Iets over de schrijver.

 De auteur van Mama Tandoori heet Ernest Roelof van der Kwast. Hij is geboren op 1 januari 1981 in het toenmalige Bombay, wat nu Mumbai heet. Hij heeft een vrouw en een zoon, die beiden in het laatste hoofdstuk vernoemd worden. Zijn schrijfstijl is humoristisch en hij ziet dingen die er niet zijn. 

 Blz 93: “Daarna sneed hij een stuk mango voor mij af. Ik stak het meteen in mijn mond, hoewel te groot. Terwijl het sap over mijn gezicht liep, keek ik naar de slierten in de lucht die dunner en lichter werden, tot ze oplosten in het niets. Welke regels, welke woorden schuilden er in het doorzichtige schrift? Welke hand schreef ze?”

 Ernest heeft ook andere boeken geschreven: 

• Man zoekt vrouw om hem gelukkig te maken
• Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen
• Stand-in
• Giovanna’s navel

 Het genre. 

 Mensen zeggen dat het een geromantiseerd verhaal is, een roman. Maar omdat het de volgorde van de hoofdstukken totaal willekeurig en niet chronologisch is, zowaar met hetzelfde thema. Beschouw ik het meer als een verhalenbundel.

Personages.

Vier personages heb ik uitgekozen, het uiterlijk is helaas niet goed omschreven in het boek:

- Ernest van der Kwast, de ik-verteller van het verhaal en de schrijver. Ernest is half-Nederlands en half-Indiaas, zijn moeder komt uit India en zijn vader uit Nederland.

- Veera van der Kwast, Mama Tandoori, vrouw van Theo van der Kwast, moeder van drie zoons en heerlijke kip tandoori makende dame. Ze komt uit India en heeft zwart haar.

- Ashirwad van der Kwast, de geestelijk gehandicapte broer van Ashirwad en de oudste en liefste zoon van Veera van der Kwast, wie elke dag Ashirwads’ haar kamt in een scheiding en van hem altijd zal proberen niet gehandicapt te maken.

- Theo van der Kwast, man van Veera, vader van 3 zoons en pantoffelvanger (omdat als Mama Tandoori boos is pantoffels naar Theo gooit) en een patholoog analoog. 

Plaats & Tijd.

Het speelt zich af in het verleden en in het heden. De moeder komt vanaf India naar Nederland in 1969. Ernest heeft dit boek geschreven in 2009, dus vanaf 1969 tot 2009.

Het speelt zich voornamelijk af in Rotterdam, Nederland. Daar woonde Ernest en zijn familie; jaren later emigreerde ze naar Canada. Het speelt zich ook af op de vakantie waar de familie heengaat, Louvres, Frankrijk. Ook gaat Ernest naar India om zijn tantes te ontmoeten. In het laatste hoofdstuk speelt het zich af tussen Ernest, zijn vrouw en zijn zoon in Italië.

Begin. 

Blz 5 (waar het verhaal begint): “Het begon allemaal met twee koffers. Mijn moeder kwam in 1969 met twee koffers vol armbanden, kettingen en oorringen in Nederland aan.” 

Het begin start met een gebeurtenis, een tijd en een plek. Geen inleiding, het verhaal begint gewoon meteen.

Einde.

Het is een gesloten einde. Natuurlijk kan de auteur nog een verhaal over zijn moeder schrijven, maar het verhaal is duidelijk afgerond.

Titelverklaring.

De titel “Mama Tandoori” komt van de moeder, die blijkbaar uit het verhaal heerlijk tandoorikip kan maken.

Samenvatting. 

Het begint allemaal met een Indiase vrouw die met twee koffers Nederland binnenkomt. Deze vrouw is het hoofdpersoon van het boek. Haar naam is Veera van der Kwast, maar wordt Mama Tandoori genoemd. Mama Tandoori leeft onder één motto en dat is: GRATIS IS GOED!

Van het motto hebben velen last, één daarvan is haar man, wiens naam Theo van der Kwast is, waarmee ze later trouwt en met wie ze drie zonen verwekt. Deze drie zonen heten: Ashirwad van der Kwast, Johan van der Kwast en Ernest van der Kwast. De oudste, Ashirwad, is de trots van de familie. Helaas voor de moeder heeft de trots is geestelijk gehandicapt. Ze denkt dat het door het hondenvoer van de onderbuurvrouw komt. Daarom probeert ze deze hond ook te vermoorden. Mama Tandoori doet er alles aan om haar engeltje te genezen van “de duivel”, zoals ze het noemt. Ze neemt hem mee naar verschillende plekken om van de duivel af te komen. Naar plekken die heilig verklaard zijn en magische taferelen hebben plaatsgevonden, misschien kan Ashirwad hier ook genezen. Meestal waren deze reizen op één kaartje bekostigd terwijl ze met z’n tweeën reisden. Dit komt doordat ze een begeleiderspas heeft voor het reizen met een geestelijk gehandicapte. 

Mama Tandoori en Theo woonden in de Bloemstraat. Later verhuisden ze naar de Jericholaan en verbreedden het gezin met drie zonen. Het huis heeft Mama Tandoori gekocht met de twee koffers die ze heeft meegenomen uit India. Boven hun woonde meneer Gerritsen, die Mama Tandoori binnen vier dagen heeft weggejaagd. Nog wat later verhuisden ze naar Toronto, Canada.

Moeder T.’s jongste zoon en tevens de auteur van het boek is erg goed in atletiek. Misschien is dit een natuurtalent, misschien heeft hij het geërfd van zijn tante Jasleen die ook erg goed was in atletiek, of misschien komt het doordat Moeders met elke hardloopwedstrijd langs de kant meerenden met de woorden: “Jaldi! Jaldi!”, Wat in het Indiaas “Schiet op! Schiet op!” betekent. 

Als u het boek heeft gelezen dan weet u dat wat ik net vernoemd heb niet het raarste is wat Mama Tandoori nog meer heeft gedaan. Ze heeft mij laten lachen om bijvoorbeeld de duivelse hond in brand te steken, vervolgens tegen de politie het ontkennen en de agenten haar heerlijke kip tandoori te laten eten. Behalve honden laten fikken doet ze hetzelfde bij vuilniszakken, zo gaan de boze geesten weg. Als Mama niet tevreden was met een gast sloeg ze hem met een deegroller. 

Niet alleen Mama Tandoori heeft mij laten lachen, ook Ashirwad. Toen hij in Lourdes was en naar een heilige plek ging samen met zijn moeder om daar te baden in heilig water, hij werd in het bad neergelegd door een zuster.