Saskia houdt van de meest vreemde en wilde dingen. Zo verstoppen ze samen ook muntjes bij bomen.

Qua uiterlijk heeft ze ‘rood wriemelhaar’ en is ze ‘ongegeneerd ijdel’. Rex dacht toen Saskia een tijdje weg was, dat zij wel weer aan het tutten was in het toilet en Saskia had ook gezegd: “Wie wil chaufferen, moet mooi zijn.”

• Raymond Lemorne werkt bij een Franse school als scheikundedocent. Toen hij 16 jaar oud was, dacht hij al de meest gekke dingen en is toen ook van het balkon gevallen. Hij wilde weten hoe het zou zijn. Hij zat vast in een Gordiaanse gedachtenknoop. Het resultaat was dat hij, na anderhalf uur twijfelend op de balustrade, zes weken in het ziekenhuis heeft gelegen, met een gebroken been en een dubbele armbreuk.

Later redde Raymond ook een kind van de verdrinkingsnood. Toen hij dat gedaan had, begonnen weer gekke gedachten in zijn hoofd rond te spoken. Hij vroeg zich namelijk af of hij ook na deze mooie actie ook in staat was om een misdaad te plegen.

Hij had beschikking over een oud huisje dat zesentwintig kilometer van Autun lag, aan de rand van een gehucht dat Effours heette en direct aan de departementale weg, maar toch verscholen en alleen. Het huisje dat was afkomstig uit een tegenvallende erfenis van zijn vrouw.

Door zijn baan kon hij aan chloroform komen en wilde dat gebruiken om degene die hij ontvoerde, te bedwelmen.

Hij wilde een vrouw ontvoeren die het meeste verdriet achter zou laten. Na heel vaak oefenen ging het eindelijk een keer goed. Niet op de manier hoe hij het allemaal had voorbereid, maar ze kwam wel naar zijn auto toe. Saskia was meegekomen, omdat zij ook graag een sleutelhanger wilde met een ‘R’, net als Raymond had gekregen van zijn dochter voor zijn verjaardag. Raymond zei dat hij een vertegenwoordiger was in die sleutelhangers en dat ze mee moest lopen naar zijn auto, omdat daar de sleutelhangers lagen. Dat deed ze en hij bedwelmde haar om haar mee te krijgen.

Hij kwam later af op de advertenties in de krant van Rex. Hij deed hem een voorstel dat hij het wel wilde vertellen hetgeen wat Saskia was overkomen op voorwaarde dat Rex hetzelfde zou ondergaan. Rex stemde er in mee en kwam er achter dat Saskia levend is begraven op een matras in een doodskist. Raymond is dan 49 jaar, heeft twee dochters en is getrouwd.

Qua uiterlijk wordt er niet veel duidelijkheid gegeven in het boek.

• Lieneke is Rex’ vriendin/verloofde nadat Saskia ontvoerd was. Ze kwam er snel achter dat Saskia altijd een rol in Rex’ leven zal zijn en dat respecteerde ze.

Rex en Lieneke zijn op vakantie geweest, waar ze zich verloofden. Nadat ze weer terug waren in Nederland, zocht Rex niet meer veel contact met haar. Nadat Rex levend was begraven, wat niemand weet en Lieneke dus ook niet, heeft ze veel contact met hem gezocht maar zonder gehoor natuurlijk. Verder wordt er niet veel in het boek over haar verteld.

Ruimte en tijd
Het boek speelt zich in het eerste deel af op de Franse Autoroute en de benzinepomp. In het tweede deel zijn Rex en Lieneke in Italië. Het derde deel draait om verschillende benzinepompen, waar Raymond vaak is voor zijn plan van de misdaad, maar ook op de Franse Autoroute en het huisje van Raymond vlakbij Autun. Later gaat het ook nog weer verder in Amsterdam in de wijk Buitenveldert en uiteindelijk bij de Total benzinepomp in Frankrijk.

Het verhaal wordt in de verleden tijd verteld. De tijden worden steeds precies benoemd. Het verhaal begint in 1950 en eindigt in 1983. Het is geen chronologisch verhaal, want er wordt gebruik gemaakt van flashbacks. Een voorbeeld van zo’n flashback is hoe Raymond eerst was en zijn poging om van de balustrade af te springen.

Er zitten tijdsversnellingen in, maar ook tijdsvertragingen. Een voorbeeld is: dat de poging van Raymond toen hij 16 jaar oud was om van de balustrade af te springen, heel uitvoerig verteld werd (tijdsvertraging) en een paar regels later waren we bij het stuk dat hij een 37-jarige scheikundedocent was en vanuit daar gaat het verhaal weer verder (tijdsversnelling).

Schrijfstijl
De verteller in dit verhaal is de auctoriale verteller en alles wordt verteld in de verleden tijd. Het taalgebruik is ook heel erg fijn. Er werden ook geen moeilijke woorden gebruikt en hierdoor is het verhaal heel goed te begrijpen. Er wordt voornamelijk verteld over Rex en Raymond.

Er wordt gebruik gemaakt van beeldspraak en enige humor. De enige humor die in het boek voorkomt, gaat bijvoorbeeld een beetje tussen Saskia en Rex die elkaar soms niet uit kunnen staan, maar toch wel weer heel veel van elkaar houden. Misschien is dat wel waarom Rex zoveel van haar hield.

Verder is het boek modern geschreven.

Perspectief
Het boek wordt op een auctoriale wijze verteld, omdat de schrijver al meer weet dan de personages zelf. Het effect hiervan is dat in het boek de lezer al meer weet over wat er zal gaan gebeuren dan de personage zelf, in dit boek is dit dan van toepassing op Rex halverwege het boek.

Spanning
De spanning is zeker aanwezig in dit boek. Dit komt onder andere doordat je meer te weten komt over Raymond en wat zijn gedachten zijn, maar ook omdat je graag wilt weten wat er met Saskia is gebeurd. De lezer komt pas aan het einde van het boek er achter wat er met haar gebeurd is. Dit zorgt ervoor dat je blijft lezen tot het einde van het boek.

4. Plaats in de literatuurgeschiedenis
Tim Krabbé was eerst journalist, werd daarna redacteur en in 1967 begon hij te leven van het beroep als auteur.

Zijn schrijfstijl kan neoromantisch worden genoemd. Neoromantiek wordt vooral gekenmerkt door escapisme. Escapisme is dat mensen zich de dagelijkse zorgen en taken willen vergeten. Mensen die lijden aan escapisme trekken zich terug in een andere wereld die bestaat uit fictie. Dus zijn schrijfstijl bevat vaak stukken over wanneer mensen willen ontsnappen aan het denken aan de dagelijkse zorgen en taken. Dit is een beetje van toepassing op Raymond, omdat hij dingen bedenkt zoals een misdaad plegen en van de balustrade af te springen.

Zijn schrijfstijl kan neoromantisch worden genoemd. Neoromantiek wordt vooral gekenmerkt door escapisme. Escapisme is dat mensen zich de dagelijkse zorgen en taken willen vergeten. Mensen die lijden aan escapisme trekken zich terug in een andere wereld die bestaat uit fictie. Dus zijn schrijfstijl bevat vaak stukken over wanneer mensen willen ontsnappen aan het denken aan de dagelijkse zorgen en taken. Dit is een beetje van toepassing op Raymond, omdat hij dingen bedenkt zoals een misdaad plegen en van de balustrade af te springen.

Tim Krabbé schrijft niet heel dikke boeken. Dit is ook van toepassing op dit boek. Het boek telt slechts 98 bladzijden.

Tim Krabbé laat zich inspireren door Willem Frederik Hermans.

5. Beoordeling
Ik vond het een goed boek. Ik heb het boek twee keer gelezen, maar de eerste keer vond ik het heel erg saai. Bij de tweede keer dat ik dit boek heb gelezen, wist ik al een beetje waar het over ging door de film die ik ervoor heb gekeken. De tweede keer vond ik dan ook een stuk interessanter dan de eerste keer en ik las het boek toen ook in één keer uit.

Het boek is heel fijn geschreven. Er worden bijna geen tot geen moeilijke woorden gebruikt, dus is het boek ook heel goed te volgen.

De personen vind ook goed beschreven. Doordat je bijvoorbeeld ook weet wat er zoal in Raymonds hoofd rondspookt, weet je een beetje hoe zijn karakter is. Kortom, de personen worden heel goed beschreven.

Bovendien is het boek in verschillende landen is vertaald en verfilmd, wat ik heel bijzonder vind.

Even samengevat, ik vind dat het boek een goed boek is, omdat het je het zo uithebt door het spannende verhaal (dit ook omdat het niet zo’n dik boek is) en alles heel goed en nauwkeurig beschreven wordt.