Het sterkste meisje van de wereld door Alex Boogers

Gebruikte editie

Eerste druk: oktober 2007
Ondertitel: Of de autobiografie van een mislukte schrijver
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 273
Uitgever: Podium te Amsterdam

Gegevens voorkant

Op de zwarte voorkant staat de afbeelding van een vrouwelijke thaibokser die de gang naar de
boksring maakt. Waarschijnlijk is deze Soumia op weg naar de wereldtitel.

Genre

“Het sterkste meisje van de wereld” is een psychologische roman over mislukken en slagen in het leven.

De flaptekst

Het nieuwe boek van Alex Boogers is een vertelling die de literaire wetten tart. Deze fijnzinnig gestileerde (auto)biografie heeft de rauwheid en ontroering van een film als Million Dollar Baby en de onopgesmuktheid van Bukowski’s werk. In Het sterkste meisje van de wereld, of de autobiografie van een mislukte schrijver lezen we over een meisje met een onverwacht veelbelovende toekomst en over een schrijver die op de rand van een geestelijke en financiële afgrond staat.
In 2003 wordt schrijver en hoofdpersonage Alex Boogers thaibokstrainer van de vijftienjarige Soumia. Hij woont met vrouw en zoontje in een flat in Vlaardingen, zij met haar Marokkaanse familie in de Haagse Schildersbuurt. Hoe meer de jonge vechtster erin slaagt haar omgeving te ontstijgen, met de wereldtitel als kroon op haar werk, des te gedesillusioneerder bevindt de schrijver zich achter zijn schrijftafel. Als Alex Boogers na drie jaar van zijn manuscript wordt losgerukt om als trainer mee te vliegen naar het verhitte Bangkok – waar de rijzende ster Soumia de rol van ‘bad girl’ zal spelen in een martial-artsfilm – wordt het tijd voor de schrijver om zijn eigen toekomst te herzien.
Pijnlijk eerlijk en vol zelfspot schrijft Alex Boogers over twee geestverwanten die de strijd voor een beter bestaan tot levenskunst hebben verheven.
Motto en opdracht
Het boek is opgedragen aan Brenda en Caja (zijn partner en zoontje) die ook in de roman een rol spelen.

Het Engelstalige motto is afkomstig van Charles Bukowski:
I thought the life of a writer would really be the thing
It’s simply hell
I am just a cheap twittering slave. “

Letterlijk vertaald: Ik dacht dat het leven van een schrijver “je-van- het” was,
Het is echter gewoon de hel
Ik ben slechts een tsjilpende slaaf".

Het is een uitstekend gekozen motto: Alex Boogers (het personage) moet veel moeite doen om rond te komen. Hij schrijft ’s nachts; zijn vrouw werkt in een bakkerij en hijzelf moet van free lance activiteiten ook proberen geld binnen te brengen. Van zijn schrijversschap kan hij absoluut niet leven. Hij twijfelt in het boek aan het succes van zijn schrijverschap.

Wel het sterkste meisje maar niet de mislukte schrijver

Boogers schrijft met zijn vierde roman, het verhaal over Soumia en zichzelf, een geslaagd boek. Het is bijzonder ingenieus gecomponeerd met zijn vele, weliswaar korte hoofdstukken en de complexiteit van de door elkaar gepresenteerde verhaaldraden. Maar nergens wordt het verhaal onleesbaar en onherkenbaar voor de lezer die aan de hand van Boogers door het boek moet willen wandelen. Hij vertelt als een trein, maar dan wel die van de snelheid van de sprinter die tussen zij woonplaats Vlaardingen en de badplaats Hoek van Holland rijdt: namelijk snel optrekken en er wordt gestopt op vele tussenstations. Bovendien komen beide plaatsen in deze roman voor.
Dat uit zo’n miezerig stadje aan de Nieuwe Waterweg zo’n schrijftalent afkomstig is, wekt volgens de schrijver zelf verwondering. Te zijner informatie Levi Weemoedt (pseudoniem van Ies van Wijk ) was hem al voorgegaan.

Zelf geboren in de visserstad aan de Waterweg is de samensteller van dit boekverslag trots op deze nieuwe roman van Boogers die een groter lezerspubliek verdient dan hem tot dusver ten deel is gevallen. Wanneer er wat meer boeken worden verkocht, kunnen de levensomstandigheden van zijn vrouw Brenda en zoontje Caja ook eens wat luxer worden. (Hoewel beste Alex, geld alleen maakt niet gelukkiger.)

Behalve de vaart in zijn vertelling is de stijl van Boogers heel direct, zijn anekdotes spreken aan en het zal ook jonge lezers weinig moeite kosten om het einde te halen. Al blijft het natuurlijk opletten geblazen door de vele draden die door elkaar lopen.
Om Boogers een steuntje in de rug te geven en ervoor te zorgen dat hij zijn nachtelijke uren aan de schrijverstaak zal blijven wijden, wil ik de roman wel waarderen met drie punten (en dat is dus boven het gemiddelde van scholieren.com)

Structuur en verhaalopbouw

Heel bijzonder is het feit dat er maar liefst 112 hoofdstukken (maar sommige zijn dan ook heel kort) in deze roman zijn. Daarnaast vlecht Boogers op ingenieuze wijze een aantal verhaaldraden door de roman. Deze tijdlagen lopen steeds door elkaar heen, maar blijven desondanks voor de lezer goed te volgen. Dat vergt natuurlijk vakmanschap van een schrijver.
De hoofdstukken hebben geen titel. In Bangkok vertelt hij in de ik-vorm maar hij schrijft ook een brief aan zijn echtgenote Bren om rekenschap af te leggen van hun relatie. Deze delen hebben een ietwat afwijkend lettertype, waardoor ze als brief te herkennen zijn. De brief valt in delen uiteen, maar aan het eind blijkt dat er slechts één lange brief is die hij opstuurt net voordat hij weer naar huis vertrekt.
Het zal duidelijk zijn dat er door deze structuur geen chronologisch gegeven tijdverloop is.

Perspectief

De verteller is de 37-jarige Alex Boogers, trainer van Soumia die op weg gaat naar de wereldtitel thaiboksen en tegelijkertijd een verslag geeft van zijn armoedige bestaan als schrijver.
Hij vertelt zowel in de o.t.t als in d e o.v.t. (vooral zijn jeugd en zijn geschiedenis)

Titelverklaring

Soumia is aan het einde van de roman het sterkste meisje van de wereld.
De ondertitel spreekt eveneens voor zichzelf.

Tijd en decor

De belangrijkste plaats waar de gebeurtenissen zich afspelen, is de geboorteplaats van de schrijver en de verteller, Vlaardingen. Een oude visserstad in Zuid-Holland onder de rook van Pernis. De omstandigheden waaronder Alex geboren is, zijn niet best. Hij woont met zijn moeder in en klein huisje aan de Kornelis Speelmanstraat (bepaald niet een topwijk in Vlaardingen) en later met zijn vrouw en zoontje op een appartementje in Vlaardingen. Hij traint o.a. een Marokkaans meisje op de sportschool. Ook dat meisje komt uit een armzalig decor: de Haagse Schilderswijk, maar ze traint in Vlaardingen. Ze wordt uitgenodigd om een rol te spelen in een martial-arts film, waarin ze haar vechtcapaciteiten kan laten zien. Daarvoor vertrekken ze naar Bangkok en die verhaallijn wordt in zijn geheel daar verteld. Van daaruit schrijft Alex een brief aan Bren waarin hij zich rekenschap geeft van zijn mislukte schrijverschap.

Wat de tijd betreft: Boogers wordt geboren in 1970 en in flarden zien we hem opgroeien als tienjarige, twaalfjarige, puber en als aankomend schrijver. Het echte verhaal voor de roman begint in 2003 wanneer Soumia de sportschool komt binnenwandelen. De periode met Soumia duurt tot 2006 wanner ze in mei om de wereldtitel vecht. Enkele maanden later krijgt ze na een aangevochten uitslag de wereldtitel “achter de groene tafel.”

Samenvatting van de inhoud

Het is onmogelijk een samenvatting te geven van de roman zoals die door de schrijver aan de lezer wordt gepresenteerd. Daarvoor lopen de verhaallijnen steeds te vaak en te afwisselend door elkaar. De schrijver houdt zich aan geen enkele chronologische volgorde. Daarom is in dit leesverslag gekozen voor een aanpak waarbij de verhaaldraden apart worden verteld.

Het leven (en de jeugd) van de auteur wat afkomst betreft
Alex wordt in 1970 geboren in het volgens hem naargeestige Vlaardingen. Zijn moeder is zwanger van een man die niet met haar trouwt. Later trouwt ze met Jeroen Boogers die de vaderrol voor Alex op zich neemt. Dat doet de man eerst best goed, maar gaandeweg komt er een scheur in het huwelijk van Alex’moeder en Boogers. Wanneer Alex een puber is verdwijnt Boogers uit zijn leven omdat die een andere “teef” zoekt (term is van Alex moeder) Daardoor hebben ze het niet al te breed, moet moeder hard werken en is het voor Alex moeilijk om zijn middelbare schoolopleiding te voltooien. Hij gaat eerst naar de mavo, wil later doorstromen naar het havo (Casimirlyceum) maar redt het niet. Via het mbo komt hij later toch weer via het vavo aan zijn havo- en vwo-diploma. Pijnlijk punt in zijn jeugd is letterlijk de val van een brommer van zijn vriendje waardoor er rugwervels verschoven zijn en hij geopereerd moet worden aan die handicap. Hij moet daarna in een corset lopen en leert in die tijd zijn vriendin Bren(da) kennen die van Indische afkomst is. Alex wordt door die familie toch een beetje als een vreemde eend in de bijt beschouwd, maar Bren houdt in die mate van hem dat ze zich niets van zijn familie aantrekt. De familie van haar vindt de familie Boogers toch wel wat asociaal en gezien het woordgebruik van de moeder van Alex is daar wel reden voor.

Het armzalige bestaan als schrijver
Brenda en Alex hebben een lief zoontje Caja. Ook de moeder van Alex is heel gek op het jongetje: ze doet er heel lief tegen, veel liever dan vroeger tegen Alex. Brenda brengt het meeste geld binnen: ze werkt in een bakkerij en Alex is bezig met boeken schrijven. Dat lukt niet erg goed, vindt hij zelf. Op zich zijn de boeken wel goed, maar ze worden nauwelijks verkocht. Er wordt nooit een tweede druk gehaald. Dat is natuurlijk een armzalig bestaan en hij twijfelt dan ook sterk aan zijn schrijverschap. In zijn vrije tijd bezoekt hij de sportschool en daar leert hij in 2003 het toch minstens geëmancipeerde Marokkaanse meisje Soumia kennen die talent heeft voor thaiboksen. Juist vanwege haar armzalige afkomst (ze woont in de Haagse Schilderswijk), knokt ze zich omhoog. Wat dat betreft is er wel een vergelijking met de jonge schrijver Alex Boogers. Die probeert via freelance interviews voor o.a. Esquire, de Nieuwe Revue en Vrij Nederland geld te verdienen. De ene keer lukt dat beter dan de andere keer: zo is het interview met zangeres Anouk heel goed, maar is het interview met formule 1 –coureur Christiaan Albert minder geslaagd. Bovendien krijgt hij te maken met het ontslag van de redactie van Vrij Nederland waar Xandra Schutte verdwijnt die goede afspraken met hem had. Hij vertelt in deze hoofdstukken vooral over het moeizame proces van het werken aan zijn boeken, soms de harde kritiek van zijn redacteur en ook het gebrek aan verkoopcijfers.

De periode in Bangkok voor de filmopnamen
De Nederlandse titel voor het Thaiboksen is in handen gevallen van Soumia en via een website die Alex heeft gemaakt, blijkt er belangstelling van een Japanse filmregisseur voor haar. Ze krijgt een rol in een film, waarbij ze haar vechtercapaciteiten kan laten zien. Maar hoewel de crew heel vriendelijk is, zit er geen tempo in de opnamen en moeten ze zelfs vier weken langer blijven, waardoor de voorbereiding van de strijd om de wereldtitel tegen de Britse kampioene in gevaar komt. Vanuit Bangkok schrijft Alex een lange brief aan Bren waarin hij (ook aan de lezer) uiteenzet hoe ze elkaar hebben leren kennen en hoeveel moeite Alex heeft met het feit dat hij als kostwinner nauwelijks kan bijdragen aan het gezinsbudget. Er zijn dagen dat ze zelfs de kleine dagelijkse inkopen niet kunnen doen. Het is natuurlijk knap dat Bren zoveel moeite doet om het geld bij elkaar te brengen. De brief komt één dag voordat ze weer terugkomen uit Bangkok bij Brenda aan. Op Schiphaal staat ze te wachten met Caja. Ze hebben elkaar allemaal gemist. Met de liefde zit het wel goed.

Het gevecht om de wereldtitel en de periode tot 2006
Twee weken na Bangkok is het titelgevecht tegen Mary Hart.. Er worden vijf ronden van drie minuten gebokst en iedereen denkt dat Soumia zal winnen. Maar de partijdige jury kiest voor de Britse. Dat geeft nogal wat commotie en de trainer van de sportschool pikt het niet. Hij schakelt relaties in en hij krijgt het voor elkaar dat er een nieuwe jury komt die het gevecht dat op dvd is opgenomen, opnieuw beoordeelt. Intussen wordt Soumia wel een mediaheld: ze komt in Pauw & Witteman, waar ze zelfs een liedje zingt.
De opnieuw bijeengeroepen jury spreekt tenslotte het oordeel uit dat Soumia de terechte winnaar is van de wereldtitel. In het nawoord van de roman wordt gezegd dat ze de bijbehorende kampioensgordel op 1 oktober 2006 ontvangt. Vijf maanden na het gevecht dat dus in mei moet hebben plaatsgevonden.
Ere wie ere toekomst: Soumia is het sterkste meisje van de wereld.
In deze tijdlaag horen ook nog de verhaalelementen die een opvallende gelijkenis vertonen. Zowel de moeder van Soumia als die van Alex komen in het ziekenhuis terecht.
Soumia’s moeder krijgt een donornier, net op het moment dat de rest van haar familieleden in Marokko verblijft.
Alex’moeder die ruim veertig jaar heeft gerookt als een ketter heeft een longtumor en moet in Rotterdam binnen vrij korte tijd na de ontdekking geopereerd worden. Ook zij kan niet rekenen op de steun van een partner. Wat dat betreft is er dus een vergelijking te maken tussen Alex en Soumia: beiden vechten om erkenning : de één voor het schrijversschap en de ander voor het thaiboksen.

Boogers geeft nog een nawoord waarin de lezer van de laatste nieuwtjes op de hoogte wordt gebracht:
- zijn moeder is na de chemokuren weer gaan werken
- Soumia’s moeder heeft de transplantatie goed doorstaan
- Soumia wint de kampioensgordel en later ook nog een nieuw toernooi
- Soumia wordt VJ bij TMF
- Alex woont nog met Brenda en Caja in Vlaardingen; hij is niet bezig aan een nieuwe roman

Thematiek en symboliek

De strijd om het bestaan is het thema van deze roman waarin Boogers via twee verhaallijnen beide protagonisten laat worstelen. Soumia, een Marokkaans meisje uit de Haagse Schilderswijk, heeft het door haar afkomst natuurlijk heel moeilijk, maar slaat zich er letterlijk en figuurlijk knap doorheen. Ze schuwt de uitdagingen niet, overwint toch vrij gemakkelijk tegenslagen (bijvoorbeeld wanneer een gevecht ineens uit ronden van 3 minuten in plaats van 2 minuten) Ook de onterecht ontstolen wereldtitel verwerkt ze op haar manier en uiteindelijk wint ze die achter de jurytafel. Ze ziet niet op tegen uitdagingen (de filmrol in Bangkok en het optreden in de media. Wel getuigt ze van verstandelijk inzicht, want ze vindt dat ze alleen op haar sportkwaliteiten moet worden beoordeeld en dat ze haar mening over samenleving en islam bijvoorbeeld best in de loop van haar leven zal kunnen veranderen. Ze wil daarmee niet worden geconfronteerd. Soumia lijkt in alle opzichten een goed geïntegreerd lid van de samenleving die het door middel van haar sport zal kunnen redde. In het nawoord zegt Boogers dat ze VJ bij TMF is geworden.

Boogers koppelt het verhaal van zijn boksmeisje aan zijn eigen levensverhaal. Ook opgegroeid in minder prettige omstandigheden (hij ziet zijn biologische vader pas als hij 27 jaar is en ook dat duurt niet lang want diens vrouw wil het contact toch snel verbreken) moet hij knokken voor zijn bestaan. Zijn tweede vader is weliswaar goed voor hem, maar verdwijnt in een moeilijk periode van zijn leven (puberteit) Met veel moeite en omwegen haalt Alex zijn vwo-diploma, maar hij redt het. Ook raakt hij in zijn jeugd min of meer fysiek gehandicapt vanwege de val van een brommer van zijn vriendje. Hij moet aan zijn rugwervels worden geopereerd en loopt daarna nog lange tijd i een rugcorset. Dat belemmert Brenda niet om een relatie met hem aan te gaan. Maar dan komt weer een ander probleem om de hoek kijken: er is verschil in sociale klassen tussen haar ouders en Alex’moeder. De ouders van Brenda zijn van Indische afkomst en zien toch wel wat neer op de eenvoudige komaf van Boogers. Brenda houdt echter fraai stand en het huwelijk levert een zoontje Caja op. Boogers voelt zich schrijver en hij publiceert enkele romans die weliswaar goede recensies krijgen maar slecht worden verkocht. Aangezien hij fulltime schrijver wil zijn, moet hij ’s nachts schrijven en overdag als freelancer bijverdienen. Dat lukt slecht omdat het freelance werk hem niet altijd even goed afgaat. Hij gaat namelijk als schrijver en minder als journalist te werk. Als hij aan zijn derde roman bezig is, krijgt hij veel kritiek van zijn redacteur, waarna hij weer opnieuw begint. Het leven van Alex gaat bepaald niet over rozen. Hij beseft dat hij in opzichten van veel mensen een “loser” kan zijn (zeker wanneer hij geïnterviewd wordt over zijn verleden)
Dat gevoel en het gevoel een mislukt schrijver te zijn die niet goed voor zijn gezin kan zorgen, schrijft hij van zich af in een brief aan Brenda vanuit Bangkok. Maar Brenda staat de volgende dag op Schiphol op hem te wachten, Soumia wint de wereldtitel (zij het na een omweggetje) en Boogers produceert zijn vierde roman (nl de roman die over zijn mislukte schrijversschap gaat) Het valt dus allemaal wel mee met het “loserschap” van Alex Boogers.

Boodschap die de lezer uit de roman kan halen : als je maar blijft doorgaan, dan zal je tenslotte wel de beloning oogsten. Ga niet bij de pakken van je verleden neerzitten, handen uit de mouwen, trap eens links en rechts om je heen (zowel letterlijk en figuurlijk) en je kunt er bovenop komen. Zelfs met je ouders kun je in het reine komen.
Boogers is er in ieder geval in die opzet geslaagd.

Over de schrijver

Alex Boogers (1970) woont en werkt in Vlaardingen. Ondanks een rommelige en turbulente jeugd volgde Boogers de mavo, het havo en vwo, en studeerde hij Nederlands recht en filosofie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. In Leiden studeerde hij voor een zeer korte periode Nederlandse taal en letterkunde en volgde hij eveneens de studie Indonesische talen, culturen en Oceanië. Boogers werkte kort als beveiligingsbeambte en als administratief medewerker bij de afdeling Sport & Recreatie van de gemeente Vlaardingen. Hij leverde creatieve bijdragen aan de documentaires 'Draak onder water', die in 1997 werd uitgezonden bij NCRV's Dokument, en 'Eat your enemy', die in 2005 in 29 theaters in Nederland heeft gedraaid en in december van hetzelfde jaar werd uitgezonden door de Boeddhistische Omroep.
In 1999 debuteerde Boogers onder het vrouwelijke pseudoniem M.L. Lee met de korte roman Het boek Estee, waarover de pers schreef: 'Zeer overtuigend (...) Het einde van het boek maakt je zo verslagen en verdrietig dat er geen plaats is voor andere emoties.'

Bibliografie

Alex Boogers (1970) woont en werkt in Vlaardingen. Hij debuteerde in 1999 onder het pseudoniem M.L. Lee met Het boek Estee. Zijn uitgever wist voor publicatie niet wie achter het pseudoniem schuilging. Gevraagd naar biografische informatie schreef M.L. Lee: ‘In Azië leven nog steeds grootse kunstenaars die niemand van naam kent, omdat ze hun werk niet signeren en zichzelf er niet voor op de borst slaan.’
Zijn tweede roman publiceerde Alex Boogers in 2002 op verzoek van zijn uitgever onder eigen naam. Het waanzinnige van sneeuw speelt zich af in de wereld van de vechtkunst.
In 2006 verscheen zijn even spottende als liefdevolle roman Lijn 56, waarin een buschauffeur.