had gewoond. Toen zij samen woonden was de moeder van Hassan terug gekomen en bij hun overleden. Hassan bleef in Kabul, Afghanistan wonen ook toen de Sovjet-Unie en daarna de Taliban de stad bezette. Op een dag kwam de Taliban hun huis opeisen en toen Hassan daarop in ging werd hij neergeschoten en vlak daarna ook zijn vrouw.

Baba

Baba was de vader van zowel Amir als Hassan. Hij is erg rijk en helpt zo’n beetje iedereen,  hij is dan ook erg geliefd. Maar daar is zijn zoon Amir het niet mee eens, Amir schrijf graag verhalen maar Baba vind het leuker om te voetballen met (zijn halfbroertje) Hassan.

Pas als ze in Amerika zijn groeien vader en zoon naar elkaar toe, helaas is dat erg laat want Baba overlijd vlak na de bruiloft na een leven vol goede daden, aan longkanker.

De schrijfstijl en de manier van vertellen

Het boek heeft een mooie schrijfstijl vind ik, erg kleurrijk waardoor je helemaal kan inleven in het verhaal. Dit is ook een van de mooiste dingen aan het boek vind ik, samen met alle typische Afghanistans gebruiken en woorden, en andere herinneringen:

“We reden over een weg vol kraters die van Jalalabad naar Kabul kronkelt. De laatste keer dat ik over die weg gereden had, was ik in een met zeildoek overdekte vrachtwagen de andere kant opgegaan. Baba had het bijna voor elkaar gekregen dat hij werd dood geschoten door een gedrogeerde Roessi-officier – Baba had me die nacht zo kwaad gemaakt, zo bang, en uiteindelijk zo trots. De tocht tussen Kabul en Jalalabad, een tocht die je botten deed kraken over een pas die tussen de rotsen zigzagde, was inmiddels een reliek geworden, een reliek van twee oorlogen. Twintig jaar daarvoor had ik iets van die oorlog met eigen ogen gezien. Grimmige gebeurtenissen lagen overal langs de weg: uitgebrande geraamten van oude sovjet-tanks, gekantelde, verroeste legertrucks, een verpletterde Russische jeep die omlaag was gestort. De tweede oorlog had ik op televisie gevolgd nu zag ik hem door de ogen van Farid.”  (Farid is hier een chauffeur/ vriend van Amir die hem overal heen brengt als hij opzoek is naar Sohrab)