Sandra: Sandra is de vrouw van Robert en heeft geen grote rol in dit verhaal, maar ze is wel belangrijk. Het gaat er namelijk op een gegeven moment om dat Robert wil stoppen met de handel vanwege Sandra en het dan nog ongeboren kind. Zij vertelt en beïnvloedt hem om te gaan stoppen, omdat ze anders zal vertrekken. Eigenlijk chanteert zij hem gewoon. Maar Robert wilt niet dat zij er van door gaat en geeft daarom aan bij Spierbeker en Richard dat hij er mee wilt stoppen. De mannen kwamen alles wat in de stash was opgeslagen ophalen en kwamen er zo achter dat hij wiet had achtergehouden. De mannen gingen hem pakken, maar pakten zijn neef (Arie). Toen Sandra hier achter kwam, heeft ze hem alsnog verlaten. Nu ziet hij zijn kind niet meer en zit hij in een dip. Hij heeft niks meer. Dit wordt allemaal in het laatste deel van het boek verteld door Robert. Dus Sandra had zeker wel een rol in het boek. 

Nadia: Nadia is de vrouw van Arie en heeft niet echt een grote rol in dit verhaal ze is meer een bijpersoon.

Julie: Julie is het kind van Arie en Nadia. Zij speelt geen rol in dit verhaal.

Eddie Meta: Eddie Meta is de hoofdbaas van de drugshandel. Eddie heeft de handel van Arie voor een deel overgenomen. Zijn naam wordt erg vaak genoemd in het boek, maar hij zegt en doet in werkelijkheid niks. 

Henny Spierbeker: Spierbeker werkt voor Eddie Meta. Hij haalt en brengt wiet van en naar Robert zijn stash.

Richard: Richard werkt ook voor Eddie Meta en heeft dezelfde functie als Spierbeker. Spierbeker en Richard zijn altijd samen en rijden in een BMW. Ze zijn beiden erg groot, gespierd en hard voor Robert. Ze hebben totaal geen medelijden. Ze houden hem goed in de gaten. De ene keer staan ze bij hem in de straat en de andere keer achtervolgen ze hem.

Edith: Edith is de verzorger van Arie in de zorginstelling. Zij komt in het boek maar een keer voor. Zij belde naar Robert om te vragen wanneer ze weer terugkwamen van hun dagje naar Schiermonnikoog.

Quotes:

‘Te gemakkelijk worden doorgaans van uitgegaan dat er overal de oorzaak voor is, qua oorzaken buiten de menselijke ervaring misschien helemaal niet bestaan’ (bladzijde 15)

‘De gelijkenis tussen Arie en mij zijn inderdaad opvallend, al is hij veranderd sinds hij met zijn achterhoofd op een stoeprand is gevallen’(bladzijde 10/11)

Ik mis je zei ik’(bladzijde 18)

‘Als ik eraan denk, en ik denk er vaak aan, komt het nog steeds hard aan, want ze heeft gelijk, hoe moeilijk het ook is om toe te geven, de betekenis tot me door te laten dringen: ik ben een kraai, ik kan er niet moois van maken, ik heb de wolven naar het slachtoffer geleid’(bladzijde 36)

‘Er is een straf erger dan de rolstoel, en die is dan moeten zien hoe een ander in jouw plaats in een rolstoel zit, voor altijd, zonder te kunnen denken of praten, met alleen een paar geluiden af en toe, en soms een spasme of wat automatische bewegingen van een arm, een been of het hoofd’(bladzijde 38) (schuld)

‘Ik wilde geen vader worden, maar als ik er eentje werd, als het dan toch moest dan geen afwezige vader. Dat ben ik ook niet. Ik ben er wel, mijn gezin is weg’ (bladzijde 49)

‘Leven zonder bewustzijn is leven zonder pijn’ (bladzijde 154)

‘Voordat het makkelijk wordt moet het een beetje moeilijk zijn’(bladzijde 154)

‘Als iemand je overal mee helpt, leer je niet voor jezelf te zorgen’ (bladzijde 166)

Thematiek:

Het thema in dit boek is schuld. Het draait allemaal om de schuld die Robert Oosterhof voelt tegenover zijn neef (Arie Oosterhof). Op Robert zegt: ‘Er is één straf erger dan de rolstoel, en die is dan moeten zien hoe een ander in jouw plaats in een rolstoel zit, voor altijd, zonder te kunnen denken of praten, met alleen een paar geluiden af en toe, en soms een spasme of wat automatische bewegingen van een arm, een been of het hoofd’. Robert en Arie zijn net tweelingbroers van elkaar en zijn door de bazen van de drugshandel door elkaar gehaald. Het was namelijk de bedoeling dat Robert werd gepakt en niet Arie, maar dat was wel het geval. Hierdoor belandde Arie in een rolstoel, waar Robert eigenlijk in had moeten zitten. Doordat Arie nu met een handicap loopt voelt Robert zich schuldig. Hij heeft hiervoor nooit zijn excuses aangeboden en ook nooit verteld dat hij zich schuldig voelt. Op het moment dat ze samen een dagje naar Schiermonnikoog gingen, heeft hij het er wel over. Maar het is al te laat om het er over te hebben, want door Arie zijn handicap komt het al niet meer bij hem binnen.  

Motieven:

Leugens: Robert de ik-verteller draagt veel geheimen bij zich mee en vertelt niks tegen niemand daarover. Hij vertelt niet de waarheid. Hij zegt bijvoorbeeld tegen Richard en Henny Spierbeker (Onderbazen van Eddie Meta) dat hij nooit wiet heeft meegenomen of gebruikt. In het boek verteld hij wel dat hij ooit wiet heeft meegenomen en verkocht in een kroeg. Alleen hij en de lezers weten hier van. Dat was niet het enige waar hij over heeft gelogen. Hij had namelijk tegen de verzorger van Arie in de zorginstelling gezegd dat ze over een uurtje weer thuis zouden zijn, maar uiteindelijk zijn ze nooit thuis gekomen. Verder probeert hij er ook nog voor te zorgen dat zijn moeder haar huis verkoopt, want hij beweert haar dat ze winst kan maken wat helemaal niet zo is. Robert had gewoon geld nodig. Als laatste vertelt Robert tegen zijn vrouw dat hij de door haar gemaakte pasta erg lekker vond, maar ook dat was niet zo, want hij had die past namelijk weggegooid. 

Wraak: Door de mannen die onder Eddie Meta werken wordt er wraak genomen op Robert. Robert heeft namelijk hun wiet gebruikt, verhandeld en verstopt. Door deze actie willen ze hem pakken, maar ze pakken zijn neef Arie die op hem lijkt. Dit was een vergissing van hun en nu voelt Robert zich schuldig. Dit zijn niet de enige wraakactie en gevoelens. Robert wilde namelijk ook wraak op zijn vader, omdat zijn vader hem heel veel pijn heeft gedaan fysiek en mentaal. 

Relaties: Er komen in dit boek verschillende soorten relaties voor. Er speelt zich een vader- zoon relatie af, een relatie tussen Robert en Arie, een relatie tussen Robert en Sandra en een relatie tussen Arie en Nadia. 

De vader-zoonrelatie speelden geen grote rol in het boek, maar er kwamen wel af en toe flashbacks en herdenkingen terug. Robert had geen goede band met zijn vader en heeft wel meerdere keren klappen van hem gekregen. Een voorbeeld waarom hun relatie niet goed was, was omdat zijn vader een dure vloer had gelegd en Robert en Sandra later de factuur kregen. Toen hij later vertelde dat hij spijt had, vond Robert het al te laat. ‘Zo waren we niet getrouwd’: Zei Robert.

De relatie tussen Robert en Arie speelden wel een grote rol in het boek. Dat is eigenlijk waar het hele boek over ging. Robert en Arie zijn twee neven van elkaar, maar ze lijken zo erg op elkaar en deden alles samen dat ze net broers leken. Hun relatie is en was hartstikke sterk. Ze deden alles samen en zagen elkaar dagelijks, totdat Arie een vriendin genaamd Nadia kreeg. Arie had zijn studie niet afgemaakt en ging de wiethandel in. Robert maakten zijn studie wel af, maar ging later alsnog de wiethandel in. Hij nam het uiteindelijk van Arie over, omdat hij begon als leraar. Robert zijn werkkamer werd altijd gebruikt als opslagplaats (de stash). Hun relatie is nog steeds wel goed, maar Arie kan niet meer normaal functioneren en praten en Robert loopt nog steeds met een schuldgevoel. Robert vertelde Arie dat hij Arie zijn   leven heeft verwoest en die van Nadia en Julie erbij. 

De relatie tussen Robert en Sandra is niet goed en bevat veel geruzie. Die ruzie kwam allemaal door die wiethandel waar Robert in zat. De wiet werd opgeslagen in hun huis, waardoor hun hele huis en zelfs hele straat was vergeven van de lucht. Sandra wilde daar niet meer en wonen en was er klaar mee. Toen zij op een gegeven moment onbedoeld zwanger werd en hoorden over het verleden van Robert en Arie, vertrok zij. ‘Stoppen met wiet of wij stoppen met jou’: zei Sandra tegen Robert. Toen begon het tot hem door te dringen, maar hij kon zijn wiethandel niet zomaar opgeven. Sindsdien zij was vertrokken hebben ze elkaar nooit meer gezien. 

Dood: De dood is een belangrijk motief in dit boek. De vader van Robert is dood, waar Robert geen rouwgevoel bij heeft. Robert vindt rouwen zelfbeklag en geen juiste emotie. Arie was bijna dood. En aan het einde van het boek gaan Arie en Robert de zee in, dit staat symbool voor sterven, omdat ze naar de dood zwemmen. Dit was voor Arie een goede oplossing, omdat hij toch niks meer aan zijn leven had. Maar ook voor Robert was dit een goede oplossing om van zijn schuldgevoel af te zijn. 

Criminaliteit: Criminaliteit speelt ook een grote rol in dit boek. Alles wat er gebeurd draait om de Wiethandel. Arie begint met de wiethandel, aangezien hij zijn school niet heeft afgerond. Later betrekt hij Robert hierbij. Hij wordt gebruikt voor opslagplaats. Als Arie uit de handel stapt vanwege zijn kind, verkoopt hij een deel aan Eddie Meta. Maar de werkkamer is nog steeds de opslagplaats. Robert zijn vrouw wil dat hij ermee stopt. Hij deelt dit mee aan de onderbazen van Eddie Meta. Maar dat kan allemaal niet zomaar want hij zou namelijk wiet hebben bewaard. Eddie en zijn mannen willen hem pakken, maar ze pakken de verkeerde. Arie word gepakt en beland met zijn hoofd op de stoeprand wat heeft gezorgd voor zijn handicap. Later wordt ook Robert zelf aangepakt.

Motto: 

Het motto van het boek is: ‘Wie een geweten heeft, die zal moeten lijden, wanneer hij zijn fout inziet. Dat is dan zijn straf, - behalve de gevangenis.

Het motto hierboven is uit het boek Misdaad en straf van Fjodor Dostojevski en past precies bij het verhaal van Robert. Robert heeft namelijk een geweten op zich en voelt zich hierover ook schuldig. Hij ziet zijn straf in en lijdt onder zijn schuldgevoel.

Trivia - auteur:

Peter Middendorp is op 3 oktober 1971 geboren in Emmen. Hij is niet alleen een Nederlandse schrijver, maar ook een journalist.

Peter werd door zijn column ‘Lange Poten’ voor het nieuwsblad De Pers bekend en nu heeft hij sinds 2011 in de Volkskrant zijn eigen column.

3 jaar later publiceerde Peter het boek Vertrouwd Voordelig, waarin hij verteld over zijn jeugd in Emmen.

Peter is in zijn jeugd namelijk tot twee keer aan toe van school gestuurd en is toen gaan werken. Even later is hij wel weer terug naar school gegaan om zijn vwo-diploma te halen, wat hem ook uiteindelijk is gelukt.

Nadat hij zijn vwo-diploma had gehaald is hij de studie Geschiedenis en Journalistiek aan rijksuniversiteit van Groningen gaan volgen. En zo is hij begonnen aan het schrijven van verschillende reportages.

Titelverklaring:

Op bladzijde 9 staat de titelverklaring: “Wij zijn neven, zeg ik. Dubbele neven: onze vaders waren broers en onze moeders waren zussen. Zo zit dat. Genetisch zijn we dus bijna broers, zo goed als broers.” Het verband tussen de titel en het verhaal is dat de titel van het boek neven is en het verhaal gaat over twee neven die een speciale band hebben. De neven zijn samen opgegroeid en deden alles samen totdat het mis ging. 

Structuur en perspectief: 

Het boek wordt door Robert Oosterhof verteld in de ik-vertelinstantie. In deze roman vertelt hij soms in het heden en soms in het verleden. Er zat geen constructie in wanneer hij over het verleden vertelden en wanneer hij in het heden vertelden dit liep allemaal door elkaar. Er waren ook geen duidelijke hoofdstuk aanduidingen. Hij gooit in elke hoofdstuk wel een keer een flashback er tussen door naar het verleden van hem en zijn neef Arie. Het boek begint met Robert en Arie die naar Schiermonnikoog gaan en eindigt op het strand van Schiermonnikoog. Tussendoor waren er heel veel flashbacks en soms kleine stukjes dat ze onderweg waren of waren aangekomen op het strand, maar voornamelijk speelde het verhaal zich af in het verleden. Het einde is een open einde, omdat het verhaal eindigt met Robert en Arie die de zee in gaan. Maar er wordt niet verteld wat er daarna met hun in zee gebeurd. Dit zou bij de lezer vragen kunnen oproepen, waardoor ze zelf dit open einde kunnen invullen. 

Decor:

Het verhaal in het heden speelt zich af op Schiermonnikoog. Robert haalt Arie op uit de instelling en neemt hem mee voor een dagje strand. Het decor van hun jeugd speelt zich af in Groningen, waar de neven samen zijn opgegroeid. De tijdsduur van het verhaal in het heden is één dag die zich afspeelt. In het verleden komen er verschillende periodes voor: de jeugd van Arie en Robbert, hun schooltijd, de drugshandel, de dood van Robert zijn vader en de wraak van de drugshandelaren. In het verhaal worden er geen jaartallen genoemd, dus het is niet duidelijk wanneer het verhaal zich afspeelt.  

Stijl: 

De stijl van dit boek is een verhalende schrijfstijl. Het verhaal wordt duidelijk verteld en het is ook duidelijk wanneer er sprake is van een flashback of dat er wordt verteld over het nu. Dat maakt de tekst niet ingewikkeld. Verder is de taal zelf ook duidelijk. Geen moeilijke woorden of zinnen, maar wel zinnen met een bedoelde betekenis. 

Slotzin: 

Het water golft over zijn gezicht, hij hoest en proest maar verslikt zich niet.

Beoordeling: 

Aan het begin vonden wij dit boek een beetje onduidelijk, maar naarmate van het lezen van dit boek was het eigenlijk wel fijn om te lezen. Dit kwam heel erg doordat alles zo goed als duidelijk was. Er waren geen moeilijke woorden of ingewikkelde zinnen. Maar we vonden de flashbacks in het boek soms wel irritant. Het was dan niet helemaal duidelijk, omdat je dan bijvoorbeeld al wist dat Arie in een rolstoel zat, maar dan wist je nog niet waarom. Aan de andere kant maakt dit een boek ook juist weer spannend, omdat je dan wil weten waarom hij dus in een rolstoel zit. Hierdoor wil je natuurlijk blijven lezen. 

‘Dat Arie niet kan communiceren met zijn ogen betekent niet automatisch dat hij het niet probeert. Wie weet zit er in de diepte van het gehandicapte vlees nog wel een mens verstopt, geestelijk min of meer intact, die de hele dag wanhopig onze aandacht probeert te trekken.’ Hier wordt verteld over Arie die gehandicapt is, maar er is niet duidelijk waarom, dit wordt later pas bekend. 

‘Er gingen geen deuren open, er sprongen geen mannen uit de wagen om me naar binnen te sleuren, er sprongen zelfs geen mannen uit om me in elkaar te slaan. De auto draaide, keerde en reed de straat uit’ Er wordt niet duidelijk wie er achter hem aan zat en waarom diegene uiteindelijk niks deed. Wat was het doel daarvan?

‘Het water golft over zijn gezicht, hij hoest en proest maar verslikt zich niet.’ Hier wordt niet duidelijk wat nou de bedoeling is van deze actie. Je zou het zelf kunnen invullen, maar het wordt niet verteld. 

Recensies:

‘Knap beschrijft Peter Middendorp in zijn nieuwe roman Neven de tegenstrijdige gevoelens van een man met een zwaar belast geweten. De slotscène is majestueus.’ -Maarten Steenmeijer

https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/peter-middendorp-schreef-een-indringende-roman-over-een-man-die-met-zijn-geweten-worstelt~bb07a48f/

‘Middendorp is goed in schurend drama, maar in ‘neven’ steekt de vorm te nadrukkelijk door het verhaal heen.’ - Gerwin van Der Werf

https://www.trouw.nl/cultuur-media/middendorp-is-goed-in-schurend-drama-maar-in-neven-steekt-de-vorm-te-nadrukkelijk-door-het-verhaal-heen~b8f3aa96/#:~:text=Middendorp%20is%20goed%20in%20schurend%20drama%20en%20schrijft%20schijnbaar%20achteloos,komedie%20dan%20een%20loodzwaar%20drama. 

Vragen:

1.Is er sprake van een open of een gesloten einde en waaraan herkenden jullie dat?

In het boek Neven van Peter Middendorp is er sprake van een gesloten einde. Er is hier sprake van een gesloten einde, omdat Arie en Robert samen de zee in gaan met zijn rolstoel. De reden waarom ze dit doen en wat er daarna gebeurd is onbekend. Dit kan bij de lezer vragen oproepen. 

2.Wordt het verhaal in een chronologische volgorde verteld en hoe zijn jullie hier achter gekomen?

Het verhaal wordt niet in een chronologische volgorde verteld. Hier zijn wij achter gekomen, doordat er werd verteld dat ze met de boot naar Schiermonnikoog gingen (toen ze ouder waren) en toen kwamen er tussendoor flashbacks naar vroeger (toen ze jong waren).

3.Is er een symbool in dit boek, zo ja wat is het symbool en wat betekent het?

Ja er is in dit boek sprake van een symbool. Het symbool is de kraai waar Sandra het telkens over heeft. De kraai is het dier waar Sandra Robert telkens mee vergelijkt.

Ja er is in dit boek sprake van een symbool. Het symbool is de kraai waar Sandra het telkens over heeft. De kraai is het dier waar Sandra Robert telkens mee vergelijkt.

4.Wat is het genre van het boek?

Het genre van het boek is een psychische roman. In een psychische roman wordt de nadruk gelegd op de personages hun gevoelens, gedachten en handelingen en dit is precies wat er in het boek gebeurd. 

5.Konden jullie je inleven in een van de personages, zo ja wie?

Ja wij kunnen ons goed inleven in een van de personages, namelijk Sandra. Wij snappen helemaal hoe zij zich voelt en dat ze weg wilt uit dat stinkhuis.