Sneeuw door J. Bernlef

Motivatie boek keuze: De rede waarom ik dit boek heb gekozen was, omdat hij niet zo dik was. Omdat ik veel moeite heb met lezen, en er eigenlijk ook helemaal niets aan vindt om te lezen, had ik dit wat dunnere boekje gekozen. Ook moest ik er om denken dat het om een literatuur ging, de leraar keurde dit boek goed. Samenvatting: De vrouw van Jan Razelius; Kerstin, is bij een auto-ongeluk om het leven gekomen, hier was Razelius zelf ook bij betrokken. Hij zelf belandde in het ziekenhuis waardoor hij de begrafenis van zijn vrouw miste. Ook zijn dochter An was te laat voor de begrafenis. Razelius kon zich niets meer van het ongeluk herinneren, daarom gaat hij zodra hij ontlagen wordt uit het ziekenhuis naar de plek waar het ongeluk plaats vond. Allemaal vage herinneringen komen bij hem op. Hij ziet vage beelden en rent van schrik naar huis. Zijn dokter, wijst hem op het feit dat het verwerken nog erg lang zal duren. Hij spreekt van een tijdelijke uitschakeling van het herinneringsvermogen. In het verslag van de politie wordt op gemaakt dat hij een black-out had gehad tijdens het ongeluk. Het woord black-out blijft bij Razelius in zijn hoofd hangen. Op een dag maakt Razelius een wandeling langs het autokerkhof, en komt langs zijn eigen auto. Hier komen weer allemaal vage herinneringen naar boven. Hij ziet het verminkte lichaam van zijn vrouw weer tot leven komen. Hij haalt alles door elkaar. Dingen die met het ongeluk te maken hebben en de momenten waar Kerstin nog leeft. Hij houdt het niet uit en gaat aan de brandewijn. Als hij thuis komt wordt hij door Magaretha, zijn verpleegster, in bed gestopt. Zoals elke dag gaat hij naar het kerkje om daar naar het graf van Kerstin te gaan. In de kerk zijn mensen bezig om een grote muur schildering achter een laag kalk weg te halen, als hij hier naar kijkt vergeet hij vaak de nare herinneringen over het ongeluk. Vanaf dat moment begint de band tussen Magaretha en Razelius ook steeds intiemer te worden. Ze gaan regelmatig met elkaar naar bed. Ze zijn niet verliefd op elkaar maar ze geven elkaar wat ze nodig hebben. An die weet hier niets van af. Op een dag maakt Razelius een wandeling me An door het bos. Als Razelius en An weer op weg naar huis zijn ziet Razelius een eekhoorntje en hij raakt weer helemaal in de war. Ze gaan de kerk binnen en zodra hij zich weer op zijn gemak voelt gaan ze naar huis. Die avond gaan An en Razelius foto`s van vroeger bekijken. De foto´s brengen vele herinneringen naar boven. Op deze avond drinken ze samen een fles brandewijn leeg. Aan het einde van de avond gaan ze met elkaar naar bed. Razelius heeft de volgende dag ontzettend spijt van wat er is gebeurd, en geeft de drank de schuld. Op een dag komt een van de studenten langs die in het kerkje met de restauratie bezig is, hij heeft een relatie met An. Als Razelius er achter komt dat ze met elkaar naar bed gaan, pakt hij de blauwe Volvo van de student, (dit is precies dezelfde auto waarmee hij het ongeluk had gehad) en ging een stuk te rijden. Onder deze rit laat hij zich op precies dezelfde plek verongelukken dan waar eerder het ongeluk was voorgevallen. Mijn eerste reactie op het boek: Ik vond het wel zielig dat An nu allebei haar ouders niet meer heeft. Ook vond ik het heel erg wat Razelius allemaal heeft meegemaakt onder en na het ongeluk.
Mijn mening over het gedrag van de hoofdpersoon: Ik heb wel medelijden met de hoofdpersoon (Jan Razelius), omdat hij allemaal erge dingen heeft meegemaakt zoals het ongeluk en alle gebeurtenissen daarna. Aan de ene kant vind ik hem wel een doorzetter, omdat hij zich niet zomaar uit het veld laat slaan als hij weer een slechte emotionele herinnering heeft. Ik vind het alleen wel super dom dat hij met zijn dochter naar bed is gegaan, hij zei wel dat het door de drank kwam, maar dan weet je nog wel wat je doet. Wat ik ook heel dom van de hoofdpersoon vind is dat hij zelfmoord pleegt. Aan de ene kant kan ik het wel begrijpen, omdat hij het leven niet meer ziet zitten na het verlies van zijn vrouw, maar hij laat zijn dochter nu wel in de steek. VERHAAL ANALYSE: Personages: De hoofdpersoon van dit verhaal is Jan Razelius, hij is een man en hij is geboren op 13 februari 1928 in Amsterdam. De centrale eigenschap van Razelius is vooral; eenzaam. Omdat hij zijn vrouw heeft verloren bij een auto ongeluk. Over het uiterlijk van Razelius wordt eigenlijk bijna niets verteld in het boek, en zodra je het boek gaat lezen kom je wel achter het innerlijk van Razelius, maar daar word ook niet echt heel letterlijk op geattendeerd. Daarom denk ik dat Razelius een round character heeft. Ik denk niet dat er echt een antagonist in het verhaal voorkomt, alleen Kerstin (de vrouw van Razelius) kan je wel als een soort antagonist zien. Dit denk ik omdat na de dood van Kerstin, Razelius het erg moeilijk kreeg. Als hij weer terug dacht aan het ongeluk, dan werd hij weer verdrietig en eenzaam, en op het laatst pleegt hij zelfs zelfmoord. Perspectief: Volgens mij gaat het hier om een auctoriaal perspectief. In bijna het hele boek wordt verteld over Jan Razelius, dus je zou denken dat het een personaal perspectief is, maar op sommige momenten worden de gevoelens van An ook omschreven, dit maakt dan weer verandering in het perspectief. Heel soms geeft de schrijver ook zijn mening, of geef een omschrijving over het landschap op het eiland. Structuur: Het verhaal is grotendeels chronologische verteld, alleen je wordt wel snel in verwarring gebracht doordat er veel flash backs en terugverwijzingen in het verhaal voorkomen. De meeste flash backs en terugverwijzingen gaan over de gedachte van Razelius, deze gaan over het autoongeluk. Het verhaal is in medias res, omdat je eigenlijk midden in het verhaal valt, want het verhaal begint in het ziekenhuis, maar daarvoor is het ongeluk gebeurd, hier kom je verder in het verhaal achter. Het intrige van het verhaal is het ongeluk, en leven van Razelius na het ongeluk. De nevenintriges van het verhaal zijn de dingen die verder in het verhaal gebeuren, de verhouding met zijn verpleegster en met zijn dochter bijvoorbeeld. Het verhaal eindigt met een gesloten einde. Je weet wat er gebeurd is met Razelius. En op dat moment is het verhaal ook echt afgelopen. Je weet alleen niet wat er verder met An gaat gebeuren, maar dat is ook niet zo belangrijk. Tijd: De verteltijd van het verhaal is 126 bladzijden, en de vertelde tijd is ongeveer vier maanden denk ik. Er komen in het verhaal zowel tijdsversnellingen als tijdsvertragingen voor.
Ruimte: Het verhaal speelt zich af op een eiland in Zweden. Er wonen weinig mensen op het eiland, en er is veel natuur. Het verhaal speelt zich af in de winter, en er ligt veel sneeuw. Het verhaal speelt zich af rond 1970, want op 12 september 1970 overlijd Kerstin en na dit ongeluk gaat het verhaal verder. Een belangrijke ruimte in het verhaal is het viaduct, hier overlijden Kerstin en Razelius allebei op dezelfde plek. Ook een belangrijke ruimte is het kerkje, hier zijn studente oude muurschilderingen aan het terug halen en als Razelius daar naar kijkt komt hij tot rust en vergeet alle ellende weer. Spanning: Er wordt spanning in het boek opgebouwd door informatie achter te houden. Pas als je het hele boek hebt uitgelezen, snap je het allemaal. Dat weerhoudt je ervan, te stoppen met lezen. Ook een spanningsbron in het verhaal is dat je niet precies weet wat Razelius gaat doen als hij weer in een depressie zit, aan het eind van het verhaal loopt het dus verkeerd af. Stijl: Het taalgebruik was niet echt moeilijk. Alleen af en toe kwamen er in de tekst wel wat moeilijke woorden en namen in voor, die waren namelijk Russisch geschreven. Het verhaal is eigenlijk helemaal in het gewone normale Nederlands verteld. De schrijver maakt gebruik van korte, eenvoudige zinnen met over het algemeen een gemakkelijke woordkeuze. Het verhaal had vrij weinig dialogen, en veel beschrijvingen. De beschrijvingen en dialogen worden weinig afgewisseld. De stijl werd ook anders doordat het verhaal grotendeels ging over een man die af en toe het leven niet meer zag zitten, dit is natuurlijk minder rust gevend dat een normaal iemand. Thema: De dood. Het verhaal gaat vooral over de verwerking van de dood van iemand waar je heel veel van hebt gehouden en hoe je ermee omgaat. Motief: Een motief is dat Razelius steeds opnieuw verward is en dat hij beelden krijgt die hij eigenlijk niet kan plaatsen. Hij weet niet hoe hij met de personen in zijn directe omgeving om moet gaan en blijft twijfelen wat hij nou moet doen. Ook komt het kerkje waar zijn vrouw bij begraven is op het eiland vaak terug. Bovendien let Razelius voortdurend op het weer, vooral op de temperatuur. Andere motieven zijn: Schuldgevoel: Razelius voelt zich enorm schuldig over de dood van zijn vrouw. Eenzaamheid: zowel Jan Razelius, als An voelt zich eenzaam. Liefde: liefde is ook een heel belangrijk motief. Jan en An zijn een gedeelte van hun liefde kwijt, of anders gezegd door de dood van Kerstin komen ze een stukje liefde te kort. Daarom zoeken ze liefde en warmte bij elkaar zodat ze zich toch weer wat meer op hun gemak voelen. Ook zoekt Jan een stukje liefde bij Margaretha, doordat ze met elkaar naar bed gaan. Verlies: verlies is heel duidelijk. Het verliezen van een geliefde. Kerstin in dit geval. Jan en An hebben iets verloren wat ze lief hebben. En later zal An ook nog eens haar vader verliezen. Titelverklaring: Sneeuw vervaagt, maar laat sporen achter. Als er ergens sneeuw valt dan is alles wit je kunt niet meer zien wat er eerst lag. Maar als je er door heen loopt zie je voet afdrukken. Dat zijn de sporen. Zo zit het ook met Razelius zijn gedachten. Hij weet niet meer hoe het ongeluk gebeurd is alles is heel vaag. Maar hij zit af en toe dingen die iets te maken kunnen hebben met het ongeluk. Dat zijn de sporen.
De schrijver: J. Bernlef (pseudoniem van H. J. Marsman) werd in 1937 geboren in Sint Pancras, in Noord-Holland. Hij is opgegroeid in Amsterdam. Na zijn H.B.S. is hij een half jaar student aan de Universiteit in Amsterdam geweest. Ook werkte hij op dat moment in een boekwinkel. Toen hij in dienst zat, schreef hij zijn eerste boek. Tussen 1958 en 1960 reisde hij heen en weer tussen Nederland en Zweden. Vanaf 1970 is Bernlef betrokken bij het toneel en er worden enkele toneelstukken van hem opgevoerd. In 1973 schreef hij het boek Sneeuw. Zijn bekendste boek is Hersenschimmen, die hij in 1984 schreef. Mening: Ik vond het verhaal best wel moeilijk begrijpbaar, dit komt omdat er veel flash backs in het verhaal voorkomen. Als je dit niet meteen door hebt kan er verwarring ontstaan. Slotevaluatie: -Wat mij het meeste van het is bijgebleven is dat Razelius aan het einde van het verhaal overleed. Ik vond dit heel erg voor An, omdat zijn nu zonder ouders door het leven moet. Ook bleef mij dit bij, omdat je niet helemaal zeker weet of Razelius zelfmoord heeft gepleegd, maar het is wel zeer waarschijnlijk. -Bij het verwerken van het boek is mij het meeste bijgebleven, hoe moeilijk Razelius het heeft gehad met de verwerking van de dood van zijn vrouw. -Wat ik verwarrend vond bij het lezen was dat er veel flash backs in het verhaal voorkwamen waardoor het verhaal verwarrend kon worden. -Wat ik van het boek heb geleerd is eigenlijk vrij weinig, alleen wat ik wel in mijn achterhoofd moet houden is dat als ik in zo’n situatie kom dat ik dan niet zomaar de moed moet opgeven.