Schrijver Carry Slee Titel Spijt! Uitgever Van Holkema & Warendorf Jaar van verschijnen 1996 Aantal bladzijden 144 stuks verdeeld in 21 hoofdstukken Illustrator Roelof van der Schans Soort boek Een boek waarin op school gepest wordt. Samenvatting van het boek Jochem wordt heel erg gepest op school, dat komt omdat hij zo dik is en omdat hij nooit voor zichzelf durft op te komen. Wat ze ook met Jochem doen, hij durft er nooit wat van te zeggen. Jochem wordt vooral door Sanne, Remco en Justin gepest. De rest van de klas vindt eigenlijk dat ze te ver gaan met hun gepest, maar ze durven er niets van te zeggen. David is ook een van de kinderen die het te ver vindt gaan maar er eigenlijk niets van durft te zeggen. Op een dag fietst David naar school. Hij is nog net op tijd voor de gymles. Als hij binnenkomt ziet hij dat Jochem er nog niet is. Hij hoopt eigenlijk dat hij ook niet meer komt want vandaag wordt de klassenfoto gemaakt en Justin, Sanne en Remco waren niet van plan om met Jochem op de foto te gaan. Op het laatste moment komt Jochem binnen. Meteen lopen Justin, Remco en Sanne naar de kleedkamer, ze hangen z’n kleren in de boom en vertellen er gelijk bij dat hij ze na de klassenfoto terug kan krijgen. Zo is Jochem dus niet op de klassenfoto gekomen. Tino hun mentor en gymleraar doet er niks tegen en pest zelfs gewoon mee. Hij heeft namelijk een hekel aan Jochem omdat hij zo dik is en omdat hij zich niet voldoende inzet voor gym. Als David een paar dagen later bij Frans in de les zit, merkt hij dat hij z’n boek is vergeten. Sanne ziet het en pakt voor hem Jochems boek. David wil het terug geven maar durft het niet omdat hij bang is om uit gelachen te worden. Als zijn moeder 's avonds z’n woordjes overhoort ziet ze dat het het boek van Jochem is. David vertelt haar hoe hij er aan is gekomen, en moet het terug brengen van z’n moeder. Als hij bij Jochem aankomt zet z’n moeder vrolijk allerlei lekkers neer. David snapt het niet. Hij komt er achter dat Jochem z’n ouders niks over het gepest vertelt, omdat z’n moeder al eens hartaanval heeft gehad omdat Jochem zo werd gepest. Jochem vertelt David dat hij een goede vriendin heeft: Nienke. David heeft medelijden en zegt dat Jochem bij hem moet komen als hij hulp nodig heeft. Eindelijk is het zover het is de avond van het klassefeest. David weet nu zeker dat hij Vera verkering gaat vragen. Als het feest is begonnen zoekt hij Vera op. Als hij in de gang komt ziet hij Vera zoenen met Youssef. David kan het niet geloven. Ondertussen dwingen Sanne, Remco en Justin Jochem bier te drinken. Hij staat te kotsen bij een boom en valt later in z’n eigen kots. Hij roept David om hulp, maar David is met z’n hoofd bij Vera en zegt dat ie op moet donderen. De volgende dag komt de rector binnen met de mededeling dat Jochem die avond niet thuis was gekomen. Iedereen is stil en weet dat het hun schuld is. Ze zijn te ver gegaan. De politie is al aan het zoeken maar zonder resultaat. David kan het niet langer aanzien en belt Nienke op. Samen gaan ze Jochem zoeken. Ze gaan langs alle plekjes waarvan Nienke weet dat Jochem er komt als hij verdrietig is. Dan is er nog maar een plek over, het meertje. Ze gaan er naar toe en krijgen de schrik van hun leven. In het water drijft de tas van Jochem. David en Nienke beginnen te huilen, ook al is het nog niet zeker ze weten genoeg; Jochem is dood. De duikploegen duiken het lichaam van Jochem op. Iedereen kan het niet geloven en treurt, de een omdat hij te ver ging met pesten de ander omdat hij er niets aan deed. David voelt zich het meest schuldig, omdat hij zijn woord heeft verbroken. De klas komt niet op de crematie, dit willen de ouders van Jochem niet. Ze nemen met zijn allen afscheid van Jochem op de plek waar hij zelfmoord pleegde. De redactie van de schoolkrant vindt dat ze iets moeten doen om dit een volgende keer te voorkomen. Ze zetten een pestlijn op. Zo helpen ze veel kinderen. Na een tijdje vraagt Vera David verkering. Eindelijk kan hij zeggen: 'Babe, I love you'. Samenvatting van het boek in een zin Jochem wordt zo erg gepest dat hij zelfmoord pleegt.
Titelverklaring Het boek heet Spijt! omdat David en z’n klasgenoten spijt hebben, omdat ze niets aan het gepest in de klas hebben gedaan of omdat ze te ver zijn gegaan met pesten, en omdat het nu te laat is om er nog wat aan te doen. Hoofdpersonen De hoofdpersonen zijn David en Jochem. David is een jongen van ongeveer 14 jaar en zit in de 2de van de middelbare school. Hij woont bij z’n beide ouders thuis en is enig kind. David is vanaf het begin van het boek al verliefd op Vera, een meisje uit z’n klas. Verder is hij gewoon een normale jongen die soms een beetje verlegen kan zijn, vooral als hij bij Vera in de buurt is. In het boek wordt niet verteld hoe David er uit ziet. David vindt het vanaf het begin van het boek al heel erg dat Jochem wordt gepest maar hij durft er nooit wat van te zeggen. En als hij Jochem een keer aanbiedt om hem te helpen denkt iedereen dat het een grap is en bedenkt hij zich dus. David zit in de redactie van schoolkrant en is altijd fanatiek geweest voor Greenpeace, maar dat werd minder toen hij verliefd werd op Vera. Aan het eind van het verhaal verandert David heel erg, dat is na de zelfmoord van Jochem, David verwijt het zichzelf dan heel erg dat hij niks heeft gezegd en belooft zichzelf om voortaan op te komen voor kinderen die worden gepest. Dat gebeurt later in het boek dan ook. De andere personen in het boek kunnen het allemaal goed met David vinden, behalve dan de pesters maar daar bemoeit David zich ook niet zoveel mee. Ik vind David een goeie jongen. Ondanks dat hij niks aan het gepest heeft durven doen. Want ik denk dat de meeste mensen dat ook niet zouden durven. Want er zijn natuurlijk wel veel kinderen, ook in het boek, die niet pesten en er ook niks aan doen. Maar ik denk dat ik hetzelfde had gedaan. De tweede hoofdpersoon is natuurlijk Jochem. Over Jochem kom je niet veel te weten in het boek omdat hij zo erg wordt gepest dat hij nooit wat durft te zeggen. Dit zijn de dingen die je over Jochem toch kon lezen in het boek: Jochem is ook ongeveer 14 jaar en zit ook in de tweede. Hij wordt vanaf groep 8 en misschien al wel eerder gepest. Het is zoals het in het boek wordt beschreven ‘een klomp vlees’. Hij is dus behoorlijk dik en niet een van de knapsten uit de klas. Daarmee wordt hij ook vooral gepest. Hij gedraagt zich afzonderlijk en trekt zich van niemand wat aan. Hij durft nooit wat terug te zeggen en komt nooit voor zichzelf op en laat alles over zich heen komen. Hij schrijft wel alles op in een dagboek. Daar kun je ook een beetje uit opmaken hoe Jochem zich gevoeld heeft. Jochem heeft wel een vriendin. Die kent hij nog uit z’n oude buurt waar hij vroeger woonde. Zij nam het wel altijd voor Jochem op en was niet bang voor wat pestkoppen. Jochem verandert veel tijdens het verhaal. Hij wordt steeds onzekerder over zichzelf en als hij het niet meer aan kan pleegt hij dan ook zelfmoord. Na z’n zelfmoord veranderen heel veel dingen. Z’n klasgenoten denken overal nog eens over na en de redactie van de schoolkrant zorgt voor een telefoonlijn waar kinderen die worden gepest hun verhaal kwijt kunnen. Ik vind heel erg zielig wat Jochem allemaal meemaakt in dit boek. Maar ik heb toch ook wel weer bewondering voor hem. Dat hij zomaar alles over zich heen laat komen, en dat hij nergens wat van zegt. Dat zou ik nooit kunnen maar ook nooit doen. Wat ik ook heel erg zielig vond dat was dat hij helemaal niemand had waar hij bij terecht kon. Zelfs niet bij z’n ouders, want dan was hij te bang dat het weer slecht zou gaan met z’n moeder, omdat die al eerder een hartaanval had gehad, zo overstuur was ze van het gepest op haar zoon. Bijfiguren De bijfiguren in dit boek zijn Vera, Manon, Niels, Youssef, Nienke en leraren zoals Tinoen ook de pesters Justin, Remco en Sanne zijn bijfiguren. Vera is iemand waar bijna iedereen wel verkering mee wil en Vera kan met iedereen goed omgaan. Ze is een goede vriendin van Manon en allebei zitten ze in de reactie van de schoolkrant. Een tijdje heeft ze verkering met Youssef gehad, maar dat gaat uit en dan krijgt ze met David. Vera is een belangrijke bijpersoon omdat David zo graag met haar verkering wou dat hij niet door had dat hij z’n belofte verbrook door Jochem te negeren toen hij om zijn hulp vroeg. Over Manon wordt niet heel erg veel verteld. Ze is zoals ik net al vertelde een vriendin van Vera en ze zit ook in de redactie van de schoolkrant. Ze is best nieuwsgierig, kan met iedereen goed opschieten en kan anderen goed aanvoelen. Manon is toch een belangrijke bijpersoon omdat ze bij heel veel dingen betrokken is en dus ook heel vaak voorkomt in het boek. Niels een goede vriend van David. En is net Vera iemand waar iedereen wel verkering mee wil. Ook heeft hij een band: punt uit! Maar die is aan het eind van het boek uit elkaar gegaan. Ook Niels zit in de reactie van de schoolkrant. Niels is een belangrijke bijpersoon omdat hij heel veel met David omgaat en dus ook veel en vaak in het boek voorkomt. Youssef is een echte computerfreak. Hij heeft een tijdje verkering gehad met Vera maar dat was niet voor een lange tijd. Ook Youssef zit in de redactie van de schoolkrant. Maar tijdens die vergaderingen zit hij meestal achter de computer. Youssef is een belangrijke bijpersoon omdat hij net als Niels en Manon vaak in het boek voorkomt en ook omdat hij verkering met Vera heeft gehad. Nienke is de enige en beste vriendin van Jochem. Jochem kent haar uit zijn oude buurt. Nienke nam het altijd voor Jochem op ookal werd ze er zelf meegepest. Jochem liet Nienke ook wel eens in zijn dagboek lezen. Nienke is een belangrijke bijpersoon omdat Jochem haar vertrouwde en haar als enige alles vertelde over het gepest. Nienke komt alleen op het eind van het boek na de dood van Jochem voor. Ze helpt David ook om zijn verdriet met iemand te kunnen delen. Tino is de mentor en gymleraar van de klas 2a. Hij heeft zelf een hekel aan Jochem en roept hem dan ook altijd vervelende opmerkingen toe. Aan het eind van het boek heeft hij door wat hij heeft gedaan en heeft toegelaten en krijgt hij er spijt van.....maar dan is het al te laat. Tino is een belangrijke bijpersoon omdat hij de mentor van de klas is en zelf ook mee pest. Over Justin, Remco en Sanne is haast niet meer te zeggen dan dat ze Jochem gewoon heel erg hebben gepest. Hoe Jochem op het eind van het boek ook tegenstribbelde tegen hun laatste grap ze deden er niets op uit. Na de dood van Jochem zijn ze alle drie geschorst van school. Justin, Remco en Sanne zijn hele belangrijke bijpersonen want zij zijn de kinderen die Jochem gewoon heel erg, te erg hebben gepest. Ruimte Het verhaal speelt zich in Nederland af, maar er wordt geen duidelijke plaats genoemd. Natuurlijk speelt het zich vooral op school af, maar ook bij Jochem en David thuis. Op het eind speelt het zich af op de plek van het schoolfeest en op de plek waar Jochem zelfmoord heeft gepleegd. Het speelt zich het meest af bij de klasgenoten van Jochem, leraren en soms bij de ouders van Jochem of David. Tijd Het verhaal zou gewoon nu kunnen spelen, dat kun je merken aan de dingen die worden genoemd zoals treinen, en auto’s. Het zou natuurlijk ook een paar jaar geleden kunnen afspelen. Maar het is duidelijk dat het zich niet in de oertijd of 21ste eeuw afspeelt. Hoeveel tijd het verhaal in beslag neemt kun je niet goed zeggen. Er wordt ongeveer gezegd dat tussen het begin en Jochems dood iets meer als 2 weken zitten. Daarna wordt in een hele korte tijd ongeveer nog 2 weken verteld, dat gaat vooral over de pestlijn.
Verteller Het verhaal wordt per dag verteld en je beleeft het verhaal door de ogen van de verteller, het hele boek door. Bedoeling De bedoeling van de schrijver is om te laten zien wat de gevolgen zijn van pesten. En hoe erg die gevolgen kunnen zijn. Ik heb ergens gelezen dat het boek is geschreven naar aanleiding van een brief achter op de VPRO-gids, waarin stond dat een jongen zijn buurmeisje zo gepest had dat ze voor de trein gesprongen is. Eigen mening Het boek was echt heel erg mooi. Ik had hem al een paar keer eerder gelezen en daarom heb ik ook voor dit boek gekozen. Het boek is op het eind heel erg spannend; leeft Jochem nog of heeft hij echt zelfmoord gepleegd? Er zaten veel droevige stukken in, vooral na de dood van Jochem. Maar ook dingen die in het boek gebeuren, zijn soms heel droevig. Toch worden er ook door het hele boek door onderling grapjes gemaakt. Niet over Jochem maar bijvoorbeeld over de leraar. Het boek is heel realistisch. Dingen die in dit boek staan gebeuren ook gewoon echt. Natuurlijk loopt het niet altijd zo af, maar ik denk dat veel dingen (te veel dingen) toch echt gebeuren. Ikzelf vond het boek niet voorspelbaar want ik het nooit gedacht dat het zo zou aflopen, dat Jochem zo erg werd gepest dat hij zelfmoord pleegde. Want in de meeste boeken die ik heb gelezen lopen de dingen bijna altijd wel goed af, en omdat dat hier niet zo was vind ik dit boek heel verrassend. Het boek is totaal niet langdradig want er gebeurt telkens weer wat nieuws, er wordt niet heel lang op een stuk doorverteld. Het boek zette me wel aan het denken. Want vaak zie je niet in als je iemand pest dat de gevolgen voor z’n iemand heel erg kunnen zijn. Dat wordt in dit boek ook heel mooi beschreven; hoe machteloos Jochem zich voelt. Gelukkig heb ik zelf niet iets meegemaakt dat zo erg was als in dit boek werd beschreven.