Titel: Het schnitzel paradijs
Schrijver: Khalid Boudou Eerste reactie: Dit boek heb ik gekozen omdat de titel mij wel aansprak. Ook door de achterkant ben ik begonnen in het boek. Op de kaft staan alleen een paar borden, dat maakt de buitenkant wel saai. Het is een goed boek, het is boven verwachting. De spanning wordt goed opgebouwd, de schrijver heeft duidelijk een Marokkaanse achtergrond. Dat merk je doordat er wat Marokkaanse woorden tussen staan. Er zit een goed verhaal achter. Samenvatting: Het verhaal begint met een krantenbericht dat het restaurant, de Blauwe Gier in brand gestoken is. In dat restaurant was met de belasting gefraudeerd. Daarvoor had Nordip, een Marokkaanse jongen, 2 jaar lang “geslapen.”(niets met zijn leven gedaan) Hij wilde zijn leven weer een beetje oppakken en wilde gaan werken. Hij vond via zijn neef Krimo een baan in een restaurant, De Blauwe Gier. Toen hij voor het eerst in de keuken kwam werd er gezegd tegen de chef-kok dat hij, Nordip, het spel niet mee hoefde te spelen. Hij moest in de keuken stage lopen, daar moest hij de pannen schoonmaken en werd door de mensen in de keuken Sopkop genoemd. Hij werd voor dit werk niet betaalt. Zijn vader was erg trots dat zijn zoon een baan had, Nordip had tegen hem gezegd dat hij de administratie deed. Hij had een pannenhoek, daar kwamen de koks even hun hart uitstorten, als ze problemen hadden. De baas van de tent was meneer Meerman, en de restaurant manager was meneer Bartels. Meerman sprong altijd in als er wat fout ging in de keuken of als er ruzie werd gemaakt tussen de koks. Bokma, de spierbundel, had altijd wel ruzie met iemand. Verder werken er in de keuken; Amimoen, Krimo, Agnes (serveerster), Sophie (serveerster), Wilhelm (chef-kok), Ali (schoonmaker) en er waren ook een paar andere mensen, maar daar had Nordip niet mee te maken. Nordip moest een keer, toen er vreemde mensen in het restaurant waren naar voren komen om te zeggen hoe hij in het leven stond. Hij had toen gezegd dat hij eigenlijk 2 jaar lang geslapen had en nu aan het ontdekken was wat er in de wereld te doen was. Toen er op een gewone doordeweekse dag opeens allemaal mensen met rode vestjes waren, was het wel even schrikken voor Nordip. De mannen waren van de FIOD, en kwamen het restaurant controleren omdat ze dachten dat er gefraudeerd werd. Nordip vond het wel vreemd dat er veel mensen illegaal werkten, Ali en nog meer mensen werden meegenomen. De gehele boekhouding werd meegenomen, Meerman ook. De sfeer in de keuken werd er niet beter op en er gingen verschillende mensen weg, zijn neef Krimo ook. De kwaliteit van het restaurant werd ook minder omdat er minder koks waren. Nordip vroeg zich de hele tijd af wat het spel nou eigenlijk was. Volgens Meerman, die weer uit de gevangenis was, moest Nordip het spel maar eens spelen. Wilhelm ging het spel spelen met Nordip. Het bleek een eenvoudig potje dammen te zijn. Als Nordip won mocht hij de vleesvork hebben en dus eerste kok worden. Nordip had het spel nog nooit gespeeld, Wilhelm had al van iedereen gewonnen. In het begin van het spel was Nordip aan het verliezen, maar uiteindelijk won hij toch, hij werd eerste kok! De andere koks, Amimoen en Bokma vonden dat niet leuk. Toen Nordip op een dag naar huis ging stond het restaurant in brand, Amimoen en Bokma stonden naast twee flacons spiritus. Nordip liep rustig weg, en dacht aan zijn neef Krimo. ( ik weet niet wie de brand aangestoken heeft, het was Nordip of Amimoen en Bokma )
Schrijfstijl: De schrijver gebruikt wat Marokkaanse woorden, bijv: “bouhali’ voor gek en “iwa” voor hé, dat komt door zijn Marokkaanse achtergrond. Hij gebruikt modern taalgebruik, hij is duidelijk van deze tijd. Ik vind dat hij duidelijk heeft geschreven. Ruimte, plaats en tijd: Het verhaal speelt zich vrijwel de hele tijd af in de keuken van de Blauwe Gier. Er zijn af en toe flashbacks naar momenten die hij voordat hij ging “slapen” heeft beleeft. Vanaf het moment dat Nordip besluit wat van zijn leven te gaan maken begint het verhaal, het eindigt op het moment dat het restaurant in de brand staat. Ik weet niet precies hoelang het werkelijk zou geweest zijn, maar ik denk zo’n 2 jaar. Vertelwijze: Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Nordip dat is de
ikvorm. De gedachten van Nordip wordt cursief weergegeven. Er zijn een paar flashbacks; - terugblik naar Marokko, - terugblik naar Tsjoepita (ex-vriendin). Personages: Nordip Doenia: Is een 19-jarig jongen die na 2 jaar “slapen” weer wat van zijn leven wil gaan maken, en solliciteert bij een restaurant. Hij heeft een jeugdvriendin gehad, Tsjoepita, maar zij heeft hem verlaten. Daarom heeft hij een hekel aan de liefde gekregen. Aan het eind van het verhaal rookt hij. Tijdens zijn werk draagt hij een t-shirt van Bob Marley. Hij is altijd te laat op zijn werk, maar hij heeft altijd een goede smoes; “Ik kwam er halverwege achter dat mijn fiets nog op slot stond.”, of “ik was de linkerschoen, die aan mijn rechtervoet zat, kwijt.” Hij is erg verslaafd aan koffie. Hij is verlegen en denkt vaak terug aan Marokko. Zijn vader is belangrijk voor hem, omdat hij hem nooit pijn heeft gedaan. De medewerkers kunnen hun hart uitstorten bij hem. Hij probeert een beetje rust te brengen in de hectische keuken. Krimo: Is een neef van Nordip, hij komt ook uit Marokko. Hij werkt in de keuken van de Blauwe Gier als eerste kok. Hij heeft veel heimwee naar zijn geboortedorp, Tamasint, daarom schrijft hij gedichten, bijv. Na jaren van verveling kwam ik thuis
Ik peddelde met mijn voeten door het rode zand

Groette Salam de herder
Liep beschouwend verder. Hij schrijft ook muziekliedjes. Hij is via Algerije, daar heeft hij op het strand de mensen geamuseerd, naar Nederland gekomen. Daar had hij bijna een platencontract gekregen maar hij had heimwee naar Nordip, en heeft het niet gedaan. In de keuken is hij een hardwerkende kok, hij bakt schnitzels. Hij heeft een oogje op Agnes, de rijkelui’s dochter, en zij op hem. Maar hij is erg verlegen en daarom hebben ze niets met elkaar. Thema: Het thema van de roman is dat Nordip op zoek is naar het leven, dat doet hij door te werken. Hij denkt in het hele verhaal aan Marokko en zijn vader. Het verband tussen de titel, het schnitzelparadijs, en het thema is, dat Nordip het leven zoekt in een schnitzelparadijs, de Blauwe Gier. In het restaurant worden veel schnitzels gebakken. De motieven voor dit thema zijn de momenten dat hij terug denkt aan zijn “slaap” periode en wat hij tot nu toe heeft bereikt. Het eerste hoofdstuk is daarin erg belangrijk, verderop in het boek wordt er ook nog over gesproken. Beoordeling: Toen ik het boek ging lezen, vond ik het een moeilijk boek. Er zitten goede stukken tussen. Het spannende aan het boek vind ik dat de schrijver steeds wat dingen onthuld over het spel. Het moment dat hij het spel mag gaan spelen met Wilhem spreekt mij het meest aan, omdat dat de ontknoping is van het verhaal. Ik heb geen negatieve elementen opgemerkt in het boek, maar het was af en toe wel een beetje saai. Ik kan geen film verzinnen die op dit boek lijkt, maar dit verhaal kan overal gebeuren. Er zou best een film kunnen zijn die op het boek lijkt. Het boek heeft mij niet aan het denken gezet, omdat ik het verhaal niet zo herken met wat er allemaal om mij heen gebeurt. De schrijver gebruikt modern taalgebruik. Ik vind het wel leuk dat er Marokkaanse woorden in zitten, omdat dat ook weer eens een keer wat anders is. Het boek zou ik een 7.5 geven omdat het een goed verhaal. Ik zou dit boek wel aan iemand aanraden om te lezen omdat het een goed boek is. Je moet niet stoppen in het begin maar je doorlezen!